Αλεξιάδης Γ. Δευτεραίος Σ., Τσαλκίδης Α., Μανάβης Ι.,

Ακτινολογικό Εργαστήριο Δ.Π.Θ.

Με τη απλή ακτινογραφία του τραχήλου (α/α μαλακών μορίων} σε δυο θέσεις (πλάγια και κατά μέτωπο) ελέγχεται ικανοποιητικά η ανώτερη αναπνευστική οδός. Στις ακτινογραφίες που καθημερινά εκτελούνται στο Εργαστήριό μας, ελέγχονται: η βάση της γλώσσας, η επιγλωτίδα, η υπογλωττιδική αεροφόρος οδός, τα γλωσσοεπιγλωττιδικά βοθρία, οι απιοειδείς βόθροι, οι αρυταινοεπιγλωττιδικές πτυχές, το τραχηλικό τμήμα της τραχείας, ενώ οι αληθείς και οι νόθες χορδές καθώς και οι λαρυγγική κοιλία είναι συχνά αλλά όχι πάντα ευδιάκριτα. Ακόμη ελέγχονται και δομές εκτός της ανώτερης αναπνευστικής οδού όπως το σώμα και τα πλάγια κέρατα του υοειδούς οστού (60%), ο πυρήνας οστέωσης του πρόσθιου τόξου του άτλαντα (20 - 27%, ανάλογα με την ηλικία), και τα προσπονδυλικά (οπισθοφαρυγγικά) μαλακά μόρια. Η εκτίμηση των υπο διερεύνηση δομών, διαπιστώσαμε ότι είναι ικανοποιητική όταν οι ακτινογραφίες λαμβάνονται πριν το τέλος της εισπνοής, ενώ εικόνες σε εκπνοή σπάνια απόδεικνύονται χρήσιμες και απότελούν ένα από τα συχνότερα τεχνικά λάθη. Διαγνωστικά σφάλματα μπορεί επίσης να προκύψονν από διάφορα εξωτερικά αντικείμενα, μη σωστή τοποθέτηση του μικρού ασθενούς, καταπότικές κινήσεις κ.λ.π.
Συμπερασματικά η διερεύνηση της ανώτερης αναπνευστικής οδού στα παιδιά απαιτεί δυο λήψεις, μια κατά μέτωπο και μια πλάγια, άριστης τεχνικής για να είναι ικανοποιητική η εκτίμηση των υπο διερεύνηση δομών.

ΒΡΟΓΧΙΚΟ ΑΣΘΜΑ: ΕΝΑ ΔΙΑΡΚΩΣ ΕΠΙΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

ΚαρανικολάουΕ. Σταμπολίδου Μ. Παπαδημητρίου Ε. Αγγελόπουλος Ε Πανταζή Α.

Παιδιατρική Κλινική Γ Ν Ν Κομοτηνής

Κοινή διαπίστωση μιας σειράς μελετών είναι η αύξηση του επιπολασμού τον παιδικού άσθματος σε πολλές χώρες Στόχος της μελέτης μας είναι να καταγράψουμε τη διαχρονική μεταβολή στον επιπολασμό της νόσου καθώς και στη βαρύτητά της, πως αυτή αντανακλάται από τον αριθμό εισαγωγών Υλικό της μελέτης απετέλεσαν 6909 παιδιά 2 έως 14 ετών που επισκέφθηκαν τα Ε I με συμπτώματα βρογχικού άσθματος την τελευταία 5ετία,εκ των οποίων τα 642 εισήχθησαν. Μέθοδοι Διαιρέσαμε τα παιδιά σε 4 κατηγορίες, ανάλογα με την πληθυσμιακή ομάδα (Χριστιανοί, Μονσουλμάνοι, Παλιννοστούντες, Αθίγγανοι) Σε κάθε μία από αυτές απότυπώσαμε τη διαχρονική μεταβολή στη συχνότητα και βαρύτητα της νόσου και κατόπιν συγκρίναμε τις ομάδες μεταξύ τους. Τέλος μελετήσαμε την εποχιακή κατανομή Απότελέσματα Αναλύοντας, τα απότελέσματά μας παρατηρήσαμε 5πλάσια αύξηση των προσερχομένων παιδιών κατά το διάστημα 1991- 1996, γεγονός που είναι πιο εμφανές στην ομάδα των αθίγγανων Οι εισαγωγές διπλασιάσθηκαν στο ίδιο χρονικό διάστημα. H εποχιακή κατανομή δείχνει αύξηση στο τέλος τον χειμώνα και τις αρχές της άνοιξης Συμπεράσματα Παρατηρούμε σημαντική αύξηση στην προσέλευσης των παιδιών με βρογχικο άσθμα. Αύξηση επίσης παρατηρείται και στον αριθμό των εισαγωγών αν και το ποσοστό των παιδιών που εισάγεται σε σχέση με τον αριθμό των προσερχόμενων φαίνεται να μειώνεται.

ΤΟ PROFILE ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΤΕΠ ΕΝΟΣ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ

Αγγελόπουλος Ε. Σταμπολίδου Μ. Καρανικολάου Ε. Παπαδημητρίου Ε. Σωτηρακόπουλος Ν. Πανταζή Α.

Παιδιατρική Κλινική Γ.Ν.Ν.Κομοτηνής

Το μοναδικό νοσοκομείο που σε καθημερινή βάση εξυπηρετεί ένα νομό με πληθυσμιακές και εδαφικές ιδιαιτερότητες, αναμενόμενο είναι να επιφορτίζεται με πληθώρα ασθενών που πολλές φορές κάνουν κατάχρηση των υπηρεσιων υγείας .Σκοπός της εργασίας μας είναι να απότυπώσουμε το profile των παιδιατρικών ασθενών που προσέρχονται στο νοσοκομείο σε ώρα εφημερίας. Υλικό απετέλεσαν 11.680 παιδιά που προσήλθαν στο Τ.Ε.Π. του τελευταίο χρόνο. Μέθοδος 'Εγινε καταγραφή των δημογραφικών στοιχείων, της πληθυσμιακής ομάδας (Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι, Αθίγγανοι, Παλιννοστούντες), του ταμείου ασφάλισης, του χρόνου εμφάνισης των συμπτωμάτων, των εργαστηριακών εξετάσεων και της αντιμετώπισης. Απότελέσματα Περισσότερα από τα μισά παιδιά ειναι κάτω των 5 ετών. Τα αγόρια είναι 57,4 %. Ο μεγαλύτερος αριθμός των προσερχόμενων παιδιών είναι αθίγγανοι ( 29,6%) αν λάβουμε υπ' όψιν το ποσοστό τους στο γενικό πληθυσμό. Σχετικά με το ταμείο ασφάλισης, το 25,7% δηλώνουν άποροι και ένα μεγάλο ποσοστό ανήκει στο Ι.Κ.Α.( 19,6%). Εργαστηριακός έλεγχος πραγματοποιείται  στο 38,8%. Το 18% των παιδιών αναφέρει έναρξη συμπτωμάτων από 3ημέρου τουλάχιστον. Από το ΤΕΠ εισάγεται το 15,2%  στην Παιδιατρική και το 23,2% στη Χειρουργική. Συμπεράσματα  'Ενας μεγάλος αριθμός παιδιών που προσέρχεται στην εφημερία θα μπορούσε να εξετασθεί στα Ε.Ι. Οι ασθενείς αυτοί είναι μικρής ηλικίας και ανήκουν στις οικονομικά ασθενέστερες τάξεις. Δυστυχώς το ΤΕΠ του νοσοκομείου καλείται να υποκαταστήσει την απόυσία πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.

ΑΝΤΙΚΟΚΚΥΤΙΚΟΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ. ΑΠΌΛΟΓΙΣΜΟΣ ΜΙΑΣ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑΣ

Σταμπολίδου Μ. Καρανικολάου Ε. Αγγελόπουλος Ε. Παπαδημητρίου Ε. Πανταζή

Α.Παιδιατρική Κλινική Γ.Ν.Ν.Κομοτηνής

Παρ‘ ότι ο εμβολιασμός απότελεί τον μοναδικό φραγμό στην εξαπλωση  του κοκκύτη ,η μονοδιάστατη προβολή των παρενεργειών τον οδήγησε στην περιορισμένη χρήση του εμβολίου,γεγονός που διαπιστώσαμε σε προηγούμενη έρευνα. Στόχος της μελέτης αυτής είναι να συγκρίνουμε τα επίπεδα εμβολιασμού μεταξύ του 1991 και του 1996.Υλικό της μελέτης απετέλεσαν 7566 παιδιά στην πρώτη έρευνα και 6024 στην δεύτερη. Μέθοδος. Η συλλογή των στοιχείων και o εμβολιασμός έγιναν στον τόπο διαμονής των παιδιών. Ως πλήρως εμβολιασμένα θεωρήσαμε όσα έλαβαν 3 δόσεις στο πρώτο έτος. Για λόγους πολιτισμικούς αλλά   και γεωγραφικούς διαιρέσαμε το υλικό μας σε 3 ομάδες (Μουσουλμάνοι Χριστιανοί, Παλιννοστούντες). Απότελέσματα. Το ποσοστό εμβολιασμού για τον κοκκύτη ήταν 19. 5% (Χ 26.2%, M 12.3%) το 1991, ενώ μετά, μία πενταετία ανήλθε στο 80% (X 90.4%, Μ 7.6%, Π 40.9%). Το ποσοστό των παιδιών που χρησιμοποίησε το DT σαν βασικό εμβολιασμό ,σε ηλικία κά,τω των 6 ετών ήταν για το 1991 45.6% (Χ 56.4%, Μ 38.7%,) ενώ για το 1996 ήταν 1.5% (Χ 25%, Μ3%, Π10%). Συμπεράσματα : Η θεαματική αύξηση της συμμετοχής του πληθυσμού στο πρόγραμμα εμβολιασμού για τον κόκκυτη, μετά από οργανωμένη προσπάθεια ενημέρωσης, δείχνει ότι ο στόχος για κάλυψη πάνω από 90% τον πληθυσμού δεν είναι ανέφικτος.Η χρήση νέων εμβολίων όπως το ακυτταρικό θα συμβάλλει στην προσπάθεια αυτή.

ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ BCG ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥ 1 ΚΑΙ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ, ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΦΥΜΑΤΙΝΟΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ.

Αναστασίου Αναστασία*, Δεσύπρης Νίκος, Μπαρμπατσάλου Αγγελική, Παππά Ζωή.

ΚΥ - Βελεστίνου, Νομού Μαγνησίας.

Σκοπός της μελέτης μας ήταν να ελέγξει την απότελεσματικοτητα τον BCG εμβολιασμού, με τη βοήθεια της φυματινοαντίδρασης (Mantoux),1 και 5 χρόνια μετά, σε ίδιο και διαφορεηκό πληθυσμιακό δείγμα παιδιών, Υγιειονομ. Περιφέρειας Βελεστίνου (Υ.Π.Β.). Μέθοδος-Υλικό. Χρησιμοποιήθηκε ίδιος τύπος λυόφιλου εμβολίου και φυματίνης, στις δύο χρονικές περιόδους. Η ανάλυση των στοιχείων και η διερεύνηση συσχετίσεων έγινε με την τιμή του CMH*-χ2, (επαληθεύθησαν με πολυπαραγοντική ανάλυση (πα)). Το 1997-98, διενεργήθηκε Mantoux σε 122 εμβολιασμένα παιδιά (Π)-Υ.Π.Β: i) 47Π (77%) (30Α / 17Κ) της Β' τάξης, ii) 75Π (93%)(34Α l 41Κ) της ΣΤ' τάξης.[63 (84%) είχαν ξαναδοκιμαστεί με Mantoux (προ 5ετίας)].Απότελέσματα. Ια) Το 1993 (1 χρόνο μετά BCG),παρουσίασε Mantoux>4mm,τo 49.2% των Π της Υ.Π.Β. [αστικής (ΑΣ: 25%),αγροτικής(ΑΓ: 91.5%)].β) Το 1998, 1 και 5 χρόνια μετά ΒCG, παρουσίασε Mantoux > 4mm,τo 89.5% και το 33.8% αντίστοιχα.Π 110Π πραγματοποίησαν Mantoux ένα χρόνο μετά εμβολιασμό και  είχαν απότέλεσμα>4 mm το 66.5% (ΑΣ:56.8% και ΑΓ:86.1%),ενώ μη μόνιμοι κάτοικοι είχαν όλοι Mantoux>4mm ΠΙ Δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική (σσ) διαφορά στα δύο φύλα.Συμπεράσματα Α. Ι) Οι διαφορές στο απότέλεσμα της Mantoux στις δύο ίσες χρονικές περιόδους μετά ΒCG,είναι, σσ (89.5% και 49.2%),σε διαφορετικό πληθυσμιακό δείγμα (ρ=0.001). Π) Υπάρχει σσ διαφορά (ρ=0.001) στο απότέλεσμα εξαρτώμενη από την ηλικία του BCG υπέρ του πρόσφατου (49,2% και 33.8%, 89.5% και 33.8%),σε ίδιο και διαφορετικό πληθυσμιακό δείγμα αντίστοιχα. ΠΙ) Υπάρχει σσ διαφορά στο απότέλεσμα 1 χρόνο μετά εμβολιασμό σε σχέση με τόπο κατοικίας (αθροιστικά οι 2 περίοδοι),(ΑΓ:86.1%,ΑΣ: 56.8%), (ρ=0.090.Επαληθεύθηκε με πα:ρ=0.035).Μη μόνιμοι κάτοικοι υπερτερούν σσ σε σχέση με τους μονίμους φ=0.007).Β 'Εχουμε διαφορετικά ποσοστά ανταπόκρισης στις δύο περιόδους και περιοχές,που σχολιάζονται σε σχέση με παράγοντες που συνέβαλαν και απότυπώνονται παραστατικά με πίνακες.Γίνονται προτάσεις για απότελεσματικότερη εφαρμογή BCG εμβολιασμού και φυματινοαντίδρασης. (*CMH: Cochran - Mandel-Haenszel).

ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΗ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ: ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΝΤΑΣ ΠΑΡΑΜΕΘΟΡΙΟ ΝΟΜΟ ΣΕ ΠΡΟΤΥΠΟ

Αδαμίδης Δ, Βελισσαρίου Α, Ιωαννίδου Χ, Ψαθά Α, Φιλιππιδάκη Δ.

Παιδιατρικό Ιατρείο Κ.Υ.Εχίνου, Ε.Ε.Σ Ξάνθης.

Με σκοπό τη δημιουργία τείχους ανοσίας, το Παιδιατρικό τον Κ.Υ. σχεδίασε "Πρόγραμμα Προληπτικής  Παιδιατρικής Ν.Ξάνθης" Ο παιδίατρος και εθελόντριες του Ε.Ε.Σ. από 3ετίας περιοδεύουν συνεχώς στο νομό. Διανύθηκαν 16273 Km, δαπανήθηκαν 14578 h εθελοντικής εργασίας, έγιναν 64275 ιατρικές πράξεις, με έξοδα 4430000 δρχ από τους συμμετέχοντες. Εμβολιάστηκαν 4299 ενήλικες και 7634 παιδιά Πομάκων, Αθιγγάνων, Χριστιανών, Μουσουλμάνων. Η στατιστική (ανάλυση μεταβλητότητας) του επιπέδου των εμβολιασμών κάθε πληθυσμιακής ομάδας διαπίστωσε ως ομάδες υψηλού κινδύνου κατά σειρά Αθίγγανους, Πομάκους, Ελληνοπόντιους, Μουσουλμάνους πεδινής περιοχής και Χριστιανούς ορεινής. 32663 εμβολιασμοί ανέτρεψαν τα δεδομένα. Στους Πομάκους το ποσοστό των πλήρως εμβολιασμένων (και αναμνηστικές δόσεις) για κοκκύτη ανήλθε από 12% σε 93%, για  τέτανο-πόλιο από 39% σε 96%, για ιλαρά-ερυθρά ( 2 δόσεις) από 5% σε 100%, παρωτίτιδα από 5% σε 93%. Στους Αθίγγανους τα αντίστοιχα ποσοστά ήταν από 0.1% σε 75%, από 0.2% σε 89%, από 5% σε 96% από 4% σε 65%, ενώ στην πεδιάδα σημειώθηκε άνοδος κατά 68% για DTP, 13% SABIN,69% ιλαρά-ερυθρά και 25% για παρωτίτιδα. Συμπέρασμα: η  επιστημονικά οργανωμένη εθελοντική προσφορά με συνέπεια-διάρκεια,  μπορεί να μετατρέψει μια « υποβαθμισμένη»  περιοχή σε πρότυπη.

ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΝΑΙΜΙΩΝ ΣΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΞΑΝΘΗ

Αδαμίδης Δημήτρης, Κωνσταντινίδου Δέσποινα, Κουφογιάννη Κυριακή, Ψαθά Αικατερίνη.

Κ.Υ. Εχίνου Ξάνθης, Αιματολογικό Εργαστήριο Γ.Ν.Ν. Ξάνθης.

Με σκοπό την ανίχνευση παιδιών με αναιμία σε δυσπρόσιτη περιοχή, ώστε να ακολουθήσει θεραπευτική και συμβουλευτική, παρέμβαση, επιλέχθηκαν με τυχαιοποιημένο τρόπο 12 από τα 45 πομακοχώρια της ορεινής Ξάνθης. Μετά από επιτοπια αιμοληψία, ολα τα παιδια ηλικιας 5-18 ετων (η =559) ελέγχθηκαν με γενική αίματος, μορφολογία και αντισταση ερυθρών, σίδηρο και φερριτίνη ορού, προσδιορισμο Α2 αιμοσφαιρίνης και ηλεκτροφόρηση αιμοσφαιρινης. Ελέγχθηκαν και οι οικογένειες ολων των παιδιών που ήταν ετερο - ομοζυγώτες αιμοσφαιρινοπαθειών. Διαπιστώθηκε : σιδηροπενική αναιμία 12.5%, ετερόζυγος β- μεσογειακή αναιμία 2% ετερόζυγος αιμοσφαιρινοπάθεια. Ο 6.5%,  ομόζυγος Ο 1/559 , αιμοσφαιρινοπάθεια β0 1/559, ετερόζυγος Α l/559. 'Ολες οι οικογένειες αγνοούσαν το πρόβλημα. 'Ολα τα παιδιά με σιδηροπενία επανελεγχθηκαν μετά από 4μηνη θεραπεία με πρωτεινοηλεκτρικό σίδηρο, οι τιμες φερριτίνης κ σιδήρου είχαν απόκατασταθει σε 100%. Συμπεραίνονμε ότι συγκριτικά με άλλες περιοχές: α) η συχνότητα της σιδηροπενικής αναιμίας είναι μικρότερη β) των ετεροζυγωτών της β-μεσογειακής μικρότερη, αλλά αν προστεθεί και αυτή, των ετεροζυγωτών της αιμοσφαιρινοπάθειας Ο (που εμφανίζεται απόκλειστικά στους Πομάκους ) τότε είναι ίδια με την υπόλοιπη Ελλάδα γ) οτι η εφαρμογή ανιχνευτικών προγραμμάτων σε δυσπρόσιτες περιοχές της χώρας είναι αναγκαία.

Η ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ  ΠΑΙΔΙΩΝ  ΣΕ ΟΙΚΙΣΜΟ ΠΑΛΙΝΟΣΤΟΥΝΤΩΝ ΟΜΟΓΕΝΩΝ

Αδαμίδης Δ., Χατζησταύρου Μαρίνα, Ρώμα - Γιαννίκου  Ελευθερία.

Α'  Παιδιατρική Κλινική  Πανεπιστημίου Αθηνών.

Με την μέθοδο της 3μερης καταγραφής και το ιστορικό διατροφής μελετήθηκαν 73
παιδιά 6-9γρ. που έμεναν στον προσωρινό οικισμό παλιννοστούντων ομογενών στην Αλεξ/πολη.  Υπολογίστηκε η μέση πρόσληψη συστατικών κτά το διάστημα της παραμονής στον οικισμό καθώς και ένα χρόνο πριν την εγκατάστασή τους( στην χώρα προέλευσης),  τα απότελέσματα συγκρίθηκαν με τα ευρήματα της Πανελλήνιας Έρευνας για την Διατροφή των Ελληνοπαίδων και την  συνιστώμενη πρόσληψη στην Ευρώπη. Η στατιστική έγινε με την πολλάπλή ανάλυση μεταβλητότητας. Απότελέσματα :  1 ) μέση πρόσληψη : ενέργεια 1753 Kcal, πρωτεϊνη 62 γρ, υδατάνθρακες 181 γρ. λίπος 86 γρ, φυτικές ίνες 12, 5 γμ, ασβέστιο  875 mg , φώσφορο 1320 mg, σίδηρος  9 mg, βιταμίνη Α 950 mg,  βιταμίνη C 98 mg, βιταμίνη D 4,9 mg ανά  24ωρο 2) δεν διαπιστώθηκαν σ.σ. διαφορές της διατροφής στον οικισμό με αυτή των Ελληνοπαίδων με μία  εξαίρεση ( οι παλλινοστούντες προσλαμβάνουν περισσότερο λίπος)  3) δεν υπήρχαν ουσιώδεις διαφορές της διατροφής στην χώρα προέλευσης από τον οικισμό.  Συμπέρασμα : Η διατροφή των παλλινοστούντων δεν παρουσιάζει σημαντικές διαφοροποιήσεις από τα παιδιά ττης χώρας μας, συνεπώς οι γενικότερες επισημάνσεις ισχύουν και σε αυτά : προσλαμβάνουν περισσότερο από το συνιστώμενο κεκορεσμένο λίπος και φώσφορο λιγότερους  υδατάνθρακες  και φυτικές ίνες.

Ι.Μαυρομιχάλης,Γ.Βασιλειάδης,Π.Σφέτσου, Α.Δεκίδου, Ν.Μεταξάς*

Β' Παιδιατρική  Κλινική Α.Π.Θ. και Κέντρο Υγείας Κουφαλίων*

Σκοπος της μελέτης αυτής ήταν να καθοριστεί,για πρώτη φορα στη χώρα μας, η συχνοτητα της ημικρανίας και η σχέση της με την ηλικία,το φύλο,την κοινωνικοοικονομική ταξη ,τα περιοδικα κοιλιακα αλγη(ΠΚΑ) και τον περιοδικο ίλιγγο(ΠΙ).σε παιδια της σχολικής ηλικίας, χρησιμοποιώντας τα διαγνωστικα κριτήρια της ημικρανίας της Διεθνούς Εταιρείας Κεφαλαλγίας.Αρχικά μοιραστηκε σε 4000 παιδιά, ηλικίας 4 - 15 ετών, των σχολείων και γυμνασίων της Θεσσαλονίκης και των ημιαστικών περιοχών αυτής, ένα ειδικο ερωτηματολογιο για να συμπληρωθεί απ' αυτα, σε συνεργασία με τους γονείς τους και να επιστραφεί στους δασκαλους τους.Συμπληρωμένα ερωτηματολογια επεστραφησαν από 3509 (88%) παιδιά. Από αυτά τα παιδιά, όλα εκείνα με ημικρανία ή πιθανή ημικρανία και οι γονείς τους πήραν μέρος σε συνέντευξη μέσω τηλεφώνου,προς επιβεβαίωση των απαντήσεών τους. Από τα 3509 παιδιcι,219(6.2%) βρέθηκε οτι είχαν ημικρανία.94(2.7%) από τα 219 παιδια είχαν ημικρανία με αύρα και 125(3.6%) ημικρανία χωρίς αύρα. H συχνοτητα της ημικρανίας βρέθηκε να αυξανει με την αύξηση της ηλικίας και ήταν παρδμοια τοσο στα αγορια οσο και στα κορίτσια ηλικίας 7-9 ετών ή νεοτερης ηλικίας.Αντίθετα,σε μεγαλύτερες ομίιδες ηλικιών η συχνοτητα της ημικρανίας ήταν σημαντικcι υψηλοτερη στα κορίτσια απ' ο,τι στα αγορια.Η συχνοτητα της ημικρανίας βρέθηκε οτι δεν σχετιζοταν με την κοινωνικοοικονομική τυξη.Ενα ιστορικο ΠΚΑ πριν την αναπτυξη της ημικρανίας βρέθηκε σε 123(56%)από τα 219 παιδια με ημικρανία.Πl κατcι τη διυρκεια της ημικρανίας ανέφεραν 92(42%) από τα 219 παιδια. Συμπερασματικα,τα ευρήματcι μας υποδείχνουν οτι η ημικρανία είναι συχνή στα παιδιυ της σχολικής ηλικίας.Η συχνοτητα της ημικρανίας βρέθηκε ότι ποικίλει με την ηλικία και το φύλο και οτι δεν σχετίζεται με την κοινωνικοοικονομική ταξη.Τέλος,τα απότελέσματα μας παρέχουν ισχυρή ένδειξη ότι τα ΠΚΑ είναι μια πρώϊμη εκδήλωση της ημικρανίας και ότι τα ΠΚΑ και ο ΠΙ μπορεί να σχετίζονται αιτιολογικά με την ημικρανία.
 

Κ Παναγιωτοπούλου-Κυριακάκη, Α Φουντά, Χ Θεοφίλη, I Τσιούμα,       Δ Σούρλη, Β Ταλάντζη,
Γ. Μακρυγιώργου-Χαραυγή.

Νομαρχειακό Γενικό Νοσοκομείο Λαμίας.

Σκοπος της μελέτης ήταν ο προσδιορισμός του φυματινικού δείκτη σε μαθητές Α΄ Δημοτικού (6χρ.) του νομού Φθιώτιδας κατά το σχολικό έτος 1996-1997 ως δείκτη του προβλήματος στα παιδιά της περιοχής μας. Στα πλαiσια του ετήσιου προγράμματος αντιφυματικού εμβολιασμού ελέγχθηκαν τα 1611 από τα 1629 παιδιά που φοιτούν συνολικά στην Α τάξη των Δημοτικών Σχολείων του νομού Φθιώτιδας (98,9%) με δερμοαντίδραση Mantoux (φυματiνη PPD του Ινστiτούτου Pasteur 0,1 ml-5UI). Θετικές θεωρήθηκαν οι αντιδράσεις που είχαν μετά από 48 ώρες διάμετρο σκληρίας ?   10 mm με τη μέθοδο " Βαl1-point pen". Βρέθηκαν 55 παιδιά με Θετική Mantoux λόγω προηγηθέντος εμβολιασμού με BCG και 7 παιδιά με Mantoux 6-9mm. Ο φυματινικός δείκτης στα παιδιά ηλικίας 6 ετών του ν. Φθιώτιδας τη χρονιά 96-97 ήταν 0,31% (5/1611). Συμπερασματικά στην περιοχή της Φθιώτιδας o δείκτης φυματινικής διαμόλυνσης είναι χαμηλός σε σχέση και με άλλες περιοχές της Ελλάδας. Για την ακριβέστερη εκτίμηση του προβλήματος επιβάλλεται ο έλεγχος και των μειονοτικών ομάδων που διαβιούν  στην περιοχή.
 

ΚΛΑΣΙΚΗ ΑΞΟΝΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΑΞΟΝΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΥΨΗΛΗΣ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΗΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΟΝΩΝ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΚΥΣΤΙΚΗ ΙΝΩΣΗ

Μανάβης Ι., Οικονόμου Α., Τσανάκας Ι.,Δευτεραίος Σ.

Ακτινολογικό Εργαστήριο Δ.Π.Θ.
 

Σκοπός της μελέτης είναι η αξιολόγηση και η σύγκριση των απεικονιστικών ευρημάτων της κλασσικής Αξονικής Τομογραφίας (ΑΤ) και της Αξονικής Τομογραφίας υψηλής διακριτικής ικανότητας (ΑΤΥΔΙ) των πνευμόνων σε ασθενείς με κυστική ίνωση.
Από τον Ιούλιο του 1997 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1998 υποβλήθηκαν σε ΑΤ πνευμόνων  23 άτομα στα οποία είχε τεθεί η διάγνωση της κυστικής ίνωσης με θετικό test ιδρώτα. Τα άτομα εξετάστηκαν σε περίοδο απόυσίας ενεργού λοίμωξης. Η ηλικία των ασθενών κατά τη χρονική στιγμή της εξέτασης κυμαινόταν από 2 μέχρι 21 χρόνων (Μ.Ο. 10,1). Όλες οι ΑΤ έγιναν με ελικοειδή αξονικό τομογράφο PHILIPS Tomoscan SR 7000N5 και η εξέταση περιλάμβανε τις εξής τεχνικές: σ) σάρωση όλου του πνεύμονα με την κλασσική ή ογκομετρική τεχνική ανά 1εκ. και β) τομές όλου του πνεύμονα με την ΑΤΥΔΙ ανά  1εκ. ή στα επίπεδα όπου είχαν ανευρεθεί παθολογικές ευρήματα από την απλή τεχνική στο ύψος των άνω, μέσου και κάτω λοβών.
Τα ευρήματα της απλής ΑΤ και ΑΤΥΔΙ αξιολογήθηκαν σε σχέση με το βαθμό και την έκταση των βρογχεκτασιών και της πάχυνσης του τοιχώματος των βρόγχων, την παρουσία εκκρίσεων μέσα στους βρόγχους, σακκοειδών διευρύνσεων ή απόστημάτων, εμφυσήματος ή διάχυσης δίκην «μωσαϊκού» και τέλος την παρουσία ατελεκτασίας ή ίνωσης. Απόκλειστικά ευρήματα της ΑΤΥΔΙ απότελούν η διάχυση δίκην «μωσαϊκού» και η παρουσία μικρού βαθμού βρογχεκτατικών με εκκρίσεις τμηματικών βρόγχων ενώ στη κλασσική ή ογκομετρική ΑΤ εντοπίζονται τα υπόλοιπα προαναφερόμενα παθολογικά ευρήματα σε πολύ πιο περιορισμένη έκταση από ότι στην ΑΤΥΔΙ.
Η ΑΤΥΔΙ απόδίδοντας σχεδόν φωτογραφικά τα παθολογικά ευρήματα στους πνεύμονες των ατόμων με κυστική ίνωση είναι πολύ πιο ειδική και ευαίσθητη εξέταση από την απλή ΑΤ για την αξιολόγηση και σταδιοποίηση της νόσου.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ ΥΠΕΡΑΕΡΙΣΜΟΥ ΜΕΤΑ ΑΠΌ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΩΝ ΜΕ ΚΑΡΔΙΟΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ

Νταρίλης Ε, Χατζηνικόλας Ν., Σκεντέρης Ν., Τσανάκας Ι., Παντελιάδης Χρ.

Γ' Π/Δ Κλινική ΑΠΘ Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης

Το σύνδρομο νπεραερισμού δημιουργεί πολλές φορές σημαντικά, διαφοροδιαγνωστικά, προβλήματα και συχνά, παραμένει αδιάγνωστο. Σκοπός της μελέτης ήταν η διάγνωση και διαφοροδιάγνωση του συνδρόμου  υπεραερισμού σε παιδιά, και νεαρούς εφήβους με τη μέθοδο αναπαραγωγής των συμπτωμάτων μετά από: Υποβολή σε εκούσιο υπεραερισμό με ταυτόχρονη καταγραφή. 1) Αερίων αίματος Ρ02, PCO2 με διαδερμική οξυμετρία (αναίμακτα). 2) Καρδιαναπνευστικού monitor. 3) Μέτρηση αρτηριακής πίεσης. 4) Κλινική εκτίμηση των συμπτωμάτων. Στα παιδιά, και εφήβους με εμφάνιση των συμπτωμάτων σε χρόνο < 1'min ήταν δυνατή η συσχέτιση της πτώσεως τον PCO2  ? 15% με τα υποκειμενικά, ενοχλήματα (αιμωδία, ζάλη, θάμβος κ.λ.π ), ενώ στην ομάδα ελέγχου δεν παρατηρήθηκε ανάλογη πτώση PCO2, ούτε υποκειμενικά ενοχλήματα σε χρόνο ~ 3 min. Συμπέρασμα: Η μελέτη παρέχει μια κλινικοεργαστηριακή μέθοδο διερεύνησης και διαφοροδιάγνωσης τον συνδρόμου υπεραερισμού - υποκαπνίας και είναι ιδιαίτερα χρήσιμη στην εκτίμηση συμπτωμάτων όπως ζάλης, απώλεια συνειδήσεως, πόνος στον θώρακα κτλ.
 

ΕΠΙΠΕΔΑ ΕΜΒΟΛΙΩΝ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΝΤΙΩΝ ΤΟΥ ΟΙΚΙΣΜΟΥ  ΖΥΓΟΥ ΚΑΒΑΛΑΣ : ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

Ανδρέας Ηλιάδης, Κυριακή Παπαδοπούλου, Ελένη Γεροπούλου, Στέλιος Κουτουξιάδης, Δημήτρης Ζαφειρακόπουλος, Μαίρη Φεσατίδου

Παιδιατρική Κλινική Γ.Ν.Ν. Καβάλας.

Σκοπος της μελέτης μας είναι να συγκρίνουμε τα στοιχεία που αφορούν τον εμβολιασμο τον παιδικού πληθυσμού των παλιννοστούντων Ελληνοποντίων από τον οικισμό Ζυγού Καβάλας με εκείνα πον καταγράψαμε από τον ίδιο οικισμό 3 χρόνια πριν. Στην πρώτη έρευνα που έγινε το 1995 εξετάσθηκαν κλινικά 175 παιδιά ηλικίας 0-14 χρονων, ελέγχθηκαν τα βιβλιάρια νγείας τους και έγινε σε όλα φυματινοαντίδραση mantoux. Η τωρινή μας έρευνα στηρίχθηκε στην συλλογή στοιχείων από τα βιβλιάρια υγείας 117 παιδιών από το σύνολο των 174 ίδιας ηλικίας τον οικισμού. Τα 55 από αυτά είχαν ελεγχθεί και στην πρώτη μελέτη. Όσο αφορά τους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς, μόνο 4 παιδιά είναι τελείως ανεμβολίαστα, ποσοστό 3.4%, κατά πολύ μικρότερο του 18.9% το 1995. Πλήρως εμβολιασμένο με DPT είναι το 58%, ενώ το 1995 ήταν μόνο το 31%. Για την πολιομυελίτιδα πλήρως εμβολιασμένο με OPV είναι το 82%, ενώ το 1995 ήταν το 40%. Το 27% έχει κάνει το ΜΜR, ενώ τα ποσοστά πλήρους ανοσοποίησης για την ιλαρά (ΜΜR η μονοδύναμο) είναι 73% σε σχέση με 62% το 1995, για την ερυθρά είναι 68% σε σχέση με 25% το 1995 και για την παρωτίτιδα είναι 55% σε σχέση με 41 % το 1995. Ιδιαίτερα ενθαρρυντικ6 είναι ότι από τα 16 παιδιά ηλικίας 1,5-2 χρόνων, τα 14 από αυτά έχουν κάνει 4 δόσεις DPT και OPV και 12 έχονν κάνει το ΜΜR.  Οσο αφορά, τα νεώτερα εμβόλια, 8 παιδιά (6,8%) έχουν κάνει 1-3 δόσεις τον εμβολίου για τον αιμόφιλο γρίππης και δυστυχώς μόνο 11 παιδιά ( 9%) έχουν κάνει 2-3 δόσεις τον εμβολίου για την ηπατίτιδα Β (δεν γίνεται στο ΠΙΚΠΑ ). BCG έχει γίνει σε όλα τα παιδιά πον γεννήθηκαν στην πρώην Σοβιετική Ένωση αμέσως μετά τον τοκετό. Σε αυτά βρέθηκε θετική Mantoux  μετά από εμβολιασμό με BCG μόνο στο 46%. Η θεαματική αύξηση σε όλα  τα επίπεδα ανοσοποίησης δείχνει το πόσο σημαντική στον τομέα αυτό είναι η συμβολή των φορέων υγείας με την διαρκή επαγρύπνηση και βοήθεια, ιδιαίτερα σε ομάδες πληθυσμού με κοινωνικές ιδιομορφίες.
 

* ΠΡΟΔΡΟΜΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Μήλα Μαρία, Δούρος Κων/νος, Φράγκου Ελένη, Παπαδάκη Εργάνη

Παιδιατρικό Τμήμα Ν. Γ. Ν Ελευσίνας Θριάσιο

Ο έλεγχος του επιπέδου των εμβολιασμών στα παιδιά του Θριάσιου Πεδίου έγινε με προγραμματισμένη μελέτη με βάση ερωτηματολογιο που καταρτίστηκε για τον σκοπο αυτο. Η εφαρμογή τον προγράμματος των εμβολιασμών αξιολογήθηκε σε σχέση με τις παραμέτρους τον ερωτηματολογίου. Το ερωτηματολόγιο περιελάμβανε ερωτήματα για τον αριθμό και το είδος των εμβολιασμών, τον τόπο του εμβολιασμού, το επάγγελμα, το μορφωτικό επίπεδο των γονέων, την οικογενειακή κατάσταση, τις συνθήκες διαβίωσης, καθώς και το επίπεδο ενημέρωσης για τα προγράμματα των εμβολιασμών. Ερωτήθηκαν οι γονείς 115 παιδιών που προσήλθαν για εξέταση ή νοσηλεύθηκαν στο Παιδιατρικό Τμήμα του Νοσοκομείου μας. Τα 115 παιδιά που μελετήθηκαν ήταν ηλικίας από 2 μηνών έως 14 ετών με μέση ηλικία 5,3 έτη. Από 115 παιδιά τα 83 (72,2"/ο) είχαν εμβολιαστεί, ενώ τα 32 παιδιά (27,8%) δεν είχαν εμβολιασθεί. Για την καλύτερη ανάλυση των δεδομένων τα παιδιά χωρίσθηκαν, ανάλογα με την ηλικία τους, σε 3 ομάδες : 1η ομάδα παιδιά, μικρότερα των 15 μηνών, 2η ομάδα 16 μηνών - 6 ετών, 3η ομάδα 6 - 14 ετών. Στην 1η ομάδα περιλαμβάνονταν 37 παιδιά. Από αυτά τα l7 (45,9%) ήταν εμβολιασμένα με DTP ή DT και Sabin, και 20 ήταν ανεμβολίαστα. Από τα 17 εμβολιασθέντα παιδιά με DTP ή DT και Sabin μόνον τα 7 (41,Ι"/ο) είχαν εμβολιασθεί με νέα εμβόλια, (ένα παιδί για HBV, Hib κατ HAV, 4 παιδιά για HBV και Σfib και 2 παιδιά για Hib). Στη 2η ομάδα περιλαμβάνονταν 40 παιδιά. Από αυτά τα 31 (77,5%) ήταν εμβολιασμένα με DTP ή DT και Sabίn και τα 9 (22,5%) ήταν ανεμβολίαστα. Τα 31 αυτά εμβολιασμένα παιδιά είχαν επίσης εμβολιασθεί με ΜΜR και μερικά απ' αυτά είχαν εμβολιαστεί και με άλλο  από τα νέα εμβόλια,και είχαν κάνει τουλάχιστον ένα απ' αυτά  (ένα παιδί για Ηib, HBV  και ΗAV, 15 για Hib  και HBV, 7 για HBV και 8 για Ηib). Στην 3'' ομάδα περιλαμβάνονταν 39 παιδιά. Από αυτά τα 35 (89,7%) ήταν εμβολιασμένα με DTP ή DT και Sabin και  4  (10,3%) ήταν ανεμβολίαστα. Τα 35 αυτά εμβολιασμένα παιδιά είχαν επίσης εμβολιασθεί με MΜR και μερικά από αυτά (66,6%) είχαν εμβολιασθεί και με άλλα, από τα νέα εμβόλια (26 για ΗΒV και ένα από αυτά και για HAV). Από τα 35 παιδιά της ομάδας αυτής τα 19  (54,2%) είχαν εμβολιασθεί και με BCG. Συμπέρασμα: Από την μελέτη των απότελεσμάτων μας βρέθηκε ότι το ποσοστό των ανεμβολίαστων παιδιών στα παιδιά της περιοχής του Θριασίου Πεδίου είναι υψηλό (περίπου 30%) και συσχετίζεται με το μορφωτικό επίπεδο των γονέων, την οικογενειακή κατάσταση, τις συνθήκες διαβίωσης και τον ασφαλιστικό φορέα. Βρέθηκε επίσης ότι ο εμβολιασμός με ΜΜR έχει καθιερωθεί, (όλα τα παιδιά μεγαλύτερα των 15 μηνών πού είχαν εμβολιασθεί με DTP ή DT και Sabin είχαν εμβολιασθεί επίσης και με ΜΜR) σε αντίθεση με τα άλλα νέα εμβόλια για Ηib, ΗΒV και HAV που δεν έχουν καθιερωθεί.

Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΙΩΝ ΣΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΞΑΝΘΗ

Αδαμίδης Δημήτρης, Ανδρουλάκης Ιωάννης

Παιδιατρικό Ιατρείο Κ.Υ Εχίνου Παιδιατρική Κλινική Δ.Π.Θ.

Σκοπός: η  διερεύνηση των συνθηκών ασφάλειας στα σπίτια της Ορεινής Ξάνθης, ώστε να ακολουθήσουν πρακτικες υποδειξεις για την πρόληψη των παιδικων ατυχημάτων. Το υλικο απότελεσε διαστρωματικό δείγμα 156 οικογενειών, από χωρια της Ορεινής Ξάνθης και 211 από χωρια του Έβρου ( με τουλάχιστον ένα παιδί < 7 ετών).  Με το ερωτηματολόγιο «κλίμακας Μασαχουσέτης» προσδιορίστηκε ο συνολικός και επιμέρους δείκτες ασφάλειας (Δ.Α).  Η στατιστική έγινε με την ανάλυση μεταβλητότηατς. Δεν διαπιστώθηκε σ.σ. διαφορά του συνολικού Δ.Α. μεταξύ Ορεινής Ξάνθης και Έβρου ( 64% έναντι 66%). Τα σπίτια της Ορεινής Ξάνθης είναι σ.σ. περισσότερο ασφαλή στους  χώρους του μπάνιου (84% έναντι 73%) του παιχνιδιού (84 % έναντι 72%,) και της φυλαξης ειδών καταναλωτή  (43% έναντι 28%), υστερούν όμως σε γενικά μέτρα ασφάλειας (55% εναντι 64%) και στην τήρηση  ασφαλών κανόνων συμπεριφοράς (54% εναντι 69%). Διαπιστώθηκε ότι οσο μικρότερος ήταν ο συνολικός  Δ.Α. τοσο περισσοτερα ατυχήματα για τα οποία χρειάστηκε ιατρική βοήθεια  αναφέρθηκαν και στις 2 περιοχές (χωρίς σ.σ διαφορά μεταξύ τους). Συζτήθηκαν με όλες τις οικογένειες της Ξάνθης πρακτικές υποδείξεις για βελτίωση της  ασφάλειας και επανελέγχθηκαν 1 χρόνο μετά. Σε 80% των περιπτώσεων βελτιώθηκε η ασφάλεια και κυρίως στους  κανόνες συμπεριφοράς (Δ.Α. 75% έναντι 54% πριν) και στην φύλαξη ειδών καταναλωτή ( 9% έναντι 43%). Συμπεραίνουμε ότι η χρησιμοποίηση της κλίμακας Μασαχουσέτης, σε περιοχές με δύσκολες αντικειμενικές συνθήκες συμβάλλει στην βελτίωση της ασφάλειας των σπιτιών και την πρόληψη των παιδικών ατυχημάτων.
 

ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΠΡΩΤΕΪΝΩΝ ΚΑΙ ΑΜΙΝΟΞΕΩΝ ΑΠΌ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ρώμα-Γιαννίκου Ελευθερία, Αδαμίδης Δ, Ματσανιώτης Ν.

Α' Παιδιατρική Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών

Μελετήθηκε η διατροφή πανελλήνιου διαστρωματικού δείγματος παιδιών  2 - 14 χρ. (η=1936) με τις μεθόδους της 3μερης κατά της τροφής και του ιστορικού διατροφής.  Με βάση τους πίνακες συνθέσεως των τροφων (BLS) υπολογιστηκε η ημερήσια προσληψη ενεργειας, πρωτεινών και αμινοξεων και συγκρίθηκε με την συνιστώμενη, από την Ενρωπαική 'Ενωση προσληψη (PRI), H στατιστικη εγινε με την, μεθοδο της πολλαπλής ανάλυσης
μεταβλητοτητας. Η μεση προσληψη πρωτείνης καλύπτει το l 5% τη ημερήσιας προσλαμβανόμενης ενέργειας (εύρημα σταθερό, στις ηλικίες και φύλα), μόνο 1% των παιδιών έχουν πρόσληψη μικρότερη από το 90ο/ PRI , ενω 59 % προσλαμβάνουν περισσότερο από 2 PRI (που θεωρείται ως μέγιστο όριο για τους ενήλικες).
Κανένα παιδι δεν βρεθηκε να προσλαμβάνει κάποιο απαραίτητο αμινοξύ λιγοτερο από το αναγκαίο (μέση πρόσληψη : κυστείνη 778, ισολευκίνη 3062, λευκίνη 4938, λυσίνη 4008, μεθειονίνη l340, φαινυλαλανίνη 2780, τυροσίνη 2272, θρεονίνη 2452, τρυπτοφάνη 733, βαλίνη 3496, αργινίνη 3091, ιστιδίνη 1538 mg/24ωρο). Μεγαλύτερη προσληψη πρωτείνης παρατηρείται από τα παιδιά των πόλεων και των εργαζομένων μητέρων (ρ < 0.001 ). Συμπεραίνουμε ότι τα παιδιά της χώρας δεν αντιμετωπίζουν κίνδυνο μειωμένης πρόσληψης πρωτεϊνών και αμινοξέων.
 

Δ.Αδαμίδης, Α.Χαρισιάδου, Ε.Ρώμα, Ι.Παναγιώτου, Α.Πάγκαλη,Χ. Καττάμης

Κ. Υ.Εχίνου, Α' Παιδιατρική Κλινική Παν/μίου Αθηνών, Μικροβιολογικό Εργαστήριο Ν. Παίδων «Αγία Σοφία».

Σκοπός: εκτίμηση τον επιπολασμού της λοίμωξης με Η.Ρ σε παιδιά κλειστής ομάδας. Επιλέξαμε τυχαίο αντιπροσωπευτικό δείγμα (9/45) πομακοχώρια της ορεινής Ξάνθης περιοχής φτωχής, με προβληματικό δίκτυο ύδρευσης, μεγάλο συγχρωτισμό, κακές συνθήκες υγιεινής και στενή συμβίωση με ζώα. Προσδιορίστηκε o τίτλος των IgG αντισωμάτων στον ορό αίματος από το σύνολο των παιδιών 4 - 18 χρ. (350), με ανοσοενζυμική μέθοδο ELISA (θετικός τίτλος > 155 μονάδες /ml). Ο  επιπολασμός του Helicobacter Ρylori ήταν 36%, όρια  αξιοπιστίας  95%=31 % - 41 %. α) κατά ηλικία:

Ηλικία (έτη )     Μέση τιμή     Όρια αξιοπιστίας 95%     Ν
    4 – 5                 41.7 %         22.1%  - 63.4%             24
    6 – 10               31.8 %         24.3%  - 39.3%           148
   11 – 15              35.2 %         27.4% - 43.0%            142
   16 – 18              36.0 %         30.4% - 64.5%              36
 

β)Οι διακυμάνσεις του επιπολασμού βρέθηκε ότι συσχετίζονται με την πυκνότητα δόμησης και όχι με το κοινωνικό-οικονομικό επίπεδο. Συμπέρασμα ο επιπολασμός της λοίμωξης με Η.Ρ 1)στα, παιδιό των  Πομάκων που διαβιούν σε δύσκολες υγειονομικές συνθήκες είναι μεγαλύτερος από άλλες περιοχές. 2) δεν απεδείχθη ότι αυξάνει με την ηλικία στην ομάδα αυτή 3)συσχετίζεται θετικά με την πυκνότητα δόμησης.
 

Γ.Τσαρμακλής' ,Δ.Λάγγας ², Γ.Καχριμανίδου. Ζ Γκερλέ', Θ.Τσουκέτου, Κ. Νικολάου¹, Θ.Θωμαϊδης²

l.Τμήμα Κοινωνικής Ιατρικής Π.Γ.Ν.Παίδων  « Π.&Α Κυριακού" 2.Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας

Η τηλεόραση (ΤV)  είναι ένα σημαντικό μέσο για την ψυχαγωγία,την κοινωνικοποίηση και την προαγωγή των γνώσεων των παιδιών. Ωστόσο η θετική αυτή σχέση ανατρέπεται, όταν το παιδί παρακολουθεί  TV ανεξέλεγκτα και γίνεται φανατικός και άκριτος τηλεθεατής.Σκοπός της μελέτης μας είναι η απότύπωση των τηλεοπτικών συνηθειών παιδιών προσχολικής ηλικίας και των απόψεων των γονέων τους για την TV. 137 παλλινοστούντες Έλληνες, γονείς παιδιών ηλικίας 2-6 ετών, συμπλήρωσαν ειδικά ερωτηματολόγια «κλεισrού τύπου». Διαπιστώθηκε ότι : Α) Τα παιδιά l.παρακολουθούν TV σε ποσοστό 33,3% μέχρι 1 ώρα την ημέρα και 41,9% 2-3 ώρες, συνήθως μαζί με τη μητέρα τους σε ποσοστό 49,2%, 2. βλέπουν κυρίως παιδικές εκπομπές ( 72%), 3. μιμούνται συχνά (35,7%) κινήσεις ή πράξεις των πρωταγωνιστών και ζητούν συχνά (35%) τα διαφημιζόμενα παιχνίδια.Β Οι γονείς 1.θεωρούν σημαντική την παρουσία κάποιου μεγάλου κοντά στο παιδί όταν βλέπει TV (80,8%), 2.η διαφήμιση δεν φαίνεται να επηρεάζει την επιλογή τους για αγορά παιδικών ειδών, ακόμα και όταν τα ζητάει το παιδί π.χ. παιχνίδια (συχνά ενδίδει μόνο το 6,8% των γονέων), 3. πιστεύουν ότι τα παιδικά προγράμματα δεν είναι αρκετή (70%) και θεωρούν κατάλληλες μόνο μερικές παιδικές εκπομπές(89%) και 4. παρότι το 97% γνωρίζει ότι τα παιδιά πρέπει να παρακολουθούν TV από  απόσταση μεγαλύτερη των 3 μέτρων, μόνο 51,2% το εφαρμόζει.Παρόμοια ευρήματα δείχνει και άλλη μελέτη μας που έγινε σε Έλληνες Αθηναίους γονείς και ανακοινώθηκε το 1996. Συμπερcισματικά, φαίνεται ότι η επίδραση της TV στην καθημερινή ζωή των παιδιών προσχολικής ηλικίας είναι αρκετά ισχυρή. Παρεμβάσεις από τους γονείς, αλλά και τον παιδίατρο στον περιορισμό του χρόνου παρακολούθησης, την επιλογή και τον κριτικό σχολιασμό των εκπομπών θα έχει θετικές επιπτώσεις στη διαμόρφωση υγιών έξεων ενός ευαίσθητου απόδέκτη, που είναι το παιδί.
 

ΕΜΒΟΛΙΑΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΛΟΝΝΗΣΟΥ

Αθανασίου Γεώργιος, Ψαθά Αικατερίνη, Αδαμίδης Δημήτρης.

Περιφερειακό Ιατρείο Αλοωτjσον, Παιδιατρικο Ιατρείο ΚΥ Εχίνον

Στην Αλόννησο το μικρότερο και πιο μακρινό νησί των Σποράδων ελλείψει παιδιάτρων τα παιδιά παρακολουθούνται από τον τοπικό γιατρό ή παιδίατρο στον Βόλο. Με πρωτοβουλία της νοσηλευτριας, με Εμπειρία από το Πρόγραμμα Προληπτικής Παιδιατρικτjς Ξάνθης, και την βοηθεια τον παιδιάτρου του Κ.Υ. Εχίνου μελετήθηκαν τα βιβλιάρια υγείας ολων των παιδιών και των Αλβανών προσφύγων μέχρι 18 ετών  (η=256) , ακολούθησε οργανωμένη ενημέρωση των γονιών και εμβολιασμος στα σχολεία ή στο περιφερειακό ιατρείο. Πλήρως εμβολιασμένα με όλα τα εμβόλια ήταν 42%. Το ποσοστό ( %)  των εμβολιασμέων πριν και μετά
Το πρόγραμμα ηταν :
 
 

	1	η	2	η	3	η	4	η	5	η
DTP  DT/Td  SABIN  Ιλαρά  Ερυθρά  Παρωτίτις  BCG  Ηπατίτις	98  98  100  89  89  89  74  41	98  98  100  89  89  89  74  41	98  98  99  16  21  21  -  40	100  100  100  100  100  100  -  82	98  98  99  -  -  -  -  36	100  100  100  -  -  -  -  75	98  98  99  -  -  -  -  -	99  99  99  -  -  -  -  -	45  45  90  -  -  -  -  -	99  99  99  -  -  -  -  -

Συμπεραίνεται: l)επειδή παραμελούνται οι αναμνηστικές δόσεις απαραιτητη ειναι οργανωμενη εκστρατεία εμβολιασμού
2) χρησιμη η συνεργασία των περιφερειακών κέντρων
3) σημαντικος ο ρόλος της νοσηλεύτριας.
 

Φ.Α. Χαλιώτης, Δ.Α. Παπαναστασίου

Παιδιατρική Κλινική Πανεηιστημίου Πατρών

Σκοπος της μελέτης αυτής ήταν ο ηροσδιορισμος της απότελεσματικοτητας και δραστικοτητας του πρωτεϊνοηλεκτρικου σιδήρου στην από του στοματος Θεραπεία της σιδηροπενικής αναιμίας στα παιδιά. Συμπεριελήφθησαν 50 παιδιά 25 αγορια και 25 κορίτσια μέσης ηλικίας 77.3 ± 47 μήνες (ευρος 12 με 173) και έλαβαν για 2 μήνες 4mg/kg στοιχειακου Fe, με μεγίστη ημερήσια δοση τα 80mgr. Πριν την έναρξη της Θεραπείας, ένα και δυο μήνες μετά, εγένετο κλινικος και εργαστηριακος ελεγχος των ασθενών (αιματοκρίτης, Hb, ερυθρά αιοσφαίρια, MCV, Fe ορου, Tibc και φερριτίνη ορου). Το φαρμακο ήταν καλά ανεκτο, ηαρατηρήθηκαν μονο ήπιες ανεπιθυμητες ηαρενέργειες σε 6 ασθενείς οπως κοιλιακος ηονος, διάρροια, ναυτία, έμετος. Δυο από τους ασθενείς αυτους διέκοψαν την θεραπεία. Μετά από ένα μήνα Θεραπείας η άνοδος της Hb, Ht, Mcv, Fe ορου και φερριτίνης ήταν σημαντική και συνεχίστηκε και κατά τον δευτερο μήνα θεραπείας. Η αυξηση των αιματολογικών παραμέτρων μετά θεραπεία δεν εξαρτάτο από το φυλο και την ηλικία των παιδιών.
Συμπερασματικά ο πρωτεϊνοηλεκτρικος σιδηρος είναι ένα δραστικο και καλά ανεκτο φάρμακο στην από του στοματος Θεραπεία της σιδηροπενικής αναιμίας στα παιδιά, πλεονεκτεί δε έναντι του ηολυμαλτοζικου σιδήρου στην αντιμετώηιση της σιδηροπενικής αναιμίας στα παιδιά κυρίως κατά τον πρώτο μήνα Θεραπείας.
 

Κυρατζοπονλου Ασημίνα, Παπαδέα Ηρώ, Ζακλίν Ιουσέφ, Κονδύλης Ανδρέας, Τσόλας Γεώργιος Παπαδάκη Εργάνη

Παιδιατρικό Τμήμα Ν.Γ.Ν. Ελευσίνας « ΘΡΙΑΣΙΟ »
 

Το Νοσοκομείο μας με την επωνυμία Ν.Γ.Ν. Ελευσίνας « ΘΡΙΑΣΙΟ »
Δυναμικότητας 400 κλινών, καλύπτει τις υγειονομικές ανάγκες της εγγύς γεωγραφικής περιοχής με πληθυσμό περίπου 200.000 και της ερύτερης γεωγραφικής περιοχής με πληθυσμό περίπου 500.000 κατοίκων. Σύμφωνα με τα διεθνή δεδομένα το 25% των κατοίκων αυτών απότελεί τον παιδικό πληθυσμό. Στον πληθυσμό της περιοχής, η οποία λόγω του έντονα βιομηχανικού χαρακτήρα παρουσιάζει αυξημένη μόλυνση του περιβάλλοντος περιλαμβάνονται υποβαθμισμένες κοινωνικά και οικονομικά ομάδες, οι οποίες αδυνατούν να καλύψουν στοιχειώδες ανεκτές συνθήκες διαβίωσης των παιδιών. Το Παιδ/κο Τμήμα του Νοσοκομείου, δυναμικοτητας 39 κρεβατιών, είναι στελεχωμένο σύμφωνα με τον Οργανισμό του  Νοσοκομείου με ένα Δ/ντη, 2 Επιμελ. Α’, και   4 Επιμελ. Β’ και έχει αναγνωριστεί για την εκπαίδευση Ιατρών στα 2 πρώτα χρόνια της Ιατρικής ειδικοτητας της Παιδιατρικής. Mε βάση την απόφαση  της σταδιακής λειτουργίας του Νοσοκομείου το  Παιδ/κο Τμήμα οργ΄σανωσε και λειτούργησε αρχικά Τακτικά Εξωτερικά Ιατρεία ( ΤΕΙ ), τον Ιούλιο του 1996. Τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους  άρχισε η λειτουργία του τμήματος Επειγοντων Περιστατικών (ΤΕΠ),με ταυτόχρονη εφημερία του Νοσοκομείου έως 10.00 μ.μ. εκτός από Σαβατοκύριακα καιαργίες. Η έναρξη λειτουργίας του Παιδ/κου Τμήματος έγινετον Οκτώβριο του 1996. Κατά το χρονικό διάστημα της 18μηνης λειτουργίας  του Παιδ/κου Τμήματος, στα ΤΕΙ εξετάσθηκαν 4882 παιδιά, στο ΤΕΠ 2834, ενώ σστην Παιδ/κη Κλινική νοσηλεύθηκαν 658 παιδιά και παρακολουθήθηκαν 114  νεογνά της Μ/Γ  Κλινικής. Το σύνολο των ημερών νοσηλείας ήταν 2286 ημέρες με μέσο όρο νοσηλείας 3,4 ημέρες. Για την  διερεύνηση των περιστατικών έγιναν 5859 παρακλινικές εξετάσεις. Η μέχρι σήμερα λειτουργία του Παιδ/κου Τμήματος επιτεύχθηκε με την βοήθεια απόσπασμένων γιατρών από Νοσοκομεία ή Αγροτικά Ιατρεία. Είναι λυπηρό ότι ακόμη και σήμερα  η στελέχωση του Παιδ/κου Τμήματος δεν έχει ολοκληρωθεί. Παρά τις δυσκολίες, το Παιδιατρικό Τμήμα κατόρθωσε να επιτύχει τους στόχους του, αυξάνοντας το προσφερόμενο έργο του σε όλους τους τομείς των δραστηριοτήτων του. Η περαιτέρω ανάπτυξή του κρίνεται αναγκαία λόγω τών μεγάλων αναγκών για  την Παιδιατρική φροντίδα του Παιδικού πληθυσμού της περιοχής.

ΕΚΛΕΚΤΙΚΗ ΜΕΡΙΚΗ IgA ΑΝΟΣΟΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ

Μήλα Μαρία, Μποζοβίτη Ντιάνα, Παπαδέα Ηρώ, Παπαδάκη Εργάνη

Παιδιατρικό Τμήμα  Ν.Γ.Ν Ελευσίνας « Θριάσιο »

Η εκλεκτική ανεπάρκεια της IgA ανοσοσφαιρίνης απότελεί την πιο συχνή ανοσοανεπάρκεια  στην παιδική ηλικία.  Η ανεπάρκεια της ΙgΑ ανοσοσφαιρίνης μπορεί να είναι εκλεκτική ή να συνδυάζεται με άλλες ανοσοανεπάρκειες. Στη Διεθνή Βιβλιογραφία αναφέρεται ο συνδυασμός της ανεπάρκειας της ανοσοσφαιρίνης IgA με ανεπάρκεια άλλων ανοσοσφαιρινών, οπως της IgE, IgG2, ΙgG4  ΙgM, καθώς και διαταραχή του φαινότυου των Τα λεμφοκυττάρων  με ελάττωση του ποσοστού των CD+4 και αύξηση του ποσοστού των CD+8 και αναστροφή τον λόγου CD4: CD8.  Η ΙgA ανοσοανεπάρκεια μπορεί. να παρουσιάζεται σποραδικά ή να έχει κληρονομικό χαρακτήρα. Το γονίδιο που ρυθμίζει την παραγωγή ττης ΙgΑ  ανοσοσφαιρίνης θεωρείται ότι εδράζεται στο χρωμόσωμα 6, επαιδή συνδυάζεται με τα αντιγόνα Β8/DR3 του ΗLA.
Η βλάβη σε γονιδιακό επίπεδο δεν έχει πλήρως διευκρινιστεί. Έχει διατυπωθεί η άποψη ότι η παραγωγή των ανοσοσφαιρίνων  ρυθμίζεται από ένα κοινό γόνο, με περιορισμένη διεισδυτικότητα και αυτοσωματικού   χαρακτήρα κληρονομικότητα.   Η ανεπάρκεια της ΙgΑ ανοσοσφαιρίνης μπορεί να είναι τυχαίο εύρημα.0ι συμπτωματικοί ασθενείς παρουσιάζουν συχνές λοιμώξεις κυρίως από το αναπνευστικό και το πεπτικό. Περιγράφεται η περίπτωση αγοριού ηλικίας 4,5 χρόνων, που εισήχθη στην Κλινική μας με συμπτώματα από το γαστρεντερικό. Επρόκειτο για την 11η  εισαγωγή του παιδιού σε Νοσοκομείο από ηλικίας10 μηνών. Τα αίτια των προηγουμένων εισαγωγών του παιδιού στο  Νοσοκομείο ήταν συνήθως λοιμώξεις του πεπτικού και σε μια περίπτωση σηψαιμία από Gram βακτηρίδιο. Από τον έλεγχο των ανοσοσφαιρινών βρέθηκε  μερική εκλεκτική ανεπάρκεια της ανοσοσφαιρίνης IgA  (με τιμή 6,6 mg/dl), φυσιολογικές τιμές των νπολοίπων ανοσοσφαιρινών σωμπεριλαμβανομένων των υποτάξεων της ανοσοσφαιρίνης IgG. Ο υπόλοιπος ανοσολογικος έλεγχος βρέβηκε φυσιολογικός συμπεριλιαμβανομένου και του ανοσοφαινότυπου των Τ λεμφοκυττάρων.

Δευτεραίος Σ., Αλεξιάδης Γ., Μανάβης Ι.

Ακτινολογικο Εργαστήριο Δ.Π.Θ.

Πραγματοποιήθηκε υπερηχογραφικος έλεγχος 340 νεογνών δια μέσου της προσθιας πηγής, με τη χρήση υπερηχογραφικών κεφαλών 5 και 7,5 MHz, με σκοπο τη μέτρηση των πλαγίων κοιλιών.
Με τομές στεφανιαίες, οβελιαίες, παραοβελιαίες, και « στεφανιαίες » υπο γωνία, ελέγχθηκε το κοιλιακο σύστημα των νεογνών, ενώ παράλληλα εξετάσθηκαν οι κροταφικοί λοβοί, το εξάγωνο του Willis (real time), οι σχισμές του Silvius, το μεσολοβιο και το σπληνίο αυτου, ο σκώληκας και τα ημισφαίρια της παρεγκεφαλίδας, τα χοριοειδή πλέγματα των πλαγίων κοιλιών και οπου υπήρχαν, καταγράφηκαν κυστη διαφανούς διαφράγματος (cavum septi pellucidi) και cavum νergae.
Σαν φυσιολογική παρουσία Ε.Ν.Υ. θεωρήθηκε η μικρή ( γραμμοειδής) εμφάνισή του τοσο στις στεφανιαίες οσο και στις οβελιαίες τομές. Οι στεφανιαίες τομές αναδείχθηκαν οι πλέον ενδεδειγμένες για τη μέτρηση του κοιλιακού δείκτη (ventricular index), δηλαδή της απόστασης μεταξυ του δρέπανου και του πλάγιου τοιχώματος του σώματος της πλάγιας κοιλίας. Συμπερασματικά εκτιμάμε οτι εκτος από τις έκδηλες περιπτώσεις υδροκεφάλου, μικρές απόκλίσεις του κοιλιακού δείκτη από το φυσιολογικό έχουν σημασία μονο σε συνεκτίμηση με την κλινική εικονα.
 

 Αθ. Ζαβιτσανάκης, Ε. Γκουγκούδη, Ν. Λιόλιος, Δ. Αναγνωστόπουλος

Παιδοχειρουργική Κλινική Α.Π.Θ. Γ.Ν.Ν.Θ «Γ. Γεννηματάς».

Η ουρολοίμωξη σαν εκδήλωση πρώτη, άλλης νόσου, αντιμετωπίζεται συχνά στα ιατρεία, ιδιωτικά ή νοσηλευτικών ιδρυμάτων.
Δυνατόν να είναι τυχαίο εύρημα μιας εξέτασης παρακολούθησης ενώ υποκρύπτονται και συγγενείς παθήσεις.
Σε σύνολο 4.520 παιδιών που εξετάσθηκαν στα εξωτερικά ιατρεία για διάφορες παθήσεις τα 145 κατά την εξέταση των ούρων παρουσίασαν ουρολοίμωξη. Η ουρολοίμωξη αυτή σε πρώτη φάση αναφέρεται στην αύξηση του αριθμού των λευκών αιμοσφαιρίων ενώ επιβεβαιώθηκε η  λοίμωξη με καλλιέργεια σε 24 παιδιά. Από τα 145 παιδιά νοσηλεύτηκαν τα 97. Τα 33 υποβλήθηκαν σε χειρου ργική επέμβαση για φλεγμονή της σκωληκοειδούς απόφυσης, φλεγμονή που επιβεβαιώθηκε ιστολογικά.
Στα 12 ο κλινικός και εργαστηριακός έλεγχος που επακολούθησε απεκάλυψε την 'ύπαρξη συγγενούς ανωμαλίας που η πρώτη εκδήλωση ήταν η ουρολοίμωξη. Τα 12 παρουσίασανσατην κυστεοσκόπηση έντονη δοκίδωση της ουροδόχου κύστης, ενώ τα υπόλοιπα 41 μετά από χημειοθεραπευτική αντιμετώπιση παρουσίασαν βελτίωση των συμπτωμάτων τους.
Από την ανάλυση αβίαστα βεβαιώνεται οτι η ουρολοίμωξη είναι ένα κλινικό στοιχείο που ανευρίσκεται κατά την εργαατηριακή εξέταση ούρων των παιδιών και πρέπει να απότελεί σημείο αναφοράς και ελέγχου ώστε να επιτυγχάνεται η ορθή διάγνωση.
 

Α. Ζαβιτσανάκης, Ε. Γκουγκούδη, Ν. Λιόλιος, Δ. Αναγνωστόπουλος

Παιδοχειρουργική Κλινική Α.Π.Θ.

Είναι μύθος ότι νεογνά, βρέφη, παιδιά δεν αντιδρούν και δεν θυμούνται επώδυνες καταστάσεις, ενώ είναι δεδομένο ότι τα παιδιά αρνούνται την ύπαρξη πόνου προς απόφυγή άλλης τυχόν ενέργειας επάνω τους που τη βλέπουν με το φόβο του πιθανόν να προκαλέσει πόνο. Για να είναι δυνατόν να μετρηθεί η ένταση του πόνου ακόμη και σε παιδιά που δεν ομιλούν ελέγχονται βάσει αριθμητικών και οπτικών κλιμάκων οι αντιδρ άσεις του συμπαθητικού και oι μεταβολές της συμπεριφοράς του παιδιού. Στη μελέτη περιελήφθησαν δυο ομάδες παιδιών. Στην πρώτη 317 παιδιά υπεβλήθησαν σε  προγραμματισμένη χειρουργική επέμβαση. Η αυτιμετώπιση του πόνου έγινε με τοπικό νευρικό block, με χορήγηση πεθιδίνης ή με χορήγηση αναλγητικών από το ορθό. Η δtάρκεια της επιτυγχανόμενης αναλγησίας ήταν 3-5 ώρες. Η δεύτερη ομάδα αφορά 122 παιδιά διαφόρων ηλικιών με διαφόρου βαθμού και έκταση εγκαυματική νόσο. Η αντιμετώπιση του πόνου έγινε με ενδοφλέβια χορήγηση αναλγητικών ή με χορήγηση αναλγητικών από το ορθό. H χρονική διάρκεια της επιτυγχανομένης αναλγησ'ίας ήταν 6-8 ώρες. Στις δυο ομάδες υπάρχουν και ομάδες 127 καt 47 παιδιών αντίστοιχα στις οποίες δεν χορηγήθηκε αναλγητική φροντίδα. Από τη σύγκριση των απότελεσμάτων γίνεται σαφές ότι το αίσθημα του πόνου είναι εμφανές σε 91% των παιδιών, η αναλγησία κρίνεται απαραίτητη ιατρική πράξη, πράξη που εξασφαλίζει όχι μόνο ομαλή παραμονή στους χώρους του Νοσοκομείου αλλά και ταχύτερη ανάρρωση. Τα γεγονότα αυτά βοηθούν την συνέχεια του ρυθμού της οκογένειας χωρίς η ασθένεια του παιδιού να διασαλεύει τον τρόπο ζωής και των άλλων μελών της οικογένειας.

Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΑΝΑΚΛΙΣΗΣ (TILTING TEST) ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΑΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΗΣ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑΣ  ΣΥΓΚΟΠΙΚΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ.

Α.Χ. Γιαννόπουλος, Β.Γ. Παϊλόπουλος, Γ.Ν. Κωνσταντοπούλου, Γ.Σ. Παπαδόπουλος, Γ.Σ.Τσαούσης, Β.Δ.Θανόπουλος.

Παιδοκαρδιολογικό Τμήμα, Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία» , Αθήνα.

Εισαγωγή: Τα συγκοπικά επεισόδια απότελούν ένα σύνθετο και δυσεπίλυτο διαγνωστικό και θεραπευτικό πρόβλημα της παιδικής ηλικίας. Μετά τον απόκλεισμό των συγκοπικών επεισοδίων που οφείλονται σε εξωκαρδιακές παθήσεις (παθήσεις του ΚΝΣ, υστερία, μεταβολικά νοσήματα) και αυτών που οφείλονται σε συγκεκριμένες καρδιακές παθήσεις (ανατομικές ανωμαλίες, αρρυθμίες), ένας μεγάλος αριθμός αυτών παραμένει αδιευκρίνιστης αιτιολογίας. Η δοκιμασία ανάκλισης (ΔΑ) απότελεί μία χρήσιμη διαγνωστική μέθοδο στην ανάδειξη των συγκοπικών επεισοδίων που οφείλονται σε δυσλειτουργία του Αυτόνομου Νευρικού Συστήματος (ΑΝΣ).
Υλικό και Μέθοδοι: Υλικό της μελέτης μας απότέλεσαν 108 παιδιά και έφηβοι ηλικίας    11,2+/-2,6 (4-17) ετών και ΣΒ 42,6+/-12,5 (20-75) kg με ιστορικό τριών τουλάχιστον συγκοπικών επεισοδίων στην διάρκεια ενός έτους. 63 (58%) εκ των ασθενών (ασθ) ήταν κορίτσια και 45 (42%) αγόρια. Η παρουσία εξωκαρδιακών και καρδιακών παθήσεων-αιτίων των επεισοδίων απόκλείστηκε μετά πλήρη νευρολογικό, βιοχημικό και καρδιολογικό έλεγχο. 0 καρδιολογικός έλεγχος περιελάμβανε εκτός του λεπτομερούς ιστορικού και της κλινικής εξετάσεως, απλό και Holter (24h) ΗΚΓ, υπερηχοκαρδιογράφημα 2-διαστάσεων με έγχρωμο Doppler και δοκιμασία κόπωσης σε κυλιόμενο τάπητα (Βruce). Στους ασθ που όλα τα ανωτέρω απέβησαν αρνητικά προχωρήσαμε σε τροποποιημένη για παιδιά δοκιμασία ανάκλισης που γινόταν σε ύπτια θέση επί 30 min και σε όρθια Θέση επί 20 min.
Απότελέσματα: 52 από τους 108 (48%) ασθ παρουσίασαν θετική δοκιμασία. Από τους ασθενείς αυτούς 29(55%) ήταν κορίτσια, ενώ οι υπόλοιποι 23(45%) αγόρια. Από τις 52 θετικές δοκιμασίες οι 9 (17%) ήταν τύπου καρδιακής αναστολής, οι 8 (15%) ήταν τύπου αγγειακής καταστολής και οι 35 (68%) μικτού τύπου.
Συμπέρασμα: Η δοκιμασία ανάκλισης απότελεί μία χρήσιμη και απλή αναίμακτη εξέταση για την ανάδειξη της δυσλειτουργίας του Α.Ν.Σ. σε παιδιά με συγκοπικά επεισόδια και αρνητικό κλινικοεργαστηριακό καρδιακό και εξωκαρδιακό έλεγχο.

Θ. Ταμπάκης

Νεογνολογικό Τμήμα Γ.Π.Ν. Αλεξ/πολης

Σκοπός της εργασίας ήταν η μελέτη  και η προσπάθεια ερμηνείας του τρόπου που εδώ και χιλιάδες χρόνια κρατιούνται τα παιδιά στην αγκαλιά των γονιών τουs. Έτσι εξετάσθηκαν και καταγράφηκαν σε πρωτόκολλο, τέσσερα διαφορετικά γκρουπ που το καθένα περιλάμβανε 100 μητέρες με τα βρέφη τους. Στο πρώτο υπήρχε η βρεφοκρατούσα Παναγία σε παραστάσεις της από τη Δύση ( l2os - l9os αιώνας). Στο δεύτερο ήταν επίσης η Παναγιά με το Χριστό σε τοιχογραφίες, εικόνες από διάφορα μέρη  της Ελλάδας. Το υλικό συμπληρώθηκε από πίνακες ζωγραφικής, όπου απεικόνιζαν μητέρες αγκαλιά με τα βρέφη τους. Η τρίτη ομάδα περιλάμβανε τη βρεφοκρατούσα Παναγιά σε εκκλησίες και ξωκλήσια της Θράκης. Τέλος μελετήθηκαν επίσης μητέρες, επίτοκες ή μη, αλλά και πατέρες που εξετάσθηκαν στο Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης. Σημειώθηκε η αριστεροχειρία ή δεξιοχειρία τους. Στην Α, ομάδα ο Χριστός (βρισκόταν στην αριστερή πλευρά της μητέρας του σε ποσοστό 82%. Στην Β' σε 88%  στην επόμενη, Θρακιώτισα Παναγία με το Χριστό, σε ποσοστό 90% και στην τελευταία ομάδα η αριστερότροπη κράτηση του παιδιού ήταν 85%. Στους άντρες δεν βρέθηκαν διαφορές. Όλες οι αριστερόχειρες μητέρες ήταν και αριστερότροπες. Συνολικά τέσσερις στις πέντε μητέρες είναι ομοιότροπες δηλαδή αριστερότροπες. Δεν βρέθηκαν ανάλογες εργασίες για να συγκρίνουμε τα απότελέσματά μας. Οι MANNING και TSAMPERLEN ζωολόγοι, σε έρευνές τους βρήκαν τάση αναλογίας σε χιμπατζήδες και γορίλες. Πιθανόν ένα βρέφος που το κρατά η μητέρα του στο αριστερό της χέρι να ακούει τους χτύπους της καρδιάς καθαρότερα και έτσι να ηρεμεί. Μια  άλλη εκδοχή είναι ότι το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου είναι ειδικευμένο στις "γλωσσικές λειτουργίες" ενώ το δεξιό στην "ανάλυση των αισθημάτων". Εξαιτίας της διάρθρωσης του νευρικού μας συστήματος τα ερεθίσματα που δέχεται η αριστερή πλευρά του σώματός μας διοχετεύονται από τα αισθητήρια όργανα στο δεξιό ημισφαίριο του εγκεφάλου μας. Κι αυτό αναλύει τις διαθέσεις τον παιδιού.

Μ.Φωτοπούλου, Γρ.Σπυρόπουλος, Σ.Φουρτούνη, Γ.Πολλάλης, Α.Εξάρχου, Π.Πάϊκος

Οφθαλμολογική Κλινική Νοσοκομείου Παίδων «Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ»

Η Νευροινωμάτωση ανήκει στην ομάδα των φακοματώσεων και χαρακτηρίζεται από την παρουσία αμαρτωμάτων σε διάφορα συστήματα, σε συνδυασμό με διαταραχές μελάγχρωσης του δέρματος.
Σκοπός της εργασίας είναι η αναζήτηση οφθαλμολογικών ευρημάτων σε παιδιά που πάσχουν από Νευροϊνωμάτωση τύπου Ι. Την τελευταία δεκαετία εξετάσθηκαν στην Κλινική μας 48 παιδιά με νευροϊνωμάτωση τύπου Ι. Οι αιτίες πρώτης εξέτασης κατά σειρά συχνότητος ήταν: πρόπτωση βολβού, μείωση οπτικής οξύτητας, στραβισμός, δυσμορφία-πτώση βλεφάρου, οστικές ανωμαλίες κόγχου, γλαύκωμα και διερεύνηση λόγω cafe αυ lait κηλίδων ή θετικού οικογενειακού ιστορικού. H συχνότητα των οφθαλμολογικών εκδηλώσεων ήταν: οζίδια ίριδας σε 40 παιδιά (83,3%), γλοίωμα και ατροφία ΟΝ σε 19 (39,5%), πρόπτωση βολβού σε 10 (20,8%), πλεξίμορφο νευρίνωμα σε 5 (10,4%), ανωμαλία οστών κόγχου σε 2 (4,1 %) και γλαύκωμα σε 2 παιδιά (4,1 %). 'Οσον αφορά τις συστηματικές εκδηλώσεις, όλα τα παιδιά είχαν cafe au lait κηλίδες, ελαφρά διανοητική καθυστέρηση 5 (10,4%) και σκολίωση 2 (4,1%). Η νευροϊνωμάτωση τύπουν Ι συχνά συνοδεύεται με σοβαρά οφθαλμολογικά προβλήματα που μπορεί να έχουν σαν απότέλεσμα μερική ή πλήρη απώλεια της όρασης

Φωτόπουλος Σπύρος, Ρούγκας Κων/νος, Ανατολίτου Φανή, Βλαχογιώργου Κατερίνα, Αμαριωτάκης Απόστολος, Ξάνθου Μαριέττα

Β'Νεογνικό Τμήμα Νοσοκομείου Παίδων «Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ», και Τμήμα Ηλεκτροφυστολογίας Οφθαλμιατρείου Αθήνας

'Εχει διαπιστωθεί ότι η ωρίμανση του νευρικού συστήματος και των φωτουποδοχέων του οφθαλμού σχετίζονται και με τα Μακράς Αλύσου Πολυακόρεστα Λιπαρά Οξέα (ΜΑ-ΠΑΛΟ) που αθροίζονται στον εγκέφαλο και τον αμφιβληστροειδή κατά τη διάρκεια του τελενταίου τριμήνου της εγκυμοσύνης και τους πρώτους μετά την γέννηση μήνες της ζωής τους. Σκοπός της μελέτης ήταν η εκτίμηση της επίδρασης τριών διαφορετικών τύπων γαλάτων, που προορίζονται για ΠΧΒΓ νεογνά, στη νευρολογική και λειτουργική ωρίμανση της οπτικής οδού προώρων νεογνών με ΒΓ< 1500γρ. Κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων ετών μελετήσαμε 51 τέτοια νεογνά. Δέκα πέντε από αυτά σιτίσθηκαν με ανθρώπινο γάλα (Ομάδα-ΑΓ), 18 πήραν ειδικά τροποποιημένο, για πρόωρα, αγελαδινό γάλα (Ομάδα-Α) και τα υπόλοιπα 18 σιτίσθηκαν με το ίδιο ειδικό γάλα εμπλουτισμένο και με ΜΑ-ΠΑΛΟ (ΟμάδαΒ). Ο έλεγχος περιελάμβανε προκλητά δυναμικά ινιακού λοβού (ΠΔΙΛ) και ηλεκτροαμφιβληστροειδογράφημα (ΗΑΓ). Τα βρέφη εξετάζονταν όταν σιτίζονταν απόκλειστικά από το στόμα, τουλάχιστον με 150ml/kgr* ημερησίως και τέσσερις εβδομάδες αργότερα. Κατά την αξιολόγηση των απότελεσμάτων αφού συνεκτιμήθηκαν στα ΠΔΙΛ και στο ΗΑΓ, τόσο « ο λανθάνων χρόνος» όσο και το « εύρος κύματος», διαπιστώθηκε ότι τα νεογνά της ομάδας B παρουσίασαν βελτίωση όσον αφορά την ωρίμανση και των τεσσάρων μεγεθών σε ποσοστό κατά μέσον όρο 23,6%, η αντίστοιχη βελτίωση στα νεογνά της ομάδας ΑΓ ήταν 16,8%, ενώ στα νεογνά της ομάδας Α, η βελτίωση ήταν 10,2%. Οι διαφορές ήταν σημαντικές μεταξύ των νεογνών της ομάδας Β και των νεογνών της ομάδας Α (p<0.001) καθώς επίσης μεταξύ των νεογνών της ομάδας ΑΓ και των νεογνών της ομάδας Α( p<0.05). Σνμπερασματικά, από τα μέχρι τώρα απότελέσματα πιστεύουμε ότι τα μακράς αλύσου πολυακόρεστα λιπαρά οξέα, έχουν θετική επίδραση στην όραση των πολύ προώρων νεογνών.

Ξάνθης Ανδρέας*, Παπαδόπουλος Σάββας* ,Ανδρουλάκης Ιωάννης

Παιδιατρική Κλινική Δ.Π.Θ. - Γ.Π.Ν.Αλεξανδρουπόλεως
(*Φοιτητές Ιατρικής)

Ενδιαφέρονσα εξέλιξη στον τομέα της ενεργητικής ανοσοποίησης για τις συνήθεις παιδικές αρρώστιες απότελεί η παρασκευή ακυτταρικών εμβολίων, τα οποία απότελούνται από μία ή λίγες κεκαθαρμένες πρωτείνες και όπως αναφέρεται, εμφανίζουν μικρότερης έκτασης και σοβαρότητας παρενέργειες από τα αντίστοιχα ολοκυτταρικά εμβόλια.
Σκοπός της παρούσης μελέτης ήταν η καταγραφή της έκτασης του εμβολιασμού με το ακυτταρικό εμβόλιο του κοκκύτου, που πρόσφατα κυκλοφόρησε στη χώρα μας, στους πέντε Νομούς της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.
Στον πίνακα αναφέρονται αριθμητικά οι δόσεις του εμβολίου που χορηγήθηκαν (πωλήθηκαν) ανά έτος και κατά Νομό από την ημέρα που κυκλοφόρησε (Σεπτέμβριος 1996) έως το πρώτο τρίμηνο του 1998 :

Έτος /Νομός        'Εβρος     Ροδόπη    Ξάνθη    Καβάλα    Δράμα       Σύνολο/ 'Έτος
1996(δ 'τρίμηνο)      202            ~               4             357             25                 386
1997                         766           47             58          1161           222               2254
1998( α' τρίμηνο)     284           10             31            248             75                 648
Σύνολο                   1252           57             93         1766            322               3490

Θεωρώντας δεδομένο από μελέτες του παρελθόντος ότι περίπου το 80% των βρεφών εμβολιάζονται στην χώρα μας για τον κοκκύτη  (στη Θράκη περίπου 70%), καθώς επίσης ότι το 1997 οι γεννήσεις στους πέντε Νομούς ήταν 5.860, θα χορηγήθηκαν το προαναφερθέν διάστημα 30.000 περίπου δόσεις αντικοκκυτικού εμβολίου. Σχολιάζονται οι ιδιότητες και οι ενδείξεις εφαρμογής του νέου εμβολίου, καθώς και η μέχρι σήμερα διάδοσή του στην περιφέρεια μας.
 

Χ. Πιπερίδου, Α. Τσαλκίδης, Μ. Κουραντζή, Ι. Ηλιόπουλος, Α. Ραματάνη, Ι. Ανδρουλάκης.

Παν. Παιδιατρική Κλινική και Παν. Νευρολογική Κλινική του Δ.Π.Θ.

Παρουσιάζεται περίπτωση βρέφους 14 μηνών με ψυχοκινητική καθυστέρηση, επιληπτικές κρίσεις και οργανική βλάβη εγκεφάλου που στο ΗΕΓράφημα παρουσίαζε ψευδο-περιοδική εμφάνιση πνοών από βραδέα κύματα υψηλού δυναμικού, αιχμών και συμπλεγμάτων αιχμής-κύματος, ενώ στα μεσοδιαστήματα ο βασικός ρυθμός ήταν πολύ χαμηλού δυναμικού (Suppresion-burst patterns). Ο ασθενής ανταπόκρίθηκε θετικά στην αντι-E αγωγή (ACTH και στη συνέχεια βιγκαμπατρίνη).
 Σχολιάζονται τα βιβλιογραφικά δεδομένα για την επιληπτική εγκεφαλοπάθεια της βρεφικής ηλικίας διότι υπάρχει ασάφεια ως προς την ταξινόμηση ή διαχωρισμό τους με βάση την κλινική εικόνα, τα ΗΕΓραφικά ευρήματα και τη θεραπεία-πρόγνωση.

Σκεντέρης Ν., Νταρίλης Ε., Σάλεχ Σ., Χίτογλου-Μακέδου Α., Παντελιάδης Χ.

Ιατρείο Δυσλιπιδαιμιών, Γ' Παιδιατρική Κλινική ΑΠΘ, Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσ/νίκης

Οι δυσλιπιδαιμίες στα παιδιά δεν είναι σπάνιες, όπως πιστευόταν. Στα 3 χρόνια λειτουργίας του Ιατρείου αντιμετωπίσθηκαν 46 παιδιά (30 αγόρια και 16 κορίτσια) και οι οικογένειέςτους. Παρουσιάζεται η αντιμετώπισή τους, που περιλάμβανε: λεπτομερές ατομικό και οικογενειακό ιστορικό νοσημάτων που συνδέονται με τις δυσλιπιδαιμίες, ιστορικό διαιτητικό και συνηθειών σωματικής άσκησης, κλινική εξέταση, μετρήσεις (βάρους και ύψους σώματος, καθώς και αρτηριακής πίεσης),  εργαστηριακό έλεγχο, ηλεκτροκαρδιογράφημα, ακτινογραφία
θώρακα, υπερηχοκαρδιογράφημα (κατά περίπτωση) και διαιτητικές οδηγίες (κατασκευή διαιτολογίου από την εθελόντρια διαιτολόγο του Ιατρείου, μετά από συζήτηση και παρακολούθηση της συμμόφωσης σ' αυτό). Φαρμακευτική αγωγή δεν χορηγήθηκε μέχρι στιγμής. Από την εμπειρία του Ιατρείου προκύπτει: 1) o συντονισμός της πολύπλευρης αντιμετώπισης του παιδιού και της οικογένειας με πρόβλημα δυσλιπιδαιμίας δεν είναι εύκολη υπόθεση 2) σε 10 ασθενείς η χοληστερίνη αίματος ήταν > 300mg% και οι τιμές των άλλων λιποπρωτεϊνών παθολογικές επίσης, με απότέλεσμα, πλην της διαιτητικής αντιμετώπισης, εξετάσθηκε η πιθανότητα χορήγησης φαρμακευτικής αγωγής, κατά κανόνα εφ' όσον η ηλικία των ασθενών είναι > 10 ετών. Η παρακολούθηση των ασθενών και των οικογενειών τους συνεχίζεται.

Δαμιανάκη Δέσποινα, Θεμελή Βασιλική, Ζήκα Ιωάννα, Μαγαζιώτου Ιωάννα, Τσούτσινος Αλέξανδρος.

Παιδιατρική Κλινική, Τζάννειο Νοσοκομείο Πειραιώς

Σκοπός: Σκοπός της εργασίας είναι η καταγραφή των προβληματισμών του σύγχρονου 'Ελληνα γονιού σχετικά με την διαπαιδαγώγηση των παιδιών του.
Υλικό : Συμπληρώθηκε πρότυπο ερωτηματολόγιο από 324 γονείς που στέλνουν το ένα ή και τα 2 παιδιά τους σε παιδικό σταθμό και οι οποίοι κατοικούν σε διαφορετικές συνοικίες της Αθήνας. Απότελέσματα : Η μέση ηλικία των πατέρων είναι 35,19 έτη και η μέση ηλικία των μητέρων είναι 31,52 έτη. Από τα 324 παιδιά τα 180 (55,55%) είναι αγόρια και τα 144 (44,45%) κορίτσια. Η μέση ηλικία των παιδιών είναι 3,3 έτη. Το 65% των ερωτηθέντων έχουν ιδιόκτητη κατοικία ενώ το 45% ενοικιάζουν. Τα απότελέσματα της μελέτης βρέθηκε οτι είναι ανεξάρτητα του τόπου διαμονής των γονιών καθώς επίσης και του μορφωτικού και κοινωνικο-οικονομικού επιπέδου αυτών.
Το 38% των ερωτηθέντων θεωρεί ότι το πιο σημαντικό για το παιδί τους είναι να γίνει ηθικός άνθρωπος, ενώ το 37,5% να είναι ευτυχισμένο. Μόνο το 13% θεωρεί σημαντικό να έχει φίλους και τέλος το 11,5% πιστεύει, ότι ο πιο σπουδαίος σκοπός τους είναι να γίνει καλός μαθητής. Στο 83,33% των γονέων η πιο σημαντική ανησυχία για το μέλλον των παιδιών τους είναι η σοβαρή ασθένεια ή ατύχημα. Όταν το παιδί τους κάνει κάποια αταξία, το 80,39% απάντησε ότι συνήθως εξηγεί σ' αυτό γιατί η συμπεριφορά του δεν είναι σωστή. Επίσης, το 70,17% των γονέων μερικές φορές μαλώνει το παιδί του και το 56,5% μερικές φορές ασκεί κάποια μορφή σωματικής τιμωρίας. Το 95,64% των γονέων διαβάζει στο παιδί του όσο πιο συχνά μπορεί την εβδομάδα ενώ το 25% τραγουδά ή παίζει κάποιο όργανο σ' αυτό. Το 79,72% των ερωτηθέντων θεωρούν ότι είναι καλύτεροι γονείς από τους δικούς τους. Επίσης, ενώ ο παππούς και η γιαγιά ζουν σε ποσοστό 93,62% από την πλευρά της μητέρας και 97,88% από την πλευρά του πατέρα, μόνο το 11,51% φροντίζουν τα εγγόνια τους. Τέλος, το 78,72% θεωρεί ότι δεν επαρκούν οι υπηρεσίες του κράτους. Το 38,17% των γονέων δεν έχουν πάει ποτέ τα παιδιά τους σε θεάματα, βιβλιοθήκες και θέατρο, ενώ το 55,31 % τα πηγαίνει λιγότερο συχνά από μια φορά την εβδομάδα. Επίσης, το 70,59% των παιδιών δεν έχει παίξει ποτέ με ηλεκτρονικό παιχνίδι ή υπολογιστή.
Στην ερώτηση σε ποιούς θ' απευθυνθούν για να συμβουλευθούν για την ανατροφή των παιδιών τους, το 32,37% απάντησε σε βιβλία, το 23,87% σε γιατρούς, νοσοκόμους και λειτουργούς υγείας, το 31,25% στον σύζυγό τους και τέλος το 12,51% στην μητέρα ή πεθερά τους.
Συμπέρασμα : Ο σύγχρονος Έλληνας γονιός ανεξάρτητα τόπου διαμονής σε συνοικία των Αθηνών, ανησυχεί φοβερά για την σωματική υγεία των παιδιών του και δεν εμπιστεύεται τους γονείς του για την φροντίδα τους, τους οποίους και θεωρεί χειρότερους γονείς από εκείνον.

Μιχαηλίδη Ε., Σμυρνάκη Π., Πασπαλάκη Π., Κουβίδη Ε., Μπιτσώρη Μ., Μαντζουράνη Ε.,

Παιδιατρική Κλινική, Περιφερειακό Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου, Πανεπιστήμιο Κρήτης.

Σκοπος. Ανεύρεση συνύπαρξης άσθματος με λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού (ρινίτις, παραρρινοκολπίτις, ωτίτις) και πιθανή συσχέτιση της λοίμωξης με την κλινική βαρύτητα του άσθματος.
Υλικό-Μέθοδος. Μελετήσαμε τα ιστορικά 200  ασθματικών ασθενών μιας ηλικίας 6-14 ετών και κατατάξαμε τη νόσο τους σε ήπιο, μέτριο και βαρύ άσθμα (Διεθνής Ομοφωνία Άσθματος). Εν συνεχεία εξετάσαμε την ύπαρξη ή όχι ιστορικού λοίμωξης του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος (ρινίτιδας - ιγμορίτιδας - ωτίτιδας) και την πιθανή συσχέτιση είδους λοίμωξης και βαρύτητας άσθματος.
Απότελέσματα. Ιστορικό ιγμορίτιδας, ωτίτιδας ή ρινίτιδας βρέθηκε να συνυπάρχει με άσθμα σε ποσοστά 34%, 57% και 71% αντίστοιχα. Ιγμορίτιδα συνυπήρχε με ήπιο, μέτριο και βαρύ άσθμα σε ποσοστά: 28%, 63 % και 65 %. Ιστορικό ωτίτιδας βρέθηκε στο ήπιο: 71 %, στο μέτριο: 57% και 46% στο βαρύ. Ιστορικό ρινίτιδας βρέθηκε σε όλες τις κατηγορίες βαρύτητας σε ψηλά ποσοστά (ήπιο: 71%, μέτριο: 70%, βαρύ: 84%). Η ολική IgE ήταν σταθερά αυξημένη (ήπιο: 563IU/ML, μέτριο: 647IU/ML, βαρύ: 1054IU/ML). Η ειδική IgE έναντι των Dermatophagoides pteronyssinus και farinae βρέθηκε να συσχετίζεται περισσότερο με βαρύ (77%) παρά με ήπιο (52%) και μέτριο άσθμα (50%) Συμπεράσματα. Στο άσθμα ανεξαρτήτως βαρύτητας συνυπάρχει ρινίτιδα σε σημαντικό ποσοστό. Η παραρρινοκολπίτιδα σχετίζεται συχνότερα με μέτριο και βαρύ άσθμα, ενώ οι συχνές ωτίτιδες με άσθμα ήπιας βαρύτητας. Προτείνεται έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία της συνοδού λοίμωξης με σκοπό την απότελεσματικότερη αντιμετώπιση του άσθματος.

Κουβίδη Ευφροσύνη, Μιχαηλίδη Ελένη, Πασπαλάκη Πηνελόπη, Μπιτσώρη Μαρία, Σμυρνάκη Πηνελόπη, Σκαλιδάκη Μαρία, Μαντζουράνη Εναγγελία.

Παιδιατρική Κλινική, Πε.Πα.Γ.Ν.Η., Πανεπιστήμιο Κρήτης.

Σκοπός. Συγκριτική αξιολόγηση παραγόντων κινδύνου σε ασθματικά παιδιά που εκδήλωσαν wheezing (συρρίτουσα αναπνοή) πριν ή μετά τα 3 πρώτα χρόνια ζωής.
Υλικό-Μέθοδος. Εξετάσθηκαν 2 ομάδες ασθματικών παιδιών. Η ομάδα A περιελάμβανε 100 παιδιά με wheezing σε ηλικία κάτω των 3 ετών, ενώ η Β 100 παιδιά με συμπτώματα άσθματος μετά τον τρίτο χρόνο ζωής. Αξιολογήθηκε στις δύο ομάδες η επίδραση των παραγόντων: λοίμωξη, κάπνισμα, οικογενειακό ιστορικό άσθματος, κοινωνικοοικονομικό επίπεδο, είδος θέρμανσης και κλιματολογικές συνθήκες τόπου διαμονής.
Αποτελέσματα. Οι λοιμώξεις αποτελούν συχνότερο εκλυτικό παράγοντα ασθματικής κρίσης στην ομάδα Α σε σχέση με την Β (67% έναντι 42% αντίστοιχα). Το ποσοστό γονέων καπνιστών ήταν εξίσου υψηλό (Α:64%, Β:65%). Οικογενειακό ιστορικό θετικό για άσθμα είχαν 68% των παιδιών της A και 72% της Β. Η απόυσία κεντρικής θέρμανσης ήταν σνχνότερη στην ομάδα A (44%) σε σχέση με την Β (28%). 92% των παιδιών της ομάδας Α και 97% της B ανήκαν στο μέσο και υψηλό κοινωνικοοικονομικό επίπεδο. Οι κλιματολογικές συνθήκες του τόπου διαμονής (π.χ. υγρασία) δεν διέφεραν ανάμεσα στις δύο ομάδες.
Συμπεράσματα. Στα ασθματικά παιδιά που παρουσιάζουν wheezing σε ηλικία μικρότερη των 3 ετών οι λοιμώξεις απότελούν συχνότερο εκλυτικό παράγοντα ασθματικής κρίσης απ' ότι σε παιδιά που εκδηλώνουν άσθμα σε μεγαλύτερη ηλικία. Η απόυσία κεντρικής θέρμανσης πιθανά σχετίζεται με πρωϊμότερη εκδήλωση συμπτωμάτων άσθματος στα παιδιά. Το θετικό οικογενειακό ιστορικό, το κάπνισμα, το χαμηλό κοινωνικοοικονομικό επίπεδο και οι δυσμενείς κλιματολογικές συνθήκες τον τόπου διαμονής και διαβίωσης είναι εξίσου συχνοί παράγοντες κινδύνου και στις δύο ομάδες.

Πασπαλάκη Π., Μπιτσώρη Μ., Σμυρνάκη Π., Μιχαηλίδη Ε., Κουβίδη Ε., Μαντζουράνη Ε.,

Παιδιατρική Κλινική, Περιφερειακό Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου, Πανεπιστήμιο Κρήτης.

Σκοπός της μελέτης είναι η έγκαιρη διάγνωση καt αντιμετώπιση άσθματος σε παιδιά που παρουσιάζονν πτώση της PEF μετά από άσκηση.
Σε 660 φυσιολογικά παιδιά, ηλικίας 9-10 ετών, μετρήθηκε η PEF πριν και μετά άσκηση 5 λεπτών και ερωτήθηκε η ύπαρξη ή μη ιστορικού άσθματος. 147/660 ανέφεραν ιστορικό άσθματος. Από τα 512 παιδιά χωρίς ιστορικό άσθματος, 57 είχαν πτώση της PEF μετά άσκηση, μεγαλύτερη του 15% της αρχικής τιμής. Εξετάστηκαν 30 από τα 57 παιδιά με ιστορικό, αντικειμενική εξέταση, διακύμανση της PEF (με χρήση ροομέτρου στο σπίτι για 2 βδομάδες) και σπιρομέτρηση.
Μετά από λεπτομερές ιστορικό βρέθηκε: θετικό ατομικό ιστορικό για ατοπία (ρινίτις, έκζεμα) και βήχα σε 13/30 παιδιά (43%), οικογενειακό ιστορικό άσθματος, εκζέματος ή ρινίτιδας σε 14 παιδιά (46,6%) και ιστορικό παθητικού καπνίσματος σε 23 παιδιά (77%). Η αντικειμενική εξέταση και σπιρομέτρηση αναφοράς ήταν φυσιολογική σε όλα τα παιδιά. Επανάληψη της σπιρομέτρησης 5', 10', 15' και 20' μετά από 5λεπτη άσκηση έδειξε μικρή πτώση του βίαια εκπνεόμενου όγκου /1sec (FEV1) σε 16/30 παιδιά (p<0,006-δοκιμασία t test-συσχετιζόμενα ζεύγη). Μετά χορήγηση βρογχοδιασταλτικού οι τιμές FEV1 επανήλθαν ή ξεπέρασαν τα επίπεδα σπιρομέτρησης αναφοράς σε 14/16 παιδιά. Πλην της FEVl, η PEF και η PEF 25-75 παρουσίασαν μικρές αλλά σημαντικές πτώσεις.
Μικρή πτώση της τιμής FEV1 μετά την άσκηση, συνδυαζόμενη με θετικό ιστορικό βήχα και οικογενειακο ιστορικό ατοπίας, πιθανά απότελεί πρώϊμο δείκτη υποκλινικού άσθματος. Χρειάζεται έλεγχος περισσότερων περιστατικών και μακροχρόνια παρακολούθηση πριν καταλήξει κανείς σε μόνιμα συμπεράσματα.

ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ  ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ ΠΡΑΞΗ

Θωμαίδου Λωρέττα, Στενού Αντωνία, Γριβάκη Μαρία, Μπακούλα Χρύσα

Ιατρείο Αναπτυξιακής Παιδιατρικής, Α' Παιδ/κή Κλινική Παν/μίου Αθηνών, Νοσοκ. Παίδων "Αγία Σοφία".

Η επικέντρωση της Παιδιατρικής πρακτικής στη διάγνωση και θεραπεία του άρρωστου παιδιού κάτω από την πίεση του χρόνου και την ένταση της στιγμής συνήθως απόμακρύνει τη σκέψη του παιδιάτρου από τα προβλήματα συμπεριφοράς που ενδεχομένως επηρεάζουν τη φυσιολογική εξέλιξή του. Προκειμένου να ευαισθητοποιηθεί ο παιδίατρος και προς αυτή την κατεύθυνση εφαρμόσθηκε η συμπλήρωση σύντομου ερωτηματολογίου από τους γονείς του παιδιού όσο χρονο περιμένουν να δουν το γιατρό. Οι γονείς απαντούν σε 35 ερωτήσεις με την ένδειξη «ποτέ» - « συχνά» - « μερικές φορές», που σχετίζονται με τη συμπεριφορά των παιδιών στο σπίτι και το σχολείο. Η τελική βαθμολογία διακρίνει με αντικειμενικό τρόπο τη συνήθη από την απόκλίνουσα συμπεριφορά και έτσι ευαισθητοποιεί τον παιδίατρο. Η μέθοδος εφαρμόσθηκε σε 500 παιδιά ηλικίας 4 έως 14 χρόνων που περίμεναν για εξέταση στα ΕΙ μεγάλου παιδιατρικού νοσοκομείου σε ημέρα εφημερίας. Η τελική βαθμολογία συσχετίσθηκε με δημογραφικούς κοινωνικούς και βιολογικούς παράγοντες. Απότελέσματα: Απόκλίνουσα συμπεριφορά εντοπίσθηκε σε 27% των παιδιών που μελετήθηκαν. Βρέθηκε να συνδέεται στατιστικά σημαντικά (p < 0,001) μόνο με καθυστέρηση στην έναρξη της ομιλίας και της βάδισης του παιδιού και στις περισσότερες περιπτώσεις συνέπιπτε με μια ασαφή ανησυχία των γονέων για την αναπτυξιακή εξέλιξή του, που ποτέ όμως δεν την είχαν αναφέρει στον παιδίατρο. Δεν βρέθηκε συσχέτιση μεταξύ της συχνότητας των διαταραχών συμπεριφοράς και προωρότητας, χαμηλού βάρους γέννησης, φύσεως του νοσήματος για το οποίο προσήλθαν στο νοσοκομείο και του επιπέδου εκπαίδευσης των γονέων. Συμπερασματικά: Η εφαρμογή αυτής της εύχρηστης μεθόδου με την οποία οι γονείς αντικειμενοποιούν την εικόνα της συμπεριφοράς του παιδιού τους βοηθά τον παιδίατρο -νοσοκομειακό ή ιδιώτη- να επισημάνει προβλήματα στην ανάπτυξη του άρρωστου παιδιού που σε άλλη περίπτωση θα περνούσαν απαρατήρητα στο πλαίσιο της φυσικής εξέτασής του.

ΜΠΟΡΟΥΝ ΤΑ ΑΓΡΟΤΙΚΑ ΙΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΞΑΝΘΗΣ ΝΑ  ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΝ ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ;

Αδαμίδης Δ., Ψαθά Αικατερίνη, Ανδρουλάκης Ιωάννης.

Παιδιατρικό Ιατρείο Κ.Υ. Εχίνου, Παιδιατρική Κλινική Δ.Π.Θ.

Σκοπός της μελέτης ήταν η εκτίμηση της δυνατοτητας των αγροτικών ιατρειων να αντιμετωπίσουν επείγοντα παιδιατρικά περιστατικά και να εφαρμόσουν το εθνικό προγραμμα εμβολιασμων. Καταγραφηκε ο εξοπλισμος των 42 περιφερειακών ιατρείων του ,νομου Ξάνθης. Ζυγαριά υπήρχε σε ένα, βρεφοζυγός ομως σε κανενα ιατρειο. Συσκευές ενδοφλέβιας έγχυσης σε 50%, αλλα πεταλούδες, ροοστάτες και νάρθηκες για στερέωση ορον σε παιδιά δεν ειχε κανένα ιατρείο. Συνήθη παιδιατρικά φάρμακα που χορηγούνται παρεντερικά απόυσίαζαν παντελώς. Συσκενή χορήγησης νεφελοποιημένων διαλυμάτων για παιδιά δεν βρέθηκε πουθενά. Παιδικά αντιπυρετικά είχαν 80%, σνριγγες εμβολίων 25% εμβολια 30 /ο, που διενεργούνται συτηματικά μονο από 10% των ιατ ριων. Απότελεσμαα) αδυναμια υπολογισμου της σωστής δοσης φαρμάκων, στα παιδιά β)η αδυναμία χορήγησης σε επειγουσες καταστασεις ενδοφλεβιων ή εισπνεόμενων φαρμάκων, σε ορισμένες δε περιπτώσεις ακόμα και ενδομυϊκή χορήγηση είναι ανέφικτη γ) είναι αδύνατη η συστηματική διενεργεια εμβολιασμων.
Συμπερασμα: τα περιφερειακά ιατρεία του νομού Ξάνθης στερούνται του στοιχειώδους εξοπλισμου για την αντιμετώπιση επειγοντων παιδιατρικών περιστατικών και την εφαρμογή του εθνικού προγράμματος εμβολιασμών.

ΟΞΥ ΘΩΡΑΚΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ:  ΜΕΛΕΤΗ 5 ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΔΡΕΠΑΝΟΚΥΤΤΑΡΙΚΗ ΝΟΣΟ

Βαλερή  Ροζαλία, Τσάτρα Ιωάννα, Κούση Αφροδίτη, Παρδαλός Γ., Αθανασίου-Μεταξά Μιράντα.

Α' Παιδιατρική Κλινική Α.Π.Θ. , Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης

Το οξύ θωρακικο σύνδρομο (Ο.Ο.Σ), σοβαρή επιπλοκή της δρεπανοκυτταρικής νοσου χαρακτηρίζεται από πλευροδυνία, πυρετο, υγρούς ρογχους και πνευμονικές διηθήσεις στην ακτινογραφία Θώρακα. Απαιτεί άμεση θεραπευτική αντιμετώπιση και έχει υψηλή θνητοτητα. Η διαφορική διάγνωση από την πνευμονία είναι δύσκολη. Σκοπος της μελέτης αυτής ήταν η καταγραφή της κλινικής εικονας, των εργαστηριακών ευρημάτων, της θεραπευτικής αντιμετώπισης και της εξέλιξης της νοσου. Για τον λογο αυτο μελετήθηκαν 5 παιδιά με δρεπανοκυτταρική νοσο (διπλοί ετεροζυγώτες HBS και β-ΜΑ) ηλικίας 8-17 χρονων (ΜΗ 12, 8 χρ.) που νοσηλεύτηκαν την τριετία   1994 - 1996 με Ο.Ο.Σ. 4/5 παιδιά νοσηλευόταν για επώδυνη Θρομβωτική κρίση (διάχυτα άλγη στην οσφύ- άκρα, κοιλιακή χώρα) και 1/5 για ήπια λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικοϋ. Ολα τα παιδιά αντιμετωπίζονταν με ενδοφλέβια χορήγηση υγρών, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη και αντιβιοτικά. Ο.Ο.Σ εμφανίστηκε 48-72 ώρες μετά την εισαγωγή τους στο Νοσοκομείο, σε 3/5 παιδιά με αιφνίδιο πονο στο Θώρακα, ταχύπνοια και δυσκολία στην αναπνοή ενώ σε 2/5 η εμφάνιση του ωνδρομου ήταν αμβλυχρή με πυρετο >38.5ο βήχα και προοδευτικά επιδεινούμενη αναπνευστική δυσχέρεια. 3/5 παιδιά είχαν ευρήματα ενδεικτικα μικροβιακής λοίμωξης (πολυμορφοπυρήνωση λΤΚΕ, CRP +) αλλά σε κανένα δεν απόμονώθηκε κάποιος αιτιολογικος παράγοντας (καλλιέργειες αίματος, βρογχικών εκκρίσεων, αντισώματα για ιούς, χλαμύδια, μυκοπλασμα ). Ολα τα παιδιά παρουσίαζαν σοβαρή υποξαιμία (Ρ02<70mmHg) και αναιμία (Hb<7gr/dl) κατά την εκδήλωση του συνδρομου. Σε 3/5 παιδιά o δεξιος πνεύμονας ήταν ο συχνοτερα προσβεβλημένος με λοβώδη ή καθολική πύκνωση, ενώ σε 3/5 παιδιά παρατηρήθηκε και συνοδος πλευρίτιδα. Συμφορητική καρδιο-αναπνευστική ανεπάρκεια εκδήλωσαν 2 παιδιά και χρειάστηκαν μονάδα εντατικής νοσηλείας. Ολα τα παιδιά αντιμετωπίστηκαν με χορήγηση Οξυγονου, διαδοχικών αφαιμαξομεταγγίσεων και αντιμικροβιακών φαρμάκων με καλή έκβαση. Συμπερασματικα το Ο.Ο.Σ. είναι σοβαρή επιπλοκή της δρεπανοκυτταρικής νοσου. Η έγκαιρη αναγνώριση της υποξαιμίας και του υποαερισμού των ασθενών αυτών, είναι απαραίτητα για την καλή έκβαση της νοσου.

Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΒΑΘΕΟΣ ΚΑΘΙΣΜΑΤΟΣ (SQUATTlNG TEST) ΣΤΗΝ ΠΡΩΙΜΗ ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ ( SCREENING )  ΤΗΣ ΝΕΥΡΟΠΑΘΕΙΑΣ TQY AYTΟNOMOY ΝΕΥΡΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ, ΕΦΗΒΟΥΣ ΚΑΙ ΝΕΟΥΣ ΕΝΗΛΙΚΕΣ ΜΕ ΙΝΣΟΥΛΙΝΟΕΞΑΡΤΩΜΕΝΟ ΔΙΑΒΗΤΗ (ΤΥΠΟΥ 1, IDDM ).

Κωνσταντινίδου Λουκία, Σrαματοπούλου Μαρίκα, Σκέμπερης Β. Δίπλα Βασιλική, Ζερβάκης Ι.,  Μυταφτσής Αγγ., Δημητσίκογλου

Ν. Παιδιατρική  κλινική και Διαβητολογικο Ιατρείο Γ.Ν. Σερρών.

Οι κλασσικές δοκιμασίες για τη διάγνωση της διαβητικής νευροπάθειας του αυτόνομου νευρικού συστήματος (ΝΑΝΣ) είναι πολύ κοπιώδεις και χρονοβόρες για να εφαρμόζονται σ' ένα πολυάσχολο εξωτερικό διαβητολογικό ιατρείο. Η αναζήτηση μιάς πιο απλής και εύχρηστης μεθόδου είναι δικαιολογημένη. Το βαθύ κάθισμα (ΒΚ) προκαλεί τόσο μια αρχική κινητοποίηση του παρασυμπαθητικού (Π), όσο και μια επακόλουθη - αμέσως μετά την ανόρθωση - του συμπαθητικού (Σ), και μπορεί να εφαρμοστεί για την εκτίμηση της λειτουργικής τους ακεραιοτητας.
ΥΛΙΚΟ / ΜΕΘΟΔΟΙ. Υπό συνεχή  ΗΚΓφική καταγραφή υπολογίσθηκε η παράταση του R-R κατά το ΒΚ και η βράχυνσή του κατά την ανόρθωση, σε σχέση με τη βασική του διάρκεια (πριν το ΒΚ) και έτσι εκτιμήθηκε η αντίδραση στη δοκιμασία του Π {ΒΚ/Π) και του Σ (ΒΚ/Σ), καθώς και η αθροιστική απαντητικότητα {ΒΚ/Π + ΒΚ/Σ) του ΑΝΣ σε 60 μη διαβητικά άτομα (ομάδα ελέγχου) και σε 33 διαβητικά άτομα με IDDM, ίδιας ηλικίας (6-15 και 16-25 ετών) και φύλλου. Ολοκληρώθηκε, έτσι, και σ' αυτές τις ηλικίες προηγούμενη μελέτη μας σε ενήλικες ( 26 ετcών ) διαβητικούς. Η όλη διαδικασία διαρκεί 4 min.
ΕΥΡΗΜΑΤΑ.1) Το score  τόσο της παρασυμπαθητικής (8ΚlΤΤ),  όσο και της συμπαθητικής (ΒΚ/Σ) αντίδρασης του ΑΝΣ στη δοκιμασία του ΒΚ βρέβηκε μικρότερο στα διαβητικά, σε σχέση με τα μη διαβητικά άτομα (ρ <  0,05 μέχρι ρ>0,001 ). 2) Σε κανένα άτομο της ομάδας ελέγχου η BK/Π ή η ΒΚ/Σ  ήταν  10 %  και γι αυτό η ανίχνευση της διαβητικής ΝΑΝΣ έγινε με βάση το όριο αυτό. 3) Μ' αυτό το διαγνωστικό κριτήριο, ΝΑΝΣ εμφανίζει ένα  μικρό, αλλά οχι αμελητέο, ποσοστό{3,0% ) των διαβητικών που μελετήσαμε, οριακή όμως νευροπάθεια παρατηρείται σ' ένα πολύ μεγαλύτερο (18,1%). 4)  Η αξιοπιστία (επαναληψιμότητα ), ευαισθησία, ειδικότητα και διαγνωστική αξία της δοκιμασίας ΒΚ εκτιμήθηκαν σε ξεχωριστή μελέτη ως μέτριες μέχρι ικανοποιητικές μόνο, αλλά η απλότητα και η ευχρηστία της είναι πολύ μεγάλη.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ. Η δοκιμασία ΒΚ είναι απλή και χρήσιμη στην ανίχνευση της διαβητικής ΝΑΝΣ.

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΚΕΦΑΛΑΛΓΙΑ ΩΣ ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Α. Μιχοπουλού, Ζ. Καρακατσάνη, Κ. Κηπουρού, Α. Robertson, Φ. Φιλιππίδης

Α' και Β' Παιδιατρικές Κλινικές, Ψυχολογική Υπηρεσία Γενικού Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης

Σκοπός της έρευνας ήταν η διερεύνηση των συνθηκών και των, εκλυτικών παραγόντων της λειτουργικής κεφαλαλγίας καθώς και η  ανάλυση προσωπικότητας των ασθενών.
Το κλινικό υλικό αποτέλεσαν 25 παιδιά με κεφαλαλγία ηλικίας 6 μέχρι 14 χρόνων (9 αγόρια, 16 κορίτσια) στα οποία αποκλείσθηκαν οργανικοί αιτιολογικοί παράγοντες.
Τα ψυχοτεχνικά μέσα που χρησιμοποιήθηκαν ήταν: Test ζωγραφικής, προβλητικές δοκιμασίες, ερωτηματολόγιο, συμπεριφοράς, συνέντευξη με γονείς και παιδιά. Οι οικογένειες των παιδιών της μελέτης ανήκουν κυρίως στα μεσαία στρώματα από κοινωνικοοικονομική σκοπιά   (20/25 οικογένειες). Ανευρέθηκαν σαν αιτιολογικοί παράγοντες : α) οικογενειακές στρεσσογόνες καταστάσεις όπως ενδοοικογενειακές συγκρούσεις ( 17/25 παιδιά), απομάκρυνση αγαπημένου προσώπου (8/25 παιδιά) β) αγχογόνος επίδραση των σχολικών απαιτήσεων και των υψηλών γονεϊκών προσδοκιών γι' αυτές (20/25 παιδιά).
Όσον αφορά τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας δεν ανευρέθη ενιαίο προφίλ παρά, την ύπαρξη κοινών γνωρισμάτων σε πολλά από τα περιστατικά που μελετήθηκαν.
Με διαφορετικούς ίσως ψυχικούς μηχανισμούς, ο ψυχολογικός παράγων παρεμβαίνει οπωσδήποτε στις λειτουργικές κεφαλαλγίες των παιδιών, έτσι ώστε ο ορος "ψυχοσωματική διαταραχή" να βρίσκει την πλήρη του έκφραση στις εκδηλώσεις αυτές.

ΜΑΖΙΚΗ ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ

Παπαδοπούλου Στ, Ξυλά Μ., Τζεμπραηλίδου Λ., Ευθυμίου Α., Αδαμίδης Δ.

Παιδιατρικό Ιατρείο Κέντρο Υγείας Εχίνου Ξάνθης.

Στα πλαίσια του προγράμματος Προληπτικής Παιδιατρικής Ν. Ξάνθης, εξετάστηκαν όλα τα παιδιά Πομάκων της ορεινής Ξάνθης (4561 ) . 'Εγινε έλεγχος : κυκλοφορικού, αναπνευστικού (με σπιρομέτρηση πριν και μετά κόπωση), ουρογεννητικού , μυοσκελετικού (ανίχνευση σκολίωσης, λόρδωσης, βλαίσο κ' ραιβο-γονίας, βλαισο κ' ραιβο-ποδίας, κύφωσης), κοιλίας, οφθαλμολογικό (οπτική οξύτητα, ανίχνευση αχρωματοψίας με τους χάρτες της Isihara, έλεγχος στερεοσκοπικής όρασης με τα test Lang-Titmus έλεγχος στραβισμού) και ωτοσκόπηση. Διαπιστώθηκε κάποιο πρόβλημα υγείας, του οποίου οι γονείς αγνοούσαν ή την ύπαρξη ή την δυνατότητα αντιμετώπισής του, σε 220 παιδιά (καρδιολογικά 89, αναπνευστικά 13, οφθαλμολογικά 50, θρέψης 9, ουρογεννητικά 12, ορθοπεδικά 14, παιδοψυχιατρικά 10, δερματολογικά 18). Από αυτά σοβαρά ήταν 106 και η ιατρική αντιμετώπιση ήταν αναγκαία για να απόφευχθούν σοβαρότερες ή μη αναστρέψιμες βλάβες στην υγεία των παιδιών: βαρύ βρογχικό άσθμα 6, συγγενής καρδιοπάθεια 8  (ένα χρειάστηκε καρδιοχειρουργικά επέμβαση), ιδιοπαθής υπέρταση 3, ανωμαλίες θώρακα με επιπλοκές 4, στραβισμός 14, διαθλαστικές ανωμαλίες 30, κακοήθης παχυσαρκία 2, βαριά δυστροφία 2, βουβωνοκήλη 2, κρυψορχία 4, υποσπαδίας 3, ορθοπεδικά 13, δερματολογικά 2, παιδοψυχιατρικά 10, λυκόστομα 1, χρόνια ωτίτιδα 2.
Συμπέρασμα: Η διαπίστωση προβλήματος υγείας-το οποίο οι γονείς αγνοούσαν- σε 5% των παιδιών, σοβαρό δε σε  2,5% δικαιολογεί την εφαρμογή εκτεταμένου προγράμματος προληπτικής παιδιατρικής σε δύσβατες και απόμακρυσμένες περιοχές.

ΦΥΜΑΤΙΝΙΚΟΣ ΔΕΙΚΤΗΣ ΣΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΞΑΝΘΗ

Αδαμίδης Δ., Βλάχου Ι., Στεργίου Β., Πολιτίδου Τρ.,

 Κ. Παιδιατρικό Ιατρείο Κέντρο Υγείας Εχίνου Ξάνθης.

Στα πλαίσια τον προγράμματος Προληπτικής Παιδιατρικής Νομού Ξάνθης ελέγχθηκαν 4062 παιδιά Πομάκων της ορεινής Ξάνθης με φυματινοαντίδραση  Mantoux για 3 συνεχείς χρονιές. Τον πρώτο χρόνο διαπιστώσαμε 37 παλιές περιπτώσεις φυματιώσεως και 7 νέες, τον δεύτερο 4 νέες περιπτώσεις και τον τρίτο 2 (διαφορά σ.σ). Από τις νέες περιπτώσεις τα 3 παιδιά ήταν εμβολιασμένα με BCG και τα υπόλοιπα 10 ανεμβολίαστα. Σε όλες τις νέες περιπτώσεις η πηγή μολύνσεως βρισκόταν στο ευρύτερο οικογενειακό ή γειτονικό περιβάλλον: σε 8 ήταν γνωστή από πριν, ενώ σε 5 βρέθηκε μετά από την διαπίστωση Θετικής Mantoux στο παιδί. Σε μία περίπτωση o εντοπισμός της πηγής καθυστέρησε λόγω άρνησης της οικογένειας να συνεργαστεί. Ελέγχθηκαν επίσης 1483 παιδιά 1-3 χρόνια μετά από την διενέργεια αντιφυματικού εμβολιασμού. Διαπιστώθηκε ότι 80% είχαν ουλή στο σημείο ενοφθαλμισμού. Σε αυτά, μετά από φυματινοαντίδραση Mantoux, διαπιστώθηκε διήθηση 0-2 mm σε 58%, 3-5 mm σε 30%, 6-9 mm σε 10% και 10-14 mm σε 2%. Ενώ σε όσα παιδιά δεν είχαν ουλή διήθηση 0-2 mm διαπιστώθηκε σε 84%, 3 -5 mm σε 13%,  6-9 mm σε 2% και 10-14 mm σε 1 %. Συμπέρασμα : 1)Συγκριτικά με παλιότερες εργασίες (1985-90) υπάρχει μείωση 2) η επίπτωση νέων περιπτώσεων παιδικής φυματίωσης έχει πτωτική τάση μετά τον πρώτο χρόνο εφαρμογής του προγράμματος.

ΞΕΝΑ ΣΩΜΑΤΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΠO ΜΙΑ  ΕΠΑΡΧΙΑΚΗ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ

Κυριακή Παπαδοπούλου, Ανδρέας Ηλιάδης,  Ελένη Γεροπούλου Στέλιος Κουτουξιάδης, Δημήτρης Ζαφειρακόπουλος, Μαίρη Φεσατίδου .

Παιδιατρική Κλινική Γ.Ν.Ν. Καβάλας.

Η κατάποση ενός ξένου σώματος είναι συνήθως μια εμπειρία που το νήπιο ή το μικρό  παιδί δεν την απoκαλύπτει εύκολα, γι' αυτό και απαιτεί ιδιαίτερη διαγνωστική ευαισθησία από τον παιδίατρο που την αντιμετωπίζει.
Σκοπός της εργασίας μας ήταν να συγκεντρώσουμε τις περιπτώσεις όπου διαγνώσθηκε η κατάποση ξένου σώματος στα παιδιά που εξετάστηκαν στην κλινική μας στη διετία 1994-1995, να συζητηθεί η συμπτωματολογία, οι διαγνωστικές εξετάσεις και η αντιμετώπιση που ακολούθησε, ώστε η γενική εκτίμηση να βοηθήσει τον γενικό παιδίατρο στην προσέγγιση αυτού του τόσο σοβαρού προβλήματος. Στην παιδιατρική κλινική τον ΓΝΝ Καβάλας εξετάσθηκαν 10672 παιδιά το 1994 και 10859 το 1995 στα Ε.Ι. από τα οποία εισήχθησαν για νοσηλεία τα 1287 και 1352 αντίστοιχα. Σε 5 παιδιά διαγνώσθηκε κατάποση ξένου σώματος. Τα δυο από αυτά είχαν καταπιεί νόμισμα που είχε σφηνωθεί το ένα στην κατώτερη μοίρα τον οισοφάγου, το άλλο στην ανώτερη. Το τρίτο ήταν νήπιο που είχε κατορθώσει να βάλει μια μπαταρία ρολογιού στην μύτη του. Το τέταρτο είχε καταπιεί μια μεταλλική σφαίρα που βρέθηκε στο έντερο ενώ το πέμπτο ήταν επιληπτικό παιδί με νοητική υστέρηση και με μεταλλικό στρογγυλό αντικείμενο στον οισοφάγο. Όλα τα ξένα σώματα στον οισοφάγο αφαιρέθηκαν με άκαμπτο οισοφαγοσκόπιο. Σε τρία από τα πέντε παιδιά οι γονείς δεν είχαν υποψιαστεί τι είχε συμβεί. H διάγνωση τέθηκε από το ιστορικό, τη συμπτωματολογία και τον α/α έλεγχο που ήταν θετικός σε όλες τις περιπτώσεις γιατί το αντικείμενο ήταν ακτινοσκιερό.
Η κατάποση μπορεί να προληφθεί φυλάσσοντας τα μικρά αντικείμενα, παιχνίδια, νομίσματα κλπ μακριά από τα μικρά παιδιά. O παιδίατρος πρέπει να είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος σ' αυτό το ζήτημα και να το περιλαμβάνει πάντα στη διαγνωστική του σκέψη.

ΔΕΡΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΕ ΣΠΑΝΙΑ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ.

Ανδρέας Ηλιάδης, Κυριακή Παπαδοπούλου, Ελένη Γεροπούλου, Στέλιος Κουτουξιάδης, Δημήτρης Ζαφειρακόπουλος, Μαίρη Φεσατίδου

Παιδιατρική Κλινική Γ.Ν.Ν. Καβάλας.

Το δέρμα συμμετέχει συχνά σε αρκετά παιδιατρικά νοσήματα. Μερικές φορές όμως λειτουργεί καθοριστικά στη διάγνωση λοιμωδών και μη λοιμωδών σπάνιων νοσημάτων (νευροδερματικά κλπ). Περιγράφονται εννέα περιστατικά που διαγνώσθηκαν σε περίοδο 2 χρόνων και όπου οι δερματικές εκδηλώσεις κατεύθυναν τη διάγνωση.
1) Κορίτσι 3 ετών που εισήχθη για έλεγχο σπασμών παρουσίαζε μικροκεφαλία και ψυχοκινητική καθυστέρηση. Τα δερματικά ευρήματα (μελαγχρωματικές γραμμοειδείς ραβδώσεις και υπέρχρωες κηλίδες) βοήθησαν στην τελική διάγνωση της νόσου Incontinentia pigmenti (ακράτεια χρωστικής). 2) Σε αγόρι 8 ετών που νοσηλευόταν για αναπνευστική λοίμωξη διαπιστώθηκαν οι χαρακτηριστικές cafe au lait κηλίδες που σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα κλινικά ευρήματα της νευρινωμάτωσης οδήγησαν στη συγκεκριμένη διάγνωση.
3) Κορίτσι 3 ετών εισήχθη λόγω σπασμών. Οι τυπικές υπόχρωες κηλίδες στα άκρα (ash leaf έβαλαν την υπόνοια για οζώδη σκλήρυνση, που διαγνώσθηκε τελικά με τον περαιτέρω έλεγχο.
4) Οι καφεγαλακτόχροες κηλίδες σε συνδυασμό με την πολυοστική ινώδη δυσπλασία και τις ενδοκρινικές διαταραχές έβαλαν τη διάγνωση συνδρόμου McCune Albright σε κορίτσι 10 ετών.
5 και 6) Η απόλέπιση των άκρων στη μία και του περινέου στη δεύτερη βοήθησαν στη διάγνωση συνδρόμου Kawasaki.
7) Τυπικό οζώδες ερύθημα στις κνήμες σε νήπιο κατεύθυνε στη διάγνωση της φυματίωσης.
8) Τοξική επιδερμική νεκρόλυση σε κοριτσάκι 4 ετών με σημείο Nikolsky και κ/α αίματος με σταφυλόκοκκο
9) Σύνδρομο Kasabach-Merritt διαγνώσθηκε σε βρέφος που είχε ευμέγεθες αιμαγγείωμα (σηραγγώδες και τριχοειδικό) στην κνήμη και θρομβοπενία.

ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΙΤΙΔΑ ΑΠΌ SALMONELLA spp ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ:  ΚΛΙΝΙΚΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

Ε.Τρίκκα-Γραφάκου^l,Ν. Σύλλας^l,Η. Παπαδέα²,Κ.Δούρος, Ε.Παπαδάκη²

Μικροβιολογικό Εργαστήριο^l και Παιδιατρική Κλινική² Ν.Γ.Ν. Ελευσίνας «ΘΡΙΑΣΙΟ».

Η γαστρεντερίτιδα από Salmonella εξακολουθεί και σήμερα να απότελεί μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας στη χώρα μας. Σκοπός της μελέτης αυτής ήταν η αναζήτηση επιδημιολογικών δεδομένων, η εκτίμηση των κλινικών εκδηλώσεων και ο προσδιορισμός της συχνότητας αντοχής των σαλμονελλών στα αντιβιοτικά. Κατά το έτος  1997 θετικές για Salmonella spp ήταν 57 καλλιέργειες κοπράνων που αντιστοιχούσαν σε 25 παιδιά με γαστρεντερίτιδα, ηλικίας 1 μηνός έως 14 ετών. Οι 8/25 ασθενείς είχαν ηλικία < 1 έτους. Η μεγαλύτερη συχνότητα από απόψεως εποχιακής κατανομής ήταν κατά την περίοδο Μαΐου-Σεπτεμβρίου. Υπερπυρεξία, έμετοι, κοιλιακά άλγη και υδαρείς διαρρηϊκές κενώσεις, που στο 1/2 περίπου των περιπτώσεων είχαν πρόσμιξη αίματος και βλέννης, ήταν οι κυριότερες κλινικές εκδηλώσεις. Ενδοοικογενειακή μετάδοση παρατηρήθηκε σε δυο περιπτώσεις. Έξι ασθενείς έλαβαν αντιμικροβιακή θεραπεία. Σε όλα τα στελέχη που απόμονώθηκαν έγινε βιοχημική και ορολογική ταυτοποίηση. Επικρατέστερο είδος ήταν η S. enteritidis (17/25) ακολουθούμενη από τη S. typhimurium (6/25).Εξάλλου από δύο παιδιά απόμονώθηκαν S. hadar και S. aboni αντίστοιχα. Ο έλεγχος ευαισθησίας στα αντιβιοτικά με τη μέθοδο Kirby-Bauer έδειξε υψηλό ποσοστό αντοχής στην αμπικιλλίνη (36,3%) ενώ η αντοχή στη χλωραμφαινικόλη και στις κεφαλοσπορίνες 1ης γενεάς κυμάνθηκε σε πολύ χαμηλά επίπεδα (0-3%). Όλα τα στελέχη ήταν ευαίσθητα σε κοτριμοξαζόλη, κεφαλοσπορίνες 2ης και 3ης γενεάς, σιπροφλοξασίνη και αμινογλυκοσίδες. Συμπερασματικά η S. enteritidis εξακολουθεί να είναι το συχνότερο είδος σαλμονέλλας που απόμονώνεται, από καλλιέργειες κοπράνων σε παιδιά, η δε ευαισθησία τους σε κοτριμοξαζόλη και κεφαλοσπορίνες 3ης γενεάς πρέπει να λαμβάνεται υπ' όψιν στην θεραπευτική αντιμετώπιση της λοίμωξης, όταν αυτό επιβάλλεται.

ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΟΜΕΤΡΙΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΓΕΝΝΗΣΗΣ (ΣΜΜ-Γ) ΚΑΙ ΤΩΝ
ΣΩΜΑΤΟΜΕΤΡΙΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ (ΣΜΜ-Σ) ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΠΛΗΘΥΣΜΙΑΚΟ ΔΕΙΓΜΑ.

Αναστασίου Αναστασία^l, Δεσύπρης Ν¹,Μπαρμπατσάλου Αγγελική^l, Τσαλδάρη Χρυσούλα², Κατσιαρδάνη Πόπη³.

1: ΚΥ - Βελεστίνου - Νομού Μαγνησίας, 2: Δημοτικό Σχολείο Βελεστίνου 3: Βιολογικό Τμήμα Α.Π.Θ.

Σκοπός της μελέτης μας ήταν η συσχέτιση του βάρους και του ύψους γέννησης με το μετέπειτα βάρος και ύψος, 349 παιδιών 6 - 11 χρόνων κατοίκων περιοχής Βελεστίνου και  γύρω  κοινοτήτων (ΥΠΒ). Η μελέτη μας παρουσίαζε δύο μέρη: lον. ‘Ηταν προοπτική, όσον αφορά την καταγραφή των ΣΜΜ-Σ, η οποία έγινε με επίσκεψη μας στα σχολεία κατά το σχολικό έτος 1993 -1994. 2ον. Ήταν αναδρομική, όσον αφορά την καταγραφή των ΣΜΜ-Γ τα οποία ελήφθησαν από τα ατομικά βιβλιάρια των παιδιών, το χρονικό διάστημα της προοπτικής καταγραφής. Η ανάλυση των στοιχείων και η διερεύνηση της τυχόν συσχέτισης μεταξύ ΣΜΜ-Γ και ΣΜΜ-Σ έγινε πρωταρχικά υπολογίζοντας α) τον παραμετρικό συντελεστή συσχέτισης (r) και  β) την τιμή του Cochran- Mantel - Haenszel χ2 (CMH - χ2) κατά το οποίο η ηλικία και το φύλο ελήφθησαν υπ' όψιν. Τέλος, τα ευρήματα των παραπάνω μεθόδων επαληθεύθησαν με την μέθοδο της πολυπαραγοντικής ανάλυσης. Από το σύνολο των 349 παιδιών, εξαιρέθησαν 62 και 133 επειδή δεν είχαν καταγραμμένα κυρίως το βάρος και το ύψος γέννησης αντίστοιχα, ή γιατί δεν είχαν προσκομίσει ατομικό βιβλιάριο υγείας την ημέρα της προοπτικής μελέτης. 1. Όσον αφορά το βάρος, στο σύνολο των 287 παιδιών εκ των οποίων 157 αγόρια, ανεβρεθεί να υπάρχει θετική συσχέτιση του τωρινού βάρους με το βάρος γέννησης. Η τιμή κριτηρίου (που προέκυψε από r, CMH - χ2, πολυπαραγοντική), ήταν: 0.0006, 0.058, 0.0009 αντίστοιχα. 2. Όσον αφορά το ύψος, σε σύνολο 216 παιδιών εκ των οποίων 118 αγόρια,       βρέθηκε να υπάρχει επίσης θετική συσχέτιση του τωρινού ύψους με το ύψος γέννησης, και οι αντίστοιχες τιμές ρ ήταν: 0.041, 0.042, 0.012. 3. Ελέγχοντας ξεχωριστά τα αγόρια και τα κορίτσια, επαληθεύονται τα ανωτέρω ευρήματα, απόδυναμώνεται όμως η στατιστική σημαντικότητα των ευρημάτων (συσχετίσεων) και κυρίως στα κορίτσια όπου το δείγμα μας είναι ακόμη μικρότερο. Τα βασικά συμπεράσματα εμφαίνονται παραστατικά με διαγράμματα και πίνακες εκατοστιαίων θέσεων που χαρακτηρίζουν το πληθυσμιακό δείγμα της ΥΠΒ (κωμόπολη Βελεστίνου και γύρω κοινότητες).