1  ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ  ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΑΝΩΜΑΛΙΕΣ ΤΩΝ ΓΕΝΝΗΤΙΚΩΝ ΤΟΥΣ  ΟΡΓΑΝΩΝ.
   Θ. Ντόλατζας, Σ. Αντύπας

2  ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΝΟΙΚΤΟΥ ΒΟΤΑΛΕΙΟΥ ΠΟΡΟΥ ΣΕ ΝΕΟΓΝΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ.
    Μ. Αργυρίου, Σ. Συμινελάκης, Α. Γιαννόπουλος, Ε. Λατούφη, Μ. Μπονώρης

3 ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΕΡΥΘΡΟΠΟΙΗΤΙΝΗΣ (ΕΡΟ) ΣΕ ΠΡΟΩΡΑ ΝΕΟΓΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΙΜΙΑΣ ΤΩΝ
   Χριστίνα Γιαννακοπούλου, Μαρία Μπιτσώρη, Αλένα Μπουριάνοβα, Μαρίνα Κοροπούλη, Μ. Φιλιπίδης, Ευτυχία Στειακάκη, Ελένη    Δημητρίου, Μαρία Καλμαντή

4 ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΔΕΣΚΑΤΗΣ ΝΟΜΟΥ ΓΡΕΒΕΝΩΝ
   Σοφία Καραγιαννοπούλου-Κόγιου, Μαγδαληνή Γκατζολα-Καραβέλη, Θώμα-Γκανταϊφι Ελευθερία, Νίκος Βογιατζής

5  ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΩΝ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΩΝ ΣΕ ΑΚΡΙΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ
   Αλίκη Νικολαίδου, Εύα Παπαδημητρίου, Ελένη Καρανικολάου, Κ. Κατερινάκης, Άννα Πανταζή

6 ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΟΚΙΝΗΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΟΡΕΙΝΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΜΟΝΩΜΕΝΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ
   Κ. Κατερινάκης, Αλίκη Νικολαίδου, Εύα Παπαδημητρίου, Άννα Πανταζή

7 Η ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΑΡΑΜΕΘΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΞΑΝΘΗΣ
Δ. Αδαμίδης, Τριανταφυλλιά Πολιτίδου, Αθηνά Βελισσαρίου, Μαργαρίτα Ξυλά

8 Η ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΩΝ ΣΤΟΝ ΠΛΗΘΥΣΜΟ ΤΗΣ ΟΡΕΙΝΗΣ ΞΑΝΘΗΣ
Δ. Αδαμίδης, Χρυσούλα Καραναστάση, Χρυσή Ιωαννίδου, Δήμητρα Νερατσίδου

9 ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ (6-12) ΕΤΩΝ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΑΛΑΜΠΑΚΑΣ
Σοφία Α γορίτσα, Δήμητρα Αγορίτσα, Βα¨ι¨ος Λέρας, Στεφανία Μοσχόβου, Πηνελόπη Ευαγγελοπούλου

10 Η ΟΞΕΙΑ ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΙΤΙΔΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΔΡΑΜΑΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΡΙΕΤΙΑ (1992-1994)
Σ.Ε. Χατζηπαντελής, Μ. Γουδεσίδου, Γ. Εκιτζίδου, Α. Τριχάκη, Α.Χατζηπαναγιώτου

11 ΣΥΝΔΡΟΜΟ EHLERS-DANLOS. ΦΥΛΟΣΥΝΔΕΤΟΣ ΤΥΠΟΣ ΜΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Δ. Νέτσκος, Πολυξένη Νέου, Χρ. Μπαρτσόκας

12 ΙΝ VITRO ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΑΙΜΟΠΟΙΗΤΙΚΩΝ ΠΡΟΓΟΝΙΚΩΝ ΚΥΤΤΑΡΩΝ ΑΙΜΑΤΟΣ ΟΜΦΑΛΙΟΥ ΛΩΡΟΥ: ΠΡΟΔΡΟΜΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Ε. Δημητρίου, Ε. Στειακάκη, Ε. Μπολωνάκη, Χ. Ματσούκα, Θ. Καλμαντής, Ε. Λυδάκη, Μ. Καλμαντή

13 ΔΙΑΚΥΤΤΑΡΙΚΟ ΜΟΡΙΟ ΣΥΝΔΕΣΗΣ-1 (ICAM-1, CD 54) ΣΕ ΝΕΟΓΝΑ
Ι. Φωκά, Γ. Γιαννάκη, Α. Μαλαμίτση-Puchner, Α. Σαραντάκου, Δ. Ρίζος, Π.Ζούρλας

14 ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΤΩΝ ΕΠΙΠΕΔΩΝ ΟΡΟΥ ΤΗΣ ΑΓΓΕΙΟΓΕΝΙΝΗΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΓΕΝΝΗΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ
Α. Μαλαμίτση-Puchner, Α. Σαραντάκου, Γ. Γιαννάκη, Δ. Ρίζος, Ι. Φωκά

15 ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑ 1990-1994
Αμ. Μεγρέμη, Ε. Μπεκιώτη-Καντερέ, Λ. Αλεξάκος, Χρ. Νταντάμης

16  ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΟΞΥΣΜΙΚΗΣ ΥΠΕΡΚΟΙΛΙΑΚΗΣ ΤΑΧΥΚΑΡΔΙΑΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Ανδρέας Γισννόπουλος, Βασίλειος Παϊλόπουλος, Ευαγγελία Μπάστα, Γεώργιος Τσαούσης, Βασίλειος Θανόπουλος

17 ΜΕΤΡΗΣΗ ΑΠΟΡΡΟΦΟΥΜΕΝΩΝ ΔΟΣΕΩΝ ΣΤΙΣ ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΠΑΙΔΩΝ ‘ΑΓ. ΣΟΦΙΑ’
 Τ. Μακρή, Β. Θεοδωρόπουλος, Σ. Γκολφινόπουλος, Κ. Βαρελτζής

18 ΚΥΣΤΕΟΟΥΡΗΤΗΡΙΚΗ ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΙΣΗ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΛΟΙΜΩΞΗ ΟΥΡΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΑΝΑΛΥΣΗ 103 ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΩΝ
 Ε. Χρυσίδου, Κ. Σαρπασίδης, Β. Κεσίδου, Α.Ξανθάκου, Ε. Ρόδη

19 Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΟΥΡΟΔΥΝΑΜΙΚΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΕΝΟΥΡΗΣΗΣ
 Ζ. Καρακατσάνη, Δ. Φλωράτος, Ε. Σερέτη, Κ. Κηπουρού, Α. Χατζηλιάδης,Α. Χαϊδας, Χ. Θεοδώρου

20 Η ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΙΜΑΝΤΩΝ PAVLIK ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗΣ ΔΥΣΠΛΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΙΣΧΙΟΥ
Αλ. Μόρφης, Απ. Βλάχος, Γ. Χριστοδούλου

21 ΥΠΕΡΗΧΟΤΟΜΟΓΡΑΦΙΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΣΤΙΚΗΣ ΔΥΣΠΛΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΟΛΗΔΟΧΟΥ ΠΟΡΟΥ ΣΤΗ ΝΕΟΓΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ
Α. Πέτρου, Β. Θεοδωρόπουλος, Ν. Ευλογιάς, Μ. Νέζη

22 ΣΧΟΛΙΚΑ ΚΤΙΡΙΑ ΣΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΞΑΝΘΗ: ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΓΙΕΙΝΗΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
Δ. Αδσμίδης, Αγνή Σπάρταλη, Αλεξάνδρα Ρωμανίδου, Δήμητρα Τσολακάκη

23 ΣΠΑΝΙΟΙ ΠΡΩΤΟΠΑΘΕΙΣ ΟΓΚΟΙ ΠΑΓΚΡΕΑΤΟΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ Ν.
Ευλογιάς, Β. Θεοδωρόπουλος, Α. Πέτρου, Μ. Νέζη

24  Β MODE ΥΠΕΡΗΧΟΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΟΦΘΑΛΜΙΚΩΝ ΠΑΘΗΣΕΩΝ ΣΤΗ ΝΕΟΓΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ. ΜΥΘΟΣ 'Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ;
Α. Πέτρου, Β. Θεοδωρόπουλος, Μ. Νέζη, Ν. Ευλογιάς

25 Η ΥΠΕΡΗΧΟΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΥΕΡΣΙΝΙΑΣΗΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ Β ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗ ΑΝΑΙΜΙΑ
Α. Πέτρου, Β. Θεοδωρόπουλος, Ν. Ευλογιάς, Μ. Νέζη, Ι. Νίκας

26 Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ CT ΚΑΙ ΤΩΝ US ΣΤΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΘΗΣΕΩΝ ΤΟΥ ΘΩΡΑΚΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ
Β. Θεοδωρόπουλος, Α. Πέτρου, Μ. Νέζη, Ι. Νίκας, Ν. Ευλογιάς

 27 Η ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ CT ΣΤΙΣ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΕΣ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΕΣ ΚΑΚΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ
Μ. Νέζη, Ι. Νίκας, Α. Πέτρου, Ν. Ευλογιάς, Β. Θεοδωρόπουλος

 28 Η ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΜΗΧΑΝΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΟΛΙΚΗΣ ΠΑΡΕΝΤΕΡΙΚΗΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ
Μ. Σκουρολιάκου, Γ. Παπανδρέου, Σ. Ρεγκούτας, Π. Παπασαραντόπουλος

 29 ΟΝΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΓΕΝΝΗΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΘΗΣΕΩΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΟΠΩΣ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΣΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ (ΙΑΤΡΟΛΑΟΓΡΑΦΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ)
Ο. Ντόλατζας, Σ. Αντύπας

30 ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΣΙΔΗΡΟΠΕΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΙΔΗΡΟΠΕΝΙΚΗΣ ΑΝΑΙΜΙΑΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ
Ευα Παπαδημητρίου, Αλίκη Νικολαϊδου, Κλείτα Κανελοπούλου, Κ. Κατερινάκης, Αννα Πανταζή

31 Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΔΟΝΤΙΩΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΔΕΣΚΑΤΗΣ ΓΡΕΒΕΝΩΝ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΣΕ ΦθΟΡΙΟ
Σοφία Καραγιαννοπούλου-Κόγιου, Αθανάσιος Γκανταϊφης, Ελευθερία Θωμά-Γκανταϊφη, Μαγδαληνή Γκατζόλα - Καραβέλη

32 ΚΛΙΝΙΚΟΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΕΠΙΓΛΩΤΤΙΔΑ
Ρ. Βσλερή, Αικ. Δάρδα, Π. Γυμνοπούλου, Χρυστάλλα Τιμηλιώτου, Κ. Χατζηνικολάου, Β. Αϊβάζης

33 Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΘΗΚΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗΣ ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΕΠΤΙΚΟΥ ΣΤΑ ΝΟΣΗΛΕΥΟΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ
Ι. Ανδρουλάκης, Δ. Αδαμίδης, Μαρία Κουραντζή, Γ. Μηνόπουλος, Βασιλική Κατσιλάκη

34 ΔΟΜΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗ ΘΕΣΗ 5 ΤΗΣ ΑΓΓΕΙΟΤΕΝΣΙΝΗΣ ΙΙ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΦΛΕΒΙΚΗ ΠΙΕΣΗ
Γ. Μακρυγιαννάκης, Κλεοπάτρα Σούλπη, Ι. Ανδρουλάκης, Ν. Ασημομύτης, Εύη Μάνεση-Ζούπα, Δ.Θεοδωρόπουλας, Π. Κορδοπάτης

POSTERS

35 ΙΝ VITRO ΚΑΙ ΙΝ VIVO ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΑΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ ΜΕ ΠΕΝΙΚΙΛΛΙΝΗ ΣΕ ΝΕΟΓΝΟ
Χριστίνα Γιαννακοπούλου, Ελένη Δημητρίου, Ευαγγελία Λυδάκη, Mapia Μπιτσιώρη, Ευτυχία Στειακάκη, Ειρήνη Μπολωνάκη, Μαρία Καλμαντή

36 ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ. ΚΛΙΝΙΚΑ ΚΑΙ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ. ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑΣ (1991-95)
Κ. Κηπουρού, Ζ. Καρακατσάνη, Γ. Γλυνός, Ε. Μελά, Α. Χαϊδάς, Φ. Φιλιππίδης

37 ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΤΟΛΦΕΝΑΜΙΚΟΥ ΟΞΕΟΣ (Τ.Ο.) GANTILR ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΥΡΕΤΟΥ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Ροζαλία Βαλερή, Ασημίνα Τσιαούση, Καίτη Μαλακά-Ζαφειρίου

ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΑΝΩΜΑΛΙΕΣ ΤΩΝ ΓΕΝΝΗΤΙΚΩΝ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΩΝ.

ΝΤΟΛΑΤΖΑΣ Θ., ΑΝΤΥΠΑΣ Σ.

Α’ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΑΙΔΩΝ ‘Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ’ ΑΘΗΝΑ.

 Η έγκαιρη διάγνωση και η αντιμετώπιση των συγγενών ανωμαλιών των έξω γεννητικών οργάνων στα παιδιά αποτελεί βασικό παράγοντα φυσιολογικής ανάπτυξης της σεξουαλικής συμπεριφοράς και μελλοντικής γονιμότητας.Στην εργασία αυτή αναφερόμαστε σε προηγηθείσες μελέτες μας κλινικές, πειραματικές και κλινικοεργαστηριακές που αιτιολογούν τα σύγχρονα χρονοδιαγράμματα χειρουργικής αντιμετώπισης των παθήσεων αυτών. Η χειρουργική αποκατάσταση των διαφόρων ειδών ερμαφροδιτισμού, κρυψορχίας, υποσπαδία, επισπαδία, μικροπεϊσμού κ.λ.π. πρέπει να επιχειρήται μεταξύ των πρώτων και δευτέρων γενεθλίων του πάσχοντος παιδιού.Σκοπός της τακτικής αυτής είναι η κατά το δυνατόν πρόληψη μη αναστρεψίμων βλαβών των γονάδων και η καλύτερη ανταπόκριση του οργανισμού στην επούλωση των χειρουργικών τραυμάτων αλλά και των ψυχοτραυματισμών.0ι συμπληρωματικές όμως επεμβάσεις όπως η τοποθέτηση πλαστικού προθέματος στα ημιόσχεα ή οι διορθωτικές κολποπλαστικές είναι σκόπιμο  να εκτελούνται στην πλέον όψιμη παιδική ηλικία.

ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ  ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΝΟΙΚΤΟΥ ΒΟΤΑΛΕΙΟΥ ΠΟΡΟΥ ΣΕ ΝΕΟΓΝΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ

Αργυρίου Μ., Συμινελάκης Σ., Γιαννόπουλος Α., Λατούφη Ε., Μπονώρης Μ.

Β' Καρδιοχειρουργική Κλινική, Νοσ. Παίδων ‘Αγία Σοφία’, Αθήνα

Στην αναδρομική αυτή μελέτη παρουσιάζονται τα χειρουργικά αποτελέσματα της σύγκλεισης του βοταλείου πόρου σε νεογνά και παιδιά. Ασθενείς με μέθοδος. Κατά την τελευταία 4ετία χειρουργήθηκαν στην κλινική μας 43 παιδιά με ανοικτό βοτάλειο πόρο. Οι ηλικίες τους κυμαίνοντο απο 4 ημερών πρόωρα νεογνά μέχρι 14 ετών. Ο μέσος όρος ηλικίας ήταν 26,4 μηνών. Το μικρότερο βάρος ήταν 800 gr. Υπήρξε μια υπεροχή της συχνότητος στα κορίτσια με αναλογία ως προς τα αγόρια 2,3/1. Σε όλα τα παιδιά η διάγνωση έγινε με 2D-Doppler. 'Οπου η ύπαρξη του βοταλείου πόρου συνοδεύετο και απο σύμπλοκη καρδιακή ανωμαλία, ο γενόμενος καθετηριασμός επιβεβαίωσε τα υπερηχοκαρδιογραφικά ευρήματα. Διπλή απολίνωση του βοταλείου με αριστερή θωρακοτομή ήταν η συνήθης χειρουργική τεχνική. Σε 4 εξ αυτών λόγω του μεγέθους του πόρου ήταν απαραίτητη η διατομή του και η συνεχής ραφή του πνευμονικού και του αορτικού άκρου. Αποτελέσματα. Μετεγχειρητικά δεν παρατηρήθηκαν επιπλοκές όπως αιμορραγία, πάρεση λαρυγγικού, πνευμοθώρακας. Η θνητότητα ήταν μηδενική και στον υπερηχογραφικό έλεγχο δεν παρατηρήθηκε καμμιά περίπτωση επανασυραγγοποίησης και σήμερα όλα τα παιδιά έχουν καλώς.
Συπεράσματα. Οι χειρουργικές τεχνικές που εφαρμόσαμε φαίνεται ότι έχουν άριστα αποτελέσματα, χωρίς επιπλοκές. Τα αποτελέσματα μας συζητούνται σε σχέση με τις νεώτερες τεχνικές της σύγκλεισης με ομπρέλλα ή της ενδοσκοπικής τεχνικής.

ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΕΡΥΘΡΟΠΟΙΗΤΙΝΗΣ (ΕΠΟ) ΣΕ ΠΡΟΩΡΑ ΝΕΟΓΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΙΜΙΑΣ

Χριστίνα Γιαννακοπούλουl, Mαρία Μπιτσώρη2, Αλένα Μπουριάνοβαl, Μαρίνα Κοροπούλη3, Μ. Φιλιπfδης3, Ευτυχία Στειακάκη2, Ελένη Δημητρίου2, Μαρία Καλμαντή..Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών, Παιδιατρική Κλινική Αιματολογίας-Ογκολογίας2.

Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου, Κρήτης. Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών3, Βενιζέλειο Νοσοκομείο Ηρακλείου.

Σκοπός της εργασίας είναι η μελέτη της επίδρασης της ΕΡΟ στην ερυθροποίηση των προώρων νεογνών. Μελετήθηκαν 2 ομάδες προώρων, ανάλογα του βάρους γέννησης. Στη 1η ομάδα περιελήφθησαν νεογνά με βάρος γέννησης μέχρι l000gr και στη 2η με βάρος γέννησης 1001- 1300gr. Χρησιμοποιήθηκαν και αντίστοιχες υποομάδες μαρτύρων. Στη 1η ομάδα, διαφορά παρατηρήθηκε στη συνολική ποσότητα μεταγγισθέντος αίματος (t=2, 118, ρ=0,05), που απο 75,3_+20,3m1 στην ομάδα χωρίς ΕΡΟ μειώθηκε στα 41,6_+39ml, στην ομάδα με χορήγηση ΕΡΟ. Στατιστικά σημαντική (τ=3,220,ρ=0,01), ήταν και η αύξηση της Hb αίματος, που ήταν σημαντικά υψηλότερη (10,5+_1,7g/dl) στα νεογνά 15 ημέρες απ6 την έναρξη θεραπείας με ΕΡΟ, συγκριτικά με την Hb αίματος (8,1+l,lg/dl) των νεογνών, στα οποία δεν χορηγήθηκε ΕΡΟ. Τέλος στατιστικά σημαντική (t=7,155, ρ=0,001) ήταν και η αύξηση των ΔΕΚ στα νεογνά, στα οποία χορηγήθηκε ΕΡΟ 15 ημέρες μετά την χορήγηαη της (6,3_+1,5%), συγκριτικά προς εκείνα που δεν έλαβαν (2,1_+0,6%). Στην 2η ομάδα, τα αποτελέσματα ήταν ανάλογα. Στατιστικά σημαντική διαφορά (t=3,281, ρ<0,01), παρατηρήθηκε στο συνολικό αριθμό μεταγγίσεων που μειώθηκε απο 6,8+_3,4 στην ομάδα χωρις χορήγηση ΕΡΟ, στις 1,8_+1,5 στα νεογνά που έλαβαν ΕΡΟ, καθώς και στη συνολικά μεταγγιζ6μενη ποσ6τητα αίματος (t=3,303, ρ<0,01), που μειώθηκε απο τα 88,8_+45m1 στην ομάδα χωρίς χορήγηση ΕΡΟ σε 23_+18m1 στα πρόωρα που έλαβαν ΕΡΟ. Σημαντική αύξηση (t=3,582, ρ=0,005) παρατηρήθηκε επίσης στον αριθμό των ΔΕΚ στην ομάδα που χορηγήθηκε ΕΡΟ (8,8_+4,0%), συγκριτικά με τα νεογνά που δεν έλαβαν ΕΡΟ (2,4_+1,7%). Συμπερασματικά η χορήγηση ΕΡΟ σε συνδυασμό με χορήγηση σιδήρου σε πρ6ωρα νεογνά συμβάλλει σημαντικά στη μείωση του όγκου του αριθμού μεταγγίσεων.
 

ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΔΕΣΚΑΤΗΣ ΝΟΜΟΥ ΓΡΕΒΕΝΩΝ

ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ-ΚΟΓΙΟΥ ΣΟΦΙΑ, ΓΚΑΤΖΟΛΑ-ΚΑΡΑΒΕΛΗ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ
ΘΩΜΑ ΓΚΑΝΤΑΙΦΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ ΝΙΚΟΣ

Κ.Υ.ΔΕΣΚΑΤΗΣ ΓΡΕΒΕΝΩΝ ,  Β’ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ Α.Π.Θ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΑΧΕΠΑ

Σκοπός της εργασiας μας ήταν η μελέτη της Ψυχοσωματικής ανάπτυξης των παιδιών της περιοχής Δεσκάτης Νόμου Γρεβενών.
Η μελέτη περιλαμβάνει:
1. Συμπλήρωση ειδικού ερωτηματολογίου απο τα παιδιά και τους γονείς τους, όπου ζητούνταν πληροφορίες σχετικές με τη διατροφή τους, τη σχολική επίδοση, τις εξωσχολικές δραστηριότητες, τον τρόπο Ψυχαγωγίας (πως ξόδευαν τον ελεύθερο χρόνο) κ.λ.π.
2. Κλινική εξέταση των παιδιών για την εκτίμηση των ανθρωπομετρικών παραμέτρων και  της ψυχοσωματικής κατάστασης.
3. Αδρο εργαστηριακό διερευνητικό έλεγχο που περιλάμβανε ΗΤ,Λευκά,Τύπο,Cα,Ρ, αλκαλ.φωσφατάση,Fe ορου, ΜΑΝΤΟUΧ.
Συνολικά εξετάστηκαν 150 παιδιά (82 κορίτσια και 68 αγόρια)
Τα στοιχεία που συλλέχθηκαν αξιολογήθηκαν και βγήκαν τα ανάλογα συμπεράσματα. Το σημαντικότερο ίσως είναι ότι τα παιδιά της υποβαθμισμένης και -σε ορισμένες περιπτώσεις- ξεχασμένης επαρχίας και κάτω απο άνισες κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες, αποτελούν φωτεινή και αισιόδοξη ελπίδα για την χώρα μας.
 
 

ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΩΝ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΩΝ ΣΕ ΑΚΡΙΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ

Αλίκη Νικολαίδου, Εύα Παπαδημητρίου, Ελενη Καρανικολάου, Κατερινάκης Κ. , Αννα Πανταζή

Παιδιατρικό Τμήμα Γ.Ν.Ν.Κομοτηνής

Σκοπός της μελέτης αυτής είναι η αξιολόγηση της εφαρμογής του προγράμματος υποχρεωτικών εμβολιασμών στίς δύσβατες καί απομεμακρυσμένες περιοχές του Ν.Ροδόπης. Ελέγχθηκαν 939 βιβλιάρια υγείας παιδιών προσχολικής και σχολικής ηλικίας ως προς τούς εμβολιασμούς DTP, DT, Sabin, τριδύναμο MMR και μονοδύναμα ιλαράς, ερυθάς, παρωτίτιδος. Αποτελέσματα: Με το DTP εμβολιασμένα ευρέθησαν 188 παιδιά ποσοστό 20%. Με το DT εμβολιάστηκαν 505 παιδιά, ποσοστό53,8%. Με το Sabin εμβολιασμένο φαίνεται το 72,8% (683 παιδιά). Με το MMR εμβολιάστηκαν 109 παιδιά ποσοστό11,6%. Με το μονοδύναμο της ιλαράς εμβολιασμένα φέρονται 324 παιδιά (34,5%). Με το μονοδύναμο της ερυθράς φέρονται εμβολιασμένα το 26,3% και με το μονοδύναμο της παρωτίτιδος το 30,8%. Συμπεράσματα: Τα παιδιά πού υποβάλλονται συστηματικά στούς υποχρεωτικούς εμβολιασμούς στις προβληματικές περιοχές είναι ελάχιστα. Κύριες αιτίες γιά την κατάσταση αυτή θεωρούμε τήν ελλειπή ενημέρωση τών γονέων, τήν απουσία των υπηρεσιών υγείας καί τις περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες τών γονέων.
 

ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΟΚΙΝΗΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΟΡΕΙΝΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΜΟΝΩΜΕΝΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ

Κατερινάκης Κ. ,Αλίκη Νικολαίδου, Εύα Παπαδημητρίου, Αννα Πανταζή

Παιδιατρικό Τμήμα Γ.Ν.Ν.Κομοτηνής

Σκοπός της μελέτης αυτής είναι η αξιολόγιση της ΨΚΑ τών παιδιών που διαβιούν σέ ορεινές και απομεμακρυσμένες περιοχές κάτω απο δυμενείς συνθήκες και ανήκουν στην μειονότητα .Υλικό τής μελέτης απετέλεσαν 52 υγιή παιδιά ηλικίας 3- 5 χρόνων. Η εκτίμηση τής ΨΚΑ έγινε με το Denver test. Η εξέταση τών παιδιών έγινε στά χωριά τους απο δύο γιατρούς παρουσία των γονέων. Αποτελέσματα: H δοκιμασία δέν χαρακτηρίσθηκε παθολογική γιά κανένα παιδί. Σε δύο παιδιά η δοκιμασία χαρακτηρίσθηκε αμφίβολη.Η εκτίμηση κατά τομέα έδειξε ότι α)Στήν αδρή κινητικότητα το 15,3% τών παιδιών επιτυγχάνουν σε items πού αναφέρονται σε μεγαλύτερες ηλικίες.β) Στήν αντίληψη καί τους λεπτούς χειρισμούς το 23% τών παιδιών παρουσιάζουν τουλάχιστον μία αποτυχία.γ) Στήν ομιλία επίσης το 11,5% τών παιδιών παρουσιάζει αποτυχία σέ μία δεξιότητα .δ)Στήν κοινωνικότητα αντίθετα το 30,7% τών παιδιών επιτυγχάνουν σε δεξιότητες πού αντιστοιχούν σε μεγαλύτερες ηλικίες. Συμπερασματικά σημειώνουμε οτι σύμφωνα με τα αποτελέσματά μας τα παιδιά της ορεινής περιοχής της Ροδόπης εμφανίζονται ιδιαίτερα κοινωνικά και ανεξάρτητα ενώ υστερούν στούς λεπτούς χειρισμούς ίσως γιατί δεν υπάρχει το ιδιαίτερο ενδιαφέρον απο τους γονείς και η ανάλογη παιδεία.
 

Η ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΑΡΑΜΕΘΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΞΑΝΘΗΣ

Δ. Αδαμιίδης,  Πολιτίδου Τριανταφυλλιά, Βελισσαρίου Αθηνά, Ξυλά Μαργαρίτα

Κέντρο Υγείας Εχίνου Ξάνθης

Μελετήθηκαν 1979 παιδιά (6μην-15 ετών) που κατοικούν στις παραμεθόριες περιοχές της Ξάνθης. Μετρήθηκε το σωματικό Βάρος (ΒΣ) και ύψος (ΜΣ) απο τον ίδιο ερευνητή με τη χρήση των ίδιων οργάνων. Υπολογίσθηκε η εκατοστιαία θέση τους (ΕΘ) με βάση πίνακες ανάπτυξης της Ο.Δ.Γ. καθώς και ο δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ) = ΒΣ(Kg)/ΜΣ2(m). Τα αποτελέσματα συγκρίθηκαν με τα ευρήματα της Πανελλήνιας έρευνας για τη διατροφή των ελληνοπαίδων της Α' Π.Κ.Π.Α. (1936 παιδιά). Η στατιστική έγινε με πολλαπλή ανάλυση μεταβλητότητας και χ2. Διαπιστώθηκε:
ΒΣ Β£ ΜΣ ΜΣ ΑΝΟΗ ΠΑΝΕΜΗΝΙΑ ΑΝΟΗ ΠΑΝΕΜΗΝΙΑ <3η ΕΟ
7.5% 2.3oh 6.3% 3.5oh 3η-gη ΕΟ 12.7oh 3.5% 7.1% 22ο/a 10η-24η ΕΟ 15.1oh 7.7oh 15.1% 6.4οο 25η -4gη ΕΟ 19.4% 13.4% 19.7% 12.8 /o 50η-74η ΕΟ 22.3oh 24.3/ο 22.3ο 20.4/o 75η -89η ΕΟ 10.8% 19.5 /ο 13. 5h 15.7 90η-96η ΕΟ 6.0% 12.5/ο 6.3ο 12.5ο >97η ΕΟ 6. Ooh 16.6 /ο 9.9 /ο 26.5 h 2) Ο ΔΜΣ = 16.3+- 2.6 (μέση τιμή +-στ.απάκλιση), έναντι 17.3oh +-6.6 πανελληνίιως (ρ<0.00001). Παρουσιάζονται σ.σ διακυμάνσεις με την ηλικία (ο μικροτερος ΔΜΣ στο 6ο και 7ο έτος, ο μεγαλύτερος μετά το 14ο και πριν το 3ο. 3) Διερευνήθηκε η 2) Ο ΔΜΣ = 16.3+- 2.6 (μεση τιμη +- αποκλιση) εναντι 17.3% +-6.6 παννελληνίως (ρ<0.00001). Παρουσιάζονται σ.σ. διακυμάνσεις με την ηλικία (ο μικρότερος ΔΜΣ στο  6ο και 7ο έτος, ο μεγαλύτερος μετά το 14ο και πριντο 3ο.3) Διερευνήθηκε η σχέση του ΔΜΣ με το οικονομικό επίπεδο του χωριού, την ιατρική παρακολούθηση και την απόσταση απο το αστικό κέντρο : συσχετίζεται θετικά με το οικονομικό επίπεδο και την ιατρική παρακολούθηση και αρνητικά με την απόσταση (ρ<0.001). H πολυπαραγοντική ανάλυση  έδειξε ότι σημαντικότερος παράγοντας είναι το οικονομικό επίπεδο. 4) Μεγαλύτερο είναι το ποσοστό των κοριτσιών απο τα αγόρια με ΕΘ ΒΣ <3η (ρ<0.001), ενώ δεν υπάρχει σ.σ διαφορά για το ΜΣ.5) Η διαφορά ΔΜΣ Ξάνθης- Ελλάδας είναι μεγαλύτερη στην ηλικία 5-7 ετών, ενώ δεν υπάρχει σ.σ διαφορά μετά το 12ο έτος. 6) Ο εργαστηριακός και κλινικός έλεγχος των παιδιών με ΕΘ < 3η ΕΘ δεν διαπίστωσε παθολογικό πρόβλημα. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η σωματική ανάπτυξη των παιδιών παραμεθορίων περιοχών της Ξάνθης υπολείπεται ελαφρά απο τα παιδιά της υπόλοιπης Ελλάδας κυρίως στις ηλικίες 5-7 ετών. Επηρεάζεται δε κυρίως απο το οικονομικό επίπεδο του χωριού. Η διαφορά αυτή οφείλεται πιθανά σ) στην μεγαλύτερη σωματική δραστηριότητα των παιδιών αυτών β) στο είδος της διατροφής τους γ) σε άλλους παράγοντες που δεν έχουν μελετηθεί (π.χ γονιδιακούς).
 

Η ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΩΝ ΣΤΟΝ ΠΛΗΘΥΣΜΟ ΤΗΣ ΟΡΕΙΝΗΣ ΞΑΝΘΗΣ

Δ.Αδαμίδης,Χρυσούλα Καραναστάση,Χρυσή Ιωαννfδου,Δήμητρα Νερατσίδου

Κέντρο Υγείας Εχίνου Ξάνθης

Στα πλαίσια του προγράμματος προληπτικής παιδιατρικής του Κ.Υ. Εχίνου, κλιμάκιο με παιδίατρο, νοσηλεύτρια και εθελόντριες του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού επισκέφθηκε στην ορεινή Ξάνθη 1663 παιδιά (6 μηνών -15 ετών):43% των οποίων κατοικούσαν σε δύσβατες περιοχές, 37% σε απομακρυσμένες και 20% σε περιοχές με τακτική συγκοινωνιακή πρόσβαση. Καταγράψαμε τους εμβολιασμούς και τα εμβολιάσαμε.Διαπιστώθηκε:1)
ΕΜΒΟΝΟ ΚΑΤΑ κοκκύτη τετανοιι διφθερίτι&ις πολιομυελfτιδας ΠλήρωS mεμ(iοΛίαστα 37oh 11 % 11 oh 11 ob 1-2 σειS 46oh 34Wo 34Wo 2goh Βασικάς εμβολιασμάς 17% 55oh 55oh 61 oh ΕΜΒΟΛΙΟ ΚΑΤΑ ιλαρδς ερυθρδις τrαρωτhιδας
Ανεμβολίαστα 22oh 25oh 24oh 22oh ΕμGiολιασμένα 78% 75Ψο 76oh 78oh Αναμνηστική δάση 5oh 7% 7oh 2) εμρολιασμά κστά της ηπστίτιδας Β άρχισε 34% και ολοκλήρωσε 10%, ενώ κατά του αιμοφιλου 40oh και 30% αντίστοιχα. 3) μίετά το τέλος του 2)εμβολιασμό κατά της ηπατίτιδας Β άρχισε 34%  και ολοκλήρωσε 10%, ενώ κατά του αιμοφίλου 40% και 30% αντίστοιχα 3)μετα το τέλος του προγράμματος έναντι του κοκκύτη ,διφθερίτιδας,τετάνου και πολιομυελίτιδας πλήρως ανεμβολίαστα παρέμειναν 3%, ενώ ο βασικός εμβολιασμός είχε ολοκληρωθεί σε 62% για τον κοκκύτη και 73% για διφθερίτιδα-τέτανο και πολιομυελίτιδα, 90% για ιλαρά, 87% για παρωτίτιδα, 85% για ερυθρά και 99% για φυματίωση. 4) απο την πολυπαραγοντική ανάλυση προέκυψε οτι η πληρότητα των εμβολιασμών εξαρτάται κυρίως απο την ευκολία της συγκοινωνιακής πρόσβασης ( ρ<0.01 ). 5) οι ασφαλισμένοι του Ι.Κ.Α ήταν καλύτερα εμβολιασμένοι συγκριτικά με τον Ο.Γ.Α ( ρ<0.01 ). 6) το καλύτερο επίπεδο εμβολιασμού είχαν τα χωριά κοντά στο Κ.Υ., το χειρότερο τα χωριά που έχουν αγροτικά ιατρείο και σε μέσο επίπεδο τα χωριά χωρίς γιατρό. 7) 26% των παιδιών έκαναν διπλό εμβόλιο αντί τριπλού,18% με ευθύνη του γιατρού, 6% με ευθύνη των γονιών και 2% δικαιολογημένα. 8) το ανώτερο κοινωνικο-οικονομικο επίπεδο συσχετίζεται με μειωμένο ποσοστά εμβολιασμού έναντι του κοκκύτη ( ρ<0.01 ). ΣΥΜΠΕΡΑΙΝΟΥΜΕ οτι από όλους τους μελετηθέντες παράγοντες ( φύλο,ηλικία,θρησκεία,οικονομικό επίπεδο,ύπαρξη τοπικού γιατρού,απόσταση απο το κέντρο ) ο κυριότερος αρνητικός παράγοντας για την πληρότητα των εμβολιασμών είναι η δυσκολία της συγκοινωνιακής πρόσβασης5) Τα αγροτικά ιατρεία αποφεύγουν συστηματικά την διενέργεια εμβολιασμών.. Η εφαρμογή συστηματικού προγράμματος προληπτικής παιδιατρικής με παράλληλη ενημέρωση των γονιών,αλλά και των γιατρών για τα εμβόλια μπορεί να βελτιώσει ριζικά την κατάσταση.
 

ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ (6-12) ΕΤΩΝ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΑΛΑΜΠΑΚΑΣ

Αγορίτσα Σοφία, Αγορίτσα Δήμητρα, Λέρας Βάιος, Μοσχόβου Στεφανία, Ευαγγελοπούλου Πηνελόπη

Κέντρο Υγείας Καλαμπάκας

Η ομάδα που στελεχώνει το Κέντρο Υγείας Καλαμπάκας συνεχίζοντας την προσπάθεια να επικεντρώσει θεματικά την παρέμβαση της στην  ευαισθητοποίηση γονέων και παιδιών για θέματα  προαγωγής της υγείας, ζήτησε από όλους τους γονείς των μαθητών που φοιτούν στα δημοτικά σχολεία της περιοχής να συμπληρώσουν έντυπο σχετικό ερωτηματολόγιο.Για τον σκοπό αυτό εστάλησαν 985 ερωτηματολόγια και συμπληρώθηκαν τα 982 (99%).Η επεξεργασία των απαντήσεων έδωσε τις εξής πληροφορίες:

Διατητικές συνήθειες πρωινού: Κατά κανόνα τα παιδιά πίνουν ένα ποτήρι γάλα μόνο, 80%, ένα ποσοστό 10% το συνοδεύει με αλλη πρωτεινούχο ή αμυλώδη τροφή και 1 στα 10 παιδιά φεύγουν για το σχολείο νηστικά.Μόνο ένα στα 4 παιδιά παίρνουν  από το σπίτι δεκατιανό (ψωμοτύρι ή φρούτο η κάτι άλλο), ανrίθετα το μεγαλύτερο ποσοστό 75% εξαργυρώνει χρήματα στην καντίνα, αγοράζοντας ανθυγιεινές τροφές. Γαριδάκια ή πατατάκια     38%
Κρουασάν 19%   Σοκολάτες ή σοκοφρ έτες 17%
Αναψυκτικά  16% Κουλουράκι με σουσάμ ι 10%

Συμπερασματικά: Τα παραπάνω ποσοστά δείχνουν  πόσο δυναμική θα πρέπει να είναι η παρέμβασή μας, στη συνήθεια της σωστής διατροφής η οποία θα πρέπει να αρχίζει ή δυνατόν μετά την ηλικία  των 2 ετών και αν αυτή συνεχιστεί  και στην ενήλικο ζωή, μπορεί  να προληφθούν οι αγγειοπάθειες, η παχυσαρκία , η υπέρταση και τα άλλα νοσήματα φθοράς.
 

Η ΟΞΕΙΑ ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΙΤΙΔΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ TΟY ΝΟΜΟΥ

Χατζηπαντελτής Σ. Ε., Γουδεσίδου Μ., Εκιτζίδου Γ., Τριχάκη Α., Χατζηπαντελής Σ.Ε., Γουδεσίδου Μ., Εκιτζίδου Γ., Τριχάκη Α., Χατζηπαναγιώτου

Α Παιδιατρική Κλινική Γενικού Νομαρχιακού Νοσοκομείου Δράμας.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρήθηκε αύξηση των περιστατικών οξείας γαστρεντερίτιδας στα παιδιά του νομού Δράμας.Σκοπός της μελέτης ήταν να ερευνήσουμε τα  επιδημιολογικά στοιχεία, και την πορεία της οξείας γαστρεντερίτιδας στα παιδιά, στο νομό Δράμας. Η μελέτη αφορούσε την χρονική περίοδο Ιαν.1992-Δεκ.l994, κατά την οποία νοσηλεύθηκαν στην ΙΙαιδιατρική Κλινική του Γ.Ν.Ν.Δ., 664 παιδιά ηλικίας 0-14 ετών (M.Ο.:4,5 χρόνια) με οξεία γαστρεντερίτιδα.Τα 376 (56,6%) απο αυτά ήταν αγόρια. Παθογόνο αίτιο βρέθηκε σε 307 παιδιά (42,63%). Τα αίτια που απομονώθηκαν ήταν: Salnιonella spp (58,6%, Rotavirus (19,5%),  Shigella (14,6%), Campylobacter jejuni (5,9%), Cryptosporidium (0,65%), Enteropathogenic Escherichia coli (0,32%), και Υersinia enterocolitica (0,32%). Το συχνότερο είδος Σι:γκέλλας που απομονώθηκε ήταν η S.sonneί (95,5%) και ακολούθησε η S.flexnerί (4,5%). Σχεδόν όλα τα στελέχη σαλμονέλλας που απομονώθηκαν ανήκαν στο είδος S.enteritidiς. Η ετήσια κατανομή έδειξε ότι η συχνότητα των σαλμονελλώσeων ήταν παρόμοια και. τα 3 χρονια, οι σιγκέλλες ήταν συχνότερες τα δυο πρώτα χρονια (1992-1993), και τα Καμπυλοβακτηρίδια τα δυο τελευταία χρονια (1993-1994). Με βάση την εποχιακή κατανομή οι σαλμονέλλες ήταν συχνότερες το καλοκαίρι ενώ οι rota ιοί την άνοιξη. Ο Μ.Ο. νοσηlλείας ήταν 3,7 ημέρες. Ο Μ.Ο. διάρκειας των διαρροιών ήταν 3,4 ημέρες και του πυρετού 1,9 ημέρες. Σπασμούς εμφάνισαν 9 παιδιά (1,35%), αφυδάτωση(>10%) 1 παιδί (0.15%) και μικροβιαιμiα 1 παιδί (0,l5%). Η θεραπευτική αντιμετώπιση των παιδιών έγινε με αποκατάσταση των υγρών, είτε παρεντερικά (67,9%), είτε από το στόμα (32.1%). Η μέση διάρκεια παρεντερικής χορήγησης υγρών ήταν 1,34 ημέρες. Αντιβιοτική αγωγή χορηγήθηκε σε 164 παιδιά (24,7%).Η πορεία της νόσου ήταν καλή σε όλα τα παιδιά. Θάνατος δεν παρατηρήθηκε. Τα αποτελέσματα της μελέτης μας έδειξαν ότι ένα μεγάλο ποσοστό των γαστρεντερίτιδων στα παιδιά του νομού Δράμας είναι μικροβιακής αιτιολογίας (36,9%), με συχνότερο αίτιο την Salmonella enteritidis (73,4%). Η S.Sonnei (16%) παραμένει ένα σοβαρό αίτιο οξείας γαστρεντερίτιδας στα παιδιά του νομού,σε αντίθεση με άλλες περιοχές της Ελλάδας.
 

ΣΥΝΔΡΟΜΟ EHLERS-DANLOS : ΦΥΛΟΣΥΝΔΕΤΟΣ ΤΥΠΟΣ ΜΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ.

Δ. Νέτσκος (1), Πολυξένη Νέου (2), Χρ.Μπαρτσόκας (2)

Παιδοκαρδιολογικό Τμήμα (1 ) και Α' Παιδιατρική Κλινική (2) Νοσοκομείου Παίδων "Π. & Α. Κυριακού".

ΤΟ σύνδρομο Ehlers-Danlos είναι μία ετερογενής, ως προς τον τύπο της κληρονομικής μεταβίβασης και της κληρονομικής συμπτωματολογίας, ομάδα  γενικευμένων ανωμαλιών του συνδετικού ιστού, στην οποία η υπερελαστικότητα και η λεπτότητα του δέρματος α ποτελεί το κοι νό χαρακτηριστικό. 6τ τα του δέρματος α τικοf τύποΡ συνδρδμου υπερελαστικδτητα και η λετπή στον κύριοι διαφορε Ehler DoaQse o
Εχουν περιγραφεί εννέα (9) τουλάχιστον διαφορετικοί τύποι συνδρόμου .Η κληρονομική μεταβίβαση γίνεται κυρίως με τον επκρατούντα αλλά και με υπολειπόμενο ή φυλοσύνδετο χαρακτήρα.Στην κλινική εικόνα αναλόγως του τύπου του συνδρόμου μπορεί να συμπεριλαμβάνονται εκδηλώσεις από το δέρμα,τους οφθαλμούς, το μυοσκελετικό, το καρδιαγγειακό, το πεπτικό, το ουροποιογεννητικό και το ανανευστικό σύστημα.

Περιγράφουμε την περίπτωση δύο αδερφών, αγοριών, 8 και 3 ½ ετών που πάσχουν από σύνδρομο Ehlers-Danlos. Η κλινική εικόνα περιλαμβάνει υπερελαστικότητα δέρματος, χαλαρότητα αρθρώσεων και χαρακτηριστικό προσωπείο με επίκανθο, υπερτελορισμό και μεγάλα προέχοντα ωτικά πτερύγια.Ιδιαίτερο εύρημα αποτελεί η σημαντική συμμετοχή στην πάθηση του κυκλοφορικού συστήματος με συστολικό φύσημα και υπερηχοκαρδιογραφικά ευρήματα μυξωματώδους εκφύλισης πρόπτωσης και ανεπάρκειας των υπολοίπων βαλβίδων της καρδιάς.Το μεγαλύτερο παιδί παρουσιάζει προοδευτική επιδείνωση των εκδηλώσεων από το κυκλοφορικό και έχει τεθεί πρόσφατα σε θεραπεία με καπτοπρίλη, ενώ ο μικρότερος αδερφός του εμφανίζει ηπιότερη συμπτωματολογία. Η μητέρα των παιδιών και η γιαγιά (εκ μητρός) εμφανίζουν ηπιότερο φαινότυπο χωρίς συμμετοχή από το κυκλοφορικό σύστημα, ενώ ο αδερφός της μητέρας αναφέρεται ότι πάσχει από βαλβιδοπάθεια.Από την αναφορά στο οικογενειακό δένδρο και την κλινική εκφραστικότητα της νόσου φαίνεται ότι οι
ασθενείς μας πάσχουν από σύνδρομο Ehlers- Danlos τύπου V  με φυλοσύνδετη κληρονομικότητα. Η περίπτωση περιγράφεται για να δοθεί έμφαση στην παρακολούθηση του κυκλοφορικού συστήματος των ασθeνών με σύνδρομο Ehlers-Danlos και ιδιαίτερα των τύπων και κατά τους οποίους η συμμετοχή του καρδαγγειακού συστήματος στη νόσο μπορεί να είναι σημαντική.
 

ΙΝ VITRO ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΑΙΜΟΙΙΟΙΗΤΙΚΩΝ ΙΙΡΟΓΟΝΙΚΩΝ ΚΥΤΤΑΡΩΝ ΑΙΜΑΤΟΣ ΟΜΦΑΛΙΟΥ ΛΩΡΟΥ: ΠΡΟΔΡΟΜΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ.

Δημητρίου Ε., Στειακάκη Ε., Μπολωνάκη Ε.,Ματσούκα Χ., Καλμαντής Θ.,Λυδάκη Ε., Καλμαντή Μ.

Παιδιατρική Κλινική Αιματολογίας-Ογκολογίας, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου. Ιατρική Σχολή ΙΙανεπιστημίου Κρήτης.

Η αλλογενής μεταμόχευση μυελού των οστών, θεραπεία επιλογής σήμερα για σειρά αιματολογικών νοσημάτων, δεν είναι συχνά εφικτή λόγω έλλειψης ιστοσυμβατών δοτών. Το αίμα ομφαλίου λώρου αποτελεί μια εναλλακτική πηγή αρχέγονων πολυδύναμων αιμοποιητικών κυττάρων (stem cells) ικανών να αποκαταστήσουν την αιμοποίηση μετά από μιεταμόσχευση. Μελετήθηκε η επίδραση συνδιασμού αυξητικών παραγόντων στον πολλαπλασιασμό και διαφοροποίηση των προγονικών αιμοποιητικών κυττάρων αίματος ομφαλίου λώρου in vitro. Το υλικό μας ήταν ομφαλοπλακουντιακό αίμα που ελήφθη μετά τον τοκετό 25 υγιών τελειόμηνων νεογνών (38-40 εβδομιάδων κύησης). Η μελέτη των δεσμευμένων προγονικών ή κλωνογόνων κυττάρων CFU-GEMM, BFU-Ε και CFU-GM έγινε με μέτρηση των αποικιών σε ημιστερεές καλλιέργειες μιεθυλοκυτταρίνης.Τα αποτελέσματα έδειξαν την μέγιστη αύξηση του αριθμού μικτών αποικιών CFU-GEMM με την επίδραση συνδυασμού ΕΡΟ, IL-3 και GM-CSF. Σημαντική αύξηση του αριθμού CFU-GM προέκυψε από το συνδιασμό GM-CSF, IL-3 και G-CSF και μάλιστα με δοσοεξαρτώμενο τρόπο. Η άριστη ανάπτυξη των εμβρυϊκών BFU-E παρουσία μόνης της ΕΡΟ οφείλεται πιθανά στην ύπαρξη ενός υποπληθυσμού BFU-Σ στο εμβρυϊκό αίμα μιε ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Η ανάπτυξη αποικιών σε ημιστερεές καλλιέργειες από αίμα ομφαλίου λώρου ήταν ανάλογη μιε αυτή του φυσιολογικού μιυελού. Με βάση τα παραπάνω ευρήματα συμπεραίνεται ότι τόσο ποιοτικά όσο και ποσοτικά τα αρχέγονα αιμοποιητικά κύτταρα (stem cells) του ομφαλοπλακουντιακού αίματος είναι συγκρίσιμα με αυτά του φυσιολογικού μυελού.
 
 

ΔΙΑΚΥΤΤΑΡΙΚΟ ΜΟΡΙΟ ΣΥΝΔΕΣΗΣ-1 (ICAM-1, CD 54) ΣΕ ΝΕΟΓΝΑ

Φωκά Ι, Γιαννάκη Γ, Μαλαμίτση- Puchneτ Α, Σαραντάκου Α, Ρίζος Δ, Ζούρλας Π.

Β’ Μαιευτική και Γυναικολογική Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών

Σκοπός της μελέτης είναι η αξιολόγηση στον ορό των νεογνών του ICAM-1, ενός πολύ πρώιμου και ευαίσθητου δείκτη της ανοσοποιητικής ενεργοποίησης και απάντησης, ως συμβολή στη μελέτη της ανάπτυξης του νεογνικού ανοσοποιητικού συστήματος. Σε 43 υγιή νεογνά (24 θήλεα/ 19 άρρενα) βάρους γέννησης 3170+ 452 g, εκ των οποίων 28 ήταν τελειόμηνα και 15 γεννήθηκαν μεταξύ 35ης και 38ης εβδομάδας κύησης (ΕΚ), με τη σύμφωνη γνώμη της μητέρας, μετρήθηκαν στον ορό με ενζυμοανοσομέθοδο οι συγκεντρώσεις του ICAM-1 την πρώτη (1 Ν), την πέμπτη (5Ν) και την τριακοστή ημέρα (30Ν) μετά τη γέννηση. Οι τιμές του ICAM-1 στο νεογνικό ορό αυξάνονται σημαντικά (ρ<0.0001) από το δείγμα 1Ν (137+ 62.0 ng/ml) στο δείγμα 5Ν (259.3+ 124.0 ng/ml) και στην συνέχεια στο 30Ν (415.0+114.0 ng/ml). Οι τιμές του ICA στο δείγμα 1Ν είναι σημαντικά κατώτερες (ρ<0.0015), ενώ στο 30Ν σημαντικά ανώτερες ( ρ<0, 002) των αντιστοίχων στον ορο υγιών ενηλίκων (305+195 ng/ml). Τα επίπεδα του ICAM-1 στο δείγμα 1Ν εξαρτώνται και από το είδος του τοκετού- σημαντικά ανώτερα στα νεογνά που γεννήθηκαν με κολπικό τοκετό (ρ=0.047) -, καθώς και την ηλικία της κύησης στον τοκετό- σημαντικά ανώτερα στα πρόωρα νεογνά (35-38ΕΚ) (ρ=0.045). Οι τιμές του ICAM-1 μεταξύ των δειγμάτων 1 Ν και 5Ν παρουσιάζουν σημαντικά ισχυρή συσχέτιση (rP=0.77, ρ<0.009).
Συμπεραίνεται ότι η βαθμιαία σημαντική αύξηση του ICAM-1 στον ορό στην πρώιμη νεογνική ηλικία υποδηλώνει προοδευτικά αυξανόμενη ενεργοποίηση του νεογνικού ανοσοποιητικού συστήματος, το οποίο φαίνεται ότι προάγεται από τις ωδίνες του τοκετού, αναπτύσσεται δε πλήρως πολύ ενωρίς στη νεογνική ζωή, πιθανώς σε απάντηση διαφόρων περιβαλλοντικών επιδράσεων.
 

ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΤΩΝ ΕΠΙΠΕΔΩΝ ΟΡΟΥ ΤΗΣ ΑΓΓΕΙΟΓΕΝΙΝΗΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΓΕΝΝΗΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ

Μαλαμίτση- Puchner Α, Σαραντάκου Α, Γιαννάκη Γ, Ρίζος Δ, Φωκά Ι.

Β' Μαιευτική και Γυναικολογική Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών

Σκοπός της μελέτης ήταν ο προσδιορισμός των συγκεντρώσεων στον ορό της αγγειογενίνης στην περιγεννητική περίοδο. Η μελέτη περιέλαβε τριάντα υγιή τελειόμηνα νεογνά, από τα οποία ελήφθησαν 1 ml αίματος την 1 η και 4η ημέρα της ζωής. H μέτρηση της αγγειογενίνης έγινε με ενζυμική ανοσοτεχνική. Σε 10 περιπτώσεις οι συγκεντρώσεις της αγγειογενίνης μετρήθηκαν επιπλέον στη μητέρα πριν τον τοκετό και στο αίμα του ομφαλίου λώρου. Η στατιστική ανάλυση έγινε με το t-test, το t-test κατα ζεύγη και τον συντελεστή συσχετίσεως κατά Pearson. Τα επίπεδα της αγγειογενίνης ήταν στατιστικά υψηλότερα στο μητρικό ορό (ΜΟ) σε σχέση με τον ορό του ομφαλίου λώρου (ΟΛ) (ρ<0.0001) και τον ορο των νεογνών της 1ης ημέρας (Ν1) )ρ<0.002) αλλα οχι της 4ης ημέρας (Ν4). Τα επίπεδα της αγγειογενίνης του ορού παρουσίαζαν στατιστικά σημαντική αύξηση απο Ν1 προς Ν4 (ρ<10 καθώς και απο ΟΛ προς Ν1 (ρ<0.005). Υπήρχε στατιστικά σημαντική συσχέτιση μεταξύ των τιμών ΟΛ και Ν1 (r= 0.835, η =10, ρ < 0.002) και Ν 1 και Ν4 (r= 0.37, η = 30, ρ < 0.04). Το γένος των νεογνών και το είδος τοκετού δεν επηρέαζαν τα επίπεδα της αγγειογενίνης.
Συμπερασματικά μία ταχεία αύξηση της αγγειογενίνης του oρoύ σε επίπεδα ενηλίκου λαμβάνει χώρα κατά τη διάρκεια των πρώτων 4 ημερών της εξωμήτριας ζωής σε υγιή τελειόμηνα νεογνά.
 

ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑ 1990-1994

ΜΕΓΡΕΜΗ ΑΜ., ΜΠΕΚΙΩΤΗ-ΚΑΝΤΕΡΕ Ε., ΑΛΕΞΑΚΟΣ Λ., ΝΤΑΝΤΑΜΗΣ ΧΡ.

ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΓΕΝ. ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ

Σκοπός της εργασίας αυτής είναι η παρουσίαση των στατιστικών στοιχείων τα οποία προέκυψαν από τη νοαηλευτική κίνηση της Παιδιατρικής Κλινικής του Νοσοκομείου Καρδίτσας κατά την πενταετία 1990-1994. Στο διάστημα αυτό εξετάστηκαν αυνολικά 38.365 παιδιά (τακτικό ιατρείο και ιατρείο εφημερίας) απ6 τα οποία τα 7.267 (ποσοστό 18,94%) εισήχθησαν για νοσηλεία. Από αυτά, 207 (ποσοστό 2,85%) διακομίστηκαν σε κεντρικά νοσοκομεία (Αθήνα-Θεσσαλονίκη), ενώ παρόμοιο ποσοστό (2,71 %) διέκοψε τη νοσηλεία του οικειοθελώς. 729 (ποσοστό 10,03%) ήταν παιδιά αθιγγάνων, η νοσηλεία των οποίων μελετήθηκε διεξοδικά. Τη μεγαλύτερη νοσηρότητα παρουσίασε η ηλικία 0-2 έτη (ποσοστό 35,53% των νοσηλευθέντων) ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στα παιδιά των αθιγγάνων ήταν ιδιαίτερα υψηλό (61,23%). Η συχνότερη αιτία νοσηλείας αφορούσε νοσήματα του αναπνευστικού και πεπτικού συστήματος (42,60 και 33,70% αντίστοιχα), ενώ αξιοσημείωτο ήταν και το ποσοστό των δηλητηριάσεων-δηγμάτων (4,77%). Ο μέσος χρόνος νοσηλείας των παιδιών ήταν 2,27 ημέρες, ενώ σημειώθηκαν 3 θάνατοι. Συζητούνται τ' αποτελέσματα, επισημαίνονται αδυναμίες και προτείνονται μέτρα για την βελτίωση της νοσηλείας στην Παιδιατρική μας Κλινική.
 

ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΟΞΥΣΜΙΚΗΣ ΥΠΕΡΚΟΙΛΙΑΚΙΗΣ ΤΑΧΥΚΑΡΔΙΑΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Γιαννόπουλος Ανδρέας, Παίλόπουλος Βασίλειος, Μπάστα Ευαγγελία, Τσαούσης Γεώργιος, Θανόπουλος Βασίλειος.

Παιδοκαρδιολογικό Τμήμα - Νοσοκομείο Παίδων "Αγία Σοφία", Aθήνα.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Παρά  την μεγάλη πρόοδο που έχει σημειωθεί τα τελευταία χρόνια στην θεραπευτική αντιμετώπιση των καρδιακών δυσρυθμιών της παιδικής ηλικίας, η Παροξυισμική Υπερκοιλιακή Ταχυκαρδία (ΙΙΥΤ) εξακολουθεί να αποτελεί ένα εξαιρετικά δύσκολο θεραπευτικό πρόβλημα. Σκοπός της μελέτης αυτής είναι η αξιολόγηση της αποτελεσlιατικότητας των διαφόρων τρόπων επείγουσας αντιμετώπισης της ΠΥΤ.
ΥΛΙΚΟ Κ.AI ΜΕΘΟΔΟΙ: Υλικό της μελέτης μας αποτέλεσαν  138 παιδιά ηλικίας 10 ημερών μέχρι 1 4 χρονών με ΠΥ Τ και φυσιολογική καρδιά που αντιμετωπίστηκαν από το Τμήμα μας σε χρονική περίοδο 10 χρόνων. Η αρχική διαγνωστική πρcσπέλαση των ασθενών (ασθ) αυτών περιελάμβανε προσεκτική Κλινική Εζέταση, Ακτινογραφία Θώρακα, ΗΚΓράφημα επιφανείας 12 απαγωγών,Υπερηχοκαρδιογράφημα 2-διαστάσεων+Donpler, καθώς και συνεχή 24ωρη παρακολούθηση (με lionito: ) του καρδιακού ρυθμού. Οι μέθοδοι αντιμετώπισης που χρησιμοποιήθηκαν και συγκρίνονται στη μελέτη μας, ήταν:1)Ηλεκτρική Καρδιακή Ανάταξη (ΗΚΑ) 2)Χειρισμοί διέγερσης του παρασυμπαθητικού (ΧΔΠ), 3)Χορήγηση αντιδυσρυθμικών φαρμάκων (ΑΦ). Μελετήθηκε η αποτελεσματικότητα των μεθόδων αυτών, καθώς και κάθε ενός φαρμάκου. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: 1) Η ΠΥΤ ανατάχθηκε αυτόματα σε 15/138 ασθενείς ( 10,9%). 2)Ηλεκτρική Καρδιακή Ανάταξη έγινε σε 25/138 ασθενείς και ανέταζε την ΠΥΤ σε 11/25 (44%) αυτούς ασθενείς. 3)Χειρισμοί Διέγερσης Παρασυμπαθητικού έγιναν σε 38/ 138 ασθ. και ανέταξαν την ΠΥΤ σε 22/38 (57,9%) αυτούς ασθ.3)Αντιδυσρυθμικά Φάρμακα χρησιμοποιήθηκαν σε 105/ 128 ασθενείς. Το ποσοστό ανάταξης της ΠΥΤ για κάθε ένα από τα φάρμακα αυτά ήταν: Αδενοσίνη:15/25 (60%), Διγοξίνη: 27/31 (87,1%), Προπρανολόλη:7/15 (47%) ,Βεραπαμίλη:9/16 (56,3%),Φλεκαϊνίδη:5/10(50%) και αμιοδαρόνη: 2/8(25%).4)Το ΑΦ με την ταχύτερη δράση (λίγα δευτερόλεπτα) ήταν η αδενοσίνη. 3)kαμμία παρενέργεια δεν παρατηρήθηκε ως αποτέλεσμα της δράσης των ΑΦ.
ΣYΜΠEPAΣΜATA: 1)0ι Χερισμοί Διέγερσης του Παρασυμπαθητικού και η ΕΦ χορήγηση Διγοξίνης εξακολουθούν να αποτελούν σημαντικά Θεραπευτικά μέσα στην επείγουσα αντιμετώπιση της ΠΥΤ στα παιδιά. 2) Η Αδενοσίνη, που χρησιμοποιείται πρόσφατα, είναι λιγότερο αποτελεσματική, αλλά λόγω της ταχύτατης δράσης της προτιμάται σε αοθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια ως αποτέλεσμα της ΠΥΤ, στους οποίους μάλιστα η ΗΚΑ έχει αποτύχει.
 

ΜΕΤΡΗΣΗ ΑΠΟΡΡΟΦΟΥΜΕΝΩΝ ΔΟΣΕΩΝ ΣΤΙΣ ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ Σ'ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΠΑΙΔΩΝ ΑΓ. ΣΟΦΙΑ"

Μακρή Τ., Θεοδωρόπουλος Β., Γκολφινόπουλος Σ., Βαρελτζής Κ.

Τμήμα Ακτινοδιαγνωστικών απεικονίσεσεων Νοσοκομείου Παίδων ‘Αγία Σοφία’
 

 Είναιι σημαντικό να ξέρουμε τη δόση ακτινοβολίας με την οποία επιβαρύνεται ο παιδιατρικός πληθυσμός, για το λόγο ότι η ευαισθησία των ιστών στα παιδιά είναι μεγαλύτερη, καθώς επίσης και η πιθανότητα εμφάνισης των μακροπρόθεσμων αποτελεσμάτων της ακτινοβολίας, λόγω του μεγαλύτερου προσδοκόμενου ζωής.
Το πρώτο τμήμα της μελέτης αφορά στην μέτρηση της δόσης δέρματος στις απλές ακτινολογικές εξετάσεις.Δεδομένου ότι δεν νοείται  παιδιατρικός ασθεωής κανονικού μεγέθους, η απορροφούμενη δόση στα παιδιά καθορίζεται κάθε φορά για συγκεκριμένες ομάδες  ηλικιών.Η μέτρηση της δόσης δέρματος eισόδου για τις ακτινολογικές εξετάσεις έγινε στα πλαίσια μιας μεγάλης Ευρωπαικής μελέτης.
Χρησιμοποιήθηκαν θερμοφωταύγειας φθοριούχου λιθίου.Η δόση δέρματος εισόδου ασθενούς αποτελεί έναν ρεαλιστικό, εύκολο μετρήσιμο δείκτη του σχετικού επιπέδου του ασθενούς,που παρέχουν οι τεχνικές απεικόνισης που χρησιοποιούνται στις διάφορες εγκαταστάσεις.Το δεύτερο τμήμα της μελετης  αφορά στον νπολογισμό της μέσης δόσης ανά τομή  (MSAD) για τις απλές εξετάσεις στον αξονικό τομογράφο του Νοσοκομείου μας με βάση τα χρησιμοπο ιούμενα πρωτόκολλα.  Η αιτιολόγηση και βελτιστοποίηση των ακτινολογικών εξετάσεων αποτελούν τη βάση της ακινοπροστασίας, με ιδιαίτερη σημασία στις εν λόγω ομάδες
ηλικιών.
 

ΚΥΣΤΕΟΟΥΡΗΤΗΡΙΚΗ ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΙΣΗ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΛΟΙΜΩΞΗ ΟΥΡΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΑΝΑΛΥΣΗ 103 ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΩΝ.

Χρυσίδου Ε., Σαρπασίδης Κ., Κεσίδου Β., Ξανθάκου Α., Ρόδη Ε.

Παιδιατρικό Τμήμα Γ.Ν.Ν.'Εδεσσας

Σκοπός της μελέτης μας ήταν η εκτίμηση της δυνατότητας έγκαιρης διαγνώσεως της κυστεοουρητηρικής παλινδρόμησης (ΚΟΠ) και άλλων ανατομικών ανωμαλιών σε Παιδιατρική Κλινική Νομαρχιακού Νοσοκομείου.
Στην εργασία συμπεριλήφθησαν 103 παιδιά, ηλικίας 14 ημερών μέχρι 14 ετών, 76 κορίτσια και 27 αγόρια. Σε ομάδα ηλικίας έως δύο ετών διαγνώστηκε η ουρολοίμωξη (πυελονεφρίτις) σε 52 παιδιά. Σ ε ηλικία 2 έως 6 ετών διαγνώστηκε σε 31 παιδιά (πυελονεφρίτις 25, κυστίτις 6). Σε ηλικία 6 έως 14 ετών σε 19 παιδιά (πυελονεφρίτις 2, κυστίτις 17). Η διάγνωση της λοίμωξης βασίστηκε στην κλινικοεργαστηριακή εικόνα (Πυρετός, λευκοκυττάρωση, πυουρία και νιτρικά στα ούρα, ΤΚΕ, CRP, καλλιέργειες).Υπερηχογράφημα έγινε σε 37 παιδιά με την έναρξη της θεραπείας.
Σε όλες τις περιπτώισεις έγινε κυστεοουρητηρογραφία, μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας και αρνητικοποίηση των καλλιεργειών. Σε οκτώ περιπτώσεις πραγματοποιήθηκε και πυελογραφία. Με την κυστεοουρητηρογραφία διαπιστώθηκε ΚΟΠ σε 48 παιδιά (0-2 έτη 33, 19 κορίτσια - l4 αγόρια, ηλικίας 2- 6 ετών 11, 8 κορίτσια - 3 αγόρια, και ηλικίας 6 - 14 ετών 4 κορίτσια). Σε 6 περιπτώσεις συνυπήρχε με την ΚΟΠ και άλλη ανατομική ανωμαλία. Σε ένα επιπλέον παιδί διαπιστώθηκε στένωση πυελοουρητηρικής συμβολής χωρίς ΚΟΓΙ. Τρία παιδιά υποβλήθηκαν σε χειρουργικές επεμβάσεις. 'Ολα τα παιδιά με ΚΟΠ βρίσκονται υπό συστηματική παρακολούθηση. Συμπέρασμα:1. Η κιιστεοουρητηρογραφία παραμένει βασική και αποτελεσματική μέθοδος διάγνωσης της κυστεοουρητηρικής παλινδρομησης.
2. Ο συνδυασμος της κυστεοουρητηρογραφίας με υπερηχογράφημμα και επιλεκτικά με πυελογραφία επιτρέπει την διάγνωση και άλλων ανατομικών ανωμαλιών.
 

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΟΥΡΟΔΥΝΑΜΙΚΗΣ  ΜΕΛΕΤΗΣ ΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘEPAΠEΙA ΤΗΣ ΕΝΟΥΡΗΣΗΣ.

Kαρακατσάνη Ζ. Φλωράτος Δ.,Σερέτη Ε, Κηπουρού Κ., Χατζηλιάδης Α.,Χαιδάς Α., Θεοδώρου Χ.

Α’ και Β’ Παιδιατρική Κλινική Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης, Ουρολογική Κλινική Νοσ/μείου "Πολυκλινική"

Η πρωτοπαθής ενούρηοη (Π.Ε.) είναι παγκόσμια συχνό και μεγάλο πρόβλημα της παιδικής και εφηβικής ηλικίας που αρκετές φορές παίρνει κoιvωνική διάστααση τόσο για το ενουρητικό παιδί όσο και για την οικογένεια του.Σκοπός της προγραμματισμένησ αυτής μελέτης ήταν να διερευνήσει τη συμβολή του ουροδυναμικού ελέγχου στη διάγνωση και αντιμετώπιση της Π.Ε. Ετσι  τα παιδιά με Π.Ε. που προσήλθαν στο νοσοκομείο μας στη διετία 1994-95 μελευήθηκαν σύμφωνα με πρωτόκολλο που αφορούσε στοιχεία για το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό, τη σειρά γέννησης του ενουρετικού παιδιού, τις συνήθειες ούρησης, τις νυκτερινές ή και ημερήσιες απώλειες και τη συχνότητα τους.Α κολουθούσε αντικειμενική εξέταση κατά συστήματα και παρακλινικός έλεγχος με γενική ούρων και καλλιέργεια, α/α Ο.Μ.Σ.Σ. και υπερηχογράφημα νεφρών-κύστεως.παραπέμφθηκαν για ουροδυναμικό έλεγχ 74 παιδιά ηλικίας 6,5-14 ετών.Προσήλθαν 55 παιδιά (ποσοστό συμμόρφωσης 74,3%).Από αυτά  2 δεν συνεργάστηκαν κατά την εξέταση και 1 παιδί είχε ήδη απαλλαγεί  απο την ενούρηση.Ετσι  ο ουροδυιναμικος έλεγχος έγινε σε 52 παιδιά με διάμεση ηλικία 9,7  χρόνια.Κορίτσια  ηταν 21/52 (30,4%) και αγορια 31/52 (59,6%).Ο έλεγχος με γενικη και κ/α ούρων ήταν αρνητικός σε όλα.Δισχιδής ράχη ή ατελής σύγκλειση διαπιστωθηκε σε 7/52 (13,4 %), ενω στο /S νεφρών βρέθηκαν διπλό πυελοκαλυκικο σύσιημα σε 2 παιδιά μέτρια διάταση πυέλο σε 1 παιδί,μονηρης νεφρος σε 2 παιδιά καινεφρολιθίαση σε 1 παιδί. Θετικό για ενούρηση οικογενειακο ιστορικό είχαν 26/52 παιδια (50%).Ως προς τη σειρά γέννησης, 28/52 γεννήδηκαν πρωτα (53,8%) και 22/52 δεύτερα (42,3%).Απώλειες μόνο νύχτα είχαν 35/52 (67,3%), ενώ και ημερήσιες ανάφεραν 17/52 (32,7%).

Τα αποτελέσματα έδειαν:α) παιδιά  με ενούρηση και σταθερή κύστη 21/52 (40,3%)από τα οποία 13 αγόρια και 8 κορίτσια (38,1%).β)με ασταθή κύστη 31/52 (59.5%) παιδιά, 18 αγόρια (58%) και 13 κορίτσια (42%),γ) στα 11/17 παιδιά (64%) με ημερήσιες απώλειες διαπιστώθηκε ασταθής κύστη. Στα παιδιά με σταθερή   κύστη συστήθηκε συσκευή αφύπνισης.από αυτά αρνήθηκαν να τη χρησιμοποιήσουν 2/15.Στα παιδιά  με ασταθή κυστη χορηγήθηκε οξυβουτενίνη απότο στόμα την οποία πήραν 26/31.Σε 7 παιδιά χορηγήθηκε δεσμοπρεσσίνη με ρινοψεκασμό.Η  παρκολούθηση των παιδιών διήρκησε 1-21 μήνες (μέσος χρόνος 14,67 μήνες).η έκφραση των θεραπευτικών μεθόδων, εκτιμωντας τη συχνότητα της απώλειας ούρων ανά εβδομάδα ήταν.1)συσκευή¨. Ίαση3/12, βελτίωση 5/12, αμετάβλητα 4/12, 1 παιδί υπό παρακολούθηση (1ος  μήνας), 2)οξυβουτενίνη . ίαση 11/26, βελτίωση 7/26, αμετάβλητα6/26, ι παιδί διέκοψε και 1 βγήκε από την παρακολούθηση. 3) δεσμοπρεσσίνη.ίαση 3/7, βελτίωση 2/7, αμετάβλητα 2/7. (ίαση. Απώλειες 0-1 φορά/ εβδομάδα, βελτίωση 2-3/εβδ., αποτυχία >ε/εβδ.)Συμπεραίνεται
οτι :α) η ασταθής κύστη είναι συνή στα παιδιά με ενούρηση(59,5%), όπως και διεθνώς αναφέρεται, χωρίς να συνοδεύεται παντα από παθολογικα ευρήματα στη νευρολογική εξέταση ενώ αποκαλύπτεται στην ουροδυναμική μελέτη.β) στη σωστή εκτίμηση και σιην επιλογή της κατάλληλης θεραπευτικής αντιμετώπισης της Π.Ε. συμβάλλει σημαντικά. η ουροδυναμική μελέτη, ετσι ώστε τα ενουιρετικά παιδιά να απαλλαγούν από αυτή το δυνατόν συντομώτερο.
 

Η ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΙΜΑΝΤΩΝ PAVLIK ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗΣ ΔΥΣΠΛΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΙΣΧΙΟΥ

ΜΟΡΦΗΣ ΑΛ. - ΒΛΑΧΟΣ ΑΠ. - ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ Γ,

ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΚΑΡΑΜΑΝΔΑΝΕΙΟΥ ΝΟΣΟΜΕΙΟΥ ΠΑΙΔΩΝ ΠΑΤΡΩΝ Δ/ντής Δρ.Αλ. Μόρφης

Μελετήσαμε 20 βρεφικά ισχία με αναπτυξιακή δυσπλασία του ισχίου που αντιμετωπίσθηκαν με ιμάντες PAVLIK.
Τα ισχία ανετάχθησαν και σταθεροποιήθησαν. Η ανάταξη επετεύχθη δυναμικά και βαθμιαία χωρίς βίαιους χειρισμούς και αυστηρή ακινητοποίηση.
Η χρήση των ιμάντων είναι ασφαλής και αποτελεσματική για τους 6 πρώτους μήνες της ζωής.
 
 

ΥΠΕΡΗΧΟΤΟΜΟΓΡΑΦΙΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΣΤΙΚΗΣ ΔΥΣΠΛΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΟΛΗΔΟΧΟΥ ΠΟΡΟΥ ΣΤΗ ΝΕΟΓΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

Πέτρου_ Α., Θεοδωρόπουλος Β., Ευλογιάς Ν., Νέζη Μ.,

Τμήμα Ακτινοδιαγνωστικών Απεικονίσεων Π.Γ.Ν. Παίδων Αγ. Σοφία

Η κυστική δυσπλασία τον χοληδόχου πόρου είναι σπάνια και πολλές φορές διαγιγνώσκεται με υπερηχογράφημα σε τελείως ασυμπτωματικούς ασθενείς. 'Οταν υπάρχον συμπτώματα εμφανίζεται με πόνο κατά το δεξιό υποχόνδριο, ίκτερο και λοιπά εργαστηριακά ευρήματα. Στο νοσοκομείο Παίδων "Η Αγία Σοφία', στο τμήμα νπερήχων διαγνώσθηκαν με υπερηχογράφημα 14 περιπτώσεις κύστεως χοληδόχου πόρου. Οι 4 εξ αντών ήταν τελείως ασυμπτωματικοί, ποσοστο 29%. Τα 80% ήταν θήλεις και 20% άρρενες. Οι εξετασθέντες ασθενείς είχαν την ηλικία από 1 μηνός μέχρι και 14 ετών. Το 60% όλων των ασθενών διαγνώσθηκε σε ηλικία κάτω των 10 ετών.

Επιχειρήθηκε συγκριτική μελέτη με άλλες διαγνωστικές μεθόδους όπως είναι η αξονική τομογραφία, το σπινθηρογράφημα, η ERCP και η τελική επιβεβαίωση έγινε με τη χειρουργική επέμβαση. Το ποσοστό επιτυχίας στη διάγνωση με υπερήχους ήταν 98%.

Σνμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι το υπερηχογράφημα είναι μία ονσιαστική μέθοδος στη διάγνωση της κύστεως του χοληδόχου πόρου.
 

ΣΧΟΛΙΚΑ ΚΤΙΡΙΑ ΣΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΞΑΝΘΗ : ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΓΙΕΙΝΗΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

Αδαμίδης Δ. Σπάρταλη Αγνή, Ρωμανίδου Αλεξάνδρα, Τσολακάκη Δήμητρα

Κέντρο Υγείας Εχίνου Ξάνθης

Από την μελέτη των συνθηκών υγιεινής και ασφαλείας στα 37 σχολικά κτίρια της ορεινής Ξάνθης διαπιστώθηκε ότι τα 4/5 των κτιρίων παρουσιάζουν προβλήματα καταλληλότητας. H αναλογία επιφάνειας ανά μαθητή είναι κατά μέσο όρο 2,4 m2, η δε αναλογία όγκου είναι 7,6 m3. Μετά από υπολογισμό με βάσει τον τύπο του Lehberg διαπιστώθηκε ότι σε 1/10 των αιθουσών η περιεκτικότητα της ατμόσφαιρας ξεπερνάει το ανώτερο επιτρεπτό όριο C02 0,5% πριν συμπληρωθεί 1 διδακτική ώρα. Ολα εκτός από δύο σχολεία θερμαίνονται με ξυλόσομπα, η δε θερμοκρασία στο 80% των περιπτώσεων είναι καλή. Στο 1/3 των αιθουσών υπάρχει έντονο πρόβλημα από τις σόμπες που καπνίζουν δημιουργώντας ανθυγιεινή ατμόσφαιρα. Η αναλογία τουαλετών κυμαίνεται από 1/2 μαθητές έως 1/150 μαθητές, βρέθηκε δε ένα σχολείο χωρίς τουαλέπα. Νιπτήρα είχαν περίπου τα μισά σχολεία, ενώ σαπούνι και χαρτί υγείας μόνο 13%. Σε 2 μόνο σχολεία η καθαριότητα στις τουαλέτες ήταν άριστη, σε 4 καλή, σε 5 μέτρια και στα υπόλοιπα 26 κακή έως κάκιστη. Μόνο 2 σχολεία είχαν καθαρίστρια. Προβλήματα ασφαλείας παρουσιάζει το 1/3 των σχολείων, ενώ πυρασφάλεια δεν έχουν το 2/3. Στερούνται ηλεκτρικού ρεύματος 3 σχολεία και ύδρευσης 4. Ελλιπή φωτισμό έχουν 45% των αιθουσών. 29 από τα 37 σχολεία δεν έχουν κανένα αθλητικό εξοπλισμό 4 σχολεία έχουν μπασκέτα, 2 ανοικτό γήπεδο βόλλευ και 2 ανοικτό γήπεδο μπάσκετ. 32 σχολεία έχουν μόνο πρωινό ωράριο και 5 έχουν και απογευματινό.
 
 

ΣΠΑΝΙΟΙ ΠΡΩΤΟΠΑΘΕΙΣ ΟΓΚΟΙ ΠΑΓΚΡΕΑΤΟΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Ευλογίας Ν., Θεοδωρόπουλος Β., Πέτρου Α., Νέζη Μ.

Τμήμα Ακτινοδιαγνωοτικών Απεικονίσεων Π.Γ.Ν. Παίδων "Aγ. Σοφία'

Οι πρωτοπαθείς όγκοι τον παγκρέατος στα παιδιά παριστούν ετερογενή ομάδα νεοπλασμάτων με σημαντική διαφοροποίηση στην πρόγνωσή τους σνγκριτικά με τονς ενήλικες. Είναι εξαιρετικά σπάνιοι, εν τούτοις θα πρέπει να συμπεριλαμβάνονται στη διαφορική διάγνωση των όγκων της περιοχής της άνω κοιλίας.
Με αφορμή περιπτώσεις παγκρεατοβλαστώματος και πρωτοπαθούς θηλώδους και κυστικού όγκου του παγκρέατος σε παιδιά 3,5 & 13 ετών με καλή κλινική πορεία, αναλύομε τα κλινικοεργαστηριακά δεδομένα.
 

'Β _MODE ΥΠΕΡΗΧΟΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ_ΟΦΘΑΛΜΙΚΩN ΠΑΘΗΣΕΩΝ ΣΤΗ ΝΕΟΓΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ. ΜΥΘΟΣ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ"

Πέτρου Α. Θεοδωρόπουλος Β., Νέζη Μ., Ευλογιάς Ν.

Τμήμα Ακτινοδιαγνωστικών Απεικονίσεων Π.Γ.Ν. Παίδων "Αγ. Σοφία"

Στο νοσοκομείο Παίδων "Η Αγία Σοφία" την τελευταία δεκαετία εξeτάσθηκαν με U/S 52 παιδιά, με θετικά υπερηχοτομογραφικά ευρήματα από τον οφθαλμό. Μελετώνται μόνο τα παιδιά που ήταν αδύνατο να εξετασθούν με οφθαλμοσκόπηση.
Η ηλικία των εξετασθέντων :1 ημ-14 ετών. 28 θήλεα και 24 άρρενα.
Διεγνώσθησαν παθήσεις ενδοβολβικές και οπισθοβολβικές. Η διάγνωση επιβεβαιώθηκε με CT, μαγνητική τομογραφία και τελικά χειρονργική επέμβαση και ωτολογική εξέταση. Επιτυχίας στη διάγνωση με U/S 97%.
Σνμπεράσματα : Η Β-mode υπερηχοτομογραφία είναι σημαντική στη διάγνωση οφθαλμικών παθήσεων για τους εξής λόγους :
Ι. είναι δυνατός ο έλεγχος του οπισθοβολβικού χώρου, πράγμα αδύνατο με την οφθαλμοσκόπηση, ως και σε παθήσεις θόλωσης του φακού.
2. Συγκριτικά με τις άλλες διαγνωστικές μεθόδους : CT, μαγνητική, νπερέχει, γιατί δεν ακτινοβολείται o ασθενής, δεν χρειάζεται νάρκωση, έχει χαμηλό κόστος και, τέλος η μετακίνηση του μηχανήματος είναι εύκολη, άρα και η πρόσβασή του σε τμήματα νεογνών.
3. Η παρακολούθηση της μετεγχειρητικής πορείας του ασθενούς, eίναι εύκολη, λαμβανομένου νπόψη των μειονεκτημάτων των υπολοίπων απεικονιστικών μεθόδων.
 
 

"Η ΥΠΕΡΗΧΟΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΥΕΡΣΙΝΙΑΣΗΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ Β' ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗ ΑΝΑΙΜΙΑ"

Πέτρον Α. Θεοδωρόπουλος Β., Ευλογιάς Ν., Νέζη Μ., Νίκας Ι.,
Τμήμα Ακτινοδιαγνωστικών Απεικονίσεων Π.Γ.Ν. Παίδων "Aγ. Σοφία"

Από το 1986 μέχρι το 1994 εξετάσθηκαν στο Νοσοκομείο Παίδων "Η Αγία Σοφία', στο τμήμα υπερήχων, 150 ασθενείς με συμπτωματολογία Υερσινίασης. 98 ασθενείς (58 αγόρια -40 κορίτσια) ηλικίας 2-25 ετών, παρουσίασαν νπερηχοτομογραφική εικόνα υερσινίασης. 'Γα νπερηχοτομογραφικά ευρήματα, είναι η ανεύρεση διογκωμένων λεμφαδένων στην περιοχή του τυφλού και οίδημα του τοιχώματος του εντέρου στην ίδια περιοχή.
'Ολα τα παιδιά συγχρόνως έκαναν και αιματολογικό έλεγχο και καλλιέργεια κοπράνων. Επιχειρήθηκε σύγκριση μεταξύ των ευρημάτων του U/5 και της ύπαρξης θετικών αιματολογικών ευρημάτων, με 96% επιτυχία.
Η χρησιμότητα των υπερήχων στα αρχικά στάδια της εκδήλωσης της νόσου είναι σημαντική : 1. 'Οταν τα κλινικά συμπτώματα ( υψηλός πυρετός, εικόνα γαστρεντερίτιδας, άλγος στο δεξιό
λαγόνιο βόθρο, διάρροια), δεν είναι εμφανή,
2. Η διάγνωση με τονς υπερήχους είναι σαφώς πιο γρήγορη απο τη θΘετικοποίηση των αιματολογικών εξετάσεων.
Αρα η προσφορά των υπερήχων είναι σημαντική στην έγκαιρη διάγνωση της νόσου, ώστε να επιταχυνθεί η έναρξη της συγκεκριμένης θεραπείας.
 

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ CT ΚΑΙ ΤΩΝ US ΣΤΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΩΝ_ ΠΑΘΗΣΕΩΝ ΤΟΥ ΘΩΡΑΚΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ

Θεοδωρόπουλος Β., Πέτρου Α., Νέζη Μ., Νίκας Ι., Ευλογιάς Ν.

Τμήμα Ακτινοδιαyνωστικών Απεικονίσεων Π.Γ.Ν. Ιlαίδων "Αγ. Σοφία"

Οι παθήσεις τον θώρακα στα παιδιά προσεγγίζονται διαγνωστικά συνήθως με τον απλό ακτινολογικό έλεγχο. Στις περιπτώσεις ομως που η κλασική διαγνωστική μέθοδος δεν αποσαφηνίζει την αιτιολογία των παθήσεων, η χρήση της CT και των US θεωρείται επιβεβλημένη. Με βάση την αρχή των 3Ds (Dosε-Diagnosis-Dollars) αν επιχειρηθεί σύγκριση των μεθόδων αυτών, η CT επιτρέπει καλλίτερη ανατομική ανάλυση, έχει ομως υψηλότερο κόστος και δόση ακτινοβολίας δέρματος της τάξεως των 30 mgr. . Επιπλέον στις περισσότερες περιπτώσεις αναγκαία θεωρείται η νάρκωση ή η καταστολή των παιδιών. Αντίθετα οι US πλεονεκτούν ως προς την εύκολη μεταφορά του μηχ/τος, στην απουσία ακτινοβολίας και στο χαμηλό κόστος της εξέτασης.
Σνμπερασματικά ο συνδιασμός των μεθόδων αυτών, εκεί όπου απαιτείται, συμβάλλει τα μέγιστα στην ακριβή διάγνωση των παθήσεων τον θώρακα στα παιδιά.
 

Η ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ  Τα ΣΤΙΣ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΕΣ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΕΣ ΚΑΚΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ.

Νέζη Μ.,Νίκας Ι.,Ευλογιάς Ν.,Θεοδωρόπουλος Β.

Τμήμα Ακτινοδιαγνωστικών Απεικονίσεων Π.Γ.Ν. Παίδων ‘Αγ. Σοφία’

Η αξονική τομογραφία ως γνωστόν,είναι η κατ’ εξοχήν μέθοδος που παρέχει την πληρέστερη ανατομική ανάλυση της εξεταζόμενης περιοχής του εγκεφάλου.
Η μέθοδος αποκτά μεγαλυτέρα ευκρίνεια και αξιοπιστία, όταν εγχέεται ταχέως σκιαγραφικό μέσο δια της ενδοφλεβίου οδού.
Πλεονεκτεί της μαγνητικής τομογραφίας ως προς την ταυτόχρονη αξιολόγηση των κακώσεων των οστών της κρανιακής κάψας, ως προς τον χρόνο διεξαγωγής της εξέτασης, ως προς τη δυνατότητα τεχνικών χειρισμών αναισθεσίας - καταστολής - αναπνοής και ως προς το κόστος της εξέτασης.Σήμερα, 20 και πλέον χρόνια μετά την εισαγωγή της , η μέθοδος θεωρείται πως έχει την μεγαλύτερη  ευκρίνεια, αξιοπιστία, ευαισθησία και ειδικότητα, προκειμένου για κακώσεις του εγκεφάλου. Διδακτορική μελέτη που έγινε στο τμήμα μας στη διάρκεια των 5 χρόνων λειτουργίας του, έδειξε πως τα ευρήματα της  του εγκεφάλου σε περιπτώσεις θανατηφόρων κακώσεων της παιδικής ηλικίας, αντιστοιχούν με εκείνα των νεκροτομών.
Συμπερασματικά αποδεικνύεται η ιατροδικαστική σημασία της  στις θανατηφόρες περιπτώσεις των εγκεφαλικών κακώσεων της παιδικής ηλικίας και προτείνεται τα ευρήματα τους να υιοθετούνται κατά τη σύνταξη του ιατροδικαστικού πορίσματος.
 

Η ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΜΗΧΑΝΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΟΛΙΚΗΣ ΠΑΡΕΝΤΕΡΙΚΗΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ

Σκουρολιάκου Μ., Παπανδρέου Γ., Ρεγκούτας Σ., Παπασαραντόπουλος Π.

Νοσοκομείο Παίδων Η Αγία Σοφία

Η χρήση της ολικής παρεντερικής διατροφής (Ο.Π.Δ) αυξάνεται και διαδίδεται συνεχώς, τα δε ενδοφλέβια διαλύματα των θρεπτικών ουσιών σήμερα χορηγούνται εξατομικευμένα, δηλαδή με αυστηρά καθορισμένη σύσταση για τις ανάγκες του κάθε συγκεκριμένου ασθενή.Για να καθοριστεί η σύσταση των διαλυμάτων της Ο.Π.Δ. χρειάζεται αφ’ ενός μεν σημαντικός αριθμός πληροφοριών για τον ασθενή και αξιολόγηση αυτών, αφ’ ετέρου δε αρκετοί εξειδικευμένοι υπολογισμοί.Συνεπώς, η προσφυγή στη βοήθεια της πληροφορικής είναι αναγκαία.
Το πρόγραμμα υπολογισμού Παρεντερικής Διατροφής παιδιών και ενηλίκων προσφέρει πολλά ως προς την οικονομία πολύτιμου χρόνου, την αποφυγή υπολογιστικών λαθών, την ορθή αρχειοθέτηση και τη δυνατότητα στατιστικής επεξεργασίας και κοστολόγησης.Επιπλέον, ο συνδυασμός της πληροφορικής με τη ρομποτική (δεύτερο στάδιο μηχανοργάνωσης) προσφέρει ταχύτερη , ακριβέστερη και ασφαλέστερη παρασκευή των διαλυμάτων Π.Δ.
Ετσι, με την εφαρμογή της μηχανοργά νωσης στην Ο.Π.Δ. επιτυγχάνεται ένα ακόμη σημαντικό βήμα προς την καλύτερη και ασφαλέστερη θεραπευτική αντιμετώπιση του ασθενή.
 

ΟΝΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΓΕΝΝΗΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΘΗΣΕΩΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΟΠΩΣ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΣΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ.
( ΙΑΤΡΟΛΑΟΓΡΑΦΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ )

ΝΤΟΛΑΤΖΑΣ Θ. ΑΝΤΥΠΑΣ Σ.

Α' ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΑΙΔΩΝ "Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ" ΑΘΗΝΑ.

Στην εργασία αυτη αναφερόμαστε στις λέξεις που χρησιμοποιούν οι γονείς γιά να παρουσιάσουν στον γιατρό την πάθηση και να κατονομάσουν τα έξω γεννητικά όργανα των παιδιών τους. Επιλέγοντας έναν μεγάλο αριθμό τέτοιων λέξεων μετά από μακροχρόνια ενασχόλησή μας με γονείς και με παιδιά επιχειρούμε και ετυμολογική ανάλυση. Οι λέξεις αυτές υποδηλώνουν έμμεσα αλλά συνήθως σαφέστατα την καταγωγή των γονέων, είναι ανεξάρτητες του μορφωτικού τους επιπέδου και προέρχονται απο αρχαίες ελληνικές, βυζαντινές ή λατινογενείς ρίζες που αποτελούν την αστείρευτη πηγή του γλωσσικού πλούτου του λαού μας.
 

ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΣΙΔΗΡΟΠΕΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΙΔΗΡΟΠΕΝΙΚΗΣ ΑΝΑΙΜΙΑΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ

Εύα Παπαδημητρίου, Αλίκη Νικολαίδου, Κλείτα Κανελοπούλου Κατερινακης Κ. , Αωα Πανταζή

Παιδιατρικό Τμήμα Γ.Ν.Ν.Κομοτηνής

Μελετήσαμε την συχνότητα της Σιδηροπενικής αναιμίας και της σιδηροπενίας σε δυο πληθυσμιακές ομάδες α) Κάτοικους ορεινών δύσβατων περιοχών τ ης μειονότητος .β)Παλλινοστούντες που διαβιούν σε οικισμούς. Υλικό της μελέτης απετέλεσαν 586 παιδιά εκ των οποίων τα 306 ανήκουν στούς παλλινοστούντες καί τα 280 στήν μειονότητα.Τα παιδιά ελέγχθηκαν γιά Hb, Ht, MCV, Fe ορού, και Φεριττίνη. Ανάλογα μέ την ηλκία τους τα χωρίσαμε σε δύο ομάδες. α) 2-6 χρονών και β) 6-14 χρονών. Αποτελέσματα: Στήν πρώτη ομάδα το 10,6% (30 απο 283 παιδιά) παρουσιάζει αναιμία ενώ το 28,6% (71 παιδιά ) σιδηροπενία. Στήν δεύτερη ομάδα το 2,6% (8 απο τα 303 παιδιά ) παρουσιάζει αναιμία ενώ το 18,7% (57 παιδιά ) παρουσιάζει σιδηροπενία.Στο σύνολο τών παιδιών αναιμία παρουσιάζει το 6,4% ενώ σιδηροπενία το 21,9%. Σύμφωνα με τα αποτελέσματά μας διαπιστώνουμε οτι το πρόβλημα της σιδηροπενικής αναιμίας και τής σιδηροπενίας σε ομάδες με χαμηλό κοινωνικοοικονομικό επίπεδο υφίσταται, ιδιαίτερα στην προσχολική ηλικία και η συχνότητα με την οποία απαντάται, δεν παρουσιάζει μεγάλες διακυμάνσεις μεταξύ τών πληθυσμιακών ομάδων.
 

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΔΟΝΤΙΩΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΔΕΣΚΑΤΗΣ ΓΡΕΒΕΝΩΝ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΣΕ ΦΘΟΡΙΟ.

ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ-ΚΟΓΙΟΥ ΣΟΦΙΑ,'ΓΚΑΝΤΑΙΦΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ, ΘΩΜΑ-ΓΚΑΝΤΑΙΦΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΓΚΑΤΖΟΛΑ-ΚΑΡΑΒΕΛΗ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ

Κ.Υ.ΔΕΣΚΑΤΗΣ ΓΡΕΒΕΝΩΝ
Β’ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ Α.Π.Θ  ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΑΧΕΠΑ

Σκοπός της εργασίας μας ήταν η μελέτη της κατάστααης των δοντιών των παιδιών της περιοχής Δεσκάτης Γρεβενών.
Η μελέτη περιλάμβανε :
1. Συμπλήρωση ειδικού ερωτηματολογίου από τα παιδιά και τους γονείς τους όπου ζητούνταν αναλυτικές πληροφορίες για την καθημερινή διατροφή τους. 2. Κλινική Παιδιατρική εξeταση.
3. Εξέταση του νερού της περιοχής απο 6 διαφορετικά σημεία της ύδρευσης για την περιεκτικότητα του νερού σε F.
Συνσλικά εξετάστηκαν 529 παιδιά (251 αγόρια και 278 κορίτσια ηλικίας 17 μηνών ως 14 χρονών.
Απο τα στοιχεία βρήκαμε πως κάθε παιδί είχε κατά μέσο όρο 6 δόντια τερηδονισμένα και η περιεκτικότητα σε F του νερού της περιοχής μας ήταν κάτω του φυσιολογι κού.
Αυτό μας ευαισθητοποίησε και μας προσανατόλισε στη λήψη μέτρων για τον περιορισμό των επιβαρυντικών παραγόντων και η λήψη θεραπευτικών μέτρων. 

ΚΛΙΝΙΚΟΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΕΠΙΓΛΩΤΤΙΤΙΔΑ

Βαλερή Ρ., Δάρδα Αικ., Γυμνοπούλου Π., Τιμηλιώτου Χρυστάλλα, Χ"Νικολάου Κ. και Αιβάζης Β.

Α'Παιδιατρική Κλινική Α.Π.Θ. και Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νοσοκομείο Ιπποκράτειο, Θεσσαλονίκη.

Μελετήσαμε απο το αρχείο των φακέλλων νοσηλείας 7 παιδιών (4 αγάρια 3 κορίτσια) ηλικίας 15 έως 12 χρόνων μέση ηλικία 3,5 έτη που νοσηλεύθησαν στην Κλινική μας και στην ΜΕΘ κατά την χρονική περίοδο 1992-1995 για οξεία επιγλωττίτιδα. Σκοπός της εργασίας αυτής ήταν η καταγραφή της κλινικής εικόνας και των εργαστηριακών ευρημάτων καθώς επίσης η αναφορά στην θεραπευτική αντιμετώπιση και εξέλιξη της νόσου. Η έναρξη των συμπτωμάτων πριν την εισαγωγή τους στα εξωτερικά ιατρεία της Κλινικής μας κυμάνθηκε απο 7 έως 24 ώρες. Στην κλινική εικόνα των παιδιών το χαρακτηριστικότερο και συνηθέστερο σύμπτωμα ήταν η βαρειά αναπνευστική δυσχέρεια που είχαν όλα τα παιδιά (100%) καθώς και όψη βαρέως πάσχοντος, ενώ υψηλό πυρετό είχαν 4 και πονόλαιμο επίσης 4 από τα 7 παιδιά. 5 απά τα παιδιά αυτά είχαν πάρει αντιβίωση για εμπύρετη κυνάγχη ενώ 1 είχε τεθεί σε αντιασθματική αγωγή με βρογχοδιασταλτικά. Ολα τα παιδιά χρειάσθηκαν διασωλήνωση εκ των οποίων τα 4 επειγόντως και παρέμειναν σε μηχανική υποστήριξη για 2-3 ημέρες εκτός ενός παιδιού που έμεινε 6 μέρες. Από τον εργαστηριακό έλεγχο αξιολογήθηκε μονο ο αριθμός των λευκών που κυμάνθηκαν απο 7.7-37.9χ103 μΙ με επικράτηση των πολυμορφοπυρήνων (81- 94%). Η αντιμικροβιακή θεραπεία που χορηγήθηκε ενδονοσοκομειακά, ήταν συνδυασμός αμπικιλλίνης και χλωραμφενικόλης σε 4 παιδιά και κεφτριαξόνη στα άλλα 3 παιδιά. Ολα είχαν ικανοποιητική εξέλιξη. Συμπερασματικά η οξεία επιγλωττίτιδα είναι μία σοβαρή και επικίνδυνη για την ζωή των μικρών παιδιών λοίμωξη, που η έγκαιρη διάγνωση και η αντιμετώπισή τους εξασφαλίζουν την επιβίωσή τους.
 

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΘΗΚΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗΣ ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΕΠΤΙΚΟΥ ΣΤΑ ΝΟΣΗΛΕΥΟΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ

Ανδρουλάκης Ι., Αδαμίδης Δ, Κουραντζή Μαρία, Μηνόπουλος Γ, Κατσιλάκη Βασιλική

Παιδιατρική Κλινική Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Αλεξανδρούπολη.

Είναι γεγονός ότι για την ολοκλήρωση της διερεύνησης των νοσημάτων του πεπτικού θεωρείται απαραίτητη η ενδοσκόπηση. Μετά την προμήθεια του σχετικού υλικού από τηνκλινική μας έχουν τελευταία υποβληθεί σε οισοφαγο-γαστρο-12-δακτυλοσκόπηση 30 παιδιά (3-4 ετών) που είχαν τη σχετική ένδειξη, η πλειοψηφία των οποίων παραπέμφθηκε από ειδικό Παιδίατρο.Εξ αυτών 24 παιδιά προσήλθαν λόγω κοιλιακών αλγών (διάρκειας 3 μηνών -5 ετών), 1 παιδί προσήλθε για  αιματέμεση, 1 με μέλαινα κένωση, 1 με περιοδικούς εμέτους, 2 με οξύ επιγαστρικό άλγος και 1 με χρόνιο βήχα. Διαγνώσαμε 3 παιδιά με γαστρικό έλκος, 3 με
έλκος δωδεκαδακτύλου, 2 με γαστρίτιδα, 1 με οισοφαγίτιδα, ενώ 21 παιδιά δεν  είχαν ενδοσκοπικές αλλοιώσεις. Η δοκιμασία ουρεάσης για ανίχνευση ελικοβακτηριδίου του πυλωρού ήταν θετική σε 17 από τα 30 παιδιά. Ακόμη εντοπίσθηκαν 8 παιδιά με θετικό CLO, από τα 21 παιδιά που δεν είχαν  αλλοιώσεις. αΟλοι οι ασθενείς,όπου κρίθηκε απαραίτητο, υποβλήθηκαν άμεσα σε επιτυχή θερα
πεία, ενώ μόνο ένα παιδί υποτροπίασε μετά 6 μήνες.Συμπέρασμα: Διαπιστώνεται ότι, διευρύνθηκε πράγματι η διαγνωστική μας ικανότητα και μειώθηκε στην περιφέρειά μας το ποσοστό των παιδιών με ενοχλήματα από το πεπτικό που παρέμειναν αδιάγνωστα.Επίσης υπάρχει η ένδειξη ότι στην περιφέρεια της Θράκης η συχνότητα προσβολής απο το Η.Ρ. (στα παιδιά) κυμαίνεται στα ίδια επίπεδα με άλλες περιοχές.
 

ΔΟΜΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗ ΘΕΣΗ 5 ΤΗΣ ΑΓΓΕΙΟΤΕΝΣΙΝΗΣ ΙΙ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΦΛΕΒΙΚΗ ΠΙΕΣΗ

Μακρυγιαννάκης Γ1, Σούλπη Κλεοπάτρα, Ανδρουλάκης Π, Ασημομύτης Ν., Μάνεση-Ζούπα Εύη3, Θεοδωρόπουλος Δ, Κορδοπάτης Π.

Παιδιατρική Κλινική Δημοκρίτειου Παν/μίου Θράκης 1, Τμήματα Φαρμακευτικής2 και Χημείας3, Πανεπιστήμιο Πατρών, Πάτρα.

Η αγγειοτενσίνη ΙΙ (Η-Asp-Arg-Val-Tyr-Ile-His-Pro-Phe-ΟΗ, Ang) είναι ένα φυσικό οκταπεπτίδιο με ευρύ φάσμα βιολογικής δράσεως. Η ικανότητα του να προκαλεί ισχυρή αγγειοσυστολή το καθιστά έναν από τους σημαντικότερους υπερτασικούς παράγοντες. Η θέση 5 του μορίου της Αη έχει αποτελέσει αντικείμενο εκτεταμένης μελέτης. Στην παρούσα εργασία το αμινοξύ της θέσεως 5 έχει αντικατασταθεί από S-αλκυλιώμενα παράγωγα της κυστείνης με στόχο τη διερεύνηση της επίδρασης την οποία έχει η εισαγωγή ενός ηλεκτρόφιλου κέντρου στην υδρόφοβη πλευρική αλυσίδα της θέσεως αυτής. Τα νέα ανάλογα: 1.(Cys(S-Ethyl)., Leu 8 )Ang 2. (Cys(S-Butyl) ,Leu8)Ang & 3.(Cys(S-Bzl) )Ang. Παρασκευάσθηκαν με τη μεθοδολογία συνθετικής παρασκευής πεπτιδίων επί στερεάς φάσεως (Μέθοδος Merrifield) όπως έχει ήδη αναφερθεί. 0 βιολογικός έλεγχος των ενώσεων αυτών, o οποίος πραγματοποιήθηκε σε κονίκλους έδειξε τα ακόλουθα: α) Στη δόση 10η9/kg η ένωση 1 παρουσίασε σταθερή αύξηση του ρυθμού (ΗΚΓ) η οποία συνοδεύεται από βραχύβια αύξηση της αρτηριακής συστολικής πιέσεως (ΑΣΠ), η ένωση 2 μείωση της διαστολικής αρτηριακής πιέσεως (ΔΑΠ) και αύξηση της κεντρικής φλεβικής πιέσεως (ΚΦΠ) και η 3 έντονη μείωση της ΚΦΠ. α) Στη δόση 50ng/kg η ένωση 1 παρουσίασε μείωση της ΔΑΠ η οποία όμως αυξάνει την ΚΦΠ, η ένωση 2 παρουσίασε αύξηση των ΔΑΠ και ΑΣΠ και η 3 παρουσίασε μικτή δράση. Τα ανωτέρω αποτελέσματα και κυρίως η έντονη μείωση της ΚΦΠ από το ανάλογο 3 (δόση 10ng/kg) και η αύξηση του ρυθμού και της ΑΣΠ από το ανάλογο 1,μας υποχρεώνουν σε μία συνεχιζόμενη & πληρέστερη διερεύνηση της επιδράσεως στην ΚΦΠ, δομικών αναλόγων της αγγειοτενσίνης ΙΙ.
 

ΙΝ VITRO ΚΑΙ ΙΝ VIVO ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΑΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ ΜΕ ΠΕΝΙΚΙΛΛΙΝΗ ΣΕ ΝΕΟΓΝΟ.

Χριστίνα Γιαννακοπούλου 2, Ελένη Δημητρίου1, Ευαγγελία Λυδάκη 1, Μαρία Μπιτσιώρη 1, Ευτυχία Στειακάκη 1, Ειρήνη Μπολωνάκη1, Mαρία Καλμαντή1.

Παιδιατρική Κλινική Αιματολογίας/Ογκολογίας1, Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας  Νεογνών 2 Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Κρήτης.

Περίπτωση ουδετεροπενίας δευτεροπαθούς σε χορήγηση πενικιλίνης σε θήλυ τελειόμηνο νεογνό 25 ημερών με οστεομυελίτιδα αριστερού ισχίου από Streptococcus Β. Χορηγήθηκε πενικιλλίνη iv 350 χ 103/kg β.σ. με κλινική και εργαστηριακή βελτίωση. Την 21η μέρα νοσηλείας το νεογνό παρουσίασε ουδετεροπενία (Απόλ. αριθμ. πολυμορφοπύρηνων 600/mm3) που επέμενε επί 20 μέρες. Με σκοπό να διαπιστωθεί αν η ουδετεροπενία οφειλόταν σε επίδραση της πενικιλλίνης στα δεσμευμένα κύτταρα της κοκκιώδους σειράς ή σε δράση της με μηχανισμό απτίνης έγιναν τα παρακάτω. Καλλιέργειες μυελού με την τεχνική της μεθυλοκυτταρίνης και με προσθήκη προοδευτικά αυξανόμενων δόσεων πενικιλλίνης (5, 50, 125 χ 103 IU) και προσθήκη ορού του νεογνού. Σε όλα τα πειράματα προστέθηκαν επίσης και οι αυξητικοί παράγοντες GM-CSF, G-CSF και IL3. Τα αποτελέσματα έδειξαν πλήρη αναστολή των CFU-GM στις καλλιέργειες παρουσία πενικιλλίνης και καμμία επfδραση στις αντίστοιχες αποικίες όπου είχε προστεθεί ορός. Συμπερασματικά αποδείχτηκε ότι η ουδετεροπενία οφειλότανε στη δράση της πενικιλλίνης στα CFU-GM δεσμευμένα κύτταρα, εύρημα που επιβεβαιώθηκε με την πλήρη αποκατάσταση της ουδετεροπενίας μετά από τη διακοπή χορήγησης της πενικιλλίνης. Η περίπτωση είναι η πρώτη περιγραφόμενη στη βιβλιογραφία που αφορά πειραματική απόδειξη μιας άγνωστης δράσης της πενικιλλίνης στα δεσμευμένα κύτταρα της κοκκιώδους σειράς με αποτέλεσμα παροδική ουδετεροπενία και προτρέπει στην εφαρμογή και σε κλινικό επίπεδο καλλιεργειών αιμοποιητικών κυττάρων μυελού με προσθήκη του πιθανού τοξικού παράγοντα.
 

ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΗΣ  ΗΛΙΚΙΑΣ: ΚΛΙΝΙΚΑ ΚΑΙ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑΣ ( 1991-1995)

Κηπουρού Κ., Καρακατσάνη Ζ., Γλυνός Γ., Μελά Ε., Χαιδάς .Α., Φιλιππίδης Φ.

Α και Β' Παιδιατρική Κλινική Νοσοκομείου Παίδων  Πεντέλης

Την 5ετία 1991-95 νοσηλεύθηκαν στις δυο Παιδιατρικές κλινικές 356 παιδια ηλικίας 10 ημερών  εως 3 ετών(διαμεση ηλικία ΔΗ. 8,75 μηνες) με ουρολοίμωξη..Τα 209  (58,7%) ήταν αγόρια και τα 147 (41,3%) ήταν κορίτσια. Τα 2/3 των αγοριών, 128 (61,2%) και τα. μιισά κορίτσια 72 (49%) ήταν ηλικίας κάτω των 6 μηνών.Με βάση την κλινική εικόνα και τους δείκτες φλεγμονής διακρίθηκαν σε ασθενείς με πυελνεφρίτιδα και σε ασθενείς με λοίμωξη του κατώτερου ουροποιητικού.Πυελονεφρίτιδα παρουσίασαν συνολικά 206 παιδιά (57.8%).Σε. όλεςτις ηλικίες παρατηήθηκε νψηλότερο ποσοστό πυελονεφρίτιδας στα κορίτσια 91/147 (61,9%) σε σχέση με τα αγορια 115/209 (55%).Ολα τα παιδιά νποβλήθηκαν σε υπερηχογράφημα νεφρών.Σε 34 ασθενείς (9.5%) ήταν παθολογικό, αποκαλύπτοντας  αποφρακτική ουροπάθεια και κυστεουρητηρική παλινδρόμηση ( ΚΟ.Π.) κύρια., 4ου -5ου βαθμού.Αποφρακτική ουροπάθεια διαπιστώθηκε σε 5/209 (2,39%) αγόρια και σε 2/147 (1,36%)ι κορίτσιαΣε κυστεοουρηθρογραφία ιποβλήθηκαν 30 παιδιά (178 αγόρια και 127 κορίτσια)ι και Κ.Ο.Π. διαπιστώθηκε στο 1/3 των παιδιων 100/305 (32,7%).Η Κ.Ο.Π. ηταν αμμφοτερόπλευρη σε 59 παιδιά και ετερόπλευρη (19 δεξιά και 22 αριστερά) σε 41.Τα κορίτσια παρουσίαζαν Κ.Ο.Π. σε υψηλότερο ποσοστό 51/127 (40, 1%) σs σχέση με τα αγόρια 49/178 (27,5%).H Δ.H. διάγνωσης της Κ.Ο.Π. ήταν 12,3 μήνες στα κορίτσια και 5,47 μήνες στα αγόρια.Ολα τα παιδιά με πυελονεφρίτιδα είχαν υψηλότερο ποσοστό Κ.Ο.Π. 66/170 (38,8%) από ότι παιδιά χωρίς πυελονεφρίτιδα 34/ 128 (26,5%0.1 Στα αγόρια με πυελονεφρίτιδα, Κ.Ο.Π. διαπιστώθηκε σε 32/97 (33,3%) και χωρίς πυελονεφρίτιδα σε 17/81 (20,9%). Στα κορίτσια με πυελονεφρίτιδα βρέθηκε Κ.Ο.Π. σε 34/73 (46,5%) ενω χωρίς πυελονεφρίτιδα σε 7/47 (36%).Σε Tc 99 DΜSΑ νεφρών υποβλήθηκαν 90/356 παιδιά (25,2%).Από αυτά τα μισά 50 (55%) είχαν Κ.Ο.Π διαγνωσμένη με κυστεοουρηθρογραφία.Το DΜSΑ ήταν παθολογικό σε 17/90 (18%).Από αυτά τα 17 παιδιά 12 είχαν πυελονεφρίτιδα και Κ.Ο.Π. και 5 είχαν Κ.Ο.Π.. χωρίς πυελονεφρίτιδα.Συμπερασματικά : οι ουρολοιμώξεις στη νεογνική και βρεφική είναι συχνότερες στα αγόρια.Τα κορίτσια παρουισίασαν συχνότερα πυελονεφρίτιδα και Κ.Ο.Π. Η Δ.Η. διάγνωσης της Κ.Ο.Π. ήταν μικρότερη στα αγόρια σε σχέση με τα κορίτσια..Το σπινθηρογράφημα νεφρών είναι ως επί το πλείστον παθολογικό σε βρέφη με Κ.Ο.Π. με ή χωρίς πυελονεφρίτιδα.
 

ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΤΟΛΦΕΝΑΜΙΚΟΥ ΟΞΕΟΣ (Τ.Ο.) GANTILR ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΥΡΕΤΟΥ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Βαλερή Ροζαλία, Τσιαούση Ασημίνα, Μαλακά-Ζαφειρίου Καίτη

Α' Παιδιατρική Κλινική Α.Π.Θ. Νοσοκομείο Ιπποκράτειο, Θεσσαλονίκης

Σκοπός της μελέτης αυτής ήταν να εκτιμήσουμε την κλινική αποτελεσματικάτητα και την ασφάλεια της αντιπυρετικής δράσης του Τ.Ο. σε παιδιά με πυρετό. Μελετήσαμε 133 παιδιά (Α:69-Θ:64), 8 μηνών-13χρόνων (ΜΗ:4χρ) που νοσηλεύθησαν στην Α'Παιδ. Κλινική του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης για διάφορες λοιμώξεις ή άλλες εμπύρετες καταστάσεις διαφόρου αιτιολογίας. Ολα τα παιδιά είχαν θερμοκρασία μασχάλης >38.1oC και χορηγήθηκε Τ.Ο. 1mg/kg/6ωρο. Η εκτίμηση της αντιπυρετικής δράσης του Τ.Ο. γινόταν με καταγραφή της θερμοκρασίας βάσει ειδικού πρωτοκόλλου 1 ώρα μετά την χορήγηση και ανά τρίωρο. Πριν και μετά το πέρας της μελέτης γινόταν κλινική και εργαστηριακή εκτίμηση (γεν. αίματος, ηπατικές δοκιμασίες, ουρία, κρεατινίνη γεν. ούρων) όλων των παιδιών. Κριτήρια αξιολόγησης του φαρμάκου ήταν η ταχύτητα και η διάρκεια της αντιπυρετικής δράσης, η εμφάνιση παρενεργειών και η ανοχή του φαρμάκου απά τον ασθενή. Από τα αποτελέσματα της μελέτης φάνηκε ότι η μέση τιμή του πυρετού 1,3 και 6 ώρες μετά την χορήγηση του Τ.Ο, ήταν 37.7oC, 37.1oC και 37.5oC αντίστοιχα. Από το σύνολο των ασθενών το 84% ήταν απύρετοι στο τέλος της 3ήμερης θεραπείας, 7% παρέμειναν εμπύρετοι, 7% διέκοψαν το φάρμακο λόγω μη αποτελεσματικότητας, και 2% διέκοψαν λόγω γαστρεντερικών διαταραχών. Κανένα παθολογικό εργαστηριακό εύρημα δεν αποδόθηκε στο Τ.Ο. Συμπερασματικά, το τολφεναμικό οξύ (Gantil ) σε μορφή εναιωρήματος, σε δόση 1mg/kg/6ωρο, είναι αποτελεσματικό και ασφαλές αντιπυρετικό της παιδικής ηλικίας.