1. ΠΥΡΕΤΙΚΟΙ ΣΠΑΣΜΟΙ ΩΣ ΑΙΤΙΑ ΕΙΣΟΔΟΥ ΣΕ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ

        Χατζηγεωργίου Σπύρος. Χαρισοπούλου Δάφνη, Οικονομίδου Ντιάνα, Χαραλαμπίδου Αναστασία, Καρβούνη Ανατολή, Φεσατίδου Μαρία

 
              2. ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΑΛΛΕΡΓΙΚΩΝ ΕΞΑΝΘΗΜΑΤΩΝΣΤΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ ΙΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗΣ  ΚΛΙΝΙΚΗΣ Γ.Ν. ΚΑΒΑΛΑΣ.

3.   ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΣΤΟΜΑΤΙΚΗ ΥΓΙΕΙΝΗ

Χατζηγεωργίου Σπύρος, Σαρόγλου Αναστασία, Χαρισοπούλου Δάφνη, Φεσατίδου Μαίρη

 

4.  ΕΙΔΙΚΟΣ ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΟΣ ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΙΣΧΙΟΥ ΧΟΡΕΥΤΡΙΩΝ ΚΛΑΣΣΙΚΟΥ ΜΠΑΛΕΤΟΥ .

Αγησίλαος Αλιγιζάκης. Σπύρος Γιγουρτάκης, Ουέντη Τίμμονς, Γεώργιος Κουμαντάκης, Ευτυχία Κορακάκη, Ευτύχης Αλιγιζάκης

 

5.  ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΚΟΛΙΩΣΗΣ ΣΕ ΧΟΡΕΥΤΡΙΕΣ ΚΛΑΣΣΙΚΟΥ ΜΠΑΛΕΤΟΥ .

Αγησίλαος Αλιγιζάκης. Σπύρος Γιγουρτάκης, Ουέντη Τίμμονς, Γεώργιος Κουμαντάκης. Ευτυχία Κορακάκη, Ευτύχης Αλιγιζάκης.

 

6.   ΟΙ ΕΜΕΤΟΙ ΩΣ ΑΙΤΙΑ ΝΟΣΗΛΕΙΑΣ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΝΕΟΓΝΩΝ ΤΟΥ Γ.Ν. ΚΑΒΑΛΑΣ

 Χατζηγεωργίου Σπύρος, Χαρισοπούλου Δάφνη, Καρβούνη Ανατολή, Φεσατίδου Μαρία

 

7.  ΦΟΡΕΙΣ ΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΏΝ ΣTΌ ΝΟΜΟ ΗΜΑΘΙΑΣ

Κοτζαερίδου Ουρανία.,  Μπουρλή Ευαγγελία , Κουτρούμπα Παρασκευή, Μωυσιάδης Χαράλαμπος, Χρυσικού Χριστίνα, Μουρατίδης Χαράλαμπος,  Καλκασίνας Πασχάλης Βούρτη Ελένη, Καραϊωσήφ Γεώργιος Παπαδημητρίου Γεώργιος.

 

8.  ΠΡΟΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΙΚΟΥ ΘΗΛΑΣΜΟΥ - ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΣΤΗ     ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ Γ. ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΕΔΕΣΣΑΣ           

Ε.Χρυσίδου, Κ.Σαρπασίδης, Β.Κεσίδου, Α.Στόγιος,, Ι.Λυμπάρη Μ.Πέσιου, Α.Σαλαγίαννη   Κ.Αγοροπούλου, Δ.Λοβού

 

9.  ΧΡΟΝΙΟΣ ΒΗΧΑΣ: ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Τυχάλας Γ., Νανάς Χρ., Τζουβελέκης Γ., Χατζηστυλιανού Μ., Κατριού Δ..

 

10. Η ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΡΥΠΑΝΣΗ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΘΜΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΣΚΗΣΗ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

  Νανάς Χ., Τζουβελέκης Γ., Νανάς Κ., Κατριού Δ.

 

11.  ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΒΛΑΙΣΟΥ ΜΕΓΑ ΔΑΚΤΥΛΟΥ ΣΕ ΧΟΡΕΥΤΡΙΕΣ ΚΛΑΣΣΙΚΟΥ ΜΠΑΛΕΤΟΥ .

  Αγησίλαος Αλιγιζάκης, Ουέντη Τίμμονς, Σπύρος Γιγουρτάκης, Γεώργιος Κουμαντάκης, Ευτυχία Κορακάκη, Κυριάκος Αλιγιζάκης.

 

12. ΑΡΘΡΟΓΡΥΠΩΣΗ ΚΑΙ ΠΛΑΓΙΟΤΡΑΧΗΛΙΚΟ ΑΙΜΑΓΓΕΙΩΜΑ – ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΚΛΙΝΙΚΗ ΟΝΤΟΤΗΤΑ

      Βάος Γ, Ειρεκάτ Χ, Ζάβρας   Ν.  Μπούρικας Δ, Παλαιοδήμος Η.

 

13. ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ  ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΏΠΙΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ   ΠΡΩΤΟΠΑΘΗ ΠΕΡΙΤΟΝΙΤΙΔΑ

      Ζάβρας Ν. Χριστιανάκης Ε, Κουτσής Κ, Βάος Γ.

 

14. ΟΞΥ ΗΜΙΟΣΧΕΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΟΧΕΙΡΟΥΡΓΟ Ή ΣΤΟ ΠΑΙΔΙΑΤΡΟ;

      Α. Παναγίδης, Ι. Αλεξάνδρου, Ν. Λαϊνάκης, Αικ. Καμπούρη, Σ.Αντύπας.

      Διευθυντής: Δρ. θ. Ντόλατζας.

 

15. ΝΕΦΡΙΚΕΣ ΑΛΛΟΙΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΦΡΑΞΗ ΤΗΣ ΠΥΕΛΟΟΥΡΗΤΗΡΙΚΗΣ ΣΥΜΒΟΛΗΣ

       Γκουγκούδη Ε, Ζαβιτσανάκης Α, Κομνηνού Α, Κωτακίδου Ρ.

 

16. ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΠΕΡΙΚΑΡΔΙΤΙΔΑΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΚΑΡΔΙΟΚΕΝΤΗΣΗΣ.

         Α. Γιαννόπουλος, Γ. Τσαούσης, Ν.Ελευθεράκης, Γ. Παπαδόπουλος, Β.Θανόπουλος .

 

17 P. ΝΕΥΡΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΟΜΟΖΥΓΗ β-ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗ ΑΝΑΙΜΙΑ

         Οικονόμου Μ., Ζαφειρίου Δ., Βαργιάμη Ε., Κούση Α., Τσάτρα Ι., Περιφάνης Β., Αθανασίου-Μεταξά Μ.

 

18P. ΜΕΛΕΤΗ ΕΚΒΑΣΗΣ ΠΟΛΥΔΥΜΩΝ ΚΥΗΣΕΩΝ

         Κορακάκη Ε, Χατζηδάκη Ε, Μανουρά Α, Μπικουβαράκης Σ, Μητσάκη Μ, Βαλάρη Β, Παπαγεωργίου Μ, Γιαννακοπούλου Χ.

 

19Ρ. ΑΙΤΙΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΩΝ  ΕΠΕΜΒΑΣΕΩΝ ΣΤΗ ΝΕΟΓΝΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ   ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ,  ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ                      

        Μανουρά Α. Κορακάκη Ε, Χατζηδάκη Ε. Μπικουβαράκης Σ, Βαλάρη Β. Κατζηλάκης Ν. Γιωτάκη Ι. Άρμπιρος Ι 2, Γιαννακοπούλου Χ.

 

20Ρ. ΝΕΟΓΝΑ ΜΗΤΕΡΩΝ   ΜΕ ΟΞΕΙΑ ΤΟΞΟΠΛΑΣΜΩΣΗ ΣΤΗΝ ΚΥΗΣΗ, ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑ :ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ            

        Κορακάκη Ε, Χατζηδάκη Ε, Μανουρά Α, Παπαγεωργίου Μ, Μητσάκη Μ., Βοργιά Π, Κατζηλάκης Ν, Γιαννακοπούλου Χ. 

                       

21Ρ. ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΕΚΒΑΣΗΣ ΝΕΟΓΝΩΝ ΔΙΔΥΜΩΝ ΚΥΗΣΕΩΝ ΑΥΤΟΜΑΤΗΣ ΚΑΙ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ                          

        Χατζηδάκη Ε, Μανουρά Α, Κορακάκη Ε, Μπικουβαράκης Σ, Μητσάκη Μ, Γιωτάκη Ι, Τσαπάκη Ε, Κατζηλάκης Ν, Γιαννακοπούλου Χ

 

22Ρ. ΝΟΣΟΣ KIKUCHI – FUGIMOTO ΣΠΑΝΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΑΛΟΗΘΟΥΣ ΛΕΜΦΑΔΕΝΙΤΙΔΑΣ

         Ξεπαπαδάκη Παρασκευή, Γιαννούλη Όλγα, Παπαντζίμας Κωνσταντίνος, Στάντζιου Ιωάννα, Κατσιρούμπα Βασιλική, Ταπάκη Γεωργία,
         Τζωρτζάτου Γεωργία.

 

23Ρ. Η ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΩΣ ΣΥΜΠΤΩΜΑ ΣΤΗ ΒΡΕΦΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

         Τασσόπσυλος Δ., Ροδοπούλου Μ., Μπακοπούλου Φλώρα. Κοτσώνη Π., Δανίδη Θ,, Καστανάς Χ., Παπαδοπούλου Ε.

 

24Ρ. ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ  ΤΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ  ΕΙΚΟΝΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΡΓ/ΚΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕ ΤΟ 99mΤc DMSA ΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΟΞΕΙΑΣ ΠΥΕΛΟΝΕΦΡΙΤΙΔΑΣ.

        Ζ.Καρακατσάνη, Ε.Σερέτη, Δ.Σμπώκου, Σ.Ρίζου, Ι.Στάντζιου ,Α.Λεοντή

 

25Ρ. ΕΚΤΟΔΕΡΜΙΚΗ ΔΥΣΠΛΑΣΙΑ (ΣΥΝΔΡΟΜΟ EEC). ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ .

        Ε. Σερέτη, Α.Κονδύλης, Δ..Σμπώκου. Μ.Χανούμη, Ζ.Καρακατσάνη

 

26Ρ. ΣΠΛΑΧΝΙΚΗ ΛΕΪΣΜΑΝΙΑΣΗ ΣΕ ΒΡΕΦΟΣ

        Σύρος Ι., Ταπάκη Γ. Στάντσιου Ι, Παπανδρέου Φ

.

27Ρ. ΤΕΡΗΔΟΝΑ   ΚΑΙ ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΟΜΑΤΙΚΗ ΥΓΙΕΙΝΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ .

         Σιδηρόπουλος Χ.

 

28Ρ. ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΟΥΡΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΗ

        Τασσόπουλος Δημήτρης. Ροδοπούλου Μαρία, Καστανάς Χρήστος,Δανίδη Θεοδώρα, Κατσώνη Παναγιώτα, Παπαδοπούλου Ευγενία.

29Ρ. ΕΥΜΕΓΕΘΗΣ ΕΧΙΝΟΚΟΚΚΟΣ ΚΥΣΤΗ ΠΝΕΥΜΟΝΑ ΣΕ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΑΝΤΙΕΧΙΝΟΚΟΚΚΙΚΑ ΑΝΤΙΣΩΜΑΤΑ

         Γκέτση Βασιλική1. Μαρκεσίνης Ι1, Καράλη Αικατερίνη1, Κακαδέλης Ι2   Γκολογκάνη Αριστούλα.

 

30Ρ. ΠΥΡΕΤΟΦΟΒΙΑ

         Τζανέτης Φ., Ταμίσογλου Κ., Μαριόγλου Α,, Τσώνη Κ,Θεοδώνη Γ., Κεμετζή Α., Αραβίδου O., Μπαμπαλής Ε., Χατζηπαναγιώτου Α.

 

31Ρ. ΑΤΥΠΗ  ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΟΣΤΕΟΜΥΕΛΙΤΙΔΑΣ ΜΕ ΕΝΤΟΠΙΣΗ ΣΤΗ ΚΑΤΑ ΓΟΝΥ ΑΡΘΡΩΣΗ

        Γ. Θεοδώνη. Α. Μαριόγλου, Κ. Τσώνη, θ. Μολλάς, Κ. Ταμίσογλου, Ο. Αραβίδου, Ε. Μπαμπαλής, Φ. Τζανέτης, Α. Χατζηπαναγιώτου

 

32Ρ. ΕΜΒΟΛΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΔΙΚΩΝ ΠΛΗΘΥΣΜΙΑΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ

         Παπαδοπούλου Ν.* Νικολάου Κ.* Δημητρίου Α** , Βλαχοπαπαδοπούλου Ε* Μπάλλας Κ.** Τσαρμακλής Γ*

 

33Ρ. ΕΜΒΟΛΙΑΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΩΝ ΣΤΑΘΜΩΝ ΔΗΜΟΥ Ν. ΙΩΝΙΑΣ

         Νικολάου Κ.*, Παπαδοπούλου Ν.*, Σουρμελής Μ.**, Παπαδοπούλου Φ.** Τσαρμακλής Γ.*

 

34Ρ. ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΚΑΙ ΝΟΣΗΡΟΤΗΤΑ ΛΙΠΟΒΑΡΩΝ ΝΕΟΓΝΩΝ

         Μανουρά Α. Χατζηδάκη Ε, Κορακάκη Ε, Βαλάρη Β, Παπαγεωργίου Μ, Τσαπάκη Ε, Βοργιά Π, Γιαννακοπούλου Χ.

 

35. ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΩΝ ΠΥΡΕΤΙΚΩΝ ΣΠΑΣΜΩΝ

      Τραγιαννίδης Α.. Ναστούλη Θ., Καρανικολάου Ε., Κατερινάκης Κ.,Τριανταφυλλίδου Ε., Πανταζή Α.

 

36. ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΑΠΛΩΝ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΛΑΝΘΑΝΟΥΣΑΣ ΜΙΚΡΟΒΙΑΙΜΙΑΣ

      Τραγιαννίδης Α. Ναστούλη Θ., Τριανταφυλλίδου Ε. Μηχανικός Α., Καραβάνα Γ. Πανταζή Α.

 

37. ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΣΤΟΝ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ ΠΟΛΙΟΜΥΕΛΙΤΙΔΑΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕΧΡΙ 6 ΕΤΩΝ ΥΓ/ΚΗΣ Π/ΡΕΙΑΣ ΒΕΛΕΣΤΙΝΟΥ ΜΕΤΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΚΡΟΥΣΜΑΤΩΝ

     Αναστασίου Λ*'.Κατσιαρδάνης Κ2, Μπαρμπάτσαλου Α', Παππά Ζ',Γουρνάρη Δ3   Περιστέρη Ι', Τσαλδάρη Κ.3, Χασιώτη Α1. Κατσιαρδάνη Κ-Ν2,

 

38. ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΒΡΟΓΧΙΟΛΙΤΙΔΑΣ   ΚΑΙ ΕΠΟΧΙΑΚΗ ΚΑΤΑΝΟΜΗ

      Χατζηγεωργίου Σπύρος, Σαρόγλους Αναστασία. Χαρισοπούλου Δάφνη, Φεσατίδου Μαίρη

 

39. ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΚΑΒΑΛΑΣ -ΕΞΑΕΤΗΣ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ

      Χατζηγεωργίου Σπύρος, Χαρισοπούλου Δάφνη, Σαρόγλους Αναστασία, Καρβούνη Ανατολή, Φεσατίδου Μαρία

 

40. ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΙΜΙΑΣ ΣΕ ΝΟΣΗΛΕΥΘΕΝΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΛΟΙΜΩΔΕΣ ΝΟΣΗΜΑ .

      Τραγιαννίδης Α., Ναστούλη Θ., Καρανικολάου Ε., Κατερινάκης Κ., Μηχανικός Α., Πανταζή Α.

 

41. ΕΠΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΟΤΑΞΙΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΟΤΑΞΙΝΗΣ – 2 ΣΕ ΡΙΝΙΚΕΣ ΕΚΚΡΙΣΕΙΣ ΑΠΟ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΕΠΟΧΙΑΚΗ  ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗ  ΑΛΛΕΡΓΙΑ.

      Α. Μπόσιος, Δ.Χ. Κασίμος, Δ. Γουργιώτης, Φ. Σαζώνη – Παπαγεωργίου, Ν.Γ. Παπαδόπουλος,

 

42. XOPEIA   SYDENHAM   ΣΕ ΠΑΙΔΙ 7 ΕΤΩΝ   ΜΕ ΡΕΥΜΑΤΙΚΟ   ΠΥΡΕΤΟ. (Περιγραφή περίπτωσης)

      Σπαθόπουλος Δ., Τσαλκίδης Α., Αρβανιτίδου Β.,Χατζημιχαήλ Α.,Κασίμος Δ.,Ραματάνη Α., Ανδρουλάκης Ι.

 

43. ΝΕΦΡΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΟΞΕΙΑ ΛΟΙΜΩΞΗ ΑΠΟ ΣΤΡΕΠΤΟΚΟΚΚΟ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ Α.

      Καράλη Αικατερίνη 1. Ανδρίκος Αιμίλιος2, Γκέτση Βασιλική1, Παππάς Μιχαήλ2.

 

44. Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΓΝΙΚΟΥ ΙΚΤΕΡΟΥ ΣΤΗ ΔΡΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΒΙΟΤΙΝΙΔΑΣΗΣ

      Κλεοπάτρα Σούλπη, Σταυρούλα Γαβρίλη, Ιωάννα Τζαμουράνη, Αγγελική Καπίκη, Χ. Κώσταλος

 

45. EΦΑΡΜΟΓΗ ΚΕΤΟΓΟΝΙΚΗΣ ΔΙΑΙΤΑΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΑΥΤΙΣΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ

      Ηλίας Ανέστης, Βαράκης Νίκος, Φασουλάκη Μαρία, Τσαπάκη Ελσα, Μανιαδάκη Ηλιάνα, Κλινάκη Στέλα, Τέντου Μαρία, Παπαδοπούλου                   Ελευθερία ,Μπιτσώρη Μαρία, Μιχαηλίδου Ελένη, Ευαγγελίου Θανάσης.

 

46. ΟΞΕΑ ΔΙΑΡΡΟΙΚΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ   ΜΙΑΣ ΤΡΙΕΤΙΑΣ (ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ)

      1Ε.Παπαβασιλείου,1Α.Μακρή, 1Π.Χατζηβασιλείου,2 Μ.Χανούμη, 1Ι.Βαρζακάκος, 2Ζ.Καρακατσάνη

 

47.Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ ΒΑΡΕΩΣ ΑΣΧΟΝΤΩΝ ΜΕ   ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ   ΠΕΡΙΦΕΡΙΚΗΣ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΚΑΙ  ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ Μ.Ε.Θ. ΠΑΙΔΩΝ
      Τσαλκίδης Άγγελος1, Κώτσιου Μαρία2, Γαρδίκης Στέφανος3, Αναστασόπουλος Γεώργιος4, Ταμιωλάκη Μαρία2, Ανδρουλάκης Ιωάννης1

48. Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΩΝ ΖΩΤΙΚΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΩΝ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΚΟΜΙΔΗ   ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΒΑΡΥ ΣΗΠΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΡΔΙΟΓΕΝΕΣ SHOCK.
     Κώτσιου Μαρία1, Tσαλκίδης Άγγελος2, Στεφανίδης Χρήστος1, Γαρδίκης Στέφανος3, Ταμιωλάκη Μαρία1, Ανδρουλάκης Ιωάννης2

49. ΟΞΕΙΑ ΚΑΡΔΙΟΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΣΤΗ ΜΟΝΑΔΑ ΕΝΤΑΤΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΠΑΙΔΩΝ ΤΟΥ Γ.Π.Ν. ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.

      Κώτσιου Μαρία, Στεφανίδης Χρήστος, Βόλακλη Ελένη,   Σδούγκα Μαρία, Αθανασίου Αθανάσιος, Ταμιωλάκη Μαρία.

 

 

 

1

 

ΟΙ ΠΥΡΕΤΙΚΟΙ ΣΠΑΣΜΟΙ ΩΣ ΑΙΤΙΑ ΕΙΣΟΔΟΥ ΣΕ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ

 

Χατζηγεωργίου Σπύρος. Χαρισοπούλου Δάφνη, Οικονομίδου Ντιάνα, Χαραλαμπίδου Αναστασία, Καρβούνη Ανατολή, Φεσατίδου Μαρία

Παιδιατρική κλινική Γ.Ν.Καβάλας

 

ΣΚΟΠΟΣ -Να μελετήσουμε τη  συχνότητα των Π.Σ. ως αιτία εισόδου στο Γ.Ν.ΚΑΒΑΛΑΣ και να καταδείξουμε την αναγκαιότητα της σωστής ενημέρωσης και συνεργασίας των γονέων .ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ- Μελετήθηκαν αναδρομικά οι φάκελοι 298 παιδιών ηλικίας 6 μηνών έως 6 ετών, που νοσηλεύθηκαν στην κλινική μας λόγω Π.Σ. κατά την εξαετία 1995-2000, με βάση τις εξής παραμέτρους: το φύλο, την ηλικία εμφάνισης, τη χρονική συσχέτιση έκλυσης των Π.Σ. σε σχέση με την έναρξη του πυρετού, τον τρόπο εκδήλωσης τους, τη διάρκεια τους, τον τρόπο λύσης τους καθώς και το μέσο χρόνο νοσηλείας. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ-Οι Π.Σ. ευθύνονται   για το 3,5% των εισαγωγών στο χρονικό διάστημα 1996-2000.Οι άρρενες ήταν 58%και τα θήλεα 42%. Το 78,5% αφορούσε ηλικίες ενός έως έξι ετών και μόλις   το 21,5% ηλικίες έξι μηνών έως ενός έτους. Το 66% αποτελούσε πρώτο επεισόδιο, ενώ στο 34%   είχαμε υποτροπή. Οι Π.Σ. εκδηλώθηκαν μέσα στο πρώτο εικοσιτετράωρο από την έναρξη του εμπύρετου σε ποσοστό 87% και μόλις το 13% μετά το πρώτο εικοσιτετράωρο. Αναφορικά με τον τρόπο εμφάνισης είχαμε:

Βολβοστροφή   89%, γενικευμένοι τονικοκλονικοί σπασμοί 70%, υποτονία 8%. Μετακριτική φάση ύπνου ακολούθησε στο  8%. Λιγότερο από δέκα λεπτά διάρκεια των σπασμών είχαμε στο 94%, από δέκα έως είκοσι λεπτά στο 3% και πάνω από είκοσι λεπτά στο 3%.Στο 80% επήλθε αυτόματη λύση και στο 17% χρειάσθηκε ιατρική παρέμβαση, ενώ μόνο στο 3% παρενέβησαν οι γονείς με υπόθετα διαζεπάμης μολονότι ήταν ενήμεροι για τον τρόπο δράσης σε περίπτωση υποτροπής. Διερευνώντας τα αίτια του πυρετού είχαμε: Ίωση ΑΑΣ - 40%, αμυγδαλίτιδα - 37%, ίωση ΓΕΣ - 8%.ωτίτιδα - 7%, πνευμονία-5%,διάφορες αιτίες-3%.Τέλος ο μέσος χρόνος νοσηλείας ήταν 3,1 ημέρες. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ- Παρόλο που στην πλειονότητα των Π.Σ. η λύση ήταν αυτόματη, κρίνεται αναγκαία η ουσιαστικότερη ενημέρωση των γονέων για την πιθανότητα εμφάνισης τους κατά τη διάρκεια ενός εμπύρετου ή υποτροπής τους καθώς και για την ορθή αντιμετώπιση τους.

 

 

2

 

ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΑΛΛΕΡΓΙΚΩΝ ΕΞΑΝΘΗΜΑΤΩΝ ΣΤΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ ΙΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ Γ.Ν. ΚΑΒΑΛΑΣ

 

Χαρισοπούλου Δάφνη. Χατζηγεωργίου Σπύρος, Καρβούνη Ανατολή, Φεσατίδου Μαρία

Παιδιατρική κλινική   Γ.Ν. Καβάλας

 

ΣΚΟΠΟΣ- Η μελέτη των επιδημιολογικών χαρακτηριστικών των αλλεργικών εξανθημάτων σε παιδιά που προσήλθαν στα εξωτερικά ιατρεία της κλινικής μας κατά την τριετία 1999-2001. ΥΛΙΚΟ- ΜΕΘΟΔΟΣ- Από τα 31790 παιδιά που εξετάσθηκαν στο χρονικό αυτό διάστημα τα 769 ( 2,5% ) παρουσιάσθηκαν με αλλεργικό εξάνθημα. Η μελέτη έγινε με βάση το φύλο, την ηλικία, την εποχιακή κατανομή, το αίτιο και την αντιμετώπιση.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ- Τα άρρενα ήταν 54% και τα θήλεα 46%.Από το σύνολο των παιδιών το 22% χρειάσθηκε νοσηλεία λόγω γενικευμένης αλλεργικής αντίδρασης. Όσον αφορά την ηλικία, το 8% αφορούσε παιδιά έως κι ενός έτους, το 42% ασθενείς από ενός έως και πέντε ετών και το 50% παιδιά μεγαλύτερα των πέντε ετών. Η εποχιακή κατανομή ήταν: Φθινόπωρο-15%, Χειμώνας-23%, Άνοιξη-30%, Καλοκαίρι-32%.Ως προς τους ενοχοποιητικούς παράγοντες είχαμε:

 

ΑΓΝΩΣΤΟ ΑΙΤΙΟ	ΓΝΩΣΤΟ ΑΙΤΙΟ- 15%
85%	ΦΑΡΜΑΚΑ	ΤΡΟΦΙΜΑ	ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΖΩΑ	ΔΗΓΜΑΤΑ ΕΝΤΟΜΩΝ
	7%	4%	2%	2%

 

Σχετικά με την αντιμετώπιση,   στο 64% ήταν αρκετή η χορήγηση απλών αντισταμινικών φαρμάκων, ενώ στο 34% θεωρήθηκε αναγκαία η χρήση κορτιζονούχων σκευασμάτων.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ-Αυξημένη συχνότητα αλλεργικών εξανθημάτων στο νομό μας παρατηρείται τους καλοκαιρινούς και ανοιξιάτικους μήνες και σε παιδιά μεγαλύτερα των πέντε ετών. Στο μεγαλύτερο δε ποσοστό είναι δύσκολη η ανεύρεση των αιτιοπαθογόνων παραγόντων

 

 

3

 

ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΣΤΟΜΑΤΙΚΗ ΥΓΙΕΙΝΗ

 

Χατζηγεωργίου Σπύρος, Σαρόγλου Αναστασία, Χαρισοπούλου Δάφνη, Φεσατίδου Μαίρη

 

Παιδιατρική   Κλινική Γ.Ν. Καβάλας

 

Σκοπός της εργασίας μας ήταν να διαπιστώσουμε κατά πόσο το βούρτσισμα των δοντιών ανήκει στις προτεραιότητες της ελληνικής οικογένειας.

Υλικό-μέθοδος: Η έρευνα αφορά συνολικά 738 παιδιά. Τα στοιχεία συγκεντρώθηκαν από ερωτηματολόγιο που δόθηκε σε γονείς κατά την προσέλευση στα Ε.Ι. της κλινικής μας.

Παράμετροι που ελήφθησαν υπόψη: Ι)στα παιδιά α)φύλο, β)ηλικία έναρξης βουρτσίσματος, γ)συχνότητα βουρτσίσματος ΙΙ)στους γονείς α)συχνότητα βουρτσίσματος, β)μορφωτικό επίπεδο

Αποτελέσματα: Σύνολο 738 παιδιά, 400 άρρενες, 338 θήλεα; <6 ετών 552(74,8%)[το φύλο δεν αποτελεί σημείο αναφοράς σε αυτή την ομάδα διότι σύμφωνα με το ερωτηματολόγιο οι γονείς καθορίζουν άμεσα την ηλικία έναρξης];

>6 ετών 186(25,2%), θήλεα 76(60%) με καθημερινό βούρτσισμα 79%, άρρενα 110(68%) με καθημερινό βούρτσισμα 62%.

 

	Γονείς παιδιών		παιδιά
Έναρξη βουρτσίσματος	<6	>6	<6	>6
Καθημερινό βούρτσισμα	83%	86%	70%	68,8%
1 -4φορές/εβδομάδα	52%	45,5%	23%	16,2%
Σπάνια-καθόλου	26%	30%	7%	15%

 

Γνώση για την προληπτική εξέταση είχε το 68,7% των γονέων με μέση ή ανώτατη εκπαίδευση (Μ-Α Ε.) και το 48,3% των γονέων με χαμηλή εκπαίδευση(Χ.Ε.)· θεραπεία για τα τερηδονισμένα δόντια των παιδιών αναζήτησαν το 80.3% των Μ-Α Ε. και το 37,5% των Χ.Ε. Γνώση για τα φθοριούχα σκευάσματα είχε το 45,8% των Μ-Α Ε. και το 25% των Χ.Ε. Συμπέρασμα: γονείς που επίκεινται θετικά στη στοματική τους υγιεινή ανατρέφουν παιδιά με ανάλογες συνήθειες καθώς αποτελούν πρότυπα τους.

 

 

 

 

4

 

ΕΙΔΙΚΟΣ ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΟΣ   ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΙΣΧΙΟΥ ΧΟΡΕΥΤΡΙΩΝ ΚΛΑΣΣΙΚΟΥ ΜΠΑΛΕΤΟΥ.

 

Αγησίλαος Αλιγιζάκης. Σπύρος Γιγουρτάκης,   Ουέντη Τίμμονς, Γεώργιος Κουμαντάκης, Ευτυχία Κορακάκη, Ευτύχης Αλιγιζάκης.

 

Επιστημονική ομάδα   Ιατρικής του χορού. Ηράκλειο Κρήτη.

 

Σκοπός: Το κλασσικό μπαλέτο προϋποθέτει σαν βασική κίνηση την έξω στροφή των ισχίων (turn out ) σε 90°, με ελάχιστο όριο ασφάλειας    τις 45° και από τα δύο πόδια. Στόχος της μελέτης είναι ο ειδικός προληπτικός  ορθοπεδικός έλεγχος της έξω στροφής των ισχίων σε χορεύτριες κλασσικού μπαλέτου. Υλικό-Μέθοδος: 80 χορεύτριες ηλικίας 8-14 ετών (μ.ο. 12 έτη) εξετάστηκαν βάση πρωτοκόλλου με τη λήψη ιστορικού, κλινική εξέταση σε πέντε χορευτικές στάσεις και μέτρηση της παθητικής έξω στροφής των ισχίων σε ειδικά κατασκευασμένη πλατφόρμα με ενσωματωμένο γωνιόμετρο. Αποτελέσματα: Η έξω στροφή του δεξιού ισχίου κυμάνθηκε από 55° έως 110° με μ.ο. 78,2° και το αριστερό ισχίο  κυμάνθηκε από 45° έως 100° με μ.ο. 75,8°. Η μέση τιμή της έξω στροφής των δύο ισχίων   ήταν 77°. Συμπεράσματα: Η έξω στροφή των ισχίων στο κλασσικό μπαλέτο πρέπει να γίνεται μέσα στα ανατομικά όρια της κάθε χορεύτριας. Το εύρος της έξω στροφής που βρέθηκε συμφωνεί  με τη διεθνή βιβλιογραφία, καθώς σε αυτή την ηλικία λόγω του άλματος ανάπτυξης μειώνεται η ελαστικότητα. Η χρήση των προσαγωγών και των πυελικών μυών είναι βασική προϋπόθεση για την ασφαλή  διατήρηση μεγάλου εύρους έξω στροφής. Η σωστή τεχνική επιτρέπει ασφαλή εκτέλεση της έξω στροφής,   χωρίς επιβάρυνση της σπονδυλικής στήλης, των γονάτων και του άκρου ποδός.

 

 

5

 

ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ   ΣΚΟΛΙΩΣΗΣ ΣΕ ΧΟΡΕΥΤΡΙΕΣ ΚΛΑΣΣΙΚΟΥ ΜΠΑΛΕΤΟΥ.

 

Αγησίλαος Αλιγιζάκης. Σπύρος Γιγουρτάκης, Ουέντη Τίμμονς, Γεώργιος Κουμαντάκης. Ευτυχία Κορακάκη, Ευτύχης Αλιγιζάκης.

 

Επιστημονική ομάδα Ιατρικής   του χορού. Ηράκλειο Κρήτη.

 

Σκοπός: Η εκτίμηση της συχνότητας εμφάνισης της δομικής και λειτουργικής σκολίωσης σε χορεύτριες κλασσικού μπαλέτου. Υλικό-Μέθοδος: Κατά το 2001 εξετάσθηκαν 80 χορεύτριες ηλικίας 8-14 ετών για σκολίωση. Ο έλεγχος έγινε βάση πρωτοκόλλου που περιελάμβανε την καταγραφή του ιστορικού, μέτρηση ανισοσκελίας, καταγραφή μυϊκών ατροφιών και υπερτροφιών, έλεγχο μυϊκής τάσης και κλινική εξέταση με το Adams test . Στις χορεύτριες που βρέθηκε δομική σκολίωση ακολούθησε ακτινολογικός   έλεγχος, ενώ στις χορεύτριες με λειτουργική σκολίωση έγινε αιτιολογική θεραπεία. Αποτελέσματα: Σε 6 χορεύτριες (7,5%) βρέθηκε δομική σκολίωση και σε 10 (12,5%) λειτουργική. Τα κυρτώματα στη δομική σκολίωση ήταν 5 θωρακικά, 2 θωρακοοσφυϊκά και 1 οσφυϊκό με εύρος 5°- 20°. Στις χορεύτριες με λειτουργική σκολίωση βρέθηκαν 4 ανισοσκελίες, 4 μυϊκές ανισορροπίες και 2 με μυϊκή τάση στην σπονδυλική στήλη λόγω επανειλημμένων μικροτραυματισμών. Συμπεράσματα: Η συχνότητα της δομικής σκολίωσης στις χορεύτριες κλασσικού μπαλέτου είναι αυξημένη (7,5%) σε σχέση με το γενικό πληθυσμό. Εξίσου σημαντική και συχνή στις χορεύτριες είναι η λειτουργική σκολίωση που οφείλεται κυρίως σε ανισοσκελίες και μυϊκές ανισορροπίες που πρέπει να επισημαίνονται στις καθηγήτριες του χορού για καλύτερα αποτελέσματα.

 

6

 

ΟΙ ΕΜΕΤΟΙ ΩΣ ΑΙΤΙΑ ΝΟΣΗΛΕΙΑΣ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΝΕΟΓΝΩΝ ΤΟΥ Γ.Ν.ΚΑΒΑΛΑΣ

 

Χατζηγεωργίου Σπύρος, Χαρισοπούλου Δάφνη, Καρβούνη Ανατολή, Φεσατίδου Μαρία

 

Τμήμα Προώρων Γ.Ν.Καβάλας

 

ΣΚΟΠΟΣ- Η αιτιολογική  διερεύνηση νεογνών που εισήχθησαν στο τμήμα μας λόγω εμετών κατά την πενταετία 1997-2001. ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ- Στο χρονικό αυτό διάστημα νοσηλεύθηκαν   στο τμήμα μας λόγω αναφερόμενων εμετών 46 νεογνά. Η διαγνωστική προσπέλαση περιελάμβανε το ιστορικό, την κλινική εξέταση, την παρακολούθηση σίτισης από το προσωπικό μας, αιματολογικό και βιοχημικό έλεγχο, τη λήψη των κατάλληλων δειγμάτων για καλλιέργειες καθώς και τον απαραίτητο απεικονιστικό έλεγχο, ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ-Τα αίτια των εμετών στη μελέτη μας ήταν :

Λοίμωξη ανώτερου αναπνευστικού (8 παιδιά), γαστρεντερίτιδα (6 παιδιά), ουρολοίμωξη (4 παιδιά), πυλωρική στένωση (3 παιδιά), ιογενής μηνιγγίτιδα(2 παιδιά), εγκολεασμός( 1 παιδί), Ν. Η irschbrung ( 1παιδί), μυκητιασική στοματίτις ( 1 παιδί) και ανατομικές ανωμαλίες άνω γνάθου

( 1 παιδί).Σημαντικό είναι το γεγονός ότι 19 παιδιά (41%) δεν παρουσίασαν καθόλου εμετούς κατά τη διάρκεια της νοσηλείας τους καθώς και τίποτα παθολογικό κατά τον έλεγχο τους.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ- Ο εμετός στο νεογνό αποτελεί  σύμπτωμα που χρήζει διερεύνησης. Μπορεί να είναι εκδήλωση λοίμωξης,  χειρουργικής κοιλίας ή σφαλμάτων σίτισης.

 

 

 

 

7

 

ΦΟΡΕΙΣ ΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΏΝ Σ TΌ ΝΟΜΟ ΗΜΑΘΙΑΣ

 

Κοτζαερίδου Ουρανία.,   Μπουρλή Ευαγγελία , Κουτρούμπα Παρασκευή, Μωυσιάδης Χαράλαμπος, Χρυσικού Χριστίνα, Μουρατίδης Χαράλαμπος,   Καλκασίνας Πασχάλης Βούρτη Ελένη, Καραϊωσήφ Γεώργιος Παπαδημητρίου Γεώργιος.

 

Παιδιατρικό Τμήμα, Γενικό Νομαρχιακό Νοσοκομείο Βέροιας

 

Ο πλήρης και ορθός εμβολιασμός θεωρείται σήμερα ο κυριότερος τρόπος πρόληψης πολλών λοιμωδών νοσημάτων. Σκοπός της εργασίας   ήταν η καταγραφή των φορέων   που διενήργησαν τους εμβολιασμούς στο νομό μας.    Προς το σκοπό αυτό  ελέχθησαν   τα βιβλιάρια υγείας 1495 παιδιών που φοιτούσαν στα σχολεία μας. Οι φορείς που διενήργησαν τον εμβολιασμό ταξινομήθηκαν σε πέντε κατηγορίες.1. ΠΙΚΠΑ 2.ΙΚΑ 3. Κέντρο Υγείας και Αγροτικά ιατρεία. 4. Διεύθυνση Υγείας 5. Άλλο. 6. Ιδιώτης παιδίατρος 7. Χώρα τού εξωτερικού. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι από τα 1449 παιδιά που εμβολιάστηκαν με το τριπλό ( DTP ) και διπλό ( DT ) εμβόλιο στα 803 (55.7%) ο εμβολιασμός έγινε από   ιδιώτη παιδίατρο ενώ τα 374 (25.8%) εμβολιάστηκαν στο ΠΙΚΠΑ. Η πλειοψηφία των   παιδιών (89%) εμβολιάσθηκε έναντι της φυματίωσης από τα συνεργεία της Διεύθυνσης Υγείας του νομού. Το μεμονωμένο εμβόλιο έναντι της ιλαράς διενεργήθηκε στο 74% των παιδιών από ιδιώτη παιδίατρο.    Το ποσοστό των παιδιών που εμβολιάστηκε έναντι της ιλαράς , ερυθράς , παρωτίτιδας με MMR   από ιδιώτη παιδίατρο ήταν63%, ενώ ακολουθεί το ΠΙΚΠΑ με 19% .Από τα  1240 παιδιά   που εμβολιάστηκαν  έναντι της  ηπατίτιδας Β στα 970 (78%) ο εμβολιασμός έγινε από ιδιώτη παιδίατρο, ενώ το 12% εμβολιάστηκε στο ΙΚΑ.

Είναι φανερό ότι οι ιδιώτες παιδίατροι   είναι εκείνοι που διενεργούν τους εμβολιασμούς στα παιδιά του νομού μας σε ποσοστό που ξεπερνά το 55% (εξαίρεση αποτελεί ο εμβολιασμός έναντι της φυματίωσης που γίνεται από τα συνεργεία της Διεύθυνσης Υγείας), ενώ από τους δημόσιους φορείς το ΠΙΚΠΑ κατέχει την πρώτη θέση. Χρειάζεται επομένως καλή ενημέρωση των παιδίατρων για τη σωστή διενέργεια των   εμβολιασμών και συνεχής επαγρύπνηση αυτών για τα σχήματα που εφαρμόζουν.

 

 

8

 

ΠΡΟΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΙΚΟΥ ΘΗΛΑΣΜΟΥ -ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΣΤΗ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ Γ. ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΕΔΕΣΣΑΣ

        

Ε.Χρυσίδου, Κ.Σαρπασίδης, Β.Κεσίδου, Α.Στόγιος,, Ι.Λυμπάρη Μ.Πέσιου, Α.Σαλαγίαννη  Κ.Αγοροπούλου, Δ.Λοβού.  

 

Παιδιατρική Κλινική Γενικού Νοσοκομείου Έδεσσας

 

Σκοπός της μελέτης είναι η αξιολόγηση της προαγωγής του θηλασμού σε    μητέρες υπό την καθοδήγηση της Παιδιατρικής Κλινικής   Γενικού     Νοσοκομείου Έδεσσας. Στο χρονικό διάστημα από το 28.9.2001 έως      30.01.2002 χορηγήθηκε ερωτηματολόγιο σε τυχαίο δείγμα 200 μητέρων στο  οποίο διερευνήθηκαν: χώρος τοκετού , εργασία της μητέρας, κοιν-οικονομική   θέση, μορφωτικό επίπεδο, κατοικία, διάρκεια θηλασμού   Φ.Τ. η Κ.Τ. αιτίες   διακοπής θηλασμού. Στην κλινική μας η προαγωγή του θηλασμού  περιλαμβάνει: Rooming - in, θηλασμό από την πρώτη ημέρα παρουσία παιδίατρου, καθοδήγηση μητέρας.

Αποτελέσματα-. Πρόθεση θηλασμού εκδήλωσαν 187 μητέρες (93%)από της οποίες δεν θήλασαν 24 (12%). Η αιτίες μη θηλασμού :13(6,5%)άρνηση μητέρας, 9(4,5%) μη σωστή καθοδήγηση, 7 (3,5%) πρόβλημα θηλών, 4(2%) εργασία της μητέρας. Από τις 37 που δεν ακολούθησαν το θηλασμό, δεν εργαζόταν 22 (60%), εργαζόταν 15 (40%). 21(55%)κατοικούν σε αστική και 16(45%) σε μη αστική περιοχή, Φ.Τ έγινε σε 15(39%) και Κ.Τ σε22 (61%). Από την ομάδα των 163, οι μητέρες που θήλασαν 1 μήνα είναι 30, πάνω από 2 μήνες 108, 1χρόνο 19 και με μικτή διατροφή 6. Συμπέρασμα:1)Το ποσοστό εφαρμογής του μητρικού θηλασμού στην υπό ανάλυση ομάδα είναι αποδεκτό.

2)Κύριες αιτίες μη θηλασμού είναι η μη σωστή καθοδήγηση και άρνηση τής μητέρας. Άλλοι παράγοντες (κατοικία, εργασία, μορφωτικό επίπεδο, ηλικία μητέρας ,Φ.Τ. η Κ.Τ.) στην μελέτη μας δεν βρέθηκαν στατιστικά σημαντικοί.

 

9

 

ΧΡΟΝΙΟΣ ΒΗΧΑΣ: ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

 

Τυχάλας Γ., Νανάς Χρ., Τζουβελέκης Γ., Χατζηστυλιανού Μ., Κατριού Δ.

Β' Παιδιατρική Κλινική Α.Π.Θ., Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, Θεσσαλονίκη

 

Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση της συχνότητας του χρόνιου βήχα και η σχέση του με παθήσεις του αναπνευστικού συστήματος (αλλεργικές καταστάσεις-λοιμώξεις) σε παιδιά ηλικίας 7-15 χρόνων. Η μελέτη μας αφορά 197 παιδιά, ηλικίας 7-15 χρόνων (95 κορίτσια και 102 αγόρια), τα οποία παρακολουθήθηκαν από το Ειδικό Παιδοπνευμονολογικό Εξωτερικό Ιατρείο και το σύστοιχο Εργαστήριο της Β' Παιδιατρικής Κλινικής κατά την περίοδο Νοέμβριος 1994-Απρίλιος 2000. Από το ιστορικό, την κλινική εξέταση και τον απαιτούμενο εργαστηριακό έλεγχο καθώς και από τις ειδικές εξετάσεις και δοκιμασίες η διάγνωση τέθηκε στα 139 παιδιά, ενώ στα υπόλοιπα 58 τέθηκε μετά παρακολούθηση 2-5 χρόνων. Συνοπτικά τα αποτελέσματα μας έχουν ως εξής : Ιογενείς λοιμώξεις αναπνευστικού συστήματος : 80 παιδιά, παραρρινοκολπίτιδα : 36, φυματίωση : 14, ξένο σώμα: 12, αλλεργική ρινίτιδα: 9, ψυχογενής βήχας: 7 και χρόνιος βήχας-υποκλινική μορφή άσθματος: 23 (11,67%). Γίνεται συσχέτιση των αποτελεσμάτων μας με τα αποτελέσματα άλλων ερευνητών.

10

 

Η ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΡΥΠΑΝΣΗ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΘΜΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΣΚΗΣΗ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

 

Νανάς Χ., Τζουβελέκης Γ., Νανάς Κ., Κατριού Δ.

 

Β' Παιδιατρική Κλινική Α.Π.Θ. Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκη

 

Είναι γνωστό ότι ένα σημαντικό ποσοστό (70-85%) παιδιών με Βρογχικό Άσθμα (ΒΑ) παρουσιάζει μετά από άσκηση (κόπωση) κρίση άσθματος. Σκοπός της μελέτης μας ήταν να διερευνήσουμε εάν και κατά πόσο η ατμοσφαιρική ρύπανση επηρεάζει τον επιπολασμό του άσθματος μετά από άσκηση (ΑΜΑ) λόγω των ελαχίστων και αντιφατικών βιβλιογραφικών δεδομένων. Η έρευνα διεξήχθη σε 264 (152 αγόρια και 112 κορίτσια) γνωστά ασθματικά παιδιά ηλικίας 10-15 χρόνων στην βιομηχανική περιοχή Πτολεμαϊδας (ομάδα Α) και στην μη βιομηχανική περιοχή του Κιλκίς (ομάδα Β). Όλα τα παιδιά ταξινομήθηκαν σε δύο υποομάδες (Α1,Α2, Β1,Β2) ανάλογα με την ηλικία τους. Ένα ειδικό ερωτηματολόγιο σχετικά με την συνύπαρξη ΑΜΑ και άλλων αλλεργικών νόσων συμπληρώθηκε από τους γονείς των ασθματικών παιδιών, θετικές απαντήσεις λάβαμε από το 98,5% των παιδιών. Παράλληλα ελήφθησαν πληροφορίες σχετικά με την ατμοσφαιρική ρύπανση των δύο περιοχών από τους αρμόδιους φορείς.

Αποτελέσματα. Συνοπτικά όλα τα αποτελέσματα φαίνονται στον πίνακα

                 

 

                    Πτολεμαϊδα (Βιομηχανική περιοχή)          Κιλκίς (μη βιομηχανική περιοχή)

 

Άσθμα	Α1(10-12χρ)% 11,2%			Α2 (13-15 χρ)% 9.6%			Β1(10-12χρ.)% 9,4%			Β2 (13.15 χρ)% 8%
	Α*	Κ**	Συν	Α	Κ	Συν	Α	Κ	Συν	Α	Κ	Συν
ΑΜΑ	24,3	14,9	39,2	23,1	25,3	48,5	12	9,6	21,6	16,8	20,3	37,1
Συν.αλ. νόσου	12,5	9,9	22,4	9,9	11	20,9	7,2	7,2	14.4	16.8	22.8	39,6

* Αγόρια, ** Κορίτσια

 

Γίνεται συσχέτιση των αποτελεσμάτων μεταξύ των δύο φύλων των δύο ομάδων.

Συμπέρασμα. Τα αποτελέσματα μας αποδεικνύουν ότι ο επιπολασμός του ΑΜΑ επηρεάζεται σημαντικά από την ατμοσφαιρική ρύπανση.

 

 

11

 

ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΒΛΑΙΣΟΥ ΜΕΓΑ ΔΑΚΤΥΛΟΥ ΣΕ ΧΟΡΕΥΤΡΙΕΣ ΚΛΑΣΣΙΚΟΥ ΜΠΑΛΕΤΟΥ.

 

Αγησίλαος Αλιγιζάκης, Ουέντη Τίμμονς, Σπύρος Γιγουρτάκης, Γεώργιος Κουμαντάκης, Ευτυχία Κορακάκη, Κυριάκος Αλιγιζάκης.

Επιστημονική ομάδα Ιατρικής του χορού. Ηράκλειο Κρήτη.

 

Σκοπός: Η έξω παρεκτόπιση του μεγάλου δακτύλου του άκρου ποδός ονομάζεται βλαισός μέγα δάκτυλος. Σκοπός της μελέτης είναι η καταγραφή της συχνότητας και των αιτιών του βλαισού μέγα δακτύλου σε χορεύτριες κλασσικού μπαλέτου. Υλικό-Μέθοδος: Το 2001 80 χορεύτριες κλασσικού μπαλέτου ηλικίας 8 έως 14 ετών εξετάστηκαν κλινικά για βλαισό μέγα δάκτυλο. Ο έλεγχος έγινε βάση πρωτοκόλλου που περιελάμβανε ιστορικό, κλινική εξέταση σε όρθια θέση φόρτισης, έλεγχο της μυϊκής ισχύος των αυτοχθόνων μυών του άκρου ποδός, έλεγχο των χορευτικών υποδημάτων και ταξινόμηση του χορευτικού τύπου άκρου ποδός (Αιγυπτιακό, Ελληνικό, καλλιτεχνικό και χωριάτικο). Αποτελέσματα: Βρέθηκαν 8 χορεύτριες (ποσοστό 10%) με βλαισό μέγα δάκτυλο. Τα αίτια ήταν κληρονομικά σε ποσοστό 100%, συγγενές ραιβό μετατάρσιο σε ποσοστό 70%, αδυναμία αυτοχθόνων μυών σε συχνότητα 100%, Αιγυπτιακό πόδι 50%, χορευτικά υποδήματα 12,5%. Συμπεράσματα: Η συχνότητα της πάθησης αυτής στη μελέτη μας ήταν χαμηλή σε σχέση με τη διεθνή βιβλιογραφία (22%-36%) λόγω της σωστής επιλογής των χορευτριών για χορό στις μύτες. Τα αίτια ήταν κληρονομικά και η αδυναμία των αυτοχθόνων μυών, ενώ σε μικρότερο ποσοστό το ραιβό μετατάρσιο, ο τύπος του χορευτικού ποδιού και τα χορευτικά υποδήματα.

 

 

12

 

ΑΡΘΟΡΓΡΥΠΩΣΗ ΚΑΙ ΠΛΑΓΙΟΤΡΑΧΗΛΙΚΟ ΑΙΜΑΓΓΕΙΩΜΑ – ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΚΛΙΝΙΚΗ ΟΝΤΟΤΗΤΑ

 

Βάος Γ., Εϊρεκάτ Χ, Ζάβρας Ν., Μπουρίκας Δ. Παλαιοδήμος Η.

 

Παιδοχειρουργική Κλινική Γενικού Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης, Αθήνα

 

 

Σκοπός :   Παρουσιάζεται η συνύπαρξη αρθρογρύπωσης (δυσμορφικό σύνδρομο) και αμαγγειώματος της τραχηλικής χώρας.

Υλικό-μέθοδος : Κορίτσι ηλικίας 12 χρόνων εμφάνισε μάζα της αριστεράς πλαγιοτραχηλικής χώρας προοδευτικά αυξανόμενη από την ηλικία των 3 χρόνων.Στη βρεφική ηλικία είχε υποβληθεί σε διορθωτικές επεμβάσεις των κάτω άκρων λόγω της αρθρογρύπωσης. Ο προεγχειρητικός έλεγχος της τραχηλικής μάζας δεν έθεσε με βεβαιότητα τη διάγνωση του αιμαγγειώματος.

Αποτελέσματα : Η εν τω βάθει πλάγια τραχηλική μάζα αφαιρέθηκε ολόκληρη και ιστολογική της εξέταση επιβεβαίωση την πιθανή προεγχειριτκή διάγνωση του αιμαγγειώματος.

Συμπέρασμα : Η τραχηλική εντόπιση των αιμαγγειωμάτων είναι σπάνια και η προεγχειρητική διάγνωση προβληματική. Η συνύπαρξη αρθρογρύπωσης και εν τω βάθει τραχηλικού αιμαγγειώματος περιγράφεται για πρώτη φορά στη διεθνή βιβλιογραφία ( Medline search )

 

13

 

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΏΠΙΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΠΡΩΤΟΠΑΘΗ ΠΕΡΙΤΟΝΙΤΙΔΑ

 

Ζάβρας Ν. Χριστιανάκης Ε, Κουτσής Κ, Βάος Γ.

 

Παιδοχειρουργική Κλινική Γενικού Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης, Αθήνα

Σκοπός: Σκοπός της μελέτης είναι να παρουσιάσει τα διαγνωστικά προβλήματα, τις πιθανές επιπλοκές και την έκβαση των παιδιών με πρωτοπαθή περιτονίτιδα.

Υλικό-μέθοδος: Κατά τη διάρκεια μίας πενταετίας, (Ιανουάριος 1997-Ιανουάριος 2002) αντιμετωπίσθηκαν 2 ασθενείς με πρωτοπαθή περιτονίτιδα. Αποτελούσαν το 4.7% των ασθενών (44 ασθενείς) που χειρουργήθηκαν για περιτονίτιδα την ίδια περίοδο. Η πρώτη περίπτωση αφορούσε βρέφος ηλικίας 10 μηνών και η δεύτερη κορίτσι ηλικίας 8 % ετών. Η κλινική συμπτωματολογία της νόσου στο βρέφος άρχισε ήπια και εξελίχθηκε με σχετική βραδύτητα, ενώ το μεγαλύτερο παιδί παρουσίασε αιφνίδια έναρξη των συμπτωμάτων με υψηλό πυρετό, οξύ κοιλιακό άλγος, διάρροιες και εμετό. Τα υπερηχογραφικά ευρήματα δεν ήταν συμβατά με εικόνα οξείας σκωληκοειδίτιδας και στις 2 περιπτώσεις.

Αποτελέσματα : Και τα δύο παιδιά χειρουργήθηκαν για περιτονίτιδα από ρήξη, της σκωληκοειδούς. Τα διεγχειρητικά ευρήματα όμως έδειξαν : αρνητική λαπαροτομία, διάχυτη ορογονίτιδα και ύπαρξη θολερού – παχύρευστου υγρού. Η σκωληκοειδής απόφυση ήταν φυσιολογική. Και στις δύο περιπτώσεις ελήφθησαν   καλλιέργειες από την περιτοναϊκή κοιλότητα και έγινε σκωληκοειδεκτομή. Ο έλεγχος των υπολοίπων ενδοκοιλιακών οργάνων δεν έδειξε κάτι παθολογικό. Οι καλλιέργειες του περιτοναϊκού υγρού έδειξαν Bacteroides fr. στη πρώτη περίπτωση και St . pneumoniae   στη δεύτερη. Οι καλλιέργειες αίματος, φάρυγγος, και ούρων δεν έδειξαν άλλη εστία λοίμωξης. Η λήψη κολπικού επιχρίσματος από το κορίτσι ήταν αρνητική για παθογόνο μικροοργανισμό. Το βρέφος χειρουργήθηκε πάλι για εντερική απόφραξη, ενώ το μεγαλύτερο παιδί παρουσίασε μετεγχειρητικά ενδοπεριτοναϊκή συλλογή υγρού και δεκατική   πυρετική κίνηση αλλά αντιμετωπίσθηκε συντηρητικά.

Συμπεράσματα: Η πρωτοπαθής περιτονίτιδα αποτελεί σπάνια εκδήλωση ενδοκοιλιακής φλεγμονής, ΙΙ προεγχειρητική διάγνωση είναι συνήθως περιτονίτιδα οφειλόμενη σε ρήξη σκωληκοειδούς. Η πιθανότητα μετεγχειρητικών επιπλοκών εξαρτάται από τον ενοχοποιούμενο αιτιολογικό παράγοντα.

 

14

 

ΟΞΥ ΗΜΙΟΣΧΕΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΟΧΕΙΡΟΥΡΓΟ Ή ΣΤΟ ΠΑΙΔΙΑΤΡΟ;

 

Α. Παναγίδης, Ι. Αλεξάνδρου, Ν. Λαϊνάκης, Αικ. Καμπούρη, Σ.Αντύπας.

 

Α' Χειρουργική Κλινική Νοσοκομείου Παίδων 'Ή ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ", ΑΘΗΝΑ.

Διευθυντής: Δρ. Θ. Ντόλατζας.

 

Πολλές μελέτες επιμένουν κατηγορηματικά ότι το οξύ ημιόσχεο πρέπει πάντοτε να αντιμετωπίζεται χειρουργικά....

Σκοπός της εργασίας ήταν η εκτίμηση των βελτιώσεων που επέφεραν στην αντιμετώπιση του οξέως ημιοσχέου οι νεώτερες απεικονιστικές μέθοδοι της υπερηχοτομογραφίας και του έγχρωμου Doppler . Υλικό-Ασθενείς: Μελετήθηκαν 421 περιπτώσεις παιδιών, ηλικίας 2 ημερών μέχρι 14 χρονών, που χειρουργήθηκαν για οξύ ημιόσχεο στη κλινική μας τα τελευταία 15 χρόνια. Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε 3 ομάδες σύμφωνα με την χρονολογία που χειρουργήθηκαν. Ομάδα Α: n =217, 1986-1990. Ομάδα Β: n =120, 1991-1995. Ομάδα Γ Ν=84, 1996-2001. Η πενταετία της ομάδας Β χαρακτηρίζεται από την εξοικείωση με το υπερηχογράφημα, ενώ της Γ με το έγχρωμο Doppler τουλάχιστον σε αυτά τα περιστατικά.

Αποτελέσματα: Σε όλες τις ομάδες δεν παρατηρήθηκε διαφορά μεταξύ των περιστατικών που έπασχαν από συστροφή όρχεως . Στη Β και στη Γ ομάδα παρατηρήθηκε σημαντική μείωση των περιστατικών που έπασχαν από συστροφή κύστεως Mο rgani . Στη Γ ομάδα παρατηρήθηκε σημαντική μείωση και των περιστατικών που έπασχαν από ορχεοεπιδυδιμίτιδα ή μετατραυματικό αιμάτωμα όρχεως.

Συμπέρασμα: Η αντιμετώπιση του οξέως ημιοσχέου παραμένει καταρχήν χειρουργική . Η έμπειρη όμως υπερηχοτομογραφική διερεύνηση θέτει σαφή ένδειξη της κύστεως M οrgani , της ορχεοεπιδυδιμίτιδας, και του μετατραυματικού αιματώματος όρχεως που μπορούν να αντιμετωπισθούν και συντηρητικά.

 

15

 

ΝΕΦΡΙΚΕΣ ΑΛΛΟΙΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΦΡΑΞΗ ΤΗΣ ΠΥΕΛΟΟΥΡΗΤΗΡΙΚΗΣ ΣΥΜΒΟΛΗΣ

 

Γκουγκούδη Ε, Ζαβιτσανάκης Α, Κομνηνού Α, Κωτακίδου Ρ.

 

Παιδοχειρουργική Κλινική Νοσοκομείου «Αγ. Παύλος»,

ΑΠΘ Χειρουργική Κλινική Κτηνιατρικού Τμήματος ΑΠΘ

Σκοπός της μελέτης είναι η παρακολούθηση των υπερηχοτομογραφικών και ιστολογικών αλλοιώσεων του νεφρού σε συνθήκες οξείας απόφραξης της αποχετευτικής του μοίρας μετά από πάροδο άλλοτε άλλο χρονικού διαστήματος από την απόφραξη, σε πειραματικό μοντέλο.

ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Χρησιμοποιήθηκαν 8 θήλεα κουνέλια, σωματικού βάρους 4.450±450 gr .

Τα πειραματόζωα υποβλήθηκαν σε απολίνωση του αριστερού ουρητήρα σε απόσταση περίπου 3εκ. από την πυελοουρητηρική συμβολή. Την 1^η , 2 ^η , 4^η , 7^η ,   και 22^η  μετεγχειρητική ημέρα όλα τα πειραματόζωα υπεβλήθησαν σε υπερηχοτομογραφικό έλεγχο των νεφρών.

3 από τα πειραματόζωα υπεβλήθησαν σε νεφρεκτομή την 4^η   μετεγχειρητική ημέρα και 3 την 7^η   , μετά τη διενέργεια του υπερηχοτομογραφήματος 2 ζώα δεν υπεβλήθησαν σε νεφρεκτομή καθώς βάσει του υπερηχοτομογραφήματος η διάταση της πυέλου ήταν πλήρης και η μείωση του νεφρικού παρεγχύματος εκσεσημασμένη ήδη από την 16 ^η  μετεγχειρητική ημέρα.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η διάταση της πυέλου αρχίζει να επισημαίνεται ήδη από την 1 ^η  μετεγχειρητική ημέρα, με φυσιολογικό νεφρικό παρέγχυμα και επιδεινώνεται σταδιακά έως την 7^η ημέρα οπότε αφορά και τον ουρητήρα έως το ύψος της απόφραξης. Τα ευρήματα την 22^η  ημέρα μετά την επέμβαση είναι πλήρης διάταση της πυέλου και του ουρητήρα με λέπτυνση τόσο της φλοιώδους όσο και της μυελώδους ουσίας. Τα ιστολογικά ευρήματα συμβαδίζουν με τα αντίστοιχα υπερηχοτομογραφικά με βαθμιαία επιβάρυνση του νεφρικού παρεγχύματος από την 4^η έως την 7^η   ημέρα. Συγκεκριμένα οι κύριες ιστολογικές αλλοιώσεις αφορούν την ανάπτυξη ινοβλαστικού ιστού στην πύελο, με εστίες επασβέστωσης στα νεφρικά σωληνάρια ενώ καθώς η απόφραξη παρατείνεται στο νεφρικό παρέγχυμα παρατηρούνται λεμφοκυτταρικές περιαγγειακές διηθήσεις και συμφόρηση των τριχοειδών.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Η απόφραξη-στένωση της πυελοουρητηρικής συμβολής πρέπει να αντιμετωπίζεται κατά το δυνατόν συντομότερα ώστε οι ιστολογικές αλλοιώσεις του νεφρικού παρεγχύματος και η ατροφία αυτού να μπορούν να υποστραφούν. Εάν αυτό δεν συμβεί, η παρεγχυματική βλάβη είναι σοβαρή και δεν βελτιώνεται με την πρόοδο του χρόνου ανεξάρτητα από την επέμβαση.

 

 

16

 

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΠΕΡΙΚΑΡΔΙΤΙΔΑΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΚΑΡΔΙΟΚΕΝΤΗΣΗΣ.

 

Α. Χ. Γιαννόπουλος, Γ. Σ. Τσαούσης, Ν. Γ. Ελευθεράκης, Γ. Σ. Παπαδόπουλος, Β. Δ. Θανόπουλος.

 

Καρδιολογικό Τμήμα, Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία», Αθήνα.

 

Εισαγωγή: Η περικαρδίτιδα στα παιδιά αποτελεί σοβαρό και πολλές φορές επείγον καρδιακό πρόβλημα λόγω μεγάλης αιμοδυναμικής επιβάρυνσης. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η ευαισθητοποίηση των παιδιάτρων στο σοβαρό αυτό πρόβλημα και την αντιμετώπιση του που μπορεί να γίνει υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις στα κατά τόπους Παιδιατρικά Νοσοκομεία χωρίς άσκοπες μετακινήσεις και απώλεια πολύτιμου χρόνου.

Υλικό και Μέθοδοι: Υλικό της μελέτης μας αποτέλεσαν 23 παιδιά, 10 αγόρια και 13 κορίτσια, ηλικίας 4,5-14 χρόνων (8,2±2,6) σωματικού βάρους 14-51 Kgr (25,6±6,3) με σημαντική ποσότητα περικαρδιακού υγρού, κυρίως ιογενούς αιτιολογίας (N=16), που υποβλήθηκαν σε περικαρδιοκέντηση. Η χαρακτηριστική κλινική εικόνα, η ακτινογραφία θώρακα και οι χαρακτηριστικές αλλοιώσεις στο ΗΚΓ, μας οδήγησαν εύκολα στη διάγνωση που επιβεβαιώθηκε με την ηχοκαρδιογραφική μελέτη. Προχωρήσαμε αμέσως στην τεχνική της περικαρδιοκέντησης με εισαγωγή της βελόνης παρακέντησης στη γωνία Marfan   (γωνία που σχηματίζεται από την ξιφοειδή απόφυση και το αριστερό πλευρικό τόξο) και αμέσως αριστερότερα από το άκρο της ξιφοειδούς απόφυσης, μετά από επάλειψη με αντισηπτικό διάλυμα και έγχυση 2% λιδοκαίνης. Με την εμφάνιση ορρώδους ή ορροαιματηρού υγρού και με συρμάτινο οδηγό, τοποθετήσαμε καθετήρα Pig -Tail υψηλής ταχύτητας ροής, που παρέμεινε για 1-2 εικοσιτετράωρα, ενώ συγχρόνως αρχίσαμε θεραπεία υποστήριξης με ασπιρίνη.

Αποτελέσματα: Καμία επιπλοκή δεν παρατηρήθηκε. Άμεση βελτίωση και ομαλή πορεία στην περαιτέρω παρακολούθηση τους. Σημαντική μείωση του χρόνου νοσηλείας των παιδιών με περικαρδιοκέντηση από παιδιά που με μικρότερη ποσότητα περικαρδιακού υγρού, υποβλήθηκαν μόνο σε φαρμακευτική θεραπεία υποστήριξης. Συμπεράσματα: Η τεχνική της περικαρδιοκέντησης και παροχέτευσης με καθετήρα Pig - Tail υψηλής ταχύτητας ροής σε παιδιά με περικαρδίτιδα, μπορεί και πρέπει να γίνεται σε καλά οργανωμένα Νοσοκομεία, αφού πολλές φορές πρόκειται για επείγουσα αντιμετώπιση, ενώ συγχρόνως ελαχιστοποιεί τον χρόνο νοσηλείας τους.

 

 

17Ρ

 

ΝΕΥΡΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΟΜΟΖΥΓΗ β-ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗ ΑΝΑΙΜΙΑ

 

Οικονόμου Μ., Ζαφειρίου Δ., Βαργιάμη Ε., Κούση Α., Τσάτρα Ι., Περιφάνης Β., Αθανασίου-Μεταξά Μ.

 

Μονάδα Μεσογειακής Αναιμίας, Α' Παιδιατρική Κλινική Α.Π.Θ., «Ιπποκράτειο» ΓΠΝΘ

 

Σκοπός της έρευνας αυτής ήταν η πραγματοποίηση μιας συστηματικής νευροφυσιολογικής μελέτης ώστε να καταγραφούν τυχόν επιπλοκές από το κεντρικό νευρικό σύστημα σε ασθενείς με ομόζυγη με β-μεσογειακή αναιμία (β-ΜΑ). Για το σκοπό αυτό, εξετάστηκαν 32 ασθενείς ηλικίας 6-32 ετών (14,5 ± 6,39), 23 παιδιά και 9 νεαροί ενήλικες (16 άρρενες και 16 θήλυς). Όλοι οι ασθενείς ακολουθούσαν τακτικό πρόγραμμα μεταγγίσεων και αποσιδήρωσης με δεσφερριοξαμίνη σε δόση 40-50 mg / kg /ημέρα, χορηγούμενη υποδορίως 5-6 φορές την εβδομάδα. Ο μέσος όρος φερριτίνης ορού ήταν 2100 ± 986 Ng/ ml. Η νευροφυσιολογική μελέτη περιελάμβανε την πραγματοποίηση ακουστικών, οπτικών και σωματοαισθητικών προκλητών δυναμικών (ΒΑΕΡ, V ΈΡ, C ΕΡ) καθώς και τον έλεγχο της λεκτικής, πρακτικής και γενικής νοημοσύνης με τις Κλίμακες Νοημοσύνης Wechsler για παιδιά (Ελληνικό   WISC -III ). Η στατιστική επεξεργασία των αποτελεσμάτων έγινε με τη δοκιμασία ελέγχου ANOVA . Κανένας από τους εξεταζόμενους ασθενείς δεν παρουσίασε παθολογικά ΒΑΕΡ, ενώ στην εξέταση των VΕΡ και CΕΡ διαπιστώθηκαν παθολογικές τιμές σε μεμονωμένες περιπτώσεις (ποσοστό 3% αντίστοιχα). Συνολικά, δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στις μέσες τιμές μεταξύ των ασθενών και της ομάδας ελέγχου. Τα εξαιρετικά καλά αποτελέσματα στην εξέταση των προκλητών δυναμικών αποδόθηκαν στην καλή ρύθμιση των ασθενών. Αντίθετα, το ποσοστό ανεύρεσης παθολογικών τιμών στην εξέταση του νοητικού πηλίκου ήταν πολύ μεγάλο (22.7%), ωστόσο, δε βρέθηκε καμία στατιστική συσχέτιση με κάποια από τις λοιπές μελετηθείσες παραμέτρους (ηλικία, βάρος, ύψος, φερριτίνη ορού, ΒΑΕΡ, V ΕΡ, C ΕΡ). Συζητείται ο ρόλος της αιμοσιδήρωσης καθώς και παραγόντων εκτός της νόσου στην προσβολή των ανώτερων φλοιϊκών λειτουργιών. Συμπερασματικά, η χρήση των νευροφυσιολογικών μεθόδων εξέτασης είναι απαραίτητη για την έγκαιρη ανίχνευση συμμετοχής του ΚΝΣ στους θαλασσαιμικούς ασθενείς, ώστε να είναι δυνατή η ανάλογη παρακολούθηση και αντιμετώπιση.

18Ρ

 

ΜΕΛΕΤΗ ΕΚΒΑΣΗΣ ΠΟΛΥΔΥΜΩΝ ΚΥΗΣΕΩΝ

 

Κορακάκη Ε, Χατζηδάκη Ε, Μανουρά Α, Μπικουβαράκης Σ, Μητσάκη Μ, Βαλάρη Β, Παπαγεωργίου Μ, Γιαννακοπούλου Χ.

 

Νεογνολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Κρήτης, Ηράκλειο

 

Εισαγωγή: Η ραγδαία ανάπτυξη των μεθόδων υποβοηθούμενης αναπαραγωγής έχει οδηγήσει σε αύξηση του αριθμού των πολύδυμων κυήσεων.

Σκοπός: Η εκτίμηση της έκβασης των τριδύμων σε σχέση με τις δίδυμες κυήσεις.

Υλικό-Μέθοδος: Μελετήθηκαν αναδρομικά 107 πολύδυμες κυήσεις. Καταγράφηκαν η μέθοδος γονιμοποίησης, των εμβρυϊκών υμένων και το είδος του τοκετού, η ηλικία κύησης, το βάρος γέννησης, το χαμηλό Apgar Score,  η ανάγκη νοσηλείας, η διάρκεια νοσηλείας και η τελική έκβαση. Αποτελέσματα: Μελετήθηκαν 6 Τρίδυμες και 101 δίδυμες κυήσεις. Οι 4 από τις 6 τρίδυμες κυήσεις (67%) και οι 33 από τις 101 δίδυμες κυήσεις (32,6%) προήλθαν από εξωσωματική γονιμοποίηση. Ο αριθμός των νεογνών ήταν 16 και 196 αντίστοιχα. Όλες οι γυναίκες της ομάδας των τριδύμων γέννησαν με καισαρική τομή, έναντι 81 (80%) στην ομάδα των διδύμων. Η μέση ηλικία κύησης ήταν 30,1 και 34,8 εβδομάδες αντίστοιχα ενώ το μέσο βάρος γέννησης των τριδύμων ήταν 1432 γρ. έναντι 2108 γρ. των διδύμων. Όσον αφορά τις κύριες νεογνικές επιπλοκές, RDS Ι παρουσίασαν 8 τρίδυμα νεογνά (50%) και 40 δίδυμα (20,4%), εγκεφαλική αιμορραγία 1 τρίδυμο και 3 δίδυμα, βρογχοπνευμονική δυσπλασία 1 τρίδυμο, νεκρωτική   εντεροκολίτιδα  2   δίδυμα,   αμφιβληστροειδοπάθεια   της προωρότητας 1 νεογνό από κάθε ομάδα. Η διάρκεια νοσηλείας ήταν 47,1 και 12,7 ημέρες αντίστοιχα.

Συμπέρασμα: Τα νεογνά των τρίδυμων κυήσεων παρουσιάζουν αυξημένη νοσηρότητα, που πιθανά σχετίζεται με τη μικρότερη ηλικία κύησης και το χαμηλότερο βάρος γέννησης.

 

 

 

19Ρ

 

ΑΙΤΙΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΩΝ  ΕΠΕΜΒΑΣΕΩΝ ΣΤΗ ΝΕΟΓΝΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

 

Μανουρά Α. Κορακάκη Ε, Χατζηδάκη Ε. Μπικουβαράκης Σ, Βαλάρη Β.Κατζηλάκης Ν. Γιωτάκη Ι. Άρμπιρος Ι ², Γιαννακοπούλου Χ

 

1.Νεογνολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Κρήτης, Ηράκλειο

2.Κλινική Χειρουργικής Παίδων Πανεπιστημίου Κρήτης

 

Σκοπός της μελέτης μας ήταν η καταγραφή των περιστατικών που αντιμετωπίστηκαν χειρουργικά κατά τη διάρκεια της νεογνικής ηλικίας, την τελευταία δεκαετία, στην Κρήτη

Υλικό· Μέθοδος: Μελετήθηκαν τα νεογνά που χρειάστηκαν χειρουργική αντιμετώπιση κατά τη δεκαετία 1992- 2001, Για κάθε νεογνό καταγράφηκε η ηλικία κύησης, το βάρος γέννησης, η διάγνωση και η έκβαση, Αποτελέσματα: Στη δεκαετία 1992-2001 νοσηλεύτηκαν και χειρουργήθηκαν   συνολικά 137 νεογνά, 42(27,86%) κορίτσια και 95(72,13%) αγόρια. Τα 56   (41,8%) από αυτά ήταν πρόωρα και τα 81(58,2%) τελειόμηνα. Κατά σειρά συχνότητας το αίτιο της επέμβασης ήταν: ατρησία πεπτικού (27%), πυλωρική στένωση(12,3%), βουβωνοκήλη(13,1%), νεκρωτική εντεροκολίτιδα (13,1%), διαφραγματοκήλη    (9%),   εξόμφαλος – γαστρόσχιση (6,5%),   διάτρηση   πεπτικού(4,1%), συστροφή εντέρου (4,1%), εκστροφή κύστης(2,5%),

βαλβίδες οπίσθιας ουρήθρας (2,5%), αγαγγλιονικό μεγάκολο (1,6%), ειλεός   από μηκώνιο(1,6%) και άλλα (2,4%). Μετεγχειρητικά απεβίωσαν 24 νεογνά, από τα οποία τα 11(46%) έπασχαν από ΝΕΚ. Το συχνότερο αίτιο χειρουργικής επέμβασης στα πρόωρα ήταν η νεκρωτική εντεροκολίτιδα, ενώ στα τελειόμηνα η ατρησία πεπτικού.

Συμπέρασμα: Τα παιδοχειρουργικά προβλήματα δεν αποτελούν σπάνια αιτία νοσηρότητας στη νεογνική ηλικία. Η συνεργασία με τον παιδοχειρουργό συμβάλλει στην πληρέστερη αντιμετώπιση του άρρωστου νεογνού.

 

 

20Ρ

 

ΝΕΟΓΝΑ ΜΗΤΕΡΩΝ  ΜΕ ΟΞΕΙΑ ΤΟΞΟΠΛΑΣΜΩΣΗ ΣΤΗΝ ΚΥΗΣΗ, ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑ : ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ

 

Κορακάκη Ε, Χατζηδάκη Ε, Μανουρά Α, Παπαγεωργίου Μ, Μητσάκη Μ., Βοργιά Π, Κατζηλάκης Ν, Γιαννακοπούλου Χ

 

Νεογνολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Κρήτης, Ηράκλειο

 

Εισαγωγή: Η οξεία τοξοπλάσμωση στην έγκυο είναι ασυμπτωματική. Ωστόσο η    μετάδοση της στο κύημα έχει άμεσες και απώτερες συνέπειες στο νεογνό.

Σκοπός; Η καταγραφή των περιπτώσεων οξείας τοξοπλάσμωσης κατά την, κύηση και η μελέτη των επιπτώσεων της στα νεογνά.

Υλικό - Μέθοδος; Μελετήθηκαν τα νεογνά μητέρων με οξεία τοξοπλάσμωση κατά την κύηση από 1/1/1997 έως 31/12/2001. Καταγράφηκαν ο χρόνος προσβολής των εγκύων, οι τίτλοι αντισωμάτων έναντι του τοξοπλάσματος, η θεραπευτική αγωγή, οι τίτλοι αντισωμάτων των νεογνών κατά τη γέννηση στον ορό και στο ΕΝΥ και τα ευρήματα του απεικονιστικού ελέγχου και της οφθαλμολογικής εξέτασης. Ο ορολογικός έλεγχος επαναλήφθηκε στον 1° και 6^ο μήνα της ζωής.

Αποτελέσματα : Οι μητέρες 26 νεογνών εμφάνισαν Ορολογικούς δείκτες οξείας τοξοπλάσμωσης στην κύηση. Σε όλες είχε   χορηγηθεί σπιραμυκίνη. Σε όλα τα νεογνά έγινε κλινικός, εργαστηριακός και απεικονιστικός έλεγχος και χορηγήθηκε θεραπεία με πυριμεθαμίνη και σουλφαδιαζίνη για 4 εβδομάδες, σε συνδιασμό με λευκοβορίνη, Από τον έλεγχο που έγινε στα 26 νεογνά, μόνο σε ένα νεογνό διαπιστώθηκε συγγενής λοίμωξη από τοξόπλασμα. Στο νεογνό χορηγήθηκε θεραπεία για ένα χρόνο.   Συμπέρασμα: Η συγγενής τοξοπλάσμωση δεν έχει εξαλειφθεί. Ακόμα και τα ασυμπτωματικά στη γέννηση νεογνά πρέπει να ελέγχονται και να αντιμετωπίζονται αφού σημαντικό ποσοστό των προσβεβλημένων νεογνών εκδηλώνει τη νόσο στην παιδική ηλικία.

 

 

21Ρ

 

ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΕΚΒΑΣΗΣ ΝΕΟΓΝΩΝ ΔΙΔΥΜΩΝ ΚΥΗΣΕΩΝ ΑΥΤΟΜΑΤΗΣ ΚΑΙ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗΣ   ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ

 

Χατζηδάκη Ε, Μανουρά Α, Κορακάκη Ε, Μπικουβαράκης Σ, Μητσάκη Μ, Γιωτάκη Ι, Τσαπάκη Ε, Κατζηλάκης Ν, Γιαννακοπούλου Χ                

 

Νεογνολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Κρήτης, Ηράκλειο

 

Εισαγωγή; Τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί ο αριθμός των νεογνών που γεννιούνται με τη μέθοδο της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Σκοπός; Η σύγκριση της έκβασης νεογνών αυτόματων δίδυμων κυήσεων με αυτά που προέρχονται από εξωσωματική γονιμοποίηση. Υλικό-Μέθοδος: Μελετήθηκαν αναδρομικά τα νεογνά δίδυμων κυήσεων κατά την τριετία 1999-2001. Καταγράφηκαν η μέθοδος γονιμοποίησης, η ηλικία μητέρας, το είδος τοκετού η ηλικία κύησης, το βάρος γέννησης, το apgar score, η διάρκεια νοσηλείας και η τελική έκβαση. Αποτελέσματα: Μελετήθηκαν 101 δίδυμες κυήσεις, 33 από εξωσωματική γονιμοποίηση και 68 από αυτόματη σύλληψη. Ο αριθμός των νεογνών ήταν 64 και 132 αντίστοιχα, Η ηλικία της μητέρας ήταν σημαντικά μεγαλύτερη στην πρώτη ομάδα (33,5 έναντι 28,5 χρόνια). Και στις δύο ομάδες, παρατηρήθηκε αυξημένο ποσοστό προώρων τοκετών (περίπου 69%) με μέση ηλικία κύησης 34,4 και 35,0 εβδομάδες αντίστοιχα. Το μέσο βάρος γέννησης ήταν 1982,58 G και 2170,14 G αντίστοιχα. Χαμηλό APGAR SCORE (<7) είχαν 22 (34,3%) νεογνά της πρώτης ομάδας και 30 (22,7%), νεογνά της δεύτερης, ενώ νοσηλεία απαιτήθηκε σε 50 (78,1%) με μέση διάρκεια νοσηλείας 15,48 μέρες και 90 νεογνά (68,2%) με μέση διάρκεια νοσηλείας 11,22 ημέρες, αντίστοιχα. Δεν βρέθηκε διαφορά ως προς τη συχνότητα εμφάνισης αναπνευστικής δυσχέρειας, εγκεφαλικής αιμορραγίας και νεκρωτικής εντεροκολίτιδας. Από τα νεογνά της πρώτης ομάδας κατέληξαν τα 5 (7,8%) και 6 (4,5%) της δεύτερης, διαφορά μη στατιστικά σημαντική.

Συμπέρασμα; Η νοσηρότητα και η διάρκεια νοσηλείας των νεογνών που προέρχονται οπό εξωσωματική γονιμοποίηση ε1ναι μεγαλύτερη.

 

 

22Ρ

 

ΝΟΣΟΣ KIKUCHI – FIGIMOTO   ΣΠΑΝΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΑΛΟΗΘΟΥΣ   ΛΕΜΦΑΔΕΝΙΤΙΔΑΣ

 

Ξεπαπαδάκη Παρασκευή, Γιαννούλη Όλγα, Παπαντζίμας Κωνσταντίνος, Στάντζιου Ιωάννα, Κατσιρούμπα Βασιλική, Ταπάκη Γεωργία, Τζωρτζάτου Γεωργία.

 

Α' Παιδιατρική Κλινική Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης

 

Η ιστιοκυτταρική νεκρωτική λεμφαδενίτιδα περιγράφηκε για πρώτη φορά στην Ιαπωνία το 1972 από τους Kikuchi – Figimoto. Πρόκειται για καλοήθη νόσο που προσβάλλει κυρίως γυναίκες, ηλικίας κάτω 30 ετών. Η αιτιολογία της παραμένει άγνωστη. Εμφανίζεται με διογκωμένους τραχηλικούς λεμφαδένες, ομαλούς, υπόσκληρους ή / και επώδυνους και συχνά πυρετό. Σπανιότερα συνυπάρχουν ερύθημα, γενικευμένη λεμφαδενίτιδα, καταβολή και ηπατο/σπληνομεγαλία. Η διάγνωση τίθεται παθολογοανατομικά, με βιοψία του λεμφαδένα. Η Δ/Δ περιλαμβάνει την τοξοπλάσμωση, φυματίωση, ιογενείς λεμφαδενίτιδες, κακοήθειες και κολλαγονώσεις. Η πορεία της δεν επηρεάζεται από αντιβιοτικά και υποχωρεί αυτόματα μετά από 1-3 μήνες. Περιγράφεται η περίπτωση αγοριού 14 ετών, που προσήλθε με εμπύρετο από 10ημέρου και επώδυνη διόγκωση λεμφαδένων κατά μήκος του στερνοκλειδομαστοειδούς και της δεξιάς υπερκλείδιας χώρας. Οι αδένες ήταν μεγέθους 1,5x1,5 cm, επώδυνοι, υπόσκληροι, σαφώς περιγεγραμμένοι, χωρίς φλεγμονή του υπερκείμενου δέρματος. Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του παρουσίασε 2-3 υποτροπιάζοντα επεισόδια μικροκηλιδώδους εξανθήματος. Απυρέτησε την 3^η ημέρα της νοσηλείας του. Από τον εργαστηριακό έλεγχο:

Λευκά=3100, λεμφο=54% και τους υπόλοιπους δείκτες της φλεγμονής αρνητικούς. Έγινε πλήρης απεικονιστικός και ιολογικός. Ο έλεγχος των κολλαγονώσεων απέβη αρνητικός. Η νόσος περιγράφεται προκειμένου να ευαισθητοποιηθεί ο παιδίατρος προς αναζήτηση της σε επιμένουσες λεμφαδενίτιδες.

 

 

23Ρ

 

Η ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΩΣ ΣΥΜΠΤΩΜΑ ΣΤΗ ΒΡΕΦΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

 

Τασσόπουλος Δ., Ροδοπούλου Μ., Μπακοπούλου Φλώρα. Κοτσώνη Π., Δανίδη Θ,, Καστανάς Χ., Παπαδοπούλου Ε.

 

Γ.Ν.Ν. Πύργου παιδιατρικό τμήμα.

 

Σκοπός της εργασίας είναι η προβολή των αιτίων που προκαλούν ανησυχία στη βρεφική ηλικία.

Υλικό-μέθοδος: Αναδρομική μελέτη των 304 παιδιών (1,1% του συνόλου) που επισκέφτηκαν τα Ε.Ι. την τελευταία τριετία με μοναδικό ή κύριο αίτιο την επίμονη ανησυχία-κλάμα. Από αυτά τα 66 (21,7%) έγιναν εισαγωγή.

Αποτελέσματα:Δεν βρέθηκε σαφής αιτία σε 114 (37,5%) και στα περισσότερα από αυτά η ανησυχία αποδόθηκε σε κολικούς 1^ου τριμήνου. Σε ωτίτιδα οφειλόταν η ανησυχία σε 81 παιδιά (26,6%) σε ρινίτιδα σε 24 (7,8%) φαρυγγοαμυγδαλίτιδα σε 10, βρογχίτιδα σε 10, γαστρεντερίτιδα σε 8, σε δυσκοιλιότητα 9, οδοντοφυΐα σε 6, στοματίτιδα 7, παράτριμμα 4, σε εμβολιασμό και σιτιστικούς λόγους 2, οξύουροι και ΓΟΠ σε 1, ουρολοίμωξη σε 8, μηνιγγίτιδα σε 2, εγκολεασμός σε 2.

Συμπεράσματα:Τα παιδιά με μοναδικό σύμπτωμα ανησυχία μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά και εκτός νοσοκομείου σε ποσοστό >90%, ιδιαίτερα αν η παρακολούθηση (πυρετός, γενική κατάσταση) από τους γονείς είναι αξιόπιστη.

 

24Ρ

 

ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΤΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ   ΕΙΚΟΝΑΣ   ΚΑΙ   ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕ ΤΟ 99 m Τ c DMSA ΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΟΞΕΙΑΣ ΠΥΕΛΟΝΕΦΡΙΤΙΔΑΣ.

 

Ζ. Καρακατσάνη, Ε. Σερέτη, Δ. Σμπώκου, Σ. Ρίζου, Ι. Στάντζιου , Α. Λεοντή

Β. Παιδιατρική Κλινική Νοσ/μείου Παίδων Πεντέλης.

Τμήμα Πυρηνικής Ιατρικής Νοσ/μείου «Αλεξάνδρα».

 

Το στατικό σπινθηρογράφημα νεφρών ( DMSA) την τελευταία 10ετία θεωρείται μέθοδος με υψηλή ευαισθησία και ειδικότητα στην επιβεβαίωση της κλινικής διάγνωσης της οξείας πυελονεφρίτιδας (Ο.Π.) στην παιδική ηλικία. Σκοπός της εργασίας ήταν η εκτίμηση της αξιοπιστίας της κλινικής εικόνας και των παρακλινικών παραμέτρων για τη διάγνωση της Ο.Π. σε συσχέτιση με τα ευρήματα στο DMSA . Υλικό-μέθοδος :Μελετήσαμε 76 παιδιά (ηλικίας 3 μηνών-3χρονών) με πυρετό και θετική καλλιέργεια ούρων και με κριτήρια ενδεικτικά για Ο.Π., κλινικά στοιχεία όπως : ανορεξία, έμετοι, ρίγος   και αξιολογώντας   τα   εργαστηριακά ευρήματα   όσον    αφορά    τις    τιμές    των    λευκών αιμοσφαιρίων ³   15.000κ/ mm ³ , της ΤΚΕ ³ 30 mm και της CPR ³ 20 mg/ dl. Σε όλα τα παιδιά έγινε σπινθηρογραφικός έλεγχος με DMSA , στο πρώτο 10ήμερο μετά τη λοίμωξη. Αποτελέσματα : Σε 53/76 παιδιά (69,7%) το DMSA ανέδειξε πυελονεφριτιδικές βλάβες. Η στατιστική εκτίμηση των αποτελεσμάτων (logistic regression ), έδειξε ότι η κλινική κι εργαστηριακή εικόνα, όπως αποτυπώθηκε, επιβεβαιώνεται σαν Ο.Π. στο DMSA σε σημαντικό βαθμό, 89,3%, έτσι ώστε ο κλινικός παιδίατρος σχεδόν με βεβαιότητα να μπορεί να αντιμετωπίσει το περιστατικό εξ' αρχής σαν οξεία πυελονεφρίτιδα..

 

 

25Ρ

 

ΕΚΤΟΔΕΡΜΙΚΗ ΔΥΣΠΛΑΣΙΑ (ΣΥΝΔΡΟΜΟ EEC). ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ.

 

Ε.Σερέτη, Α. Κονδύλης, Δ. Σμπώκου. Μ. Χανούμη, Ζ. Καρακατσάνη

Β! Παιδιατρική Κλινική Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης

 

Το   σύνδρομο    EEC    χαρακτηρίζεται   από    εκτοδερμική δυσπλασία, λαγώχειλος και λυκόστομα, εκτροδακτυλία καθώς και από ανωμαλίες των ρινοδακρυϊκών πόρων και του ουροποιητικού συστήματος. Κληρονομείται πιθανόν με αυτόσωμο επικρατούντα χαρακτήρα χαμηλής διεισδυτικότητας. Τα παιδιά με εκτοδερμική δυσπλασία έχουν ιδιόμορφο προσωπείο, δέρμα πολύ ξηρό με έντονη απολέπιση και διαγραφή αγγείων, μαλλιά αραιά και αδύναμα, ανοδοντία ή ανωμαλίες δοντιών. Συνήθως δεν έχουν φρύδια και βλεφαρίδες, λόγω του μειωμένου αριθμού σμηγματογόνων αδένων που υπάρχει στο δέρμα τους. Συχνά προσβάλλονται από λοιμώξεις του αναπνευστικού και του γαστρεντερικού συστήματος. Περιγράφεται περίπτωση αγοριού, ηλικίας 16 μηνών με σύνδρομο EEC, που εμφανίζει τα πιο πάνω χαρακτηριστικά. Το παιδί όταν προσήλθε στην Κλινική μας είχε ήδη χειρουργηθεί 2 φορές για τις σχιστίες. Νοσηλεύθηκε με αναπνευστική δυσχέρεια και πυρετό >39° C . Διαγνώστηκαν πνευμονία και ουρολοίμωξη     ( >10 ⁵ κ.ο.π. αποικίες    enterobacter aggl .) που    αντιμετωπίστηκαν    με αντιμικροβιακή  αγωγή. Από   τον ακτινολογικό έλεγχο του ουροποιητικού βρέθηκαν: ουρητηροκήλη και διάταση του δεξιού νεφρού και μεγαλοουρητήρας αριστερά. Η νεφρική λειτουργία ήταν ικανοποιητική. Συστήθηκαν: χημειοπροφύλαξη, ηλιοπροστασία    και ενυδάτωση του δέρματος, καθώς και διορθωτικές

 

 

26Ρ

 

ΣΠΛΑΧΝΙΚΗ ΛΕΪΣΜΑΝΙΑΣΗ ΣΕ ΒΡΕΦΟΣ

 

Σύρος Ι., Ταπάκη Γ. Στάντσιου Ι, Παπανδρέου Φ.

 

Α' Παιδιατρική κλινική Γ. Νοσοκομείο Παίδων Πεντέλης, Αιματολογικό Εργαστήριο Γ. Νοσοκομείο Παίδων Πεντέλης.

 

Η σπλαχνική Λεϊσμανίαση είναι παρασιτική ανθρωποζωονόσος. Μεταδίδεται στον άνθρωπο, από πάσχοντα ζώα μετά από δείγμα εντόμων. Έχει αναφερθεί κάθετη μετάδοση μέσω του πλακούντα καθώς και με μετάγγιση αίματος. Ο χρόνος επώασης είναι μακρύς (6 εβδ. έως 6 μήνες). Κύριες εκδηλώσεις ο πυρετός, παρατεινόμενος, συνεχής ή διαλείπων και η ωχρότης και ήπατοσπληνομεγαλία. Εργαστηριακά    ανευρίσκεται πλην της αναιμίας, θρομβοπενία, λευκοπενία και ανωμαλίες των λευκωμάτων.

Περιγράφουμε περίπτωση βρέφους τριών μηνών, το οποίο νοσηλεύτηκε στην κλινική μας λόγω εμπύρετου από 48ώρου (κατά τους γονείς) και ημιδιαρροϊκών κενώσεων. Δεν αναφερόταν μετάγγιση αίματος ούτε νόσος της μητέρας κατά ή περί την κύηση. Παρατηρήθηκε ωχρότης και σπληνομεγαλία και μειωμένο σωματικό βάρος. Από τον εργαστηριακό έλεγχο διαπιστώθηκε αναιμία ( Hb εις = 7 gr / dl)   και θρομβοπενία

(ΡL Τ: 117,000 κ.κ.χ). Έγινε παρακέντηση μυελού όπου ανεβρέθηκαν λεϊσμάνιες. Θετικά αντιλεϊσμανιακά αντισώματα επιβεβαίωσαν τη διάγνωση. Το παιδί πήρε θεραπεία με Αμφοτερικίνη Β I. V 20 mg/κβσ σε δύο συνεδρίες. Έγινε επίσης μετάγγιση αίματος λόγω πτώσης της αιμοσφαιρίνης κάτω από 5,5 gr/ dl. Ανταποκρίθηκε καλά στη θεραπεία και εξήλθε σε καλή κατάσταση.

Το περιστατικό περιγράφεται λόγω της σπανιότητας της νόσου στην πολύ μικρή ηλικία του παιδιού.

 

 

27Ρ

 

ΤΕΡΗΔΟΝΑ ΚΑΙ ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΟΜΑΤΙΚΗ ΥΓΙΕΙΝΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.

 

Σιδηρόπουλος Χ.

 

Κ.Υ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΗΣ

 

Σκοπός της μελέτης ήταν να αξιολογηθεί η στοματική υγεία 309 παιδιών του Κέντρου Υγείας Ελευθερούπολης Καβάλας σε σχέση με την τήρηση κανόνων στοματικής υγιεινής και τις διατροφικές τους συνήθειες. Έγινε αδρή κλινική εξέταση του στόματος από παιδίατρο και συμπληρώθηκε ειδικό ερωτηματολόγιο με τη συνδρομή των γονέων. Αποτελέσματα : Περισσότερα από 1 στα 4 παιδιά (>27%) δεν ασχολούνται με την στοματική τους υγιεινή , ενώ περισσότερα από 4 στα 5 (>84%) καταναλώνουν τροφές οι οποίες ενοχοποιούνται για την πρόκληση   τερηδόνας.   Διαπιστώσαμε σημαντικά μικρότερο επιπολασμό τερηδόνας (<50%) στις ομάδες των παιδιών που τηρούσαν τους κανόνες στοματικής υγιεινής. Μεταξύ όμως αυτών των παιδιών η συχνότητα της τερηδόνας αυξανόταν όταν συνεκτιμήθηκε η λήψη άφθονων σακχαρωδών προϊόντων και   αυξανόταν ακόμα περισσότερο (70%) όταν αυτή η λήψη γινόταν το βράδυ. Συμπερασματικά : Για την πρόληψη της τερηδόνας στα παιδιά εκτός από την τήρηση κανόνων στοματικής υγιεινής φάνηκε ότι συνέβαλαν σημαντικά οι διατροφικές συνήθειες τους.

 

 

28Ρ

 

ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΟΥΡΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΗ

 

Τασσόπουλος Δημήτρης. Ροδοπούλου Μαρία, Καστανάς Χρήστος, Δανίδη Θεοδώρα, Κατσώνη Παναγιώτα, Παπαδοπούλου Ευγενία.

 

Γ.Ν.Ν. Πύργου, παιδιατρικό τμήμα.

 

Σκοπός της εργασίας είναι η αξιολόγηση των απεικονιστικών μεθόδων του ουροποιητικού σε παιδιά με ουρολοίμωξη (υπέρηχος νεφρών κατά την οξεία φάση της νόσου, ανιούσα ΚΟΓ ένα μήνα μετά τη διάγνωση, DMSA έξι μήνες μετά).

Υλικό και μέθοδος: 272 παιδιά ηλικίας έως 14 ετών με ουρολοίμωξη. Αποτελέσματα: 16% (46) των παιδιών εμφανίζουν ΚΟΠ (6 V βαθμού, 8 IV, 18 III, 12 I- II). Τα 24 από τα 46 είναι μικρότερα των 2 ετών. Τα 22 από τα 46 δεν είχαν επηρεασμένα κλινικά ή αιματολογικά ευρήματα για πυελονεφρίτιδα. Παθολογικό DMSA εμφάνισαν 27 παιδιά (10%) έξι μήνες μετά. Παθολογικό υπέρηχο εμφάνισαν 100 παιδιά (36%) στην οξεία φάση της νόσου. Ο αρνητικός υπέρηχος νεφρών δεν διευκολύνει ιδιαίτερα τον αποκλεισμό ΚΟΠ ( CI 2,2 ) ή το θετικό DMSA ανεξαρτήτως ηλικίας. (11 στα 27 παιδιά με θετικό DMSA είχαν φυσιολογικό υπέρηχο νεφρών.

Συμπεράσματα:1   Η ΚΟΓ είναι απαραίτητη για όλα τα παιδιά με ουρολοίμωξη και ηλικία <2 ετών. 2. O φυσιολογικός υπέρηχος νεφρών ή τα φυσιολογικά κλινικά και αιματολογικά ευρήματα δεν φαίνεται να μειώνουν την πιθανότητα ΚΟΠ ακόμα και σε μεγαλύτερες ηλικίες.

 

 

29Ρ

 

ΕΥΜΕΓΕΘΗΣ ΕΧΙΝΟΚΟΚΚΟΣ ΚΥΣΤΗ ΠΝΕΥΜΟΝΑ ΣΕ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΑΝΤΙΕΧΙΝΟΚΟΚΚΙΚΑ ΑΝΤΙΣΩΜΑΤΑ

 

Γκέτση Βασιλική¹. Μαρκεσίνης Ι¹, Καράλη Αικατερίνη¹, Κακαδέλης Ι ²   Γκολογκάνη Αριστούλα.

 

Παιδιατρική¹ και Θωρακοχειρουργική² Κλινική ΠΓΝ Ιωαννίνων "Γ. Χατζηκώστα".

 

Εισαγωγή: Η εχινοκοκκίαση έχει παγκόσμια κατανομή. Το 11.7% των περιπτώσεων αφορά παιδιά.

Σκοπός της εργασίας είναι να περιγραφεί περίπτωση εχινόκοκκου κύστης πνεύμονα με αρνητικά αντιεχινοκοκκικά αντισώματα. Υλικό-Μέθοδος: Κορίτσι ηλικίας 3 ¹/₂ ετών, εισήχθη με υψηλό πυρετό, βήχα, ανορεξία και καταβολή από 20ημέρου. Εργαστηριακός έλεγχος : Ht : 29.1%, Η b: 9.7 g/ dl, WBC: 20,970 c/μ l (Ρ:88%, L:5%, Ε:7%), Ρ LΤ:982,000 p/μ l, ΤΚΕ :92 mm/1^η ώρα, CPR: 100 mg/ l, αντιεχινοκοκκικά αντισώματα ( ELISA ): αρνητικά. Ακτινογραφία θώρακα: Ευμεγέθης, ομοιογενής, κυκλική σκίαση ΔΕ κάτω πνευμονικού πεδίου. CT Θώρακα: Κύστη ΔΕ πνεύμονα, διαστάσεων 6x8x8 cm , με ανομοιογενές πεπαχυσμένο τοίχωμα. Αποτελέσματα: Έγινε ΔΕ οπισθιοπλάγια θωρακοτομή. Αφαιρέθηκε κύστη, που καταλάμβανε το 70-80% του ΔΕ κάτω λοβού. Η μικρο­σκοπική εξέταση του περιεχόμενου στην κύστη υγρού, έδειξε ζώντα παράσιτα εχινόκοκκου. Μετεγχειρητικά χορηγήθηκε αλβενδαζόλη. Συμπεράσματα: Τονίζεται ότι η ευαισθησία των ορολογικών μεθόδων αφενός είναι μικρότερη στα παιδιά απ' ότι στους ενήλικες, αφετέρου είναι σημαντικά χαμηλότερη στην πνευμονική απ' ότι στην ηπατική εντόπιση της νόσου.

 

30Ρ

 

ΠΥΡΕΤΟΦΟΒΙΑ

 

Τζανέτης Φ., Ταμίσογλου Κ., Μαριόγλου Α,, Τσώνη Κ,Θεοδώνη Γ., Κεμετζή Α., Αραβίδου O ., Μπαμπαλής Ε., Χατζηπαναγιώτου

 

Α. Παιδιατρική κλινική. Γενικό Νομαρχιακό Νοσοκομείο Δράμας.

 

Εισαγωγή: Ο πυρετός είναι σύμπτωμα που φοβίζει τους γονείς οι οποίοι συχνά καταφεύγουν σε λανθασμένες ενέργειες και εκτιμήσεις. Σκοπός: Μελετώνται οι αντιλήψεις των γονέων για τον πυρετό, ο βαθμός που τους προβληματίζει και οι τρόποι αντιμετώπισης του.

Υλικό & μέθοδος: Ερωτήθηκαν 255 γονείς που επισκεύθηκαν τα Ε.Ι. της Π/Δ για την επικινδυνότητα του πυρετού, τον τρόπο θερμομέτρη­σης και αντιμετώπισης, το είδος, δόσεις και χρόνους επανάληψης των αντιπυρετικών, τη συνεργασία με τον γιατρό, τη χρήση αντιβιοτικών. Αποτελέσματα: 66% των γονέων θεωρούν επικίνδυνο τον πυρετό>38°0. 48% χρησιμοποιούν μόνο αντιπυρετικά. 50% συνδυάζουν & φυσικά μέσα.71% χορηγούν αντιπυρετικά στην πρώτη εμφάνιση του πυρετού. 77% δίνουν αντιπυρετικά >38°0 ενώ 20%>37°0. 25% χορηγούν χαμηλή δόση. 36% δίνουν αντιπυρετικά με ιατρική συμβουλή. 26% διατηρούν στο σπίτι αντιβίωση και 5% δίνουν από μόνοι τους. 57% θεωρούν τον πυρετό ένδειξη σοβαρής νόσου ενώ 31% πιστεύει ότι μπορεί να τον ακολουθήσει κάποια επιπλοκή (σπασμοί, λιποθυμία).61% συνδυάζουν δύο διαφορετικές ουσίες (μεφαιναμικό / παρακεταμόλη). Συμπεράσματα:Πολλοί γονείς τρομοκρατούνται με την έναρξη του πυρετού. Η άμεση χορήγηση αντιπυρετικών αποτελεί τον κύριο τρόπο αντιμετώπισης. Μικρό ποσοστό δίνει αυθαίρετα αντιβίωση. Η γνώση της σωστής δόσης, του συνδυασμού & χρόνου επανάληψης των ουσιών κυμαίνονται σε ορθά πλαίσια αλλά τα λάθη είναι συχνά. Απαιτείται ενημέρωση - καθοδήγηση από τον παιδίατρο για τη σωστή εκτίμηση του πυρετού, πάντοτε σε σχέση με τη γενική κατάσταση του παιδιού.

 

31Ρ

 

ΑΤΥΠΗ  ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΟΣΤΕΟΜΥΕΛΙΤΙΔΑΣ ΜΕ ΕΝΤΟΠΙΣΗ ΣΤΗ ΚΑΤΑ  ΓΟΝΥ ΑΡΘΡΩΣΗ

 

Γ. Θεοδώνη. Α. Μαριόγλου, Κ. Τσώνη, Θ. Μολλάς, Κ. Ταμίσογλου, Ο. Αραβίδου, Ε. Μπαμπαλής, Φ. Τζανέτης, Α. Χατζηπαναγιώτου

 

Παιδιατρική Κλινική Νομαρχιακού Γενικού Νοσοκομείου Δράμας

 

ΕΙΣΑΓΩΓΉ: Η οστεομυελίτιδα αποτελεί φλεγμονή των οστών ως αποτέλεσμα

αιματογενούς μολύνσεως, μολύνσεως κατά συνέχεια των ιστών ή επιμολύνσεως τραύματος. Εμφανίζεται με οξεία, υποξεία και χρόνια μορφή, ΣΚΟΠΟΣ της εργασίας είναι η παρουσίαση δύο περιπτώσεων οξείας οστεομυελίτιδας χωρίς την τυπική κλινική εικόνα αυτής. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: 1^η Περίπτωση: Αγόρι 9 ετών προσήλθε στα Ε.Ι. της Π/Δ κλινικής λόγω εμπύρετου (ως 38° 0) και άλγους σε Α P κατά γόνυ άρθρωση από 3ημέρου. Κατά την κλινική εξέταση διαπιστώθηκε ήπια ευαισθησία στην πίεση και κατά τις ενεργητικές κινήσεις, χωρίς συνοδά ευρήματα φλεγμονής της άρθρωσης (οίδημα – ερυθρότητα - θερμότητα). Έγινε εισαγωγή για παρακολούθηση. Εκ του ληφθέντος ιστορικού σημειώνεται προηγηθείσα λοίμωξη ανωτέρου αναπνευστικού- αμυγδαλίτις. Από τον εργαστηριακό έλεγχο WBC 7630/μ l , Α S ΤΟ ­ ­ ­, ΤΚΕ 31 mm 1^η   ώρα. Α/α   ΑΡ κατά γόνυ αρθρώσεως ανέδειξε ήπιο οίδημα μαλακών μορίων. Σπινθηρογράφημα οστών ( Tc 99) έδωσε ευρήματα συμβατά με οστεομυελίτιδα μεταφύσεως ΑΡ κνήμης. τέθηκε σε αγωγή με inj Fucidin και inj Ζ inacef

Πορεία νόσου: ένα πυρετικό κύμα, υποχώρηση συμπτωμάτων από το 2° 24ώρο. 2 ^η  Περίπτωση: Αγόρι 12 των προσέρχεται στα Ε.Ι. της Π/Δ κλινικής λόγω εμπύρετου και άλγους ΑΡ κατά γόνυ αρθρώσεως από 2ημέρου. Από την κλινική εξέταση προκύπτει περιορισμός κινητικότητας της άρθρωσης χωρίς ευρήματα τοπικής φλεγμονής. Εκτιμήθηκε από Ορθ/κό ως τοξική τενοντίτις. Έγινε εισαγωγή για αντιμετώπιση. Από τον εργαστηριακό έλεγχο wbc 5900/μ l , ΤΚΕ 32 mm 1^η   ώρα, CPR 105,2. A /α   ΑΡ κατά γόνυ άρθρωσης χωρίς παθολογικά ευρήματα. Αιμοκαλλιέργεια (+) Staph . Aureus .   Σπινθηρογράφημα οστών (+) για οστεομυελίτιδα. Τέθηκε υπό αγωγή με inj   Fucidin και inj Ζ inacef 'και ακολούθησε αντικατάσταση Fucidin - Voncon . Απυρέτησε από το 3° 24ώρο. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Σε κάθε εμπύρετη αρθραλγία θα πρέπει να περιλαμβάνουμε την οστεομυελίτιδα στην διαφορο-διαγνωστική μας φαρέτρα. Όπως διαφαίνεται ο σημερινός Παιδίατρος δύσκολα θα βρεθεί αντιμέτωπος με την κλασσική εικόνα της νόσου.

 

 

32Ρ

 

ΕΜΒΟΛΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΔΙΚΩΝ ΠΛΗΘΥΣΜΙΑΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ

 

Παπαδοπούλου Ν.*, Νικολάου Κ.*, Δημητρίου Ά** , Βλαχοπαπαδοπούλου Ε.*, Μπάλλας Κ.**, Τσαρμακλής Γ*

 

* Νοσοκομείο Παίδων "Π. & Α. Κυριακού"

** Ελληνικό Κέντρο Διαπολιτισμικής Ψυχιατρικής και Περίθαλψης

 

Σκοπός της εργασίας είναι η παρουσίαση της εμβολιαστικής παρέμβασης σε παιδιά ειδικών πληθυσμιακών ομάδων των περιοχών Βοτανικού και Ζεφυρίου, που πραγματοποιείται από το Τμήμα Κοινωνικής Ιατρικής του Νοσοκομείου Παίδων "Π. & Α. Κυριακού" στα πλαίσια παροχής υπηρεσιών προς την Κοινότητα. Αξιολογήθηκε το επίπεδο του εμβολιασμού αυτών των παιδιών, όσον αφορά στα εμβόλια που θεωρούνται υποχρεωτικά, ενώ ταυτόχρονα διενεργούνταν οι απαιτούμενοι εμβολιασμοί. Υλικό - Μέθοδος Κατά το χρονικό διάστημα Μάρτιος 2001 - Ιανουάριος 2002 εξετάστηκαν 66 παιδιά που συμμετείχαν στο πρόγραμμα. Από αυτά τα 31 ήταν αγόρια και τα 35 κορίτσια, ηλικίας 2 μηνών - 14 ετών. Πραγματοποιήθηκε έλεγχος της εμβολιαστικής κατάστασης των παιδιών βάσει του ατομικού βιβλιαρίου υγείας και προσδιορίζονταν το είδος του εμβολιασμού, ο αριθμός των δόσεων, καθώς και η κανονικότητα των χρονικών διαστημάτων του εμβολιασμού. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι 29 παιδιά (ποσοστό 44%) ήταν τελείως ανεμβολίαστα, 30 παιδιά (ποσοστό 45%) ήταν ανεπαρκώς εμβολιασμένα, ενώ μόνο 7 παιδιά (ποσοστό 11%) είχαν κάνει σωστά τις δόσεις των εμβολίων. Το μορφωτικό επίπεδο των γονέων βρέθηκε: αναλφάβητοι πατέρες 80%, μητέρες 85%, απόφοιτοι δημοτικού πατέρες 14%, μητέρες 11% και   απόφοιτοι γυμνασίου πατέρες 6%, μητέρες 4%. Όσον αφορά το επάγγελμα σε ποσοστό 70% οι πατέρες είχαν περιστασιακές εργασίες και σε ποσοστό 30% είχαν μόνιμη χειρωνακτική εργασία. Οι μητέρες σε ποσοστό 98% ασχολούνταν με τα οικιακά. Οι οικογένειες σε ποσοστό 79% ήταν τσιγγάνοι μουσουλμάνοι και το 21% ήταν τσιγγάνοι ορθόδοξοι. Συμπερασματικά. προέκυψε ότι τα μισά σχεδόν παιδιά δεν έχουν εμβολιαστεί καθόλου και σχεδόν τα υπόλοιπα μισά είναι ανεπαρκώς εμβολιασμένα. Είναι σαφές ότι επιβάλλεται ο εμβολιασμός των παιδιών αυτών των ειδικών πληθυσμιακών ομάδων μέσω ιατρικών κλιμακίων που θα επιμεληθούν την εφαρμογή του κρατικού εμβολιαστικού προγράμματος.

 

 

 

 

33Ρ

 

ΕΜΒΟΛΙΑΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΩΝ ΣΤΑΘΜΩΝ ΔΗΜΟΥ Ν. ΙΩΝΙΑΣ

 

Νικολάου Κ.*, Παπαδοπούλου Ν.*, Σουρμελής Μ.**, Παπαδοπούλου Φ.** Τσαρμακλής   Γ*

 

* Νοσοκομείο Παίδων "Π. & Α. Κυριακού", Αθήνα

** Κοινωνική Υπηρεσία, Δήμου Ν. Ιωνίας

 

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η μελέτη της εμβολιαστικής κατάστασης των παιδιών που φιλοξενούνται στους Βρεφονηπιακούς Σταθμούς του Δήμου Ν. Ιωνίας. Υλικό-Μέθοδος Κατά το τρίμηνο Νοέμβριο 2001 έως Ιανουάριο 2002 ελέχθησαν τα ατομικά βιβλιάρια υγείας σε 120 παιδιά,(αγόρια 64,κορίτσια 56) ηλικίας 2,5 - 5,5 χρόνων, που φιλοξενούνται σε 4 βρεφονηπιακούς σταθμούς του Δήμου Ν. Ιωνίας οι οποίοι αντιπροσωπεύουν το 50% του συνόλου των βρεφονηπιακών σταθμών του Δήμου. Σε κάθε ατομικό βιβλιάριο υγείας ελεγχόταν το είδος του εμβολιασμού, ο αριθμός των δόσεων, καθώς και η κανονικότητα των χρονικών διαστημάτων των εμβολιασμών. Αποτελέσματα: Σε ποσοστό 100% τα παιδιά είχανε εμβολιασθεί σωστά όσον αφορά τον τέτανο – διεφθερίτιδα - κοκύτη. Για την πολιομυελίτιδα πλήρως είχανε εμβολιασθεί 116 παιδιά (ποσοστό 96,6%) και ελλιπώς 4 (3,4%). Έναντι της ηπατίτιδας Β σωστά είχε γίνει ο εμβολιασμός σε 101 παιδιά (ποσοστό 84,1%) σε 9 παιδιά ήτανε ελλιπής (7,5%) και 10 παιδιά δεν είχανε εμβολιασθεί (8,4%). Έναντι του αιμόφιλου της influenza τύπου Β πλήρως είχανε εμβολιασθεί 105 παιδιά (ποσοστό 87,6%), ελλιπώς 13 (10,8%) και καθόλου 2 (1,6%). Με το εμβόλιο της ιλαράς-παρωτίτιδας - ερυθράς σωστά είχανε εμβολιασθεί 117 παιδιά (ποσοστό 97,5%) και καθόλου 3 παιδιά (2,5%).Τέλος το εμβολιαστικό επίπεδο όσον αφορά την ηπατίτιδα Α κυμάνθηκε στο ποσοστό 30% και έναντι του μηνιγγιτιδόκοκκου τύπου C σε ποσοστό 36,7%. Συμπερασματικά τα παιδιά αυτής της περιοχής είναι σχεδόν πλήρως εμβολιασμένα με τα υποχρεωτικά εμβόλια. Ο εμβολιασμός έναντι του μηνιγγιτιδόκοκκου αν και είναι πρόσφατος στη χώρα μας, βρέθηκε να έχει γίνει στο 36,7% των παιδιών. Είναι φανερό ότι επειδή ο αριθμός των εμβολίων συνεχώς αυξάνεται, χρειάζεται συνεχής ενημέρωση των γονέων και προσπάθεια από τους παιδίατρους, ώστε να έχουμε πάντα υψηλά εμβολιαστικά επίπεδα.

 

 

34Ρ

 

ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΚΑΙ ΝΟΣΗΡΟΤΗΤΑ ΛΙΠΟΒΑΡΩΝ ΝΕΟΓΝΩΝ.

 

Μανουρά Α, Χατζηδάκη Ε, Κορακάκη Ε, Βαλάρη Β, Παπαγεωργίου Μ, Τσαπάκη Ε, Βοργιά Π, Γιαννακοπούλου Χ.

.

Νεογνολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Κρήτης, Ηράκλειο

 

Σκοπός:Η καταγραφή των προδιαθεσικών παραγόντων και των συχνότερων προβλημάτων που παρουσιάζουν τα λιποβαρή νεογνά.

Υλικό-Μέθοδος: Την τετραετία 1998-2001 νοσηλεύτηκαν στη ΜΕΝ 214 λιποβαρή, τελειόμηνα νεογνά. Ανάλογα με το σωματικό βάρος διακρίθηκαν σε δύο ομάδες, (ΒΓ<3^η και 3^ης<ΒΓ<10^ης ΕΘ), καθώς και σε συμμετρικά και ασύμμετρα.   Μελετήθηκαν το είδος τοκετού και οι προδιαθεσικοί παράγοντες ενδομήτριας καθυστέρησης ανάπτυξης, η ύπαρξη υπογλυκαιμίας, υποθερμίας, υποασβεστιαιμίας, ικτέρου, πολυερυθραιμίας, συγγενών ανωμαλιών και συγγενών λοιμώξεων. Αποτελέσματα: Από τα 214 νεογνά, τα 131 (61,2%) κορίτσια. Τα 159 (74,2%) ήταν ασύμμετρα. Τα 133 (62,1%) νεογνά ήταν μικρότερα από την 3 ^η ΕΘ. Το μέσο βάρος γέννησης ήταν 2182,38 γρ. (νεογνά < 3 ^ηΕΘ) και 2636,29γρ. (νεογνά 3 ^ης-10^ης ΕΘ).   Προδιαθεσικοί παράγοντες αναγνωρίστηκαν σε 109 (51,3%). Συγγενής λοίμωξη δεν διαπιστώθηκε σε κανένα νεογνό. Συχνότερα προβλήματα ήταν: υποθερμία (35%), υπογλυκαιμία (21,9%), υπασβεστιαιμία (4,2%), πολυερυθραιμία (4,1%). Ίκτερο παρουσίασαν   54 νεογνά (25,7%). Συγγενείς ανωμαλίες είχαν 14 νεογνά (6,5%), Η θνησιμότητα ήταν 1,87% και αφορούσε νεογνά <3^η ΕΘ, με συνυπάρχουσες συγγενείς ανωμαλίες.

Συμπεράσματα: Τα λιποβαρή νεογνά αποτελούν ομάδα υψηλού κινδύνου. Σε σημαντικό ποσοστό των λιποβαρών νεογνών διαπιστώνεται κάποιος προδιαθεσικός παράγοντας.

 

 

35

 

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΩΝ ΠΥΡΕΤΙΚΩΝ ΣΠΑΣΜΩΝ

 

Τραγιαννίδης Α.. Ναστούλη Θ., Καρανικολάου Ε., Κατερινάκης Κ., Τριανταφυλλίδου Ε., Πανταζή Α.

 

Παιδιατρική Κλινική Γ.Ν.Ν. Κομοτηνής

 

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η μελέτη των μεταβολών των εργαστηριακών δεδομένων κατά την διάρκεια των πυρετικών σπασμών (Π.Σ) στα παιδιά και η συσχέτιση τους με το είδος και την διάρκεια των σπασμών. Υλικό της μελέτης μας απετέλεσαν 91 παιδιά ηλικίας <5 ετών που νοσηλεύτηκαν με Π.Σ στην κλινική μας και καθένα από αυτά παρακολουθήθηκε ως την συμπλήρωση του πέμπτου έτους. Μέθοδοι για κάθε παιδί έγινε καταγραφή των δημογραφικών δεδομένων, των κλινικών και εργαστηριακών παραμέτρων για τους Π.Σ και για την κύρια νόσο (γενική αίματος, ούρων, καλλιέργεια ούρων, ασβέστιο, γλυκόζη, ηλεκτρολύτες, φώσφορος, αλκαλική φωσφατάση, ουρία, ΤΚΕ, CPR ) και της αντιμετώπισης των σπασμών. Αποτελέσματα: Στο σύνολο των παιδιών η μέση ηλικία ήταν 24 μηνών. Υψηλή πυρετική κίνηση (Θ>38.5° C ) παρουσίασε το 72.5%. Προηγούμενα επεισόδια Π.Σ ανέφερε το 27%. Κληρονομικότητα καταγράφηκε στο 24%. Οι σπασμοί ήταν γενικευμένοι τονικοκλονικοί στο 56%. Διάρκεια >15 min παρουσίασε το 14% και υποτροπή το 1° 24ωρο το 5.6%. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων κινήθηκαν εντός των φυσιολογικών ορίων εκτός από την τιμή της γλυκόζης που ήταν αυξημένη (>130 mg / dl ) στο 83.5% των παιδιών και αποκαταστάθηκε ως την 5^η ώρα από την εισαγωγή. Στους παρατεταμένους Π.Σ (>15 min ) η γλυκόζη ήταν αυξημένη στο 100%. Σε πυρετό (>38.5° C αύξηση της γλυκόζης αίματος παρουσίασε το 73% των παιδιών. Επίσης αυξημένη τιμή γλυκόζης είχε το 55% των παιδιών με υψηλά λευκά και μόνο το 39% από τα παιδιά με φυσιολογικά λευκά. Στο 83% των παιδιών οι σπασμοί υποχώρησαν χωρίς ειδική αγωγή. Χορήγηση διαζεπάμης i .v   έγινε στο 14%. Συμπεράσματα: Οι Π.Σ αφορούν κυρίως παιδιά μικρής ηλικίας και είναι συνήθως απλοί. Η εργαστηριακή διερεύνηση δείχνει ότι παρατηρείται τις πρώτες ώρες σημαντική αύξηση της τιμής της γλυκόζης αίματος. Η stress   υπεργλυκαιμία όπως προκύπτει σχετίζεται άμεσα με την υψηλή πυρετική κίνηση, την διάρκεια των σπασμών και με τα υψηλά λευκά.

 

36

 

ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΑΠΛΩΝ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΛΑΝΘΑΝΟΥΣΑΣ ΜΙΚΡΟΒΙΑΙΜΙΑΣ

 

Τραγιαννίδης Α. Ναστούλη Θ., Τριανταφυλλίδου Ε. Μηχανικός Α., Καραβάνα Γ. Πανταζή Α.

 

Παιδιατρική Κλινική Γ.Ν.Ν. Κομοτηνής

 

Το μικρό παιδί με πυρετό χωρίς εμφανή εστία λοίμωξης αποτελεί ένα σύνηθες διαγνωστικό πρόβλημα. Τα περισσότερα από τα παιδιά αυτά αναπτύσσουν ιογενείς αυτοϊώμενες λοιμώξεις, μερικά όμως μπορεί να εκδηλώσουν βακτηριαιμία με κακή ενδεχομένως εξέλιξη. Στόχος της έρευνας αυτής είναι η μελέτη της συχνότητας της λανθάνουσας μικροβιαιμίας (Λ.Μ) στα παιδιά <2 ετών καθώς και η αξιολόγηση του τρόπου διάγνωσης και αντιμετώπισης. Υλικό της μελέτης μας απετέλεσαν 316 παιδιά <2 ετών που εισήχθησαν στην κλινική με πυρετό χωρίς ειδική συμπτωματολογία και χαρακτηρίστηκαν σαν λανθάνουσα μικροβιαιμία. Μέθοδος:    για κάθε παιδί έγινε καταγραφή των κλινικών και εργαστηριακών ευρημάτων κατά την εισαγωγή, της πορείας και της έκβασης της νόσου και μελετήθηκε η συμβολή των απλών εργαστηριακών εξετάσεων δηλαδή: λευκά αιμοσφαίρια ( WBC ), απόλυτος αριθμός των πολυμορφοπύρηνων (ΑΝ C ), ΤΚΕ, CRP , καλλιέργεια αίματος, στην διάγνωση της λανθάνουσας μικροβιαιμίας. Αποτελέσματα: από τα 316 παιδιά που εισήχθησαν με διάγνωση λανθάνουσας μικροβιαιμίας το 87% ήταν σε πολύ καλή γενική κατάσταση. Πυρετό >39 ^ο C   παρουσίαζε το 58%. Τα WBC ήταν αυξημένα (>15.000/ mm 3) στο 36%. Ο ΑΝ C βρέθηκε αυξημένος στο 67% των παιδιών. Καλλιέργεια αίματος πραγματοποιήθηκε στο 70% των παιδιών. θετικές ήταν στο 2.8%. Στα παιδιά με υψηλό πυρετό (>39 ^ο C) υψηλά λευκά παρατηρήθηκαν στο 39%, ενώ ο ΑΝ C βρέθηκε αυξημένος στο 78%. Τελικά το 29% των νοσηλευθέντων παιδιών εκδήλωσε Λ.Κ.Α, το 19% γαστρεντερίτιδα, το 10% ουρολοίμωξη. Από τα υπόλοιπα 62 παιδιά 53 παρουσίασαν εμπύρετο χωρίς επιπλοκή, ενώ 9 είχαν θετικές καλλιέργειες αίματος εκ των οποίων 3 παρουσίασαν σηψαιμία και 6 μικροβιαιμία. Η αντιμετώπιση έγινε με ημισυνθετική πενικιλίνη (30%) και κεφαλοσπορίνη (50%). Συμπεράσματα: στα μικρά παιδιά με υψηλό πυρετό χωρίς ειδική συμπτωματολογία η λανθάνουσα μικροβιαιμία αν και απαντάται σε μικρό ποσοστό θα πρέπει να πιθανολογείται. Ο αυξημένος αριθμός των λευκών και ιδιαίτερα του ΑΝ C και η γρήγορη άνοδος των λευκών μπορεί να σχετίζονται με την νόσο αλλά δεν θέτουν την διάγνωση.

 

37

 

ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΣΤΟΝ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ ΠΟΛΙΟΜΥΕΛΙΤΙΔΑΣ   ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕΧΡΙ 6 ΕΤΩΝ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΒΕΛΕΣΤΙΝΟΥ ΜΕΤΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΚΡΟΥΣΜΑΤΩΝ

 

Αναστασίου Α*¹. Κατσιαρδάνης Κ², Μπαρμπατσάλου Α ¹, Παππά Ζ¹, Γουρνάρη Δ³ , Περιστέρη Ι ¹, Τσαλδάρη Κ.³, Χασιώτη Α¹ . Κατσιαρδάνη Κ-Π ²,

1. Κ.Υ. Βελεστίνου, 2. Ιατρική Σχολή Παν/μίου Αθηνών, 3. Σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης περιοχής

 

Εισαγωγή:  Μετά την εμφάνιση κρουσμάτων πολιομυελίτιδας στη γειτονι­κή Αλβανία και σποραδικών σε  παιδιά αθίγγανων στην Ελλάδα αποφασίστηκε από το Υπουργείο Υγείας και Προνοίας το 1998   διενέργεια μιας εμβόλιμης δόσης σε παιδιά κάτω των 6 ετών με σκοπό την παρεμπόδιση νέων κρουσμάτων. Μέθοδος - Υλικό: Από το συνεργείο το οποίο αποτελούσε ένας Παιδίατρος και δυο Επισκέπτριες Υγείας και σε συνεργασία με το προσωπικό πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης εμβολιάστηκαν 367 παιδιά (Π) υγειονομικής περιφέρειας Βελεστίνου (εκ των οποίων 205 κορίτσια). Αποτελέσματα : Ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα ποσοστό 98,7 % το οποίο και εμβολιάστηκε, αν λάβουμε υπ' όψιν ότι 5 Π απουσίαζαν (1,3%), 21 Π (5.4%) παρότι δεν είχαν προσκομίσει το ατομικό βιβλιάριο (άγνωστη η εμβολιαστική τους κατάσταση), εμβολιάστηκαν με την εμβόλι­μη δόση κατά της πολιομυελίτιδας. Άλλα 20 Π (5,4%) παρουσίασαν τουλά­χιστον μία εκκρεμότητα με ένα εμβολιασμό ( D ΤΡ [Διφθερίτιδος, Τετάνου, Κοκκύτου], DT [Διφθερίτιδ o ς, Τετάνου], Sabin [Πολιομυελίτιδος], μηνιγγίτιδος τύπου b [ Act - Hib , Hib - Titer ], ΜΜ R   [Ιλαράς, Ερυθράς, Παρωτίτιδος], Ηπατίτιδος Β). Συμπεράσματα: Ι) Το ποσοστό εμβολιαστικής κάλυψης (όλων των υποχρεωτικών εμβολιασμών) των παιδιών υγειονομικής περιφέρειας Βελεστίνου ανευρέθη υψηλό (94,3%) και μεγαλύτερο από το αναφε­ρόμενο στην Ελλάδα από πανελλήνιες έρευνες. 2) Η ανταπόκριση και η ευαισθητοποίηση του πληθυσμού σε Θέματα υγείας, πρόληψης και. προλη­πτικών εμβολιασμών είναι πολύ μεγάλη (98,7%), σχετίζεται μάλιστα με την πολύ καλή συνεργασία προσωπικού πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης της περιοχής.

38

 

ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΒΡΟΓΧΙΟΛΙΤΙΔΑΣ   ΚΑΙ ΕΠΟΧΙΑΚΗ ΚΑΤΑΝΟΜΗ

 

Χατζηγεωργίου Σπύρος, Σαρόγλους  Αναστασία. Χαρισοπούλου Δάφνη, Φεσατίδου Μαίρη

Παιδιατρική κλινική Γ.Ν. Καβάλας

 

Σκοπός: της εργασίας μας ήταν η καταγραφή της συχνότητας προσέλευσης βρεφών έως 18 μηνών λόγω βρογχιολίτιδας στα Ε.Ι. της Π/Δ κλινικής του Γ.Ν. Καβάλας από 1/1/2000 έως 31/12/2000.

Υλικό-μέθοδος: 10.181 παιδιά προσήλθαν στα Ε.Ι. από τα οποία 4.664 (46%) για λοίμωξη αναπνευστικού.

Παράμετροι που ελήφθησαν υπόψη ήταν: α) φύλο, β) ηλικία, γ) εποχιακή κατανομή Αποτελέσματα: από τα 4.664 (46%) παιδιά που εξετάσθηκαν για λοίμωξη αναπνευστικού, 155 (3%) ήταν λόγω βρογχιολίτιδας, 85 άρρενα και 70 θήλεα. Σχετικά με την ηλικία, (32%) ήταν μικρότερα των 6 μηνών και (68%) μεγαλύτερα των 6 μηνών. Στα (46,3%) βρέφη κρίθηκε αναγκαία η νοσηλεία τους.

Ως προς την εποχιακή κατανομή προέκυψαν:

	ΧΕΙΜΩΝΑΣ	ΑΝΟΙΞΗ	ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ	ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
Εξετάσθηκαν	29% (45)	52% (81)	8% (12)	11% (17)
Νοσηλεύθηκαν	33,3% (24)	48.6% (35)	12,1% (9)	6% (4)

Συμπέρασμα: η μεγαλύτερη συχνότητα προσέλευσης παρουσιάζεται κατά τους μήνες χειμώνα-άνοιξη όπου έχουμε και έξαρση των ιογενών λοιμώξεων, υπερτερούν βρέφη ηλικίας >6 μηνών ενώ δεν υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά στο φύλο. Τέλος, σχεδόν στο ήμισυ κρίνεται απαραίτητη η νοσηλεία τους.

 

39

 

ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΚΑΒΑΛΑΣ  - ΕΞΑΕΤΗΣ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ

 

Χατζηγεωργίου Σπύρος, Χαρισοπούλου Δάφνη. Σαρόγλους Αναστασία, Καρβούνη Ανατολή, Φεσατίδου Μαρία

Παιδιατρική κλινική Γ.Ν. Καβάλας

 

ΣΚΟΠΟΣ-Η απεικόνιση του προβλήματος των δηλητηριάσεων στην παιδική ηλικία και η μελέτη των χαρακτηριστικών του. ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ- 406 περιπτώσεις ασθενών που νοσηλεύσαμε στο Γ.Ν.Καβάλας κατά την εξαετία 1995-2000,λόγω δηλητηρίασης από δυνητικά βλαβερές ουσίες, μελετήθηκαν με βάση την ηλικία τους, το φύλο, το είδος των λαμβανόμενων ουσιών, την κλινική εικόνα, τον τρόπο αντιμετώπισης ( ειδική ή μη) καθώς και το μέσο χρόνο νοσηλείας. Στη μελέτη μας δε συμπεριλήφθηκαν οι εκούσιες λήψεις. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ-Οι δηλητηριάσεις ευθύνονται για το 4,8% των εισαγωγών στην εξαετία 1995-2000. Τα άρρενα ήταν 54% και τα θήλεα 46%. 29 ασθενείς ήταν κάτω του ενός έτους, 313 μεταξύ ενός έως και πέντε ετών, και 64 μεταξύ πέντε έως οχτώ ετών. Ως προς τα αίτια προέκυψαν :

ΗΛΙΚΙΑ (έτη)	<1	1-5	>5
ΦΑΡΜΑΚΑ	24%	44%	58%
ΤΣΙΓΑΡΑ	38%	5%	3%
ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΕΙΔΗ	3,5%	20%	8%
ΟΙΚΙΑΚΗΣ ΧΡΗΣΗΣ	31%	23%	15,5%
ΓΕΩΡΓΙΚΑ Φ.	3,5%	8%	15,5%

Τα 350 παιδιά (86%) ήταν ασυμπτωματικά , ενώ 56 ασθενείς (14%) εμφάνισαν συμπτώματα δηλητηρίασης. Όσον αφορά την αντιμετώπιση στο 99% ήταν συμπτωματική, ενώ μόλις στο 1% χρειάσθηκε η χορήγηση ειδικών αντιδότων. Ο μέσος χρόνος νοσηλείας ήταν 1 με 2 ημέρες.

( Συνολικές ημέρες 496) ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ-Οι δηλητηριάσεις παραμένουν σε υψηλά επίπεδα με τα φαρμακευτικά σκευάσματα στις πρώτες θέσεις. Για τα παιδιά προβάλλει επιτακτική η ανάγκη προφύλαξης και πρόληψης, που είναι συνάρτηση γνώσης και ενημέρωσης των ίδιων και των γονέων τους. Γιατί πίσω από τη δηλητηρίαση μικρού παιδιού υπάρχει η ευθύνη κάποιου ενήλικα.

 

 

40

 

ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΙΜΙΑΣ ΣΕ ΝΟΣΗΛΕΥΘΕΝΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΛΟΙΜΩΔΕΣ ΝΟΣΗΜΑ.

 

Τραγιαννίδης Α., Ναστούλη Θ., Καρανικολάου Ε., Κατερινάκης Κ., Μηχανικός Α., Πανταζή Α.

Παιδιατρική Κλινική Γ.Ν.Ν. Κομοτηνής

 

Η αναιμία παρατηρείται συχνά κατά την διαδρομή λοιμωδών νοσημάτων. Συνήθως προϋπάρχει και αποτελεί τυχαίο εύρημα, σε ένα ποσοστό όμως προκαλείται από την υποκείμενη νόσο. ΣΤΟΧΟΣ της ερευνάς μας αυτής είναι η μελέτη της αναιμίας που διαπιστώνεται κατά τη διαδρομή των λοιμώξεων καθώς και η συσχέτιση της με την υποκείμενη νόσο. ΥΛΙΚΟ: 512 παιδιά 1 μηνός έως 14 ετών που νοσηλεύτηκαν για οξύ λοιμώδες νόσημα στην κλινική και εμφάνισαν αναιμία απετέλεσαν το υλικό της μελέτης μας. ΜΕΘΟΔΟΣ: για κάθε παιδί καταγράψαμε τα δημογραφικά δεδομένα, τα κλινικά και εργαστηριακά ευρήματα της κύριας νόσου, τις κλινικές και εργαστηριακές παραμέτρους της αναιμίας και μελετήσαμε την αναιμία σε σχέση με την υποκείμενη νόσο. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Από τα νοσηλευθέντα παιδιά τα αγόρια αντιπροσώπευαν το 58.8%. Βαριά αναιμία (Η b<8 gr%) παρουσίαζε το 5.3% των παιδιών, μέτρια (Η b :8-9.5 gr %) το 62.1% και ήπια (Η b:9.5-11 gr%) το 32.6%. Σιδηροπενική αναιμία παρατηρήσαμε στο 25.3% των παιδιών. Στο 6.2% διαπιστώθηκε αιμοσφαιρινοπάθεια. Απ 'αυτά τα παιδιά 17 (3.3%) είχαν αιμοσφαιρινοπάθεια Ο thrace. Στο 63.8 των παιδιών η αναιμία   συσχετίστηκε με την υποκείμενη νόσο. Ορθόχρωμη ορθοκυτταρική ήταν στο 18.7% των παιδιών και υπόχρωμη ορθοκυτταρική στο 42.6%. Ο υπόλοιπος αιματολογικός έλεγχος ήταν φυσιολογικός. Τα λευκά βρέθηκαν ελαττωμένα στο 3% και τα αιμοπετάλια στο 6% αυτών των παιδιών. Οι κυριότερες νόσοι που συνοδεύτηκαν από αναιμία ήταν   η   γαστρεντερίτιδα (17.5%)   και η  βρογχιολίτιδα   (14.1%). ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Αξιολογώντας τα αποτελέσματα μας διαπιστώνουμε ότι η αναιμία αποτελεί σχετικά συχνό εύρημα στα παιδιά με οξύ λοιμώδες νόσημα. Κυρίως παρατηρείται στα ιογενή νοσήματα όπως οι βρογχιολίτιδες και οι γαστρεντερίτιδες και είναι ήπια. Ωστόσο τα παιδιά αυτά πρέπει να υποβάλλονται σε πλήρη έλεγχο ώστε να αποκλειστούν εγκαίρως άλλοι τύποι βαρύτερης αναιμίας που οφείλονται σε καταστολή του μυελού από λοιμώδη νοσήματα.

 

 

41

 

ΕΠΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΟΤΑΞΙΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΟΤΑΞΙΝΗΣ – 2 ΣΕ ΡΙΝΙΚΕΣ ΕΚΚΡΙΣΕΙΣ ΑΠΟ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΕΠΟΧΙΑΚΗ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗ ΑΛΛΕΡΓΙΑ.

 

Α. Μπόσιος, Δ.Χ. Κασίμος, Δ. Γουργιώτης, Φ. Σαξώνη – Παπαγεωργίου, Ν.Γ. Παπαδόπουλος,

Αλλεργιολογικό Τμήμα Νοσοκομείο Παίδων « Π.Α. Κυριακού»

 

Η εποχιακή Αναπνευστική Αλλεργία σε ευαισθητοποιημένα άτομα πυροδοτείται από την έκθεσή τους σε συγκεκριμένα αεροαλλεργιογόνα. Τοπικά παραγόμενες χημειοκίνες ρυθμίζουν την συγκέντρωση των ηωσινοφίλων στους ιστούς. Η εοταξίνη και η εοταξίνη–2 είναι δύο cc χημειοκίνες που προσελκύουν ηωσινόφιλα μέσω του υποδοχέα ccR3. Ο ρόλος αυτών των χημειοκινών στην εποχιακή αναπνευστική αλλεργία δεν είναι απόλυτα εξακριβωμένος.

Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν 15 παιδιά (9 αγόρια και 6 κορίτσια) με μέση ηλικία 12 έτη που έπασχαν από εποχιακή αναπνευστική αλλεργία. Τα παιδιά αυτά ήταν ευαισθητοποιημένα στην ελιά μόνο ή και στην parietaria officinalis. Το συγκριτικό δείγμα περιελάμβανε 12 μάρτυρες (4 αγόρια , 8 κορίτσια με μέση ηλικία τα 9.5 έτη) χωρίς ιστορικό αλλεργίας και με αρνητικά RAST   στην ελιά και την parietaria officinalis. Υλικό ρινικών αναρροφήσεων ελήφθη πριν την εποχή της γυρεοφορίας  τον Φεβρουάριο, στην αιχμή της περιόδου γυρεοφορίας της parietaria officinalis (15 – 25 Απριλίου), και της ελιάς (5-30 Μαΐου) καθώς και μετά το πέρας αυτών. Μετρήσεις των γύρεων ήταν διαθέσιμες. Η στατιστική ανάλυση έγινε με το σύστημα ANOVA . Τα επίπεδα και των 2 χημειοκινών αυξήθηκαν κατά την διάρκεια της   γυρεοφορίας που συσχετίζονταν με τα επίπεδα της γύρης. Τα επίπεδα της εοταξίνης αυξήθηκαν από 1.7 ± 0.6 σε 3.4 ± 0.8 ( p=0.048). σε ασθενείς ευαισθητοποιημένους στην ελιά. Οι ασθενείς που ήταν ευαισθητοποιημένοι και στα δύο αλλεργιογόνα είχαν σημαντικά υψηλότερα επίπεδα εοταξίνης σε σχέση με τους μονοευαίσθητους στην ελιά και στους μάρτυρες (3.9 ± 0.4 έναντι 2 ± 0.4 και 1.7 ± 0.6 αντίστοιχα, p =0.015 και 0.002 αντίστοιχα). Στην μελέτη μας βρέθηκε ότι η ομάδα με ευαισθησία και στα δύο αλλεργιογόνα είχε σημαντικά υψηλά επίπεδα εοταξίνης - 2 (88.5 ± 18 έναντι 47 ± 8 των μαρτύρων, p=0.035).

Η αύξηση των επιπέδων των ηωσινοφιλικών χημειοτακτικών παραγόντων στη μύτη ακολουθεί την αύξηση των επιπέδων των γύρεων στη διάρκεια της «αλλεργικής» εποχής. Οι αλλαγές είναι πιο εμφανείς σε ασθενείς ευαισθητοποιημένους και στα δύο αλλεργιογόνα προφανώς λόγω της παρατεταμένης ή αυξημένης έκθεσης. Η εοταξίνη – 2 είναι λιγότερη επαγώγιμη από την εοταξίνη

 

 

42

 

XOPEIA SYDENHAM ΣΕ  ΠΑΙΔΙ 7 ΕΤΩΝ ΜΕ ΡΕΥΜΑΤΙΚΟ ΠΥΡΕΤΟ.

(Περιγραφή περίπτωσης)

 

Σπαθόπουλος Δ., Τσαλκίδης Α., Αρβανιτίδου Β., Χατζημιχαήλ Α. , Κασίμος Δ., Ραματάνη Α., Ανδρουλάκης Ι..

 

Παιδιατρική Κλινική Δ.Π.Θ. Νοσ.   Αλεξ/πολης.

 

Η χορεία Sydenham ,  αν και αποτελεί ένα από τα μείζονα κριτήρια για τη διάγνωση του ρευματικού πυρετού, δεν είναι σύνηθες κλινικό εύρημα.

Παιδί ηλικίας 7 ετών  νοσηλεύθηκε με κλινική εικόνα που  χαρακτηριζόταν από ανώμαλες, απότομες, άρρυθμες  και σπασμωδικές κινήσεις στα άκρα, τον κορμό και το κεφάλι, δυσαρθρία, δυσγραφία.  

Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας βρέθηκε συστολικό   φύσημα (2/6 στην κορυφή της καρδιάς) και   στον υπερηχογραφικό έλεγχο διαπιστώθηκε ανεπάρκεια μιτροειδούς βαλβίδας. Βρέθηκε επίσης αυξημένη τιμή της ASTO (850).

Ο υπόλοιπος κλινικός και εργαστηριακός έλεγχος ήταν στα φυσιολογικά πλαίσια.

Τέθηκε η διάγνωση του ρευματικού πυρετού (2 μείζονα και 1 ελάσσων κριτήρια) και ο ασθενής υποβλήθηκε σε θεραπεία με Ospen - Prezolon - Alloperidin και σταδιακά εμφάνισε βελτίωση της κλινικής του εικόνας (πλήρη αποκατάσταση δυσγραφίας - δυσαρθρίας , σημαντική υποχώρηση της χορείας -φυσήματος ).

Σχολιάζεται η σπανιότητα της χορείας Sydenham   στα πλαίσια του ρευματικού πυρετού και επισημαίνεται η αναγκαιότητα της ορθής αντιμετώπισης της στρεπτοκοκκικής φαρυγγοαμυγδαλίτιδας   παρόλο που σήμερα ο ρευματικός πυρετός θεωρείται πλέον νόσος των υπό ανάπτυξη χωρών .

 

43

 

ΝΕΦΡΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΟΞΕΙΑ ΛΟΙΜΩΞΗ ΑΠΟ ΣΤΡΕΠΤΟΚΟΚΚΟ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ Α.

 

Καράλη Αικατερίνη ¹ . Ανδρίκος Αιμίλιος ² , Γκέτση Βασιλική¹,Παππάς Μιχαήλ².

 

Παιδιατρική¹ και Νεφρολογική² Κλινική Π.Γ.Ν.Ι, "Γ. Χατζηκώστα".

 

Εισαγωγή: Οι στρεπτόκοκκοι της ομάδας Α είναι υπεύθυνοι πιο συχνά, για την εμφάνιση λοιμώξεων στις ανώτερες αναπνευστικές οδούς και το δέρμα. Η στρεπτοκοκκική σηψαιμία είναι σπάνια. Σκοπός μας είναι να περιγράψουμε περίπτωση νεφρικής συμμετοχής σε οξεία λοίμωξη από στρεπτόκοκκο της ομάδας Α. Υλικό-Μέθοδος: Κορίτσι ηλικίας 8 ετών, που προ 10ημέρου έλαβε Ambicilin per os   για 3 ημέρες, λόγω «υψηλού πυρετού», διεκομίσθη στην κλινική μας από νοσοκομείο της Αλβανίας, μετά από επιτυχή αντιμετώπιση σηπτικής καταπληξίας, από 24ώρου. Εργαστηριακός    έλεγχος : WBC :14460 c /μ l ,    ΤΚΕ: 75 mm/ώρα, CRP:107 mg/ L, Γεν. Ούρων: Π : άφθονα, Α SO : 735, Κ/ες ούρων (υπό αγωγή): στείρες. Κ/α φαρυγγικού (υπό αγωγή): Φ.Χ. Μετά από 25 ημέρες: ASO : 683, C 3 :129, C 4:18, DMSA : φωτοπενικές   περιοχές (συμβατές με οξεία πυελονεφρίτιδα). Θεραπεία: ενδοφλέβια χορήγηση   Ambicilin και Ν etilmycin για   10 ημέρες. Αποτελέσματα: Το παιδί ήταν απύρετο τη 2^η ημέρα νοσηλείας, ενώ η πυουρία υποχώρησε την 3η ημέρα νοσηλείας. Συμπεράσματα: Η νεφρική συμμετοχή σε στρεπτοκοκκικές λοιμώξεις της ομάδας Α αφορά κατά βάση όψιμη οξεία σπειραματονεφρίτιδα. Όμως, από την περιγραφή του περιστατικού φαίνεται ότι δεν μπορεί να αποκλεισθεί η οξεία πυελονεφρίτιδα σαν επιπλοκή λοίμωξης από στρεπτόκοκκο ομάδας Α.

 

44

 

 Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΓΝΙΚΟΥ ΙΚΤΕΡΟΥ ΣΤΗ ΔΡΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΒΙΟΤΙΝΙΔΑΣΗΣ

 

Κλεοπάτρα Σούλπη, Σταυρούλα Γαβρίλη, Ιωάννα Τζαμουράνη, Αγγελική Καπίκη, Χ. Κώσταλος

 

Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού Νοσ. Παίδων «Αγία Σοφία», Αθήνα

 

Η Βιοτινιδάση (Β1) είναι ένα ένζυμο απαραίτητο για την ανακύκλωση της Βιοτίνης. Η ανεπάρκεια της Β1 προκαλεί σπασμούς , κώφωση, σμηγματορροϊκό εξάνθημα κ.λ.π.

Ένας μεγάλος αριθμός νεογνών ( Ν= 870)   τελειομήνων ικτερικών ηλικίας 2-5 ημερών διαχωρίστηκε σε 4 ομάδες σύμφωνα με τα επίπεδα ολικής χολερυθρίνης (ΟΧ) .

Επίσης 426 τελειόμηνα φυσιολογικά νεογνά   αποτελούσαν την ομάδα μαρτύρων (ομάδα Α). Η δραστικότητα της Β1 μετρήθηκε φωτομετρικά.

.

ΟΜΑΔΕΣ	ΟΧ (mg /dl )	N	Βάρος (gr )	Βιοτινιδάση         ( mmol/ min/ lt)
A	2,5 ± 0,8	426	3635 ± 345	4,95 ± 1,1α
Β	7,2 ±0,8	217	3343 ± 350	4,02 ± 1,8β
Γ	10,4 ± 1,2	231	3440 ± 360	2,33 ± 0,5γ
Δ	13,7 ± 1,2	226	3321 ± 390	1,79 ± 0,4δ
Ε	16,1 ± 0,8	196	3420 ± 320	1,69 ± 0,4ε

α/β p < 0,05 α/γ , γ/ε , β/γ, γ/δ, μ < 0,01 , δ/ε = NS

α/δ, α/ε, β/δ, β/ε, p <0,001 Β1 VS OX ( r =0,34)         

Συμπεράσματα α) Η δραστικότητα της βιοτινιδάσης έχει αντίστροφη σχέση με τα επίπεδα της ολικής χολερυθρίνης β) Η χολερυθρίνη πιθανόν αδρανοποιεί την δραστικότητα του ενζύμου γ) Σε περίπτωση   screening νεογνού για την ανεπάρκεια της Βιοτινιδάσης, θα πρέπει να γράφονται τα επίπεδα της ΟΧ στην κάρτα Guthrie .

 

45

 

EΦΑΡΜΟΓΗ ΚΕΤΟΓΟΝΙΚΗΣ ΔΙΑΙΤΑΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΑΥΤΙΣΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ

 

Ηλίας Ανέστης, Βαράκης Νίκος, Φασουλάκη Μαρία, Τσαπάκη Έλσα, Μανιαδάκη Ηλιάνα, Κλινάκη Στέλλα, Τέντου Μαρία, Παπαδοπούλου Ελευθερία, Μπιτσώρη Μαρία, Μιχαηλίδου Ελένη, Ευαγγελίου Θανάσης.

 

Παιδιατρική Κλινική Πανεπιστημίου Κρήτης,   Ηράκλειο

 

Μια σειρά παθολογικών καταστάσεων όπως εύθραυστο χρωμόσωμα Χ, Σύνδρομο   Rett , συγγενείς λοιμώξεις και διαταραχές του ενδιάμεσου μεταβολισμού ενοχοποιούνται σαν αίτια αυτιστικής συμπεριφοράς. Περαιτέρω υπάρχουν αναφορές για ελαττωματική καύση της γλυκόζης σε ασθενείς με αυτιστική συμπεριφορά, όπως και ελάχιστες αναφορές για εφαρμογή της κετογονικής δίαιτας στο σύνδρομο   Rett , ένα σύνδρομο που σχετίζεται με αυτιστική συμπεριφορά   και υπάγεται και αυτό στις διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές κατά το ICD -10. Εφαρμόσαμε την κετογονική δίαιτα σε 19 ασθενείς με αυτιστική συμπεριφορά, ηλικίας 4-10 ετών. Η δίαιτα χρησιμοποιήθηκε για χρονικό διάστημα 6 μηνών με συνεχή χορήγηση για 4 εβδομάδες και ενδιάμεσα διαλύματα 2 εβδομάδων χωρίς δίαιτα. Τρεις ασθενείς δεν ανέχθηκαν καθόλου την δίαιτα ενώ πέντε άλλοι την εφάρμοσαν για χρονικό διάστημα 4 εβδομάδων και μετά δεν την συνέχισαν γιατί δεν είδαν καμία βελτίωση. Στους υπόλοιπους παρατηρήθηκε βελτίωση όσον αφορά στην κοινωνική επαφή, το λόγο, τη συνεργασία, τις στερεοτυπίες και ιδιαίτερα την υπερκινητικότητα, με αποτέλεσμα την αύξηση της προσοχής που συνέβαλλε στην βελτίωση της μάθησης

 

 

46

 

ΟΞΕΑ ΔΙΑΡΡΟΙΚΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΜΙΑΣ ΤΡΙΕΤΙΑΣ (ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ)

 

Ε. Παπαβασιλείου¹, Α. Μακρή¹, Π. Χατζηβασιλείου ¹, Μ. Χανούμη², Ι. Βαρζακάκος¹,

Ζ. Καρακατσάνη²

1 Μικροβιολογικό – Βιοχημικό Τμήμα και 2 Β’ Παιδιατρική Κλινική Ν.Π. Πεντέλης.

 

Σκοπός της μελέτης ήταν α) ο καθορισμός της συχνότητας απομόνωσης των εντεροπαθογόνων μικροβίων και ιών που προκάλεσαν οξεία διάρροια στα παιδιά κατά την διάρκεια μιας τριετίας β) ο έλεγχος της ευαισθησίας τους στα αντιβιοτικά.

Υλικό και Μέθοδος : Εξετάστηκαν 7.200 δείγματα κοπράνων από παιδιά με συμπτώματα γαστρεντερίτιδας , που προσήλθαν στα εξωτερικά ιατρεία ή νοσηλεύθηκαν    στο Νοσοκομείο κατά τη διάρκεια μίας τριετίας (1/1/1999 – 31/12/2001). Η καλλιέργεια των δειγμάτων έγινε σε κοινά και εκλεκτικά θρεπτικά υλικά, ενώ για την αναζήτηση των ιών χρησιμοποιήθηκε latex agglutination test ( Orion diagnostica). Η ταυτοποίηση των μικροβίων και έλεγχος ευαισθησίας στα αντιβιοτικά   πραγματοποιήθηκε με κλασικές   μικροβιολογικές μεθόδους, ακολουθώντας της οδηγίες του NCCLS .

Αποτελέσματα : Επί συνόλου 7.200 δειγμάτων, 833 (11.6%) βρέθηκαν θετικά για εντεροπαθογόνα μικρόβια και ιούς. Η συχνότητα απομόνωσής τους ήταν :   Salmonella spp 46%, campylobacter spp 31%, rotavirus 12%, Shigella 4%, yersinia 3%, adenovirus 2,5%, aeromonas 1%, και   EPEC 0.5%. Η συχνότερα απομονούμενη Salmonella   enterididis , ενώ από την Shigella , η Shigella flexneri . Στην αμπικιλλίνη  η Salmonella, Shigella και το campylobacter παρουσίασαν αντοχή 24%, 49% και 10% αντίστοιχα. Στις κινολόνες   όλα τα εντεροπαθογόνα ήταν ευαίσθητα με εξαίρεση το campylobacter, όπου παρατηρήθηκε αντοχή 28%. Στη ερυθρομυκίνη που θεωρείται φάρμακο εκλογής για το campylobacter στα παιδιά, παρατηρήθηκε αυξημένη αντοχή 7% το 2001, εν αντιθέσει με τα προηγούμενα έτη όπου η αντοχή περιορίστηκε στο 0.5%.

Συμπεράσματα: Η Salmonella και το campylobacter εξακολουθούν να αποτελούν τα συχνότερα αίτια οξείας διάρροιας στα παιδιά, κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες. Παρατηρήθηκε προοδευτική αύξηση της αντοχής των εντεροπαθογόνων στα αντιβιοτικά που φαίνεται   να εξελίσσεται σε ένα σοβαρότατο πρόβλημα για την ιατρική κοινότητα .

 

 

47

 

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ  ΠΑΙΔΙΩΝ ΒΑΡΕΩΣ ΠΑΣΧΟΝΤΩΝ   ΜΕ   ΤΗ   ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ   ΠΕΡΙΦΕΡΙΚΗΣ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΚΑΙ   ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ Μ. Ε. Θ. ΠΑΙΔΩΝ

 

Τσαλκίδης Άγγελος¹ , Κώτσιου  Μαρία ² , Γαρδίκης Στέφανος³ , Αναστασόπουλος Γεώργιος⁴, Ταμιωλάκη Μαρία ² , Ανδρουλάκης Ιωάννης¹

 

¹ Πανεπιστημιακή Παιδιατρική Κλινική, Αλεξανδρούπολη

² ΜΕΘ Παίδων Γ.Π.Ν. Ιπποκράτειο- Θεσσαλονίκης

³ Πανεπιστημιακό Παιδοχειρουργικό Τμήμα, Αλεξανδρούπολη

⁴ Εργαστήριο Ιατρικής Πληροφορικής,

 

Σκοπός: Η παρούσα εργασία αναφέρεται στην επίδραση που έχουν οι σωστοί χειρισμοί στο προσδόκιμο επιβίωσης των βαρέως πασχόντων παιδιατρικών ασθενών από τη συνεργασία  παιδιατρικής κλινικής παραπομπής,   με τη ΜΕΘ (Παίδων)   υποδοχής.   

Υλικό και μέθοδος: Την τελευταία διετία (2000-01) διακομίστηκαν   από την  παιδιατρική κλινική του Νοσοκομείου Αλεξ/πολης στη ΜΕΘ Παίδων (Γ.Π.Ν. Ιπποκράτειου Θεσσαλονίκης ), 10 ασθενείς (5 αγόρια και 5 κορίτσια, ηλικίας 3 μηνών έως 13 ετών).  

Η πάθηση, η ηλικία και το φύλο αναγράφονται στον πίνακα καθώς και η έκβαση.

 

Σχολιάζεται η σημασία της έγκαιρης και σωστής αντιμετώπισης πριν τη διακομιδή σε ΜΕΘ καθώς και η επίδραση των χειρισμών στη βέλτιστη έκβαση των βαρέως πασχόντων παιδιατρικών ασθενών.

48

 

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΩΝ ΖΩΤΙΚΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΩΝ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΚΟΜΙΔΗ   ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΒΑΡΥ ΣΗΠΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΡΔΙΟΓΕΝΕΣ SHOCK.

 

Κώτσιου Μαρία¹ , T σαλκίδης Άγγελος², Στεφανίδης Χρήστος¹, Γαρδίκης Στέφανος ³, Ταμιωλάκη Μαρία ¹ , Ανδρουλάκης Ιωάννης ².

¹ Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Παίδων Γ.Π.Ν. Ιπποκράτειο- Θεσσαλονίκης

² Πανεπιστημιακή Παιδιατρική Κλινική  Γ.Π.Ν. Αλεξανδρούπολης

³ Πανεπιστημιακό Παιδοχειρουργικό Τμήμα   Γ.Π.Ν. Αλεξανδρούπολης

 

Η αντιμετώπιση και σταθεροποίηση των διαταραχών των ζωτικών λειτουργιών, ο απαραίτητος εξοπλισμός και οι συνθήκες μεταφοράς, επιτυγχάνουν ασφαλή διακομιδή των βαρέως πασχόντων παιδιατρικών ασθενών ανεξάρτητα από την απόσταση.

Περιγράφεται περίπτωση άρρενος βρέφους ηλικίας 4 μηνών, το οποίο εισήχθη στο Ν/μείο Αλεξ/πολης με υποτονία, ωχρότητα, περιστοματική κυάνωση και ταχύπνοια, χρειάστηκε διακομιδή στη Θεσσαλονίκη 10 ώρες μετά την προσαγωγή του. Παρουσίαζε μεταβολική οξέωση, αναιμία και διαταραχές πήξης. Εγκαταστάθηκε έκπτωση του κυκλοφορικού συστήματος με αιμοδυναμική αστάθεια και ολιγοανουρία, έκπτωση του επιπέδου συνείδησης ( GCS :7). Ενόψει διακομιδής λειτούργησε συνεχής επικοινωνία με την ΜΕΘ υποδοχής. Έγινε διασωλήνωση, μηχανική υποστήριξη της αναπνοής, τοποθέτηση Κεντρικού φλεβικού καθετήρα, αποκατάσταση του ενδαγγειακού όγκου με χορήγηση κρυσταλλοειδών (60 mlKgr ) και κολλοειδών (20 mlKgr)( FFP, RBC). Αιμοδυναμική σταθεροποίηση με χορήγηση ινοτρόπων. Διόρθωση της οξέωσης με χορήγηση NaHCO₃ και υπεραερισμό,  και αποκατάσταση της διούρησης μετά τη χορήγηση φουροσεμίδης (1 mgr/ Kgr X2). Χωρίς ηλεκτρολυτικές διαταραχές. Το βρέφος διεκομίσθη υπό την παρακολούθηση Παιδιάτρου και Αναισθησιολόγου, με συνεχή εκτίμηση και υποστήριξη των ζωτικών λειτουργιών ( SaO_2, ΑΠ, Σφ, Διούρηση, Κόρες, Θερμοκρασία) και ανάλογη χορήγηση υγρών και ηλεκτρολυτών. Στη ΜΕΘ επιβεβαιώθηκε σηπτικό και καρδιογενές shock   ( μικροβιαιμία, ουρολοίμωξη, βαριά διατατική μυοκαρδιοπάθεια με κλάσμα εξώθησης 15%). Αντιμετωπίσθηκε με αντιβίωση, ινότροπη υποστήριξη υπό συνεχή αιμοδυναμική παρακολούθηση με Picco και μηχανική υποστήριξη της αναπνοής. Η έκβαση του ασθενούς ήταν καλή και εξήλθε από τη ΜΕΘ μετά από 18 ημέρες.

Σχόλιο : Για την επιβίωση των βαρέως πασχόντων παιδιατρικών ασθενών, κρίνεται ιδιαίτερα σημαντική η σταθεροποίηση των ζωτικών λειτουργιών καθώς και η έγκαιρη και συνεχής επικοινωνία με τις κατά τόπους ΜΕΘ, ώστε να εξασφαλίζεται η ασφαλής διακομιδή τους.

 

 

49

 

ΟΞΕΙΑ ΚΑΡΔΙΟΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΣΤΗ ΜΟΝΑΔΑ ΕΝΤΑΤΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΠΑΙΔΩΝ ΤΟΥ Γ.Π.Ν. ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.

 

Κώτσιου Μαρία, Στεφανίδης Χρήστος, Βόλακλη Ελένη,  Σδούγκα Μαρία, Αθανασίου Αθανάσιος, Ταμιωλάκη Μαρία.

ΜΕΘ Παίδων, Γ.Π.Ν.Θ. Ιπποκράτειο – Θεσσαλονίκης

 

Σκοπός:Αξιολόγηση της έκβασης  των ασθενών με οξεία καρδιοαναπνευστική ανεπάρκεια στα 2,5 έτη λειτουργίας της ΜΕΘ Παίδων.

Υλικό – Μέθοδος: Μελετήθηκαν 9 ασθενείς με οξεία καρδιοαναπνευστική ανεπάρκεια (πιν.1), σε σύνολο 342 ασθενών που εισήχθησαν στη ΜΕΘ Παίδων στα 2,5 έτη λειτουργίας της. Η ηλικία των ασθενών κυμαίνεται από 3 μηνών έως 10 ετών με μέσο όρο 3,55 έτη ± 3,8 SD.Ο μέσος χρόνος παραμονής στη ΜΕΘ ήταν 23 ημέρες ± 24,9 SD.

Με μηχανικό αερισμό αντιμετωπίσθηκαν 7 ασθενείς με μέση διάρκεια μηχανικού αερισμού 28,3 ημέρες ± 24,22 SD.

Αρ.ασθενών	Νόσημα
1	Ενδοκαρδίτις – shunt nephritis
1	Συμφορητική μυοκαρδιοπάθεια
1	Δεξιά καρδιακή ανεπάρκεια, χρόνια πνευμονική καρδία
1	Υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια μη αποφρακτικού τύπου, συγγενής δυσπλασία όλου του αγγειακού συστήματος.
1	Οξύ πνευμονικό οίδημα από απόφραξη αεραγωγών άμεσα μετεγχειρητικά
1	Οξύ πνευμονικό οίδημα μετά από μεταμόσχευση νεφρού άμεσα μετεγχειρητικά
1	Διατατική μυοκαρδιοπάθεια
1	Αποφρακτική μυοκαρδιοπάθεια
1	Ατρησία τριγλώχινος, Blalock shunt, μεσοκολπική διαφραγματοστομία Rashind

 Αποτελέσματα: Το κυκλοφορικό σαν αιτία της οξείας αναπνευστικής ανεπάρκειας διαγνώσθηκε στην αρχική αντιμετώπιση πριν την εισαγωγή στη Μονάδα μόνο σε 2 ασθενείς. Ινότροπη υποστήριξη χρειάσθηκαν 7 ασθενείς. Αιμοδυναμική παρακολούθηση με Picco έγινε σε 3 ασθενείς. Ένας ασθενής αντιμετωπίσθηκε με αιμοκάθαρση. Δυσχείριστη υπερκοιλιακή αρρυθμία παρατηρήθηκε σε έναν ασθενή. Νοσοκομειακή πνευμονία παρατηρήθηκε σε   4 ασθενείς. Αποτυχημένη αποσωλήνωση με επαναδιασωλήνωση σε 2 ασθενείς. Επιβίωσαν 6 ασθενείς ποσοστό 67%.

Συμπέρασμα: Η έγκαιρη διάγνωση υποκείμενης βλάβης του καρδιαγγειακού σε οξεία αναπνευστική ανεπάρκεια, οδηγεί σε σωστή αντιμετώπιση και βελτίωση του ποσοστού επιβίωσης.