ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΗΠΑΤΙΤΙΔΩΝ Β & C ΣΤΙΣ ΕΠΙΤΟΚΕΣ ΜΗΤΕΡΕΣ

Ι. Μαγαζιώτου, Α. Θεοδωρακόπουλος, Δ. Ανέστη, Π. Μέλκι, Α. Μαριόλης, Β. Τσαβαλιάρης, Π. Ράπτη

Παιδιατρική Κλινική - Τζάνειο Νοσοκομείο Πειραιά

Σκοπός της εργασίας ήταν η διερεύνηση της συχνότητας των ηπατιτίδων Β και C στα πλαίσια του προγεννητικού ελέγχου στις επίτοκες μητέρες.

Υλικό - Μέθοδος: Μελετήθηκαν 723 επίτοκες μητέρες που γέννησαν στη Μαιευτική κλινική του Νοσοκομείου μας κατά το έτος 1999. Από αυτές το 45,5% ήταν ελληνικής καταγωγής και 54,5% ήταν αλλοδαπής καταγωγής. Στα πλαίσια του προγεννητικού ελέγχου έγινε η ανίχνευση των ηπατικών δεικτών.
 

	Ηπατίτιδα Β	%	Ηπατίτιδα C	%
Ελληνίδες	12	1,62	2	0,3
Αλλοδαπές	23	3,18	5	0,8
Σύνολο	35	4,8	7	1

Παρατηρούμε ότι:

1. Το ποσοστό ηπατιτίδων στις επίτοκες μητέρες ήταν αυξημένο σε σχέση με το ποσοστό στο γενικό πληθυσμό 5,8%.

2. Το ποσοστό ηπατίτιδας Β ήταν διπλάσιο στις επίτοκες αλλοδαπές (3,8%) από τις επίτοκες Ελληνίδες (1,62%) και της ηπατίτιδας C σχεδόν τριπλάσιο (0,8% και 0,3% αντίστοιχα).

ΔΙΑΜΕΣΗ ΠΝΕΥΜΟΝΙΤΙΔΑ ΚΑΙ ΣΠΕΙΡΑΜΑΤΟΝΕΦΡΙΤΙΔΑ ΣΕ ΑΓΟΡΙ 7 ΕΤΩΝ ΜΕ ΣΠΛΑΧΝΙΚΗ ΛΕΪΣΜΑΝΙΑΣΗ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ Β

Βασιλική Σχίζα, Παρασκευή Κοροβέση, Ηρώ Παπαδέα, Εργάνη Παπαδάκη

ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΠΓΝΕ "ΘΡΙΑΣΙΟ"

Ο μεσογειακός τύπος της Σπλαχνικής Λεϊσμανίασης προσβάλλει κυρίως παιδιά. Σπάνιες εκδηλώσεις της νόσου αποτελούν η πνευμονίτιδα και η σπειραματονεφρίτιδα. Περιγράφεται η περίπτωση αγοριού ηλικίας 7 ετών που προσήλθε στην κλινική μας λόγω βήχα, ανορεξίας και νυχτερινών εφιδρώσεων, άγνωστης διάρκειας. Στην αντικειμενική εξέταση διαπιστώθηκαν ωχρότητα, ηπατοσπληνομεγαλία και λεμφαδενοπάθεια. Ο αρχικός εργαστηριακός έλεγχος έδειξε αναιμία (Hb: 8,6g/dl) ήπια θρομβοπενία (ΑΜΠ: 130.000/μΙ), αυξημένη ΤΚΕ:

120 mm την 1η ώρα, υπεργαμμασφαιριναιμία (σφαιρίνες: 7,40 g/dl, IgG: 6.670 mg/dl) καθώς και μικροσκοπική αιματουρία (50-70 ερυθρά κ.ο.π.) με φυσιολογική νεφρική λειτουργία. Στο περαιτέρω έλεγχο διαπιστώθηκε ότι το παιδί πάσχει από σπλαχνική λεϊσμανίαση (ανεύρεση άφθονων ενδο- και εξωκυττάριων λεϊσμανιών στην εξέταση μυελού των οστών) και ηπατίτιδα Β (HbsAg(+), HbeAg+, AbcAboλικό+,, HBVDNA > 40 x lO copies/ml) χωρίς τρανσαμιναιμία. H ηπατίτιδα Β χαρακτηρίστηκε χρόνια λόγω επιμονής των δεικτών για διάστημα μεγαλύτερο των 6 μηνών.

Ο απεικονιστικός έλεγχος πνευμόνων με απλή ακτινογραφία και αξονική τομογραφία θώρακος, που έγινε λόγω επίμονου βήχα, έδειξε στοιχεία πνευμονίτιδας με επίταση του διάμεσου ιστού. Ο έλεγχος της αιματουρίας με μικροσκόπηση αντιθέτου φάσεως έδειξε σπειραματική προέλευση ερυθρών. Από την περαιτέρω διερεύνηση της σπειραματονεφρίτιδας, το υπερηχογράφημα νεφρών έδειξε αυξημένη ηχογένεια φλοιού και το DMSA νεφρών διάσπαρτες περιοχές μειωμένης πρόσληψης ραδιοφαρμάκου. Τα ανοσοσυμπλέγματα ορού ήταν αυξημένα (5,071 μg/lt) και τα αντι-GBM θετικά. Το συμπλήρωμα ορού ήταν φυσιολογικό ενώ τα ΑΝΑ, Anti-DNA και ANCA ήταν αρνητικά. Η μικρολευκωματίνη των ούρων βρέθηκε αυξημένη (33,1 ng/lt). H σπλαχνική λεϊσμανίαση αντιμετωπίστηκε με χορήγηση Λιποσωμικής Αμφοτερικίνης Β σε δύο κύκλους λόγω επιμονής ηπατοσπληνομεγαλίας και αναιμίας ένα μήνα μετά τον πρώτο κύκλο. Σε χρονικό διάστημα 6 μηνών δεν παρουσίασε υποτροπή. Εκκρεμεί η βιοψία ήπατος για καθορισμό περαιτέρω αντιμετώπισης της χρόνιας ηπατίτιδας Β.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Το περιστατικό παρουσιάζεται γιατί η νόσος νεφρών-πνευμόνων με αντισώματα έναντι βασικής μεμβράνης (anti-GBM) θετικά, αποτελεί σπάνια επιπλοκή σπλαχνικής λεϊσμανίασης. Συζητείται η αντιμετώπιση της νόσου με Λιποσωμική Αμφοτερικίνη Β σε άτομα με συνυπάρχουσα λοίμωξη όπως η χρόνια ηπατίτιδα Β.

ΠΟΛΥΕΣΤΙΑΚΗ ΧΑΜΗΛΗΣ ΔΥΝΑΜΙΚΟΤΗΤΑΣ ΧΡΟΝΙΑ ΟΣΤΕΟΜΥΕΛΙΤΙΔΑ

Αγγελική Μήτσικα, Κ. Φιλιόπουλος, Ιωάννα Πασπάτη, Δ. Δημητριάδης

Ορθοπεδική Κλινική Γενικού Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης, Αθήνα

Κορίτσι, ηλικίας 12+6 ετών, εισήχθη στην ορθοπεδική κλινική του νοσοκομείου μας για έλεγχο ακαθόριστων αλγών ΔΕ ισχίου, οσφύος και ράχης αρχομένων προ έτους. Δεν προηγήθηκε συγκεκριμένη αγωγή, πλην της αναπαύσεως. Κλινικά διαπιστώνεται επώδυνος περιορισμός κινητικότητας οσφύος, ευαισθησία στην πίεση των σπονδύλων της θωρακοοσφυΐκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης (ΣΣ), άλγος στην έμμεση πίεση της ΣΣ και σημείο Kerning θετικό. Εκ του εργαστηριακού ελέγχου διαπιστώνονται τα εξής: Hb:13,5gr/dl, Hct:40,5%, Λευκά: 8.320, ΤΚΕ:15, CRP:(-), Ca:10mg% (8.5-10,5), P:4,2 mg% (2,7-4,5), ALP:153 (13-325).0 ακτινολογικός έλεγχος (οσφυϊκή μοίρα ΣΣ, λεκάνη, ισχία) και ο σπινθηρογραφικός έλεγχος του σκελετού αποβαίνει αρνητικός. Η μαγνητική τομογραφία δείχνει παθολογικής έντασης σήμα στους Θ7,Θ8,Θ11 σπονδύλους. Εντοπισμένη ακτινογραφία στον Θ11 δείχνει ελάττωση του ύψους αυτού στο ΑΡ πλάγιο τμήμα του σώματος. Ακολουθεί βιοψία μυελού η οποία δεν επιβεβαιώνει την παρουσία αιματολογικού νοσήματος. Εντοπισμένη αξονική τομογραφία των ανωτέρω σπονδύλων δείχνει μικτής συστάσεως αλλοιώσεις του σώματος αυτών, αδιευκρίνιστης αιτιολογίας. Εργαστηριακός έλεγχος προς την κατεύθυνση μεταβολικών ή αυτοάνοσων .νοσημάτων αποβαίνει αρνητικός. Η δια βελόνης οστική βιοψία του Θ11 σπονδύλου έδειξε χαμηλής δυναμικότητας (low grade) χρόνια οστεομυελίτιδα (ΟΜ). Η ασθενής έλαβε Flucloxacillin και Fucidin acid και φόρεσε κορμικό κηδεμόνα για χρονικό διάστημα τριών μηνών. Έξι μήνες μετά τη βιοψία η ασθενής εμφανίζεται ελεύθερη ενοχλημάτων και με φυσιολογικούς δείκτες λοίμωξης. Το περιστατικό αυτό έρχεται προς ενίσχυση της παρατήρησης ότι τα τελευταία χρόνια διαπιστώνεται μία στροφή της κλινικής εικόνας της ΟΜ από την οξεία αιματογενή σε υποξεία ή χρόνια πρωτοπαθή και πολυεστιακή. Η χορήγηση αντιβιοτικών ευρέως φάσματος σε αρχικά στάδια πολλών λοιμώξεων στα παιδιά πιθανόν ενέχεται στη μεταβολή αυτή της κλινικής και εργαστηριακής εικόνας της ΟΜ.

ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΚΕΣ ΚΕΝΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ-ΒΡΕΦΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ. ΑΙΤΙΑ ΚΑΙ ΚΛΙΝΙΚΟΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ

Μιχελέτου Μελπομένη, Κονδύλης Ανδρέας, Φούντζουλα Ιωάννα, Φωτοπούλου Μαρία, .Χαιδάς Αθανάσιος.

Α', Β' Παιδιατρική κλινική, Παιδογαστρεντερολογικό ιατρείο Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης.

Σκοπός: Να διερευνηθούν τα αίτια και η κλινικοεργαστηριακή εικόνα των παιδιών που προσέρχονται στο νοσοκομείο με κύριο σύμπτωμα αιμορραγικές κενώσεις.

Υλικό-Μέθοδος :Στην παρούσα αναδρομική μελέτη περιλαμβάνονται 94 παιδιά που νοσηλεύτηκαν στο νοσοκομείο μας λόγω αιμορραγικών κενώσεων ηλικίας από 25 ημερών έως 14 ετών, στο διάστημα από 1/5/95-1/5/2000. 0ι διαγνωστικές μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν ήταν ιστορικό, κλινική εξέταση, εργαστηριακός έλεγχος που περιελάμβανε ακτινολογικό και ενδοσκοπικό έλεγχο κατά περίπτωση.

Αποτέλεσματα:Τα συχνότερα αίτια στην μελέτη μας ήταν δυσκοιλιότητα-ραγάδες δακτυλίου (28 παιδιά), λοιμώδης γαστρεντερίτις (26 παιδιά) καμπυλοβακτήριδιο, σαλμονέλλα, σιγκέλα, χρόνια γαστρίτις (9), αλλεργία στο γάλα αγελάδος (7), ελκώδης κολίτις (3), νόσος Crohn (1), δωδεκαδακτυλίτις (4), αντιδραστική γαστρίτις (3), εγκολεασμός (30), δυσανεξία στην γλουτένη (3), χρόνια κολίτις (1), νευρωνική δυσπλασία (1), και χωρίς ειδικό αίτιο 5 παιδιά

Συμπέρασμα: Τα αίτια των αιμορραγικών κενώσεων στα παιδιά είναι συνήθως καλοήθη και θεραπεύσιμα.

ΟΞΕΙΑ ΥΠΕΡΑΣΒΕΣΤΙΑΙΜΙΑ ΛΟΓΩ ΑΚΙΝΗΤΟΠ0ΙΗΣΕΩΣ

Ιωάννα Πασπάτη. Ζωή Καρακατσάνη, Κ. Φιλιόπουλος, Φ. Αλοϊζου, Δ. Δημητριάδης

Ορθοπεδική Κλινική Γενικού Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης, Αθήνα

Περιπατητικό κορίτσι, ηλικίας 9 ετών, εισήχθη στο χειρουργείο για να υποβληθεί σε οπίσθια σπονδυλοδεσία λόγω συγγενούς σκολίωσης. Κατά το wake up test διαπιστώθηκε αδυναμία κίνησης των κάτω άκρων, αφαιρέθηκαν τα υλικά και τοποθετήθηκαν μοσχεύματα με σκοπό την επίτευξη της σπονδυλοδεσίας. Στην ασθενή τοποθετήθηκε κορμικός γύψινος επίδεσμος και παρέμεινε κλινήρης στην ορθοπεδική κλινική. Η μετεγχειρητική της πορεία υπήρξε ομαλή. Δύο εβδομάδες μετά την επέμβαση διαπιστώνεται σταδιακή αποκατάσταση της αισθητικότητας των κάτω άκρων, ενώ η κινητικότης αρχίζει να αποκαθίσταται έξι εβδομάδες μετά την επέμβαση. Επτά εβδομάδες μετά την επέμβαση η ασθενής εμφάνισε κλινική εικόνα υπερασβεστιαιμίας. Ο εργαστηριακός έλεγχος έδειξε Ca:14,9mg% (8,5-10,5). Ρ:2.1mg%(4.5-5,5), Cr:0,7mg (0,3-0,7), Ουρία:48 (15-43), Ca ούρων 24ώρου:346mg (14mg/Kg ΒΣ). Η υπερασβεστιαιμία αντιμετωπίσθηκε αρχικά με ενυδάτωση και διούρηση. Η κλινική εικόνα αποκαταστάθηκε άμεσα, ενώ το ασβέστιο του ορού εμφάνισε σταδιακή πτώση. Ο βιοχημικός έλεγχος οστικού μεταβολισμού έδειξε ταχεία οστική εναλλαγή, ενώ απέκλεισε την παρουσία άλλου νοσήματος. Αποφασίσθηκε η χορήγηση καλσιτονίνης σολομού ενδορρινικά (100 IU / ημέρα). Τρεις μήνες μετά την έναρξη της αγωγής με καλσιτονίνη σολομού οι βιοχημικοί δείκτες οστικού μεταβολισμού έχουν αποκατασταθεί ως ακολούθως: Ca:8,9mg % (8,5-10,5), Ρ:4,5mg% (4,5-5,5), Ca. ούρων 24ώρου:64.9mg (2,6mg/Kg ΒΣ). Η ασθενής δεν εμφάνισε καμία παρενέργεια στη θεραπεία, ενώ σχεδιάζεται η συνέχιση της αγωγής μέχρι τους έξι μήνες, με σκοπό την αποκατάσταση, όσο το δυνατόν, της απολεσθείσας οστικής μάζας. Η περίπτωση αυτή ενισχύει την άποψη της ταχείας οστικής απώλειας στα παιδιά μετά αχό ακινητοποίηση και θέτει το ερώτημα της προληπτικής χορήγησης αντιοστεοκλαστικής αγωγής σε παιδιά τα οποία πρόκειται να υποβληθούν σε μακρά ακινητοποίηση λόγω κάποιας ορθοπεδικής ή άλλης επέμβασης.

ΠΡΩΙΜΗ ΣΥΓΓΕΝΗΣ ΣΥΦΙΛΗ - ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ

Τσώνη Κ. , Γκόλτσιου Κ. , Μοθρατίδης Α. , Ταμίσογλου Κ. , Αραβίδου Ο. , Μπαμπαλής Ε. , Τζανέτης Φ. , Χατζηπαναγιώτου Α.

Παιδιατρική Κλινική , Γ.Ν. Νοσοκομείο Δράμας

Περιγράφεται η περίπτωση άρρενος βρέφους 4 μηνών από γονείς παλιννοστούντες, που νοσηλεύτηκε στην κλινική μας λόγω ανησυχίας και έντονου κλάματος κατά τις κινήσεις των άκρων .Προηγήθηκαν τέσσερις κυήσεις : μία δίδυμη κύηση με πρόωρα θνησιγενή νεογνά και δύο αυτόματες αποβολές .0 πατέρας του ασθενούς έχει θετικό ιστορικό για αφροδίσιο νόσημα .Το βρέφος παρουσίαζε ηπατομεγαλία, πάρεση αριστερού άνω άκρου, βράχυνση αριστερού κάτω άκρου , εφίππευση δακτύλων άκρων ποδών άμφω, αδυναμία στροφής κεφαλής προς τα αριστερά και έντονο άλγος κατά τις ενεργητικές και παθητικές κινήσεις των κάτω άκρων και του αριστερού άνω άκρου .Κατά τον εργαστηριακό έλεγχο διαπιστώθηκε λευκοκυττάρωση με θετικούς δείκτες φλεγμονής και θετικές τις ειδικές και μη ειδικές τρεπονημικές αντιδράσεις στο αίμα, αρνητικές όμως στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό. Στον απεικονιστικό έλεγχο των μακρών οστών διαπιστώθηκε περιοστική αντίδραση , με οστεοαραίωση μεταφύσεων και περιοχές οστεόλυσης σε κνήμες και μηριαία άμφω. Ακολούθησε αγωγή με κρυσταλλική πενικιλλίνη για 14 ημέρες. Ένα μήνα μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας, διαπιστώθηκε πλήρης κλινική ίαση. Έγινε έλεγχος στην υπόλοιπη οικογένεια με θετικές τις ειδικές και μη ειδικές τρεπονημικές δοκιμασίες για τη μητέρα του ασθενούς. Συζητείται η σοβαρότητα της συγγενούς σύφιλης, η οποία εξακολουθεί να αποτελεί συχνή πάθηση ακόμα και σήμερα, καθώς και η αξία της έγκαιρης διάγνωσης και αντιμετώπισης, λόγω των σοβαρών επιπλοκών.

Μελέτη της επίπτωσης της βρογχιολίτιδας στον παιδικό πληθυσμό του Νόμου Ροδόπης

Σχοινά Μαρία, Καραβάνα Γεωργία, Αλμανίδης Θωμάς, Κιφνίδου Ελένη, Κατερινάκης Κώστας, Πανταζή Άννα

Παιδιατρική Κλινική Γ.Ν. Κομοτηνής

Η βρογχιολίτιδα ευθύνεται για τη νόσηση μεγάλου αριθμού παιδιών <2 χρόνων, αρκετά από τα οποία θα αναπτύξουν στη συνέχεια βρογχικό άσθμα. Η μελέτη αυτή σχεδιάστηκε με σκοπό να μελετήσουμε την συχνότητα της νόσου στην περιοχή μας και την επίπτωση της στις πληθυσμιακές ομάδες που κατοικούν στο νομό. Υλικό της μελέτης μας απετέλεσαν 3107 παιδιά που προσήλθαν στα Εξωτερικά Ιατρεία με συμπτώματα βρογχιολίτιδας τα 8 τελευταία χρόνια, Μέθοδος:Τα παιδιά χωρίσαμε σε 3 πληθυσμιακές ομάδες. Σε κάθε μία καταγράψαμε εκτός από τα δημογραφικά στοιχεία την συχνότητα της νόσου και την βαρύτητα της όπως προκύπτει από την αντιμετώπιση. Κατόπιν συγκρίναμε τις ομάδες μεταξύ τους. Επίσης εκτιμήσαμε την εποχιακή κατανομή και την διαχρονική μεταβολή. Αποτελέσματα: Από τα 3107 παιδιά το 24% ήταν χριστιανοί το 47,4% Αθίγγανοι και το 28,5% Μουσουλμάνοι. Το 69,3% αντιμετωπίσθηκε με αγωγή στο σπίτι και το 30,7% εισήχθη για νοσηλεία. Η επίπτωση της νόσου στις πληθυσμιακές ομάδες και η μεταβολή κατά έτος φαίνεται στον πίνακα

Εξωτερικοί ασθενείς
 

	91	92	93	94	95	96	97	98	99
Χρι	66	48	93	94	96	127	89	55	79
Αθί	114	124	102	157	236	277	193	149	122
Μο	39	104	129	143	91	86	79	136	79

Εισαγωγές
 

	91	92	93	94	95	96	97	98	99
Χρι	48	24	27	36	19	22	23	12	29
Αθί	33	64	43	61	48	30	33	61	45
Μο	21	68	45	45	24	17	21	26	30

Συμπεράσματα: Η προσέλευση των παιδιών με βρογχιολίτιδα διατηρείται σταθερή με μικρές αυξομειώσεις. Συχνότερα προβάλλονται οι Αθίγγανοι. Η εισαγωγές παραμένουν σταθερές και περιορίζονται στο 30,7%.

ΒΡΟΥΚΕΛΛΩΣΗ: ΣΥΧΝΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ;

Ταμίσογλου Κ., Γκόλτσιου Κ., Μουρατίδης Α., Τσώνη Κ., Αραβίδου Ό., Μπαμπαλής Ε., Τζανέτης Φ., Χατζηπαναγιώτου

Α. Παιδιατρική κλινική, Γενικό Νομαρχιακό Νοσοκομείο Δράμας.

Περιγράφονται τρία περιστατικά μελιταίου πυρετού στο σύντομο διάστημα ενός μήνα, σε παιδιά του νομού Δράμας. Το πρώτο αφορά αγόρι οκτώ ετών, που εισήχθη λόγω παρατεινόμενου εμπύρετου , αρθραλγίας δεξιού ώμου και πάρεσης δεξιού άνω άκρου. Διαπιστώθηκε Wright (+) και απομονώθηκε βρουκέλλα στην καλλιέργεια αίματος. Το δεύτερο αφορά τον μεγαλύτερο αδερφό του ασθενούς, δώδεκα ετών, ο οποίος προσήλθε με δεκατική πυρετική κίνηση και κακουχία. Διαπιστώθηκε λοίμωξη από βρουκέλλα . Τα δύο αδέρφια ανήκουν σε κτηνοτροφική οικογένεια και σιτίζονταν με νωπά γαλακτοκομικά προϊόντα. Έγινε έλεγχος της λοιπής οικογένειας και διαπιστώθηκε λοίμωξη της μητέρας. Ο τρίτος ασθενής, αγόρι πέντε ετών, παραπέμφθηκε από την ορθοπαιδική κλινική, όπου νοσηλευόταν με επώδυνο οίδημα αριστερής ποδοκνημικής και χωλότητα αριστερού κάτω άκρου, λόγω εμφάνισης δεκατικής πυρετικής κίνησης. Διαπιστώθηκε σπληνομεγαλία και εργαστηριακός έλεγχος θετικός για βρουκέλλωση. Πρόκειται για παιδί που σιτιζόταν συχνά με νωπά γαλακτοκομικά προϊόντα από συνεταιρισμό της κοινότητας. Ο έλεγχος της λοιπής οικογένειας απέβη αρνητικός. Και οι τρεις ασθενείς τέθηκαν σε διπλή αγωγή με στρεπτομυκίνη και οξυτετρακυκλίνη και παρουσίασαν άριστη ανταπόκριση με πλήρη ύφεση των αρθρικών εκδηλώσεων . Συζητείται η πιθανότητα αύξησης της συχνότητας της νόσου και η ανάγκη λήψης μέτρων για την εκρίζωση της στο ζωϊκό πληθυσμό.

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΚΑΡΔΙΑΓΓΕΙΑΚΩΝ ΕΠΙΠΛΟΚΩΝ ΜΕ ΗΧΟΚΑΡΔΙΟΓΡΑΦΗΜΑ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΝΟΣΟ KAWASAKI.

Καρανάσιος Ε., Κωσταρίδου Β., Ελευθεράκης Ν., Γιαννόπουλος Α., Παιλόπουλος Β., Παπαδόπουλος Γ.

Καρδιολογική Κλινική, Νοσοκομείο Παίδων Αθηνών "Αγία Σοφία".

Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να παρουσιάσει τη δική μας εμπειρία από την παρακολούθηση παιδιών με νόσο Kawasaki που νοσηλεύτηκαν στο Νοσοκομείο μας.

Υλικό και μέθοδοι: Μελετήθηκαν 74 παιδιά με νόσο Kawasaki, 53 αγόρια και 21 κορίτσια ηλικίας ενός μηνός έως 13 ετών. Έγκαιρη διάγνωση και χορήγηση γ-σφαιρίνης, ασπιρίνης έγινε σε 41 παιδιά (55,4%). Η παρακολούθηση τους έγινε με δισδιάστατο-Μ mode υπερηχοκαρδιογράφημα στη διάρκεια της νοσηλείας τους και μετά την έξοδο τους από το Νοσοκομείο ανά εξάμηνο μέχρι υποχωρήσεως των ανευρυσμάτων.

Αποτελέσματα: Στην οξεία φάση της νόσου ελαφρά μυοκαρδίτιδα εμφάνισαν 16 παιδιά (21,6%), περικαρδίτιδα 8 (10,8%), μικρή ανεπάρκεια μιτροειδούς 1(1,35%), ελαφρά διάταση των στεφανιαίων αρτηριών 20(27%), μικρά-μεσαία ανευρύσματα 3(4,05%), γιγαντιαία 7(9,45%) και 1(1,35%) έμφραγμα μυοκαρδίου. Και τα 8 παιδιά με τα γιγαντιαία ανευρύσματα δεν έλαβαν έγκαιρη θεραπεία.

Συμπεράσματα: Τα παιδιά με νόσο Kawasaki και ανευρύσματα των στεφανιαίων αρτηριών χρειάζονται τακτικό καρδιολογικό έλεγχο και ιδιαίτερα εκείνα με γιγαντιαία ανευρύσματα τα οποία οδηγούνται σε στενώσεις των αρτηριών και στεφανιαία νόσο.

ΑΤΑΞΙΑ FRIEDREICH: ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΤΩΝ ΚΛΙΝΙΚΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΤΡΙΝΟΥΚΛΕΟΤΙΔΙΟΥ GAA ΣΕ ΔΥΟ ΑΔΕΛΦΕΣ.

1Α. Γαλλή-Τσινοπούλου, 1Χ.Μπεγλιβανίδης, 1Α.Ελευθεριάδης, 2Κ. Χριστοδούλου

1Δ' Παιδιατρική Κλινική Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, 2Ινστιτούτο Νευρολογίας και Γενετικής Κύπρου

Η αταξία Friedreich είναι η συχνότερη κληρονομική αταξία. Η κλινική εικόνα ποικίλλει και εξαρτάται από το βαθμό έλλειψης μιας μιτοχονδριακής πρωτείνης της φραταξίνης, η παρουσία της οποίας καθορίζεται από την ύπαρξη και επανάληψη του τρινουκλεοτιδίου GAA στο πρώτο εσώνιο του Χ25 γονιδίου. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η παρουσίαση περίπτωσης αταξίας Friedreich σε δύο αδελφές. Στην πρώτη ασθενή διαγνώστηκε σε ηλικία 8 χρόνων μερικώς κενό τουρκικό εφίππιο με υπερπρολακτιναιμία, δευτεροπαθή υποθυρεοειδισμό και έλλειψη αυξητικής ορμόνης και τέθηκε ορμονική υποκατάσταση. Δύο χρόνια μετά παρουσίασε αταξία με κατάργηση των τενόντιων αντανακλαστικών. Η διερεύνηση της αταξίας έδειξε παθολογική ταχύτητα αγωγιμότητας στο μέσο και κνημιαίο νεύρο, παθολογικό κύμα F, ήπια σκολίωση και αρχόμενη υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια. Τέθηκε κλινικά και εργαστηριακά η διάγνωση της αταξίας Friedreich. Ακολούθησε έλεγχος και στην μικρότερη ασυμπτωματική αδελφή στην οποία βρέθηκαν παρόμοια κλινικά και εργαστηριακά ευρήματα. Οι αδελφές δεν είχαν δυσαρθρία ούτε παθολογική καμπύλη φόρτισης με γλυκόζη. Ακολούθησε γονιδιακός έλεγχος ο οποίος έδειξε ότι και οι δύο αδελφές έχουν την ίδια μετάλλαξη στο χρωμόσωμα 9q (>100 επαναλαμβανόμενα τρινουκλεοτίδια GAA) και επιβεβαίωσε τη διάγνωση της αταξίας Friedreich. Συμπέρασμα: Κάθε αταξία ακόμα και αν δεν συνοδεύεται οπό τα τυπικά κλινικά ευρήματα (π.χ δυσαρθρία) πρέπει να διερευνάται γονιδιακά για την πρώιμη διάγνωση της αταξίας Friedreich σε ασυμπτωματικούς ασθενείς και φορείς της νόσου.

ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΙΝΣΟΥΛΙΝΗΣ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΚΥΣΤΙΚΗ ΙΝΩΣΗ

Γαλλή-Τσινοπούλου Ασημίνα*1, Νούσια-Αρβανιτάκη Σάντα1, Καραμούζης Μιχάλης2

Δ' Παιδιατρική1 Κλινική και Βιοχημικό2 Εργαστήριο Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη

Εισαγωγή : Η διάγνωση του Σακχαρώδη Διαβήτη (ΣΔ) στην κυστική ίνωση (ΚΙ) συχνά καθυστερεί. Αυτό συμβάλει στην επιδείνωση της κλινικής εικόνας των ασθενών. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να ερευνηθεί η επίδραση της ινσουλίνης στη θρέψη, στην πνευμονική λειτουργία και στη γενική κλινική κατάσταση των ασθενών με ΚΙ. Ασθενείς - Μέθοδοι : Σε χρονικό διάστημα 5 χρόνων και σε τακτική ανά εξάμηνο εξέταση 30 ασθενών με ΚΙ (ηλικίας 13-31 χρ.), οι οποίοι είχαν παγκρεατική ανεπάρκεια, μελετήθηκαν οι εξής παράμέτροι : δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ), σπειρομέτρηση (FEV1), κλινικός δείκτης Schwachman (ΔΣ), πρώιμη φάση έκκρισης ινσουλίνης (ΠΦΕΙ) και ρυθμός απομάκρυνσης της γλυκόζης (σταθερά Κ). Αποτελέσματα : Κατά τη διάρκεια της μελέτης 6 ασθενείς (3 αγόρια - 3 κορίτσια ηλικίας 15-22 χρόνων) ανέπτυξαν ΣΔ [ΠΦΕΙ (μέση τιμή ± στατιστικό λάθος) 23,9± 1,97, σταθερά Κ 0,51±0,002] και τέθηκαν σε υποκατάσταση ινσουλίνης. Κατά την προδιαβητική φάση παρατηρήθηκε επιδείνωση της θρέψης και της γενικής κατάστασης των ασθενών [ΔΜΣ 16±1,34, FEV1 50,66±6,68 , ΔΣ 66,33±3,84] με σημαντική βελτίωση μετά τη χορήγηση ινσουλίνης [ΔΜΣ 19±1,06 (t=5,1694, p=0,0018), FEV1 70,83±5,4 (t=38183, p=0,0062), ΔΣ 84,50±4,41 , (t=6,698 , p=0,0006) (t students test, κατά ζεύγη)]. Βρέθηκε επίσης στατιστικά σημαντική συσχέτιση μεταξύ ΠΦΕΙ και του ΔΜΣ (r = 0,759 , συσχέτιση κατά Pearson). Συμπεράσματα : Σαφής συσχέτιση επιδείνωσης της κλινικής κατάστασης με ελάττωση της έκκρισης της ινσουλίνης διαπιστώθηκε σε ασθενείς με ΚΙ. Η ινσουλίνη είχε αναβολική δράση η οποία συντελεί στην αύξηση του σωματικού βάρους και στη βελτίωση της πνευμονικής λειτουργίας. Είναι σημαντικό να αναγνωρίζονται έγκαιρα εκείνοι οι ασθενείς με ΚΙ οι οποίοι βρίσκονται σε υψηλό κίνδυνο για την ανάπτυξη ΣΔ έτσι ώστε να τεθεί έγκαιρα η θεραπεία με ινσουλίνη.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΗΜΑΤΟΣ ΝΕΦΡΩΝ ΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΣΤΕΟΟΥΡΗΤΗΡΙΚΗΣ ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΗΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΗ

Μάρακα Σοφία, Τσιλιμιγκάκη Αμαλία, Αποστόλου Ελένη. Γιωτάκη Ιωάννα, Σχοινάκη Αθηνά, Στεφανάκη Σοφία, Τσεκουρά Θεοφάνη

Β'Παιδατρική Κλινική, Βενιζέλειο Νοσοκομείο, Ηράκλειο Κρήτη

Σκοπός της εργασίας ήταν η εκτίμηση της αξιοπιστίας του υπερηχογραφήματος νεφρών (U/S) στη διάγνωση της κυστεοουρητηρικής παλινδρόμησης (ΚΟΠ). Μελετήθηκαν 84 παιδιά με λοίμωξη του ανώτερου ουροποιητικού που νοσηλεύτηκαν από 1-1-1998 έως 31-3-2000, από τα οποία τα 29 (35%) ήταν αγόρια και τα 55 (65%) κορίτσια. Η μέση τιμή ηλικίας ήταν 2,8 έτη, ενώ η κατανομή των ηλικιών των παιδιών ήταν: Από 0-1 έτους 47 παιδιά, 1-3 ετών 9 παιδιά, 3-5 ετών 10 παιδιά, 5-14 ετών 18 παιδιά. Όλα τα παιδιά υποβλήθηκαν σε U/S νεφρών, ενώ ανιούσα κυστεοουρηθρογραφία έγινε σε 74. ΚΟΠ διαπιστώθηκε σε 22 (30%) παιδιά. Από τα 59 παιδιά με φυσιολογικό U/S νεφρών τα 7 (12%) είχαν τελικά ΚΟΠ, Ιου-ΙΙου βαθμού 3 παιδιά και IIΙου-Vου 4 παιδιά. Από τα παιδιά με ΚΟΠ το 68% είχαν παθολογικό U/S νεφρών, ενώ το 32% είχε φυσιολογικά ευρήματα. Επομένως, η ευαισθησία και η ειδικότητα του υ/5 νεφρών είναι χαμηλή αφού απέτυχε να καταγράψει το 18% της ΚΟΠ ΙΙΙου ή μεγαλύτερου βαθμού.

Επιδημιολογική μελέτη των δηλητηριάσεων στον Ν. Ροδόπης. Αφετηρία για προβληματισμό και πρόληψη.

Καραβάνα Γεωργία, Αλμανίδης Θωμάς, Κιφνίδου Ελένη, Σχοινά Μαρία, Πανταζή Άννα

Παιδιατρική Κλινική Γ.Ν Νοσοκομείου Κομοτηνής

Οι δηλητηριάσεις εξακολουθούν να απειλούν την υγεία των παιδιών και μερικές φορές να αποβαίνουν μοιραίες. Η έρευνα αυτή σχεδιάστηκε με στόχο να μελετήσουμε το πρόβλημα των δηλητηριάσεων στην περιοχή μας σε συσχέτιση με τον τρόπο ζωής των κατοίκων ώστε να προτείνουμε ουσιαστικά μέτρα πρόληψης. Υλικό της μελέτης μας απετέλεσαν 207 παιδιά που προσήλθαν στο ΤΕΠ στο διάστημα 1994-1999. Μέθοδος: τα παιδιά χωρίσαμε στις 3 πληθυσμιακές ομάδες (Χριστιανοί Αθίγγανοι, Μουσουλμάνοι) οι οποίες κατοικούν στην περιοχή και 4 ηλικιακές ομάδες . Για κάθε μία μελετήσαμε τα δημογραφικά στοιχεία , το είδος του δηλητηρίου, τον χώρο λήψης, τον χρόνο προσέλευσης , την βαρύτητα και την έκβαση. Αποτελέσματα: Οι δηλητηριάσεις στο 76,4% συμβαίνουν στην ηλικία 2-5 χρόνων. Είναι πιο συχνές στους Μουσουλμάνους 43,5%. Οι ουσίες που ευθύνονται εξαρτώνται άμεσα από την ηλικία και την πληθυσμιακή ομάδα με πρώτη αιτία τα φάρμακα. Η λήψη κατά 90% γίνεται στο σπίτι. Το 85,9% εισάγεται για νοσηλεία. Συμπεράσματα: 0ι δηλητηριάσεις αποτελούν την δεύτερη αιτία κακώσεων στις μικρές ηλικίες και η συχνότητα και το είδος τους συνδέεται με το κοινωνικοοικονομικό επίπεδο των γονέων και τον τρόπο ζωής τους. Γι' αυτό τα μέτρα πρόληψης θα πρέπει να προσαρμόζονται ανά περιοχή και πληθυσμιακή ομάδα , για να είναι αποτελεσματικά.

ΚΥΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΦΗΒΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ

Άννα Πανταζή, Θωμάς Αλμανΐδης, Γωγώ Καραβάνα, Λένα Κιφνίδου, Μαρία Σχοινά, Κώστας Κατερινάκης, Ιωάννης Ανδρουλάκης.

Παιδιατρική Κλινική Γ.Ν Νοσοκομείου Κομοτηνής

Σκοπός της ερευνάς μας είναι η μελέτη των εγκύων εφήβων της περιοχής μας οι οποίες ανήκουν κυρίως στις μειονοτικές ομάδες και τα προβλήματα που παρουσιάζουν κατά την κύηση και τον τοκετό.

Υλικό της μελέτης μας απετέλεσαν 152 έφηβες 13-18 ετών, που γέννησαν στο νοσοκομείο μας, την τελευταία 3ετία.

Μέθοδος Έγινε καταγραφή των δημογραφικών στοιχείων, του follow up, των εργαστηριακών ευρημάτων, των συνθηκών τοκετού, και εκτίμηση των νεογνών.

Αποτελέσματα: Σε σύνολο 1225 εγκύων, οι 152 ήταν έφηβες. Το 17,7% αυτών ήταν κάτω των 15 ετών . Από αυτές μόνο το 17% είχε συστηματική παρακολούθηση. Καισαρική τομή έγινε στο 11% και χρήση συκίας στο 10,6%.Το 9,8% των νεογνών ήταν πρόωρα. Το 45% είχε βάρος γέννησης άνω των 3Kg.

Συμπεράσματα: Η εγκυμοσύνη στην εφηβεία αποτελεί κοινωνικό αλλά και ιατρικό πρόβλημα που θα λυθεί, με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου την συστηματική ενημέρωση των εφήβων και την προσέγγιση των κλειστών κοινωνικών ομάδων.

ΜΗΤΡΙΚΟΣ ΘΗΛΑΣΜΟΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ, ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

Α. Θεοδωρακόπουλος, Ι.Μαγαζιώτου, Π. Μέλκι, Δ. Ανέστη, Μ. Πέρρος,

Β. Τσαβαλιάρης, Π. Ράπτη.

Παιδιατρικό Τμήμα - Τζάνειο Νοσοκομείο Πειραιά

Σκοπός της εργασίας ήταν η μελέτη ορισμένων παραγόντων που επιδρούν θετικά ή αρνητικά στη μητέρα για να θηλάσει το νεογνό, τις πρώτες ημέρες της ζωής του, ανεξάρτητα από τις προσπάθειες του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού.

Υλικό - Μέθοδοι: Μελετήθηκαν 723 επίτοκες μητέρες που γέννησαν στη Μαιευτική κλινική του Νοσοκομείου μας κατά το έτος 1999. Εξ' αυτών το 70% γέννησαν με Φ.Τ. και το 30% με Κ.Τ. Από τις μητέρες το 45,5% ήταν ελληνικής καταγωγής και το 54,5% ήταν αλλοδαπής. Το 51,5% των μητέρων ήταν πρωτότοκες και το υπόλοιπο 48,5% δευτερότοκες και άνω. Οι μητέρες κάτω των 20 ετών ήταν 18,6%, και άνω των 20 81,4%.

Αποτελέσματα: Διαπιστώσαμε ότι οι μητέρες που γέννησαν με Φ.Τ. θήλασαν στο 75% και με Κ.Τ. στο 25%. Αυτές που είχαν εμπειρία από προηγούμενους τοκετούς θήλασαν στο 72% και οι πρωτότοκες στο 69%. Οι μητέρες κάτω των 20 ετών θήλασαν στο 68,9%, και άνω των 20 ετών σε ποσοστό 71%. Οι αλλοδαπές θήλασαν στο 77,5% έναντι των Ελληνίδων που θήλασαν σε ποσοστό 63%.

Συμπεράσματα: Οι παράγοντες που επέδρασαν θετικά ήταν: το είδος του τοκετού (ΦΤ), προηγούμενη εμπειρία της μητέρας, το μορφωτικό επίπεδο και κοινωνικοοικονομικοί παράγοντες. Αρνητικά επέδρασε το κάπνισμα, η μη καλή μαιευτική παρακολούθηση, νοσήματα της μητέρας, η προωρότητα και η ΚΤ. Φαίνεται, ότι λόγω του ότι οι Ελληνίδες σήμερα θηλάζουν σε μικρότερο βαθμό, είναι επιτακτική η ανάγκη προώθησης και υποστήριξης του μητρικού θηλασμού από τους υπεύθυνους φορείς υγείας.

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΠΟΝΟΥ ΣΤΟ Τ.Ε.Π. ΣΕ ΠΑΙΔΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ

Ε. Καρανίκα, Ι. Πετρόχειλος

Νομαρχ. Γεν. Νοσοκομείο ΚΩ

Σκοπός: Να αναγνωριστεί η υποτίμηση του παράγοντα πόνου από το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό του Τμήματος Επειγόντων (Τ.Ε.Π.) του Νοσοκομείου μας κατά την αντιμετώπιση παιδικού τραύματος.

Υλικό-Μέθοδος: Έγινε αναδρομική εκτίμηση της χορηγούμενης αναλγησίας σε παιδιά ηλικίας 6 μηνών έως 12 ετών που προσήλθαν στο Τ.Ε.Π., μετά από τραυματισμό λόγω ατυχήματος, στη διάρκεια του περασμένου έτους. Τα παιδιά που συμπεριλήφθησαν στη συγκεκριμένη εκτίμηση, χρειάστηκαν ιατρική παρέμβαση στο Τ.Ε.Π., που προκαλούσε μέτριο ή έντονο πόνο (>, =3 σε 5βά0μια κλίμακα πόνου) και αύξανε την ένταση του πόνου από τον τραυματισμό. Η αντιμετώπιση περιελάμβανε: διερεύνηση και συρραφή εκτεταμένου τραύματος, ανάταξη εξαρθρήματος και κατάγματος, καθαρισμό εγκαυματικής επιφάνειας, ακτινολογικό έλεγχο σε επώδυνες θέσεις κ...

Αποτελέσματα: Μελετήθηκαν 320 παιδιά. Τα 130 αντιμετωπίστηκαν αποκλειστικά στο Χειρουργικό E.I. ενώ τα 190 στο Ορθοπαιδικό. Σε 94 παιδιά (30%) που χρειάστηκαν συρραφή τραύματος έγινε τοπική διήθηση με διάλυμα 1 % ξυλοκαϊνης χωρίς τη χορήγηση άλλης μορφής αναλγησία. Σε 6 παιδιά (<2%) ζητήθηκε παρουσία Αναισθησιολόγου και χορηγήθηκε ύπνωση και αναλγησία Ε.Φ. Δεν χορηγήθηκε αναλγητικό για εκτέλεση των λοιπών επώδυνων διαγνωστικών ή θεραπευτικών ενεργειών (62%).

Συμπέρασμα: Ο πόνος είναι μια υποτιμημένη παράμετρος στα Τ.Ε.Π. παρά τις γνωστές παθοφυσιολογικές και ψυχολογικές συνέπειες του, ιδιαίτερα σε παιδικό πληθυσμό, θα ήταν χρήσιμη η αλλαγή ιατρικής τακτικής και η καθιέρωση σχετικών πρωτοκόλλων.

ΜΕΙΩΣΗ ΘΗΛΕΩΝ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΒΕΛΕΣΤΙΝΟΥ (Β) ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΑΠΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ

Καλαμπούκα Ε*, Μαργαριτοπούλου Β, Κατσιαρδάνη Κ, Αναστασίου Α.

ΚΥ Βελεστίνου Νομού Μαγνησίας.

Σκοπός της μελέτης ήταν να διερευνήσει τους παράγοντες που επηρέασαν τη διαμονή, θηλέων εντός της περιοχής Β, με συνέπεια να δημιουργηθεί ένας πληθυσμός με πλειοψηφία αρρένων. Αφορμή για καταγραφή γεννήσεων, μας έδωσε ένας πίνακας (στατιστικής υπηρεσίας), απογραφής πληθυσμού Β(1981), όπου τα απογραφέντα αγόρια σε σχέση με τα κορίτσια (Α/Κ) που γεννήθηκαν την περίοδο 1972-76 και 1941-45, παρουσίαζε αναλογία 2.33 και 1.99, αντίστοιχα. Η μελέτη επικεντρώθηκε στην πρώτη ομάδα ηλικιών. Μελετήσαμε τις γεννήσεις αναδρομικά, από το δημοτολόγιο, για να διερευνήσουμε αν υπήρχαν αίτια που συνέβαλαν στην γέννηση περισσοτέρων αγοριών. Τα αποτελέσματα, φαίνονται παραστατικά με πίνακες. Γεννήσεις αγοριών ήταν αυξημένες (μη στατιστικά σημαντικά (σ.σ.)) το 1972-76 (Α/Κ=1.32), όσο και το 1993-95 (Α/Κ=2), ενώ δεν ήταν επηρεασμένη η αναλογία το 1977-81, (Α/Κ=1). Προσπαθήσαμε να διερευνήσουμε παράγοντες γενετικούς, περιβαλλοντικούς ή άλλους που πιθανώς επέδρασαν για αύξηση αρρένων ή μείωση θηλέων. Διαπιστώσαμε ότι οι κάτοικοι ήταν κυρίως Βλάχοι. Συνηθίζουν να παντρεύονται μεταξύ τους και η προσοχή μας έπρεπε να στραφεί σε κάποιον κληρονομικό παράγοντα ή νόσημα που ίσως οδηγεί σ? μείωση συλλήψεων-γεννήσεων θηλέων, ή πιθανή αύξηση αποβολής τους, ή ευνοεί σύλληψη-γέννηση αρρένων. Μελετώντας τους περιβαλλοντικούς παράγοντες, σταθήκαμε κυρίως σ' αυτούς που πιθανώς επέδρασαν, αυξάνοντας το άρρεν φύλο, μόνιμες μεταναστεύσεις/μεταθέσεις/μεταδημοτεύσεις πληθυσμού θηλέων εκτός Β ή εγκαταστάσεις πληθυσμού στο Β με άρρενα παιδιά. Τοξικοί παράγοντες που πιθανώς επηρεάζουν την σύλληψη, ή ειδικές διατροφικές συνήθειες. Παρά την επιβεβαίωση των ευρημάτων μας για υπεροχή αρρένων (μη σ.σ η διαφορά για γεννήσεις) και παρά τις υποθέσεις που κάνουμε, δεν μπορούμε να καταλήξουμε προς το παρόν σε τελικό συμπέρασμα. Το εύρημα χρήζει περαιτέρω διερεύνησης γι' αυτό και η ερευνά συνεχίζεται.

ΤΟ ΤΡΟΧΑΙΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΩΣ Η ΚΥΡΙΑ ΑΙΤΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΝΕΟΥΣ ΚΑΤΩ ΤΩΝ 26 ΧΡΟΝΩΝ, ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΒΕΛΕΣΤΙΝΟΥ (Β/ΝΟΥ).

Μαργαριτοπούλου Β*1, Καλαμπούκα Ε*1, Κατσιαρδάνη Κ2, Τσαλδάρη Χ3, Αναστασίου Α1,3.

1:Κ.Υ. Βελεστίνου Ν. Μαγνησίας. 2:Ιατρική Σχολή Αθηνών.

3 Επιστημονική Εταιρία "Κάρλας". :

Σκοπός της μελέτης ήταν να διερευνήσει τα αίτια που προκάλεσαν θανάτους σε παιδιά και νέους, εγγεγραμμένους δημότες Β/νου, κάτω των 26 χρόνων, και να τα συσχετίσει με άλλους παράγοντες. Απευθυνθήκαμε στο Δημαρχείο Β/νου, απ' όπου πήραμε στοιχεία που αφορούσαν τις γεννήσεις 26 χρόνων (1970-95), ενώ παράλληλα ελέγξαμε για κάθε έτος τα άτομα που είχαν διαγραφεί για διάφορους λόγους (μόνιμη μεταδημότευση - μετανάστευση, ή άλλη αιτία, όπως θάνατος (12.3%)). Ξεχωρίσαμε, χωρίς να διαγράψουμε, άτομα που παρέμεναν δημότες, ενώ διέθεταν ταυτόχρονα και μία δεύτερη κατοικία σε κοντινά μέρη, (12.6%). Κωδικοποιήσαμε ανά έτος τις γεννήσεις από 1970-95, ενώ ξεχωρίσαμε τον αριθμό των ατόμων που πέθαναν από διάφορες αιτίες. Εντοπίσαμε τις οικογένειες των ατόμων που απεβίωσαν για λεπτομερέστερες πληροφορίες. Στο σύνολο των 1314 εγγεγραμμένων (705 άνδρες), εντοπίσαμε 12 θανάτους (Θ) διαχρονικά (συνολική θνησιμότητα (σ.θ.): 9%ο), οι οποίοι αφορούσαν άτομα από Ο* ως 25 χρόνων. 9 Θ αφορούσαν άρρενα άτομα (75%). 7 Θ από το σύνολο (58.3%) οφείλονταν σε ατύχημα. 6 θ (86%) σε τροχαίο ατύχημα, και 1 Θ (14%) σε λόγο ανωτέρας βίας (εκπυρσοκρότηση χειροβομβίδας σε στρατιωτική άσκηση). Οι υπόλοιποι 5 Θ (41.7%) οφείλονταν σε άλλα αίτια .Οι 4 Θ έγιναν με αυτοκινητιστικό όχημα, 1 Θ έγινε με αγροτικό όχημα. 1 Θ έγινε με δίκυκλο. Κύρια αιτία θανάτου σε παιδιά και νέους κάτω των 26 χρ. είναι το ατύχημα και καθ' υπεροχήν το τροχαίο ατύχημα που πλήττει κυρίως το άρρεν φύλο. Το τροχαίο ατύχημα οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, ελλιπής γνώση και εμπειρία οδήγησης, επήρρεια αλκοόλ, υπερβολική ταχύτητα, και γενικά μη τήρηση κανόνων οδικής ασφάλειας, ελλιπής γνώση του ΚΟΚ. Ως εκ τούτου απαιτείται παρέμβαση, για πρόληψη του τροχαίου ατυχήματος στην περιοχή Β/νου. (*0:Βρέφος μικρότερο των 5 μηνών).

ΓΑΣΤΡΟΡΡΑΓΙΑ ΣΕ ΔΙΔΥΜΟ ΝΕΟΓΝΟ ΜΗΤΕΡΑΣ ΜΕ ΑΝΤΙΦΩΣΦΟΛΙΠΙΔΑΙΜΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ

Κ. Χατζηϊωαννίδης, Κ. Σαμαράς, Βάγια Παπαδοπούλου, Β. Λαφαζάνης, Μ. Δανιηλίδης

Νεογνολογικό τμήμα της Β' Παιδιατρικής ΑΠΘ, Νοσοκοκομείο ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης.

Δίδυμο νεογνό θήλυ 26 ωρών, που γεννήθηκε με καισαρική τομή λόγω διδυμίας και ηλικίας κύησης 37 εβδομάδων, προσκομίσθηκε στο τμήμα μας για γαστρορραγία. Ήταν το β' δίδυμο μητέρας που έπασχε από αντιφωσφολιπιδαιμικό σύνδρομο. Η μητέρα πήρε θεραπεία στη διάρκεια της κύησης για το σύνδρομο με κορτιζόνη και ασπιρίνη μέχρι τον 7° μήνα της κύησης. Το νεογνό κατά την εισαγωγή στη μονάδα ήταν ένα φυσιολογικό κατά τα άλλα νεογνό, ζωηρό με ροδαλό χρώμα, και Ηt 53%. Λόγω της συνεχόμενης γαστρορραγίας πάρθηκε εργαστηριακός έλεγχος και το νεογνό αντιμετωπίσθηκε με Konakion, ρανιτιδίνη και μετάγγιση πλάσματος και αίματος. Η αιμορραγία διήρκεσε περίπου 24 ώρες. Το νεογνό εξήλθε σε ηλικία 12 ημερών σε καλή κατάσταση. Έκτοτε το νεογνό και η μητέρα παρακολουθούνται στα εξωτερικά ιατρεία της κλινικής σε συνεργασία με το ανοσολογικό εργαστήριο.

ΒΡΟΥΚΕΛΛΩΣΗ ΣΕ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

Αλεξίου Αικατερίνη, Τρίκκα-Γραφάκου Ελευθερία, Κοροβέση Παρασκευή, Μαριάς Βασίλειος, Παπαδάκη Εργάνη

ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΠΓΝΕ "ΘΡΙΑΣΙΟ"

Η Βρουκέλλωση αποτελεί πρόβλημα δημόσιας υγείας σε αρκετές περιοχές της χώρας μας. Σκοπός της αναδρομικής αυτής μελέτης ήταν η καταγραφή των περιπτώσεων Βρουκέλλωσης στην υγειονομική περιοχή του ΘΡΙΑΣΙΟΥ νοσοκομείου και η περιγραφή των επιδημιολογικών δεδομένων και κλινικοεργαστηριακών παραμέτρων της νόσου, στα παίδια Κατά τη διάρκεια των τριών πρώτων χρόνων λειτουργίας του νοσοκομείου, νοσηλεύτηκαν 48 ενήλικες (μέση ηλικία 49.3 έτη) και 5 παίδια (ποσοστό 9,43%). Η ηλικία των παιδιών ήταν υπό 9 έτη έως 14,2 έτη (Μ.Ο 11.9 έτη) και ήταν όλα άρρενες. Τα κρούσματα εμφανίσθηκαν τους θερινούς μήνες. Τα 4 παιδιά (ποσοστό 80%) προέρχονταν από οικογένειες κτηνοτρόφων και το 5° αναφέρει κατανάλωση γαλακτομικών, μη παστεριωμένων προϊόντων. Αναφέρεται νόσηση στο οικογενειακό περιβάλλον δύο παιδιών Οι κλινικές εκδηλώσεις ήταν: πυρετός (100%), αρθραλγίες (80%), σπληνομεγαλία (60%). ηπατομεγαλία (40%), οσφυαλγία (40%), νυχτερινές εφιδρώσεις (40%), ανορεξία (40%|. καταβολή (20%), απώλεια βάρους (20%), χωλότητα βάδισης (20%) και αρθρίτιδα (20%). Η διάγνωση της Βρουκέλλωσης τέθηκε με θετικό τίτλο συγκολλητινοαντίδρασης Wright > 1: 320 και απομόνωση της Brucella melitensis σε περισσότερες από τρεις (3) καλλιέργειες αίματος. Η CRP ήταν θετική στο 80% των περιπτώσεων. Ο αριθμός των λευκών αιμοσφαιρίων κυμαινόταν από 5500-9300/μΙ. Ο μέσος όρος νοσηλείας ήταν 14 ήμερες (8-22 ημέρες). Η χορηγηθείσα φαρμακευτική αγωγή ήταν γενταμυκίνη (5mg/kg μία φορά ημερησίως) και δοξυκυκλίνη για 7 ημέρες και στη συνέχεια ριφαμπικίνη) και δοξυκυκλίνη για 5 εβδομάδες. Σε μια περίπτωση που παρατηρήθηκε φωτοευασθησία διακόπηκε η χορήγηση δοξυκυκλίνης και αντικαταστάθηκε με κορτιμαξαζόλη. Υποτροπή δεν παρατηρήθηκε σε καμία των περιπτώσεων που νοσηλεύτηκαν στην κλινική μας: Σημειώνεται ότι μία από τις περιπτώσεις είχε ιστορικό ατελώς θεραπευθείσας Βρουκέλλωσης (μονοθεραπεία, πρώιμη διακοπή της αγωγής) και προσήλθε λόγω υποτροπής της νόσου

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ 1) Η Βρουκέλλωση παραμένει πρόβλημα δημόσιας υγείας στη χώρα μας. 2) Πλήρης και συνδυασμένη θεραπεία προλαμβάνει τις επιπλοκές. 3) Υγειονομικός έλεγχος των ζώων και κατανάλωση παστεριωμένων γαλακτοκομικών προϊόντων, θα συμβάλλει στην πρόληψη της νόσου.

ΠΡΟΓΕΝΝΗΤΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΣΤΕΝΩΣΗΣ ΠΥΕΛΟΟΥΡΗΤΗΡΙΚΗΣ ΣΥΜΒΟΛΗΣ

Αντωνίου Ιωάννα*, Τσαπρούνη Τριανταφυλλιά, Γιαννακίδη-Μύλη Λαμπρινή, Ταλλάς Βασίλειος, Δαύρος Ιωάννης, Κοκκοφίτης Αγαμέμνων, Ποντικίδης Ιωάννης

Περιφερειακό Γενικό Παναρκαδικό Νοσοκομείο Τρίπολης, Παιδιατρικό Τμήμα, Ακτινολογικό Τμήμα Τρίπολη

Εισαγωγή: Η στέγνωση πυελοουρητηρικής συμβολής παρουσιάζει συνήθως ετερόπλευρη υδρονέφρωση, η οποία μπορεί να διαγνωσθεί προγεννητικά με τον έλεγχο U/S Β' επιπέδου. Αποτελεί σπάνιο προγεννητικό εύρημα.

Σκοπός-υλικό της εργασίας μας είναι η μελέτη δύο νεογνών αμέσως μετά τη γέννηση και ο έλεγχος του ουροποιητικού συστήματος λόγω του ότι ο προγεννητικός υπερηχογραφικός έλεγχος παρουσίασε διάσταση ετερόπλευρου πυελοκαλυκικού συστήματος.

Πρώτο Περιστατικό: Στην 20η εβδομάδα της κύησης διάταση δεξιού νεφρού, που αφορούσε κύρια τη νεφρική πύελο και λιγότερο κάλυκες.

Δεύτερο Περιστατικό: Στην 22 η εβδομάδα κυήσεως με διάταση αριστερού πυελοκαλυκικού συστήματος.

Την Τρίτη ημέρα ζωής έγινε κ/α ούρων που ήταν αρνητική και έλεγχος λοίμωξης που ήταν αρνητικός. Ο U/S επιβεβαίωσε τα προγεννητικά δεδομένα και τέθηκε η υποψία στένωσης πυελοουρητηρικής συμβολής. Μια εβδομάδα αργότερα έγινε i.v. πυελογραφία και τέθηκε οριστική η διάγνωση. Τα νεογνά άρχισαν από τις πρώτες ημέρες χημειοπροφύλαξη και συνεχίζεται η παρακολούθηση τους με κ/α ούρων, U/S και DMSA.

Συυπερασματικά: Έχει μεγάλη σημασία ο προγεννητικός έλεγχος για την έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση συγγενών ανωμαλιών του ουροποιητικού συστήματος με αποτέλεσμα την αποφυγή σηψαιμίας και μόνιμων νεφρικών βλαβών.

ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΝΕΟΓΝΙΚΗ ΚΑΙ ΒΡΕΦΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΕΤΙΑ 1998 - 1999

Αντωνίου Ιωάννα*, Τσαπρούνη Τριανταφυλλιά, Γιαννακίδη-Μύλη Λαμπρινή, Κοκκοφίτης Αγαμέμνων , Δαύρος Ιωάννης

Περιφερειακό Γενικό Παναρκαδικό Νοσοκομείο Τρίπολης, Παιδιατρικό Τμήμα

Σκοπός μας είναι η μελέτη των συμπτωμάτων , των κλινικοεργαστηριακών ευρημάτων, της ανάδειξης συγγενών ανωμαλιών του ουροποιητικού με τις απεικονιστικές μεθόδους και τη δυνατότητα προγεννητικού ελέγχου των παιδιών αυτών.

Υλικό αποτέλεσαν τα βρέφη, που νοσηλεύτηκαν στην κλινική μας και στο τμήμα νεογνών κατά τη διετία 1998-1999, που ήταν 54 επί συνόλου 93 παιδιών με πρωτοδιάγνωση ουρολοίμωξη, δηλαδή το 58%.

Μέθοδος: Τα βρέφη χωρίστηκαν σε δύο ομάδες (0-1 μήνα και 1-2μήνες) και κατά φύλο.

Κλινική εικόνα: Τα νεογνά εμφάνιζαν σηψαιμία σε ποσοστό 85%, εκτός απ' αυτά που αμέσως μετά τη γέννηση άρχισαν χημειοπροφύλαξη και έλεγχο ουροποιητικού λόγω του ότι ο U/S προγεννητικά έδειξε διάσταση πυελοκαλυκικού συστήματος. Τα βρέφη εμφάνιζαν στο 67% πυρετό, 6% διάρροιες, 12% εμετούς και 25% στασιμότητα βάρους.

Εργαστηριακός έλεγχος: Η διάγνωση στα νεογνά τέθηκε με θετική υπερηβική ουροκαλλιέργεια, ενώ στα βρέφη με υπερηβική ή τουλάχιστον δύο θετικές κ/ες ούρων. U/S νεφρών και κυστεογραφία έγινε σε όλες τις περιπτώσεις και στο 30% έδειξε διαφόρου βαθμού ΚΟΠ. Όσον αφορά το φύλο στα νεογνά είχαν ΚΟΠ κυρίως τα αγόρια 6:1,ενώ στα βρέφη 2:1.Οι περιπτώσεις πιθανής πυελονεφρίτιδας παραπέμπονται για 99mTc DMSA και αυτές για επιβεβαίωση στενωτικής βλάβης για 99mTc DTPA.

Αποτελέσματα:1) Ο προγεννητικός U/S έλεγχος του ουροποιητικού μπορεί να προστατέψει τα νεογνά από σηψαιμία. 2) Στα νεογνά οι ουρολοιμώξεις και η ΚΟΠ υπερέχει στα αγόρια.

Συμπεράσματα: Πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση για άτυπα συμπτώματα της νόσου και να προάγουμε την ανάπτυξη της προγεννητικής διάγνωσης συγγενών ανωμαλιών του ουροποιητικού.

ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΥΠΕΥΘΥΝΩΝ ΠΑΘΟΓΟΝΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΟΧΗΣ ΜΙΚΡΟΒΙΑΚΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ ΣΤΙΣ ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΣΕ ΔΥΟ ΠΕΝΤΑΕΤΙΕΣ (91-95)ΚΑΙ (96-00).

Ε.Σερέτη, Ζ.Καρακατσάνη, Σ.Νικολοπούλου, Ι.Φούντζουλα, Δ.Σμπώκου Α.Κονδύλης, Ε.Παπαβασιλείου.

A!και Β! Παδιατρική Κλινική,Μικροβιολογικό Εργαστήριο Γ.Ν.Π.Π.

Σκοπός της μελέτης ήταν:1)η σύγκριση του είδους των μικροβίων των υπεύθυνων για ουρολοιμώξεις και του ποσοστού αντοχής στ' αντιβιοτικά και 2)η καταγραφή της μεταβολής της αντοχής των μικροβίων στα χορηγούμενα αντιβιοτικά στις 2 πενταετίες.

Υλικό-μέθοδος: Μελετήσαμε 391 κ 900 παιδιά αντίστοιχα, που νοσηλεύτηκαν στις Παιδ. Κλινικές. Αποτελέσματα: Τα υπεύθυνα παθογόνα για τις ουρολοιμώξεις κατά σειρά συχνότητας και στις 2 πενταετίες ηταν (%) :Ε.coli (84,7-78,4), Proteus mir.(8,3-8,6),Klebsiella pn.(4,9-6,2),Pseudomonas aer.(l,4-3,3),Enterobacter sρ.(0,7-2,2),λοιπά(0-1,3) Η αντοχή( % )στ'αντιβιοτικά α) 91-95 και Β) 96-00 ήταν:

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΚΟΥ SHOCK ΚΑΙ ΕΓΚΕΦΑΛΟΠΑΘΕΙΑΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ

Μ.Χανούμη1, Α. Κουτσομπέλη1 ,Φ.Νικολάου3, Ε.Μπαζίγου2, Ε.Σερέτη1, Ζ.Καρακατσάνη1, Λ. Σιανίδου3.

Β Παιδιατρική κλινική1. Νευρολογική κλινική2 ,Μονάδα Εντατικής3 Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης.

Το σύνδρομο αιμορραγικό shock - εγκεφαλοπάθεια εκδηλώνεται οξέως με εγκεφαλοπάθεια, πυρετό, καταπληξία, διαρροϊκές κενώσεις, διάχυτη ενδαγγειακή πήξη, νεφρική, ηπατική δυσλειτουργία. Η αιτιολογία του συνδρόμου άγνωστη και η επιβεβαίωση του βασίζεται σε κριτήρια. Η πρόγνωση εξαρτάται από τη βαρύτητα των νευρολογικών εκδηλώσεων. Περιγράφεται περίπτωση θήλεος βρέφους, ηλικίας 9 μηνών, που προσήλθε στα E.I του νοσοκομείου μας με νωθρότητα, υψηλό πυρετό και διαρροϊκές κενώσεις από ωρών. Το παιδί διακομίσθηκε στη ΜΕΘ με εικόνα καταπληξίας και γενικευμένων τονικοκλονικών σπασμών. Από τον εργαστηριακό έλεγχο: Αέρια αίματος: ρΗ 7,06, ρ02 136,9 ,PC02 11,7 , Γεν.Αιμ. Λ.3470 mm3/ml. Hb 7,6gr/dl Ht 23,5% PLT 69.400 mm3/ml) PT 24,4'' (ΧΜ 13,2" ) APTT 55,2" Κ+ 6 mEq/lt , Na+ 155 mEq/lt, Ουρ.103 mg% , Κρεατ.2 mg% SGOT 386 u/lt, SGPT226 u/lt, NH3 82N-μg/dl, CRP (-). ΗΕΓ: εικόνα συμβατή με Εγκεφαλοπάθεια. CT scan: (-). To παιδί αντιμετωπίστηκε συμπτωματικά, αποκλείστηκαν το τοξικό σύνδρομο, η θερμοπληξία το σύνδρομο Reye και το ουραιμικό αιμολυτικό σύνδρομο. Παρουσίασε σταδιακή βελτίωση και αποκαταστάθηκε πλήρως μετά ένα μήνα. Το σύνδρομο αιμορραγικό shock - εγκεφαλοπάθεια παρά την σπανιότητα του θα πρέπει να περιλαμβάνεται στην διαφορική διάγνωση της τριάδας : shock, υψηλός πυρετός, status epilepticus.

ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΔΕΡΜΑΤΙΚΗΣ ΜΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΩΣΗΣ

(ΜΕΛΑΧΡΩΜΑΤΙΚΗ ΚΝΙΔΩΣΗ)

(Λαθήρα Χρυσάνθη - Κατσαμάκας Αναστάσιος –Τσοΐτης Γεώργιος)

Βρέφος θήλυ 7 μηνών προσέρχεται σε ιδιωτικό παιδιατρικό ιατρείο για μηνιαία εξέταση.

Από την Α/Ε κατά συστήματα ευρέθησαν ΒΣ=30η ΕΘ, ύψος 50η ΕΘ, ΠK=50η ΕΘ. Δέρμα 12-13 καφέ κηλίδες με ανώμαλο περίγραμμα και διάμετρο ?1.5 εκ. διάσπαρτες στον κορμό και τράχηλο.

Νευρολογική εξέταση: κφ

Το βρέφος γεννήθηκε με φυσιολογικό τοκετό και είναι το 1° παιδί υγιών γονέων. Κατά το 2° μήνα της ζωής του μετά από 1° επεισόδιο ουρολοίμωξης η μητέρα παρατήρησε 4-5 κηλίδες διάσπαρτες στο σώμα διαμέτρου ?1 εκ. με ανώμαλο περίγραμμα και καφεκόκκινο χρώμα. Σε ηλικία 6 μηνών μία από τις καφέ κηλίδες που εντοπίζεται στο σημείο επαφής με την πάνα του μωρού παρουσίασε έπαρση και φυσαλιδώδη εικόνα, η οποία υποχώρησε σε λίγες ημέρες.

Στην διαφορετική διάγνωση περιλαμβάνονται; α) Σπίλοι, β)Νευρινωμάτωση. γ) Μονήρης μαστοκυττάρωση ,δ) Μελαχρωματική κνίδωση.

Μετά την τριβή των καφέ κηλίδων κατά την κλινική εξέταση προκλήθηκε κνιδωτικός πομφός περιοριζόμενος στα όρια της κηλίδας ( σημείο Darrier θετικό ) ενώ απουσίαζε δερμογραφισμός στο υγιές δέρμα. Σε επόμενη επίσκεψη του παιδιού παρατηρήθηκαν κνιδωτικοί πομφοί εντοπιζόμενοι σε άλλες μελαχρωματικές κηλίδες που προκλήθηκαν κατά τους χειρισμούς γδυσίματος του παιδιού. Πομφοί στο υγιές δέρμα ή γενικευμένες κνιδωτικές πλάκες δεν παρατηρήθηκαν ούτε αναφέρονται από τη μητέρα. Εξέλειπαν επίσης flash άνω τμήματος κορμού και προσώπου βρογχόσπασμος ή ρινόρροια ή γαστρεντερικές διαταραχές. Λόγω της χαρακτηριστικής κλινικής εικόνας και της καθαρά δερματικής συμπτωματολογίας δεν προχωρήσαμε σε βιοψία δέρματος ή άλλο εκτεταμένο παρακλινικό έλεγχο προς την κατεύθυνση της συστηματικής μαστοκυττάρωσης,

ΣΠΟΓΓΩΔΗΣ ΝΕΦΡΟΣ ΣΕ ΒΡΕΦΟΣ: Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΠΥΕΛΟΓΡΑΦΙΑΣ

Δογάνης Δημήτριος. Βαζαίου Ανδριανή, Μαυρίκου Μυρσίνη, Κακαβά Φελίτσια,

Στεφανίδης Κωνσταντίνος, Σιαφάς Κωνσταντίνος.

Α. Παιδιατρική Κλινική κ· Νεφρολογικό Τμήμα Νοσοκομείου Παίδων Αθηνών

"Π κ Α Κυριακού"·

Ο Σπογγώδης νεφρός (ΣΝ) αποτελεί μια συγγενή πάθηση ανώμαλης ανάπτυξης των αθροιστικών σωληναρίων, που χαρακτηρίζεται από διάταση και κυστική παραμόρφωση αυτών, προσδίδοντας στη μυελώδη μοίρα σπογγώδη υφή. Η συχνότητα στο γενικό πληθυσμό υπολογίζεται από 1:5000-20.000 και σε ασθενείς με λιθίαση από 5-18%. Ο ΣΝ συνήθως παραμένει ασυμπτωματικός και αδιάγνωστος μέχρι τη 2η ή 3η δεκαετία της ζωής και κατά την παιδική και δη τη βρεφική ηλικία αναφέρονται μόνο σποραδικές περιπτώσεις. Στις κύριες κλινικές εκδηλώσεις περιλαμβάνονται ο κωλικός του νεφρού, η αιματουρία και η ουρολοίμωξη, συχνά ευρήματα είναι και η υπερασβεστιουρία >30% και η λιθίαση (10-42%). Επίσης μπορεί να συνδυάζεται με διάφορα σύνδρομα ή άλλες συγγενείς ανωμαλίες. Η πρόγνωση είναι καλή, εφ' όσον εξασφαλισθεί επαρκής παρακολούθηση προς περιορισμό των επιπλοκών από νεφρασβέστωση ή ουρολοιμώξεις. Περιγράφεται η περίπτωση θηλέος βρέφους, κλινικά υγιούς, στο οποίο κατά τη νεογνική ηλικία και με αφορμή επεισόδιο ουρολοίμωξης, διαπιστώθηκε με U/S οριακά μεγάλο μέγεθος νεφρών, με ανομοιογενή ηχοδομή, ενώ η κυστεογραφία και ΕΦ πυελογραφία ήταν αρνητικές. Σε ηλικία 4 μηνών νοσηλεύθηκε για περαιτέρω διερεύνηση. Ο νέος απεικονιστικός έλεγχος των νεφρών (U/S, CT, DMSA) δεν ήταν διαγνωστικός, παρουσίαζε όμως ευρήματα συμβατά με νοσήματα όπως: νεφρασβέστωση, οζώδη σκλήρυνση, γλυκογονίαση, αμαρτώματα, ή κυστική νεφροπάθεια. Με βάση τα ανωτέρω έγινε εκτεταμένος βιοχημικός, μεταβολικός και βασικός ενδοκρινολογικός έλεγχος, που απέβη αρνητικός, ή μη κατατοπιστικός. 'Έκτοτε το βρέφος παρακολουθείτο κλινικοεργαστηριακά χωρίς να αποκαλυφθούν νέα στοιχεία. Σε ηλικία 12 μηνών και επειδή η συνισταμένη των εργαστηριακών δεδομένων συνέκλινε προς τις κυστικές νεφροπάθειες, επαναλήφθηκε για 2η φορά η ΕΦ.πυελογραφία, η οποία έδειξε θυσσανοειδείς σχηματισμούς στις περιοχές των πυραμίδων άμφω: εικόνα σπογγώδους νεφρού. Η αναζήτηση της αρχικής πυελογραφίας, στο νεογνολογικό τμήμα που είχε νοσηλευθεί, παρουσίαζε τις ίδιες χαρακτηριστικές αλλοιώσεις, που είχαν υποεκτιμηθεί. Συμπέρασμα: Ο σπογγώδης νεφρός σπάνια διαγιγνώσκεται κατά την παιδική ηλικία. Η διάγνωση τίθεται μόνο με την ΕΦ.πυελογραφία, η οποία είναι παθογνωμονική, γεγονός που καταδεικνύει τη χρησιμότητα της κλασσικής αυτής μεθόδου, στη διάγνωση αρκετών ανατομικών ανωμαλιών του ανώτερου ουροποιητικού και την μη υποκατάσταση της από τις νεώτερες απεικονιστικές μεθόδους.

ΥΠΕΡΗΧΟΚΑΡΔΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΘΩΡΑΚΙΚΟ ΠΟΝΟ, ΛΙΠΟΘΥΜΙΑ ΚΑΙ ΑΡΡΥΘΜΙΑ

Βαρλάμης, Ζ. Χαλέμης Α. Βεράνη, Π. Κελεμπέκογλου, Κ. Χαϊδοπούλου,Μ. Εμποριάδου, Σ. Καραμπέρης.

Παιδοκαρδιολογικό Διαγνωστικό Εργαστήριο Δ' Παιδιατρικής Κλινικής ΑΠΘ

Σκοπός της μελέτης μας ήταν η ανεύρεση της ηχοκαρδιογραφικής συχνότητας καρδιακής βλάβης σε παιδιά με συμπτωματολογία θωρακικού Πόνου (ΘΠ), Λιποθυμίας, και Αρρυθμιών

Υλικό και Μέθοδος: Μελετήθηκαν αναδρομικά οι φάκελοι 210 νεογνών, βρεφών και παιδιών, ηλικίας από 1 ημέρας μέχρι 15 χρονών, (A:K=116:94), του εξετάστηκαν στο Διαγνωστικό Εργαστήριο Αναιμάκτων Μεθόδων της Κλινικής μας, κατά τα έτη 1993-1998. Έγινε πλήρης καρδιολογικός έλεγχος (κλινική εξέταση, ΗΚΓ, ΗΧΟΚΓ σε όλους και α/α και ΗΚΓ-Holter κατ' επιλογή ). Υπολογίστηκε η συχνότητα των καρδιακών βλαβών ως προς την αιτία προσέλευσης (ομάδες "ΘΠ", "λιποθυμίας", "αρρυθμίας") και την ηλικία εμφάνισης των συμπτωμάτων.

Στην ομάδα του "ΘΠ" αποκλείστηκαν οι περιπτώσεις μη καρδιακής απολογίας. Τα αποτελέσματα συγκρίθηκαν μεταξύ τους με την μέθοδο -studend.

Αποτελέσματα: Το ποσοστό των "φυσιολογικών ευρημάτων" ήταν ³50%, (Α:Κ=66:53), και στις 3 ομάδες. Ομάδα ΘΠ: Καρδιακή βλάβη αποδείχτηκε σε 19 / 58 με συχνότερη την πρόπτωση της μιτροειδούς βαλβίδας (Πρ.ΜΒ=63%), Ομάδα Λιποθυμίας ευρήματα είχαν 39/81, με συχνότερη την Πρ.ΜΒ (84%). Ομάδα Αρρυθμίας καρδιακή βλάβη βρέθηκε σε 7/10 νεογνά με συχνότερη τη μεσοκοιλιακή επικοινωνία (5/7) και σε 25/61 μεγαλύτερα παιδιά με Πρ.ΜΒ (28%). Οι διαφορές μεταξύ των 3 παραπάνω ομάδων σύγκρισης ήιαν στατιστικά σημαντικές (ρ<0,005). Συζήτηση: Επαληθεύται ότι στη νεογνική ηλικία, σε εμφάνιση αρρυθμίας η πιθανότητα ανεύρεσης καρδιοπάθειας είναι μεγάλη. Στις υπόλοιπες ηλικίες το συχνότερο εύρημα σε περίπτωση ΘΠ, λιποθυμίας και αρρυθμίας είναι η ΠρΜΒ. Η συχνότητα της στη μελέτη αυτή βρέθηκε ελαφρώς υψηλότερη από τα βιβλιογραφικά δεδομένα, πιθανώς λόγω του συστηματικού ελέγχου. Η ΠρΜΒ πρέπει να αποκλείεται σε παιδιά με ένα από τα πιο πάνω συμπτώματα.

ΥΠΕΡΗΧΟΚΑΡΔΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΕ ΝΕΟΓΝΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΕ ΦΥΣΗΜΑ

Ζ. Χαλέμης, Γ. Βαρλάμης, Α Βεράνη, Π. Κελεμπέκογλου, Μ. Εμποριάδου, Κ. Χαϊδοπούλου, Λ Παπαζήση, Στ. Καραμπέρης

Παιδοκαρδιολογικό Διαγνωστικό Εργαστήριο Παιδιατρικής ΚλινικήςΑΠΘ

Σκοπός της μελέτης ήταν η ανεύρεση της συχνότητας των συγγενών καρδιοπαθειών (ΣΚ) και των άλλων καρδιακών παθήσεων σε παιδιά που προσκομίσθηκαν νια έλεγχο φυσήματος(Φ). Ασθενείς και μέθοδος. Μελετήθηκαν αναδρομικά οι φάκελοι 930 νεογνών (ομάδα Α), βρεφών (ομ.Β) και παιδιών (ομ.Γ), ηλικίας από 1 ημέρας μέχρι 15 χρόνων, (Α:Κ=525:405), που εξετάστηκαν στο Διαγνωστικό Εργαστήριο Αναιμάκτων Μεθόδων της Κλινικής μας για έλεγχο φυσήματος κατά τα έτη 1993-1998, είτε ως εξωτερικοί ασθενείς είτε ως νοσηλευόμενοι. Όλοι υποβλήθηκαν σε πλήρη καρδιολογικό έλεγχο με κλινική εξέταση, ΗΚΓ, ΗΧΟΚΓ. Ακτινογραφία θώρακα και ΗΚΓ-Holter έγινε κατ' επιλογή. Υπολογίστηκε η συχνότητα των καρδιοπαθειών κατά ομάδα ηλικιών και τα αποτελέσματα συγκρίθηκαν μεταξύ τους (t-student test).

Αποτελέσματα: Στη νεογνική και βρεφική ηλικία αποκαλύφθηκε σοβαρή ΣΚ σε ποσοστό 90% και 70% αντίστοιχα, (ρ<0,005), με πιο συχνές τη μεσοκολπική επικοινωνία (33% στα νεογνά και 26,7% στα βρέφη), τη μεσοκοιλιακή επικοινωνία (20% και 30% αντίστοιχα τη βαλβιδική στένωση της πνευμονικής (11% και 7,7% αντίστοιχα). Στις μεγαλύτερες ηλικίες το Φ ήταν πολύ συχνά "αθώο", (ποσοστό 45%). Από την κατανομή των διαγνώσεων κατά ηλικία προκύπτει ότι η συχνότερη καρδιοπάθεια στη νεογνική ηλικία ήταν η μεσοκολπική επικοινωνία, στη βρεφική και στη νηπιακή η μεσοκοιλιακή επικοινωνία, ενώ στην παιδική, η πρόπτωση της μιτροειδούς (ΠρΜΒ=38,4%). Συζήτηση: Τα αποτελέσματα μας στη πλειονότητα τους, δεν διαφέρουν σημαντικά από εκείνα της διεθνούς βιβλιογραφίας. Η μεγάλη συχνότητα της Πρ.ΜΒ στην παιδική ηλικία ερμηνεύεται, πιθανώς, από την αυστηρή επιλογή των ασθενών που οδηγούνται για ΗΧΟΚΓ στο εργαστήριο μας. Σχόλιο : Η ηλικία είναι εξαιρετικά σημαντικό στοιχείο στη διαφορική διάγνωση του Φ.

ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΣΙΣΑΠΡΙΔΗΣ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ QT

(ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ)

Κονδύλης Α*, Καρακατσάνη Ζ*, Τζιουβάρα Χ*. Φωτοπούλου Μ*, Κατσέλη Φ**

Α* και Β* Παιδιατρικές Κλινικές και Καρδιολογικό Ιατρείο** Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης.

Η σισαπρίδη χρησιμοποιείται ευρύτατα στην καθημερινή παιδιατρική πράξη. Σκοπός της μελέτης ήταν η προγραμματισμένη ανίχνευση πιθανών διαταραχών του καρδιακού ρυθμού με επιμήκυνση του διαστήματος QT.
Υλικό και μέθοδος : μελετήθηκαν 143 βρέφη που τέθηκαν σε αγωγή με σισαπρίδη λόγω γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης. Η δόση καθορίστηκε στο 1 mg /kg ΒΣ/24Η σε 4 δόσεις. Έγινε πλήρης καρδιολογικός έλεγχος πριν και μετά την λήψη του φαρμάκου με υπολογισμό του QTc (διάστημα διορθωμένο βάσει της καρδιακής συχνότητος) και μελέτη ζωτικών σημείων στα 27 από τα 43 βρέφη.Στην μελέτη δεν περιελήφθησαν παιδιά με άπνοιες ή με ηπατικό ή νεφρικό πρόβλημα. Συστήθηκε στους γονείς επανέλεγχος μετά την έναρξη της αγωγής και τους εξηγήθηκε η πιθανότητα εμφάνισηςπαρενέργειας από την λήψη του φαρμάκου.
Αποτελέσματα, από την μελέτη δεν παρατηρήθηκε αξιόλογη αύξηση του διαστήματος ή άλλη επίδραση στον καρδιακό ρυθμό, θα πρέπει παρόλα αυτά να τονιστεί ότι η χορήγηση του φαρμάκου πρέπει να γίνεται με σαφείς ενδείξεις στην ακριβή δόση από τους γονείς και να ελέγχεται η πιθανή συγχορήγηση φαρμάκων που θα μπορούσαν να προκαλέσουν σοβαρότερες επιπλοκές.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΣΤΕΡΟΕΙΔΩΝ ΣΚΕΥΑΣΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΦΙΜΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

Σιδηρόπουλος Χαράλαμπος, Κ.Υ. Ελευθερούπολης Ν.Γ.Ν.Καβάλας Χαρισοπούλου Δάφνη, ειδικευόμενη παιδιατρικής Ν.Γ.Ν.Καβάλας Χαραλαμπίδου Αναστασία, ειδικευόμενη παιδιατρικής Ν.Γ.Ν.Καβάλας Γαζιώτης Γεώργιος, ακτινολόγος ΙΚΑ Θεσσαλονίκης

Κατά τη γέννηση, η ακροποσθία σχεδόν ποτέ δεν μπορεί να κατασπασθεί. Αυτή η απολύτως φυσιολογική συγγενής "φίμωση" λύνεται αυτόματα στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων μέχρι το τέταρτο έτος της ηλικίας. Σκοπός λοιπόν του παιδιάτρου είναι να ενημερώσει τους γονείς για την αντιμετώπιση της φυσιολογικής ακροποσθίας και παράλληλα να αναγνωρίσει και να διορθώσει τις τυχόν ανωμαλίες. Μέχρι πρόσφατα η χειρουργική επέμβαση θεωρούνταν μέθοδος εκλογής στις περισσότερες περιπτώσεις συγγενούς φίμωσης. Παρ'όλα αυτά τα τοπικά στεροειδή έχουν προταθεί ως εναλλακτική μέθοδος συντηρητικής αντιμετώπισης της κατάστασης αυτής Μελετήσαμε, λοιπόν, την αποτελεσματικότητα της τοπικής εφαρμογής κρέμας βηταμεθαζόνης 0,05% σε 62 αγόρια ηλικίας 3 έως 14 ετών και για διάρκεια θεραπείας 15-42 μέρες. .Η μέθοδος ήταν αποτελεσματική σε 55 παιδιά με πλήρη αποκάλυψη της βαλάνου, χωρίς επιπλοκές ή υποτροπές. 5 παιδιά χρειάσθηκαν θεραπεία πέρα των 4 εβδομάδων κι επανάληψη της προσπάθειας αποκατάστασης της στένωσης της ακροποσθίας, ενώ 2 χρειάσθηκαν χειρουργική επέμβαση. Συμπεραίνεται ότι η χρήση κρέμας στεροειδών για 4 εβδομάδες βοήθησε σχεδόν όλα τα παιδιά της μελέτης μας να περάσουν ανώδυνα τη δοκιμασία κατάσπασης της ακροποσθίας .χωρίς οποιαδήποτε επιπλοκή.

ΚΑΚΟΠΟΙΗΘΕΝ ΒΡΕΦΟΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΗΘΗΚΕ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

Τσίρκα Αντιγόνη, Μαρκεσίνης Ι., Γκέτση Βασιλική, Χαλούλου Σταυρούλα, Γκολογκάνη Αριστούλα

Περιφερειακό Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων " Γ. Χατζηκώστα ".

Η κακοποίηση των παιδιών είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που δύσκολα αναγνωρίζεται και μελετάται στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Οι επιπτώσεις της κακοποίησης είναι πολύ οδυνηρές στη σωματική αλλά και στην ψυχική υγεία των παιδιών και των εφήβων θυμάτων. Πολλές φορές μάλιστα απειλείται η ίδια η ζωή των παιδιών. Περιγράφεται η περίπτωση βρέφους άρρενος ηλικίας 8 μηνών που προσήλθε στα E.I της κλινικής για αντιμετώπιση καθολικού οιδήματος στο αρ. κάτω άκρο. Η κλινική εξέταση των άλλων συστημάτων αποκάλυψε εκχυμώσεις και πετέχειες διάσπαρτες σε όλο το σώμα, ενώ η ακτινογραφία αποκάλυψε επιφυσιολίσθηση άνω κνημιαίας επίφυσης με ρήξη άνω κνημοπερονιαίας συνδέσμωσης. Το ιστορικό πρόκλησης των βλαβών ήταν αντιφατικό και καθόλου πειστικό. Από το κοινωνικό ιστορικό επρόκειτο για οικογένεια πολύ χαμηλής κοινωνικοοικονομικής και μορφωτικής τάξης. Πατέρας πότης 32 ετών με βίαιη συμπεριφορά. Μητέρα 27 ετών, άβουλη και χωρίς καμιά ικανότητα διαχείρισης της οικογένειας. Το ζευγάρι δεν είχε κοινωνικές συναναστροφές με τους συγχωριανούς και τους συγγενείς τους. Ετέθη η υποψία κακοποίησης και η κοινωνική υπηρεσία του νοσοκομείου ανέλαβε την διερεύνηση των συνθηκών διαβίωσης της οικογένειας. Έγινε καταγγελία στην εισαγγελία προκειμένου να διερευνηθεί η υπόθεση και να ληφθούν μέτρα για την προστασία του παιδιού. Τέσσερις μήνες αργότερα τo βρέφος προσήλθε στην κλινική μας με κάταγμα στο δ. βραχιόνιο. Επτά μήνες αργότερα και ενώ το παιδί ήταν 20 μηνών μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο νεκρό. Η μητέρα του καταδικάσθηκε ως παιδοκτόνος. Η έλλειψη εμπειρίας, εκπαίδευσης και η ανυπαρξία οργανωμένης ομάδας επιστημόνων ικανών να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της κακοποίησης οδήγησε στο θάνατο του παιδιού. Η ευθύνη βαρύνει όλους μας, πρωταρχικά τους παιδίατρους που είμαστε οι συνήγοροι του παιδιού στον κόσμο των ενηλίκων και κατά δεύτερο λόγο την πολιτεία που ολιγώρησε σε ένα τόσο σημαντικό ζήτημα. Επιβεβαιώθηκαν για άλλη μια φορά τα συμπεράσματα της Π.Ο.Υ ότι 50% των κακοποιημένων βρεφών που αφήνονται να επιστρέψουν σε αυτούς που τα κακοποίησαν μεταφέρονται στο νοσοκομείο νεκρά.

ΕΠΙΠΕΔΑ ΧΟΛΗΣΤΕΡΟΛΗΣ, ΚΛΑΣΜΑΤΩΝ ΧΟΛΗΣΤΕΡΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΡΙΓΛΥΚΕΡΙΔΙΩΝ ΣΕ 7767 ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ 6-14 ΕΤΩΝ

Κλεοπάτρα Σούλπη1, Γεώργιος Α. Καρίκας2, Ευθύμιος Ευθυμίου1

1 Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού, Νοσ. Παίδων "Αγ. Σοφία", Αθήνα,2 Μονάδα Παρεντερικής - Φαρμακοκινητικής, Νοσ. Παίδων "Αγ. Σοφία", Αθήνα

Σκοπός της εργασίας ήταν να μελετήσουμε τα επίπεδα της Χοληστερόλης (Χολ), των κλασμάτων της και των Τριγλυκεριδίων δια να διαμορφώσουμε φυσιολογικές τιμές για τα Ελληνόπουλα ηλικίας 6-14 ετών.

Εξετάσθηκαν 7767 παιδιά, 3980 αγόρια και 3787 κορίτσια που διέμεναν στον Νομό Αττικής. Η μέθοδος εκτίμησης των Λιπιδίων ήταν η συνήθης και χρησιμοποιήσαμε kit-tests του εμπορίου. Η μέση τιμή Χολ μετρήθηκε από 154-174 mg/dl για τα αγόρια και από 158-173 mg/dl για τα κορίτσια. Τα επίπεδα των Τριγλυκεριδίων έδειξαν μία αύξηση με μεγίστη τιμή στην ηλικία των 11 ετών και για τα δύο φύλα, της τιμής του κλάσματος HDL στα 8 χρόνια και της LDL στα 9 χρόνια για τα αγόρια και στα 8 χρόνια για τα κορίτσια. Ο Αθηρωματικάς Δείκτης κυμαίνετο από 1.51 έως 1.85 για τα κορίτσια και από 1.54 έως 1.68 για τα αγόρια.

Συμπεράσματα : Τα ευρήματα μας δείχνουν ότι οι αλλαγές στις διαιτητικές συνήθειες του Ελληνικού Πληθυσμού και ιδιαίτερα των Ελληνοπαίδων και εφήβων, που ζουν σε μεγάλες πόλεις, επηρεάζουν το λιπιδαιμικό τους profil.

ΓΝΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΚΑΠΝΟΥ ΚΑΙ ΑΛΚΟΟΛ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ

Τσεκουρά Θεοφάνη, Θεοδωράκη Μαρία, Αποστόλου Ελένη. Στεφανάκη Σοφία, Σχοινάκη Αθηνά, Τσιλιμιγκάκη Αμαλία

Παιδιατρική Κλινική, Βενιζέλειο Νοσοκομείο, Ηράκλειο Κρήτη

Ο καπνός και το αλκοόλ είναι ουσίες με ευρεία κατανάλωση στην κοινωνία μας. Σκoπός της μελέτης ήταν να εξετάσουμε τις γνώσεις και την στάση των γυναικών για τις ουσίες αυτές καθώς και την ποσότητα χρήσης των κατά την εγκυμοσύνη. Ζητήθηκε από 410 γυναίκες στην πτέρυγα της Μαιευτικής κλινικής του Νοσοκομείου μας να συμπληρώσουν ένα σχετικό ερωτηματολόγιο. Η πλειοψηφία των ερωτηθέντων γνωρίζουν ότι οι ουσίες αυτές είναι βλαπτικές κατά την εγκυμοσύνη σε ποσοστό 90% και 93% για το αλκοόλ και τον καπνό αντίστοιχα. Το 64% των γυναικών κάνει χρήση αλκοόλ σε μικρή ποσότητα, έως ένα ποτηράκι, περιστασιακά. Όσον αφορά τον καπνό το 19% καπνίζει έως 5 τσιγάρα ημερησίως, ενώ το 4% μισό πακέτο και το 3% μεγαλύτερες ποσότητες. Η πηγή πληροφόρησης κατά 70% και 56% για τον καπνό και το αλκοόλ αντίστοιχα, ήταν ο μαιευτήρας, ενώ οι υπόλοιποι είχαν τις πληροφορίες από το φιλικό ή οικογενειακό περιβάλλον, διάφορα περιοδικά και την τηλεόραση. Συμπερασματικά, η πλειοψηφία των γυναικών πιστεύουν ότι ο καπνός και το αλκοόλ είναι βλαπτικές για το έμβρυο και προσπαθούν να τις αποφεύγουν. Πιστεύουμε ότι η ενημέρωση πρέπει να γίνεται από τους γιατρούς ώστε να επιτευχθεί μεγαλύτερος περιορισμός των ουσιών αυτών κατά την εγκυμοσύνη.

ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΜΑΘΗΣΙΑΚΩΝ ΔΥΣΚΟΛΙΩΝ (ΜΔ). ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΝΥΧΤΕΡΙΝΩΝ ΓΥΜΝΑΣΙΩΝ

Πίτσιος Κων/νος, Μπαρμπούνη Αναστασία, Συρίγου Αντωνία, Βλάχου Θεοδώρα,

Κονδύλης Ανδρέας, Νικολάου-Παπαναγιώτου Αλεξάνδρα

Ιατρείο Κοινωνικής και Αναπτυξιακής Παιδ/κής Γ. Ν. Π. Πεντέλης. Αθήνα.

Τα αποτελέσματα της υποκειμενικής εκτίμησης των σχολικών επιδόσεων των μαθητών από τους ίδιους, συγκρινόμενα με αυτά ειδικών εκπαιδευτικών δοκιμασιών έχει επανειλημμένα τονιστεί στη βιβλιογραφία ότι είναι συνήθως ανάλογα. ΣΚΟΠΟΣ: Η καταγραφή της υποκειμενικής εκτίμησης των ΜΔ σε μαθητές ημερησίων και εσπερινών γυμνασίων και η σύγκριση μεταξύ τους.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΑΟΣ: Κατά το σχολικό έτος 1999-2000 διενεμήθη ερωτηματολόγιο κλειστού τύπου σε 950 μαθητές (48% Αγόρια, 52% Κορίτσια) δημοσίων ημερήσιων γυμνασίων της Β.Α. Αττικής , ηλικίας 13-16 ετών (Ομ. Α) και σε 410 μαθητές (56,4%Α, 43,6%Κ) εσπερινών γυμνασίων της ίδιας περιοχής, ηλικίας 14-20 ετών (Ομ. Β). Το ερωτηματολόγιο συμπληρώθηκε από τους μαθητές παρουσία γιατρού. Στα παιδιά ζητήθηκε να εκτιμήσουν διάφορες μαθησιακές ικανότητες τους με μια σκάλα διαβάθμισης των επιδόσεων από συχνά έως σπάνια - ποτέ. Τα αποτελέσματα των δύο ομάδων συγκρίθηκαν μεταξύ τους.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: 16% της ομάδας Α και 35% της ομάδας Β δήλωσαν ότι δεν τους είναι εύκολη η μάθηση. 29% της Α και 41% της Β ότι είναι κακογράφοι, 18% της Α και 48% της Β ότι είναι ανορθόγραφοι ενώ 42% της Α και 71% της Β πως δεν προλαβαίνουν να ολοκληρώσουν τις σχολικές τους υποχρεώσεις. Από την Α παραπονέθηκαν για κακή μνήμη 26% των μαθητών, ενώ δυσκολία στη διάκριση δεξιού-αριστερού παρουσιάζει το 14%. Αντίστοιχα στην Β ανέφεραν κακή μνήμη το 34% και δυσκολία διάκρισης δεξιού-αριστερού το 13%. Στην Β παρατηρήθηκαν αυξημένα ποσοστά μαθησιακών δυσκολιών σε σχέση με την Α. ιδιαίτερα στις ικανότητες ορθογραφίας και ολοκλήρωσης των σχολικών υποχρεώσεων, χωρίς όμως να είναι στατιστικά σημαντικά.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: 1) Οι μαθητές της Β δηλώνουν περισσότερες ΜΔ από ότι οι αντίστοιχοι της Α γεγονός που χρίζει ιδιαίτερης παιδαγωγικής μέριμνας. 2) Οι ΜΔ πρέπει να διαγιγνώσκονται και να αντιμετωπίζονται έγκαιρα, πριν την έναρξη του γυμνασίου, καθώς μπορούν να επηρεάσουν δυσμενώς την εξέλιξη του παιδιού.

ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ IΝΤΕRΝΕΤ

Κονδύλης Α, Μπαρπούνη Α, Καρακατσάνη Ζ. , Νικολάου, Παπαναγιώτου Α.

Β' Παιδιατρική Κλινική Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης.

Το internet αποτελεί το μεγαλύτερο δίκτυο συνδεδεμένων υπολογιστών από κάθε γωνία του πλανήτη. Με την δυνατότητα πρόσβασης κάθε οικογένειας ανοίγονται νέοι ορίζοντες πληροφόρησης και βοήθειας γονιών που αντιμετωπίζουν παιδιατρικά προβλήματα. Σκοπός της έρευνας είναι να διαφανούν οι παρεχόμενες από το δίκτυο δυνατότητες βοήθειας, πληροφόρησης και επικοινωνίας των γονέων αυτών. Υλικό της μελέτης αποτέλεσαν οι αναφορές σε παιδιατρική βοήθεια στους σημαντικότερους κόμβους αναζήτησης πληροφοριών ελληνικούς και ξένους. Ανακαλύψαμε ιστοσελίδες με : εικονικά νοσοκομεία, οδηγίες για πρόσβαση σε ιατρικές υπηρεσίες, επικοινωνία μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σε νοσοκομεία ή σε ιδιώτες , πληροφόρηση και υποστήριξη γονέων χρονίως πασχόντων παιδιών, δυνατότητα επικοινωνίας με ομάδες πληροφόρησης. Παρέχεται δυνατότητα πρόσβασης σε αρχεία πληροφοριών, εικόνες και βίντεο . Τα αποτελέσματα από την αναζήτηση στον ελληνικό χώρο είναι ελπιδοφόρα. Ανευρίσκονται άρθρα παιδιατρικού ενδιαφέροντος , βάσεις δεδομένων που περιέχουν ιατρικό δυναμικό και διαγνωστικά κέντρα και πληροφορίες για αντιμετώπιση κοινών οξέων περιστατικών με άμεση δυνατότητα επικοινωνίας των ενδιαφερομένων. Η αξιοποίηση των δυνατοτήτων αυτών στη χώρα μας θα οδηγήσει σε έναν ενιαίο χώρο για την υγεία, που καταργεί τις ανισότητες που απορρέουν από γεωγραφικές ιδιαιτερότητες .

ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ (ΔΣ) ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΛΟΓΟΥ (ΔΛ) ΚΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ (ΦΜ)

Συρίγου Αντωνία, Μπαρμπούνη Αναστασία, Πίτσιος Κων/νος, Σταμπολτζή Λία,

Νικολάου -Παπαναγιώτου Αλεξάνδρα.

Ιατρείο Κοινωνικής και Αναπτυξιακής Παιδ/κής Γ. Ν. Παίδων Πεντέλης, Αθήνα.

Αναφέρεται στη διεθνή βιβλιογραφία ότι οι ΔΛ συνδυάζονται συχνά και με ΔΣ. Σκοπός της εργασίας μας ήταν να μελετήσουμε τις ΔΣ σε παιδιά με ΔΛ και να συγκρίνουμε με ΦΜ.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Στην έρευνα συμπεριελήφθησαν 125 παιδιά, ηλικίας 2 -13 ετών. με διάμεση ηλικία 4,5 έτη (57.6%Αγόρια, 42,4%Κορίτσια). που προσήλθαν λόγω ΔΛ στο Αναπτυξιακό Ιατρείο κατά το έτος 1999. Ως ΦΜ συμμετείχαν 150 παιδιά που προσήλθαν στα Ε. Ι. του Νοσοκομείου μας για άλλους λόγους, αντιστοιχισμένοι ως προς την ηλικία και το φύλο. Ανάλογα με το είδος της ΔΛ που εμφάνιζαν χωρίστηκαν σε 4 ομάδες: Α: γλωσσική εξελικτική διαταραχή (καθυστέρηση έκφρασης και κατανόησης λόγου). Β: διαταραχές άρθρωσης, Γ: τραυλισμό. Δ: περισσότερες από μια ΔΛ. Στην ομάδα Α συμπεριελήφθησαν και παιδιά με άλλες αναπτυξιακές διαταραχές (π.χ. αντιληπτικές, ΨΚΚ). Τα παιδιά αξιολογήθηκαν με αναπτυξιακή δοκιμασία (MFED-test, WISC-R). Οι γονείς συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια ανίχνευσης ΔΣ (Reynolds). Κατά τη διάρκεια της εξέτασης ο γιατρός παρακολουθούσε τη συμπεριφορά του παιδιού και τη συνέκρινε με τα αποτελέσματα του ερωτηματολογίου των γονέων. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Τα παιδιά ανάλογα με τη ΔΛ κατατάχθηκαν: στην ομ.Α:46%, στην ομ.Β:28,4%, στην ομ.Γ:18% και στην ομ.Δ:7,6%. ΔΣ παρουσίαζαν στην ομάδα Α: 19,2%, στη Β: 17,1%, στη Γ: 31,8%, ενώ στην Δ: 37%. Στους ΦΜ παρατηρήθηκαν ΔΣ σε ποσοστό 13%. Στις ομάδες Γ και Δ παρατηρήθηκαν συχνότερα ΔΣ στη σχολική ηλικία (ρ<0.05). ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: 1)Μεταξύ των παιδιών της ομ.Α και της ομ.Β δεν υπάρχουν διαφορές στις ΔΣ συγκρινόμενα με τους ΦΜ. 2)Τα παιδιά των ομάδων Γ και Δ εμφανίζουν τις συχνότερες ΔΣ και μάλιστα κατά τη σχολική ηλικία. 3)Τα αποτελέσματα της κλινικής αξιολόγησης ήταν σύμφωνα με την εκτίμηση των γονέων όσο αφορά τα προβλήματα συμπεριφοράς των παιδιών τους.

ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΟΥ ΡΟΛΟΥ ΦΛΕΓΜΟΝΩΔΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΛΟΙΜΩΞΗ ΤΟΥ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Μ. Χατζηστυλιανού*, Α. Στόγιας**, Κ. Διάφα**, Χ. Αποστολίδης**.

*Β'Πανεπιστημιακή Παιδιατρική Κλινική, Α.Π.Θεσσαλονίκη **Παιδιατρική Κλινική Γ. Π. Νοσοκομείου Γιαννιτσών

Ο αυξητικός παράγων διέγερσης των αποικιών των κοκκιοκυττάρων (G-CSF) διεγείρει την παραγωγή και ενεργοποίηση των ουδετεροφίλων πολυμορφοπύρηνων, τα οποία είναι βασικά κύτταρα που συμμετέχουν στην φλεγμονώδη αντίδραση. Σκοπός της μελέτης ήταν η διερεύνηση του ρόλου παραγόντων που συμμετέχουν στην φλεγμονώδη αντίδραση σε παιδιά με λοιμώξεις του κατώτερου αναπνευστικού συστήματος. Η μελέτη περιλάμβανε 47 παιδιά με πνευμονία, ηλικίας 12 μηνών έως 12 ετών. Όλα τα παιδιά της μελέτης κατά την 1η ημέρα της εισαγωγής τους στο νοσοκομείο είχαν: θερμοκρασία σώματος >38° C, κλινικά και εργαστηριακά ευρήματα πνευμονίας. Πριν την έναρξη της αντιμικροβιακής θεραπείας, την 2η, 5η και την 10η ημέρα μετά την έναρξη της θεραπείας γινόταν προσδιορισμός του αριθμού και του τύπου των λευκών αιμοσφαιρίων, ενώ στον ορό προσδιοριζόταν η CRP, η IL-6 και ο G-CSF. Τα αποτελέσματα φαίνονται στον πίνακα.
 

	1η ημέρα	2η ημέρα	5η ημέρα	10η ημέρα
Πυρετός	39,3	38,9	37,5	36,8
Λ. Αιμ	16,4±11,2	15,8±9,6	10,1±6,5	6,8±2,8
Πολυμ.	11,2±7,8	10,8±5,8	6,6±4,7	4,8±2,1
CRP	18,9±15,4	16,3±11,8	4,1±2,3	0,4±0,09
IL-6	733±506	345±212	73±66	32±18
G-CSF	823±235	622±203	138±93	55±28

Από την ανάλυση των αποτελεσμάτων μας προκύπτει ότι ο συνδυασμός του G-CSF με την CRP και την IL-6 είναι απαραίτητος για την παρακολούθηση των λοιμώξεων του αναπνευστικού, της απόκρισης των λοιμώξεων στην αντιμικροβιακή θεραπεία και της παρακολούθησης της εξέλιξης τους.

Βαριά περίπτωση Κi-1 λεμφώματος σε νεαρό κορίτσι

Κατσάρα Μαρία, Ηλιάδης Ανδρέας , Παπάζογλου Κλεονίκη, Παπαδάτος Ιωάννης

ΜΕΘ, Νοσοκομείο Παίδων Αγλαία Κυριακού

To Ki- 1 λέμφωμα είναι ένα σπάνιο Non-Hodgkin αναπλαστικό λέμφωμα από μεγάλα κύτταρα το οποίο προσβάλλει πιο συχνά μεγάλα παιδιά και νεαρούς ενήλικες. Περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1985 σαν νέος ιστολογικός υπότυπος και πρόσφατα έχει συμπεριληφθεί στην ανανεωμένη ταξινόμηση κατά Kiel και ονομάστηκε αναπλαστικό λέμφωμα από μεγάλα κύτταρα (ΑLCL) στο οποίο τα νεοπλασματικά κύτταρα εκφράζουν το αντιγόνο Κi-1 (CD30). Η νόσος χαρακτηρίζεται από πυρετό, περιφερική λεμφαδενοπάθεια και δερματική συμμετοχή (δερματικά οζίδια κλπ). Η παιδιατρική μορφή χαρακτηρίζεται από γρήγορη εξέλιξη, μεγάλη συχνότητα μικρομεταστάσεων και διασπορά στα οστά και στο ΚΝΣ. Περιγράφεται η περίπτωση κοριτσιού ηλικίας 10 χρόνων το οποίο διεκομίσθη λόγω οξείας αναπνευστικής ανεπάρκειας από το ογκολογικό τμήμα του νοσοκομείου μας όπου νοσηλευόταν για το συγκεκριμένο λέμφωμα. Παρουσίαζε πυρετό, διογκωμένους υπερκλείδιους και μασχαλιαίους λεμφαδένες αριστερά, ευμεγέθη δερματική βλάβη στο αριστερό άνω ημιθωράκιο, διόγκωση του μεσοθωρακίου και πλευρίτιδα αριστερά με παρουσία καρκινικών κυττάρων. Η πορεία της στην εντατική παρουσίαζε σταδιακή επιδείνωση από τα διάφορα συστήματα. Λόγω της βαριάς αναπνευστικής ανεπάρκειας διασωληνώθηκε και παρέμεινε διασωληνωμένη καθ ΄όλη την διάρκεια της παραμονής της στη ΜΕΘ. Εγκατέστησε πολύ γρήγορα πολυοργανική ανεπάρκεια. Παρουσίασε μαζική αιμορραγία από το ΓΕΣ και μπήκε σε αιμοκάθαρση λόγω της νεφρικής ανεπάρκειας. Παρά την χημειοθεραπεία , λοιπή αγωγή κα την πλήρη υποστήριξη των συστημάτων της κατέληξε μετά από ένα μήνα παραμονής στην μονάδα μας. Η περίπτωση αναφέρεται για να τονίσει την ραγδαία επιδείνωση του λεμφώματος αυτού και την έγκαιρη ιατρική παρέμβαση που πρέπει να λαμβάνεται.

ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΝΟΣΗΛΕΙΑΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΣΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ

Ι. Μαγαζιώτου, Α. Θεοδωρακόπουλος, Π. Μέλκι, Δ. Ανέστη, Μ. Πέρρος, Α. Μαριόλης, Π. Ράπτη.

Παιδιατρική Κλινική - Τζάνειο Νοσοκομείο Πειραιά

Σκοπός της εργασίας αυτής ήταν η καταγραφή της συχνότητας προσέλευσης και νοσηλείας παιδιών σε νοσοκομείο αστικής περιοχής.

Υλικό - Μέθοδος: Κατά το χρονικό διάστημα 1998-1999 (2 χρόνια) εξετάσθηκαν στα εξωτερικά ιατρεία 24.912 παιδιά. Ταξινομήθηκαν σε δύο κατηγορίες κατά εθνικότητα (τόπος καταγωγής) έλληνες και αλλοδαποί.

Αποτελέσματα:

1. Απ' αυτά τα 16.193 (65%) ήταν ελληνικής καταγωγής και τα 8.719 (35%) αλλοδαπής καταγωγής.

2. Τα παιδιά που νοσηλεύτηκαν στην κλινική ήταν 2.468. Εξ αυτών τα 2.056 ήταν ελληνικής καταγωγής (83,3%) και τα 412 αλλοδαπής καταγωγής (16,7%).

3. To 10% του συνόλου των παιδιών που εξετάζονται στα E.I. εισάγονται στην κλινική. Για τα παιδιά ελληνικής καταγωγής το ποσοστό ήταν 12% και για τα παιδιά αλλοδαπής καταγωγής 4,7%.

1. Παρατηρήσαμε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των παιδιών που νοσηλεύτηκαν ήταν ελληνικής καταγωγής παρά το γεγονός ότι τα παιδιά αυτά τυγχάνουν ορθότερης παιδιατρικής παρακολούθησης.

2. Το ποσοστό των αλλοδαπών παιδιών που εξετάσθηκαν στα E.I. ήταν αυξημένο, γεγονός που δείχνει ότι οι συνθήκες διαβίωσης και το κοινωνικοοικονομικό και μορφωτικό προφίλ της αλλοδαπής οικογένειας συμβάλλουν στη μη σωστή ιατρική παρακολούθηση που οδηγεί σε αυξημένη νοσηρότητα.

ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΗΛΙΚΙΑΣ 12-14 ΧΡΟΝΩΝ

Α. Θεοδωρακόπουλος, Ι. Μαγαζιώτου, Π. Μέλκι, Δ. Ανέστη, Χ. Καράκας, Π. Ράπτη.

Παιδιατρική Κλινική - Τζάνειο Νοσοκομείο Πειραιά

Στόχος της εργασίας ήταν η καταγραφή των παιδιών που νοσηλεύτηκαν στην κλινική μας την τελευταία τριετία για απόπειρα αυτοκτονίας μετά από λήψη ουσιών.

Υλικό - Μέθοδος: Από τα 261 παιδιά που νοσηλεύτηκαν στην κλινική μας λόγω λήψης ουσιών κατά το χρονικό διάστημα (1997-98-99), τα 17 ήταν ηλικίας 12-14 χρονών, (5,36%).

Η μελέτη στηρίχθηκε : α) Στη λήψη ιστορικού (παιδί-γονείς), β) Στην κατηγοριοποίηση των ουσιών, γ) Αίτια απόπειρας, δ) Μέτρα υποστήριξης και προστασίας του παιδιού.

Αποτελέσματα:

1. Από τα 17 παιδιά ηλικίας 12-14 ετών, τα αγόρια ήταν 4 (23,52%) και τα κορίτσια 13 (76,48%) με σαφή υπεροχή των κοριτσιών έναντι των αγοριών

2. Ως προς την κατηγοριοποίηση των ουσιών: α) Αντιπυρετικά (76,47%), β. Αλκοόλ (11,76%), γ) ’γνωστο φάρμακο (11,76%)

Συμπεράσματα:

Η απόπειρα πρέπει να αντιμετωπίζεται συστηματικά και οργανωμένα με ομάδα ειδικών αποτελούμενη από παιδίατρο, παιδοψυχίατρο, ψυχολόγο και κοινωνικό λειτουργό. Η ομάδα αυτή πρέπει να ασχοληθεί τόσο με το παιδί, όσο και με την οικογένεια του.

ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΗΣ ΝΟΣΗΛΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Μπούρη Μαρία, Φωτοπούλου Μαρία, Φούντζουλα Ιωάννα, Μιχοπούλου Αλεξάνδρα, Μιχελέτου Μελπομένη.

Α' Παιδιατρική κλινική Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης, Αθήνα.

Σκοπός: Να μελετηθούν οι επιδράσεις της νοσοκομειακής νοσηλείας στην ψυχολογία των παιδιών.

Υλικό: Εκατόν πενήντα ημικατευθυνόμενες συνεντεύξεις από γονείς, ιατρούς και νοσηλευτές σε ένα παιδιατρικό νοσοκομείο.

Αποτελέσματα: 1)Τα παιδιά εμφανίζουν αρκετά συχνά διαταραχή συμπεριφοράς όπως επιθετικότητα, δυστροπία, διαταραχές όρεξης και ύπνου, φόβος για την σωματική ακεραιότητα, παλινδρόμηση σε προηγούμενα στάδια ανάπτυξης. 2)Υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που συμβάλουν στην εκδήλωση αυτών των διαταραχών από την πλευρά του οικογενειακού περιβάλλοντος(άγχος και φόβος για το άγνωστο νοσοκομειακό περιβάλλον και την ασθένεια, αλλαγή των συνηθισμένων δραστηριοτήτων) και του προσωπικού του νοσοκομείου (μη επαρκής αριθμός και κατά συνέπεια διαθέσιμος χρόνος του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού, μη ειδική εκπαίδευση). Σημαντικό ρόλο παίζει το κοινωνικο-οικονομικο-μορφωτικό επίπεδο των γονέων.

Συμπέρασμα Οι αρνητικές επιπτώσεις της νοσοκομειακής νοσηλείας στην ψυχολογία των παιδιών είναι συχνές και μπορούν να αμβλυνθούν με την έγκαιρη και κατάλληλη ψυχολογική υποστήριξη του παιδιού τόσο από την οικογένεια όσο και από το ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό του νοσοκομείου.

ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ STREPTOCOCCUS PNEUMONIAE ΣΤΟΝ ΡΙΝΙΚΟ ΒΛΕΝΝΟΓΟΝΟ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΟΧΗ ΣΤΑ ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΑ

Θ. Παναγέα, Π. Νικητάκης, Α. Μακρή, Ε. Μαλάμου, Ε. Παπαβασιλείου

Μικροβιολογικό-Βιοχημικό τμήμα, Νοσοκομείο Παίδων Πεντέλης

Την τελευταία πενταετία έχει παρατηρηθεί αύξηση της αντοχής του Strep. pneumoniae στην πενικιλλίνη και σε άλλα αντιβιοτικά. Συνήθως τα στελέχη του Str. pneumoniae που προκαλούν λοίμωξη είναι αυτά που αποικίζουν τους βλεννογόνους των ασθενών.

Σκοπός της μελέτης αυτής είναι η καταγραφή της απομόνωσης Str. Pneumoniae στον ρινικό βλεννογόνο παιδιών, με συμπτώματα ρινίτιδας, ηλικίας 0-14 ετών καθώς και οι εποχιακές μεταβολές στη διάρκεια των τελευταίων 21/2 ετών.

Επίσης μελετήθηκε η αντοχή του Str. pneumoniae σε διάφορα αντιβιοτικά.

Υλικά και μέθοδοι. Εξετάστηκαν οι καλλιέργειες ρινικών εκκριμάτων κατά την περίοδο από 1/1/1998 έως και 31/5/2000. Η ταυτοποίηση των στελεχών Strep. pneumoniae έγινε με το δισκίο οπτοχίνης.

Η ευαισθησία στα αντιβιοτικά ελέγχθηκε με την κλασσική μέθοδο Kirby-Bauer .Στα ανθεκτικά στην οξακιλλίνη στελέχη προσδιορίστηκε η ΜΙC (Sensititre oxoid). Τα αντιβιοτικά που ελέγχθηκαν ήταν πενικιλλίνη, βανκομυκίνη, ριφαμπικίνη, κοτριμοξαζόλη, ερυθρομυκίνη, τετρακυκλίνη, κλινταμυκίνη και οφλοξασίνη.

Αποτελέσματα. Σε σύνολο 2026 καλλιεργειών ρινικού απομονώθηκαν 400 Str.pneumoniae (20%). Κατά το1998 η συχνότητα απομόνωσης ήταν υψηλότερη σε σύγκριση με εκείνη των δύο επόμενων ετών, ενώ ήταν σταθερά χαμηλότερη κατά τους μήνες Ιούλιο, Αύγουστο, Σεπτέμβριο. Από τους πνευμονιοκόκκους που απομονώθηκαν 8,5% ήταν μη ευαίσθητοι στην πενικιλλίνη, 17,5% ήταν ανθεκτικοί στην κοτριμοξαζόλη, 5% στην ερυθρομυκίνη, 4% στην τετρακυκλίνη, 2,5% στην κλινταμυκίνη. Στις βανκομυκίνη, ριφαμπικίνη και οφλοξασίνη, δεν βρέθηκε αντοχή.

Συμπεράσματα. Στα στελέχη του Str. Pneumoniae που απομονώθηκαν από το ρινικό έκκριμα, δεν διαπιστώθηκε επί του παρόντος σημαντική αντοχή στα αντιβιοτικά. Απαιτείται όμως συνεχής έλεγχος και σωστή χρήση αυτών.

ΜΥΕΛΙΤΙΔΑ ΑΥΧΕΝΙΚΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙ 5,5 ΧΡΟΝΩΝ

(περιγραφή περίπτωσης)

Ανδρουλάκης Ι., Χατζημιχαήλ Α., Αρβανιτίδου Β., Τσαλκίδης Α., Ραματάνη Α., Τσιτσάνη Π., Σπαθόπουλος Δ.

Παιδιατρική Κλινική Δ.Π.Θ. , Νοσοκομείο Αλεξ/πολης

Παιδί ηλικίας 5,5 ετών νοσηλεύτηκε στην Κλινική μας πάσχων από μυελίτιδα, ιογενούς αιτιολογίας ( CMV ).

Η κλινική εικόνα του παιδιού ήταν αριστερή ημιπάρεση, αύξηση τενόντιων αντανακλαστικών άνω και κάτω άκρων, κυρίως αριστερά με εξαντλούμενο κλώνο άκρου ποδός, Babinski άμφω,υπαισθησία αριστερά (πιθανό επίπεδο Α3-Α4).

Ο ασθενής τέθηκε σε 10 ήμερη αγωγή με Ampicillin – Zovirax – Decadron και σταδιακά εμφάνισε βελτίωση της κλινικής του εικόνας : (αύξηση μυϊκής ισχύος άνω και κάτω άκρων ,

Babinski ( -) , σημείο Barre φυσιολογικό). Η διάγνωση τέθηκε με μαγνητική τομογραφία ( Μ.Τ.) και μετά την αγωγή , η νέα Μ..Τ. έδειξε αποκατάσταση της βλάβης.

Ο εργαστηριακός έλεγχος έδειξε μεταξύ των άλλων , σε διαδοχικές μετρήσεις , θετικά τα IgM αντισώματα έναντι του ιού CMV , χωρίς όμως τρανσαμιναιμία ή άλλα ευρήματα (παρά μόνο μια παροδική ηπατομεγαλία).

Σχολιάζεται η σπανιότητα της νόσου στη παιδική ηλικία ενώ επιβεβαιώνεται η άποψη ότι, τα παιδιά με μυελίτιδα ιογενούς αιτιολογίας σε αντίθεση με τους ενήλικες ανταποκρίνονται τις περισσότερες φορές καλά στην θεραπευτική αγωγή.

ΧΡΟΝΙΟ ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟ ΑΙΜΑΤΩΜΑ ΣΠΟΝΔΥΛΙΚΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΣΕ 11-ΧΡΟΝΟ ΑΓΟΡΙ (περιγραφή περίπτωσης)

Τσαλκίδης Α, Τσιτσάνη Π, Ραματάνη Α, Χατζημιχαήλ Α, Αρβανιτίδου Β, Σπαθόπουλος Δ, Ανδρουλάκης Ι.

Παιδιατρική Κλινική ΔΠΘ, Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης.

Το επισκληρίδιο αιμάτωμα της σπονδυλικής στήλης είναι σπάνια κλινική οντότητα, που εκδηλώνεται με οξύ άλγος και προοδευτική πάρεση- υπαισθησία άκρων.

Αγόρι 11 ετών νοσηλεύτηκε στην Κλινική μας με συμπτώματα οξείας οσφυαλγίας και αδυναμία βάδισης. Εντός λίγων ωρών εμφάνισε πάρεση- υπαισθησία κάτω άκρων και επίσχεση ούρων. Ήταν απύρετο με καλό επίπεδο συνείδησης και αρνητικές μηνιγγιτιδικές δοκιμασίες. Ο αιματολογικός έλεγχος ήταν φυσιολογικός. Η μαγνητική τομογραφία (ΜΤ) εγκεφάλου και ΑΜΣΣ ήταν φυσιολογική ενώ στη θωρακική μοίρα ΣΣ παρουσίαζε ευρήματα συμβατά με επισκληρίδιο αιμάτωμα στο τμήμα Θ10-Θ12. Ο ασθενής μεταφέρθηκε άμεσα σε νευροχειρουργικό τμήμα και χειρουργήθηκε επιτυχώς (αποσυμπιεστική πεταλεκτομή και εκκένωση του αιματώματος), ενώ η βιοψία αποκάλυψε ραγέν αιμαγγείωμα. Δύο μήνες μετά την επέμβαση η ΜΤ ήταν φυσιολογική και η νευρολογική αποκατάσταση του ασθενούς πλήρης.

Συζητείται η σπανιότητα της περίπτωσης, ιδιαίτερα στα παιδιά και επισημαίνεται ότι η άμεση αντιμετώπιση από νευροχειρουργό εξασφαλίζει υψηλά ποσοστά πλήρους ανάρρωσης.

ΠΟΣΟ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΥ ΓΙΑ ΤΑ 322 ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΣΑΜΟΘΡΑΚΗΣ;

Τσαλκίδης Α, *Κουρατζή Μ, Τσιτσάνη Π.

*Κέντρο Υγείας Σαμοθράκης

Παιδιατρική Κλινική ΔΠΘ , Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης

Η Σαμοθράκη, που κατοικείται από 3082 κατοίκους, επικοινωνεί αποκλειστικά με την Αλεξανδρούπολη και όχι σπάνια αποκλείεται λόγω καιρικών συνθηκών.

Με τη μελέτη αυτή καταγράφεται η νοσηρότητα κατά τη χρονική περίοδο Σεπτέμβριο 1999 - Μάιο 2000, των 322 παιδιών (ηλικίας 0-14 ετών), που κατοικούσαν στη Νήσο.

Στο Κέντρο Υγείας αντιμετωπίστηκαν 538 περιστατικά (Νοσήματα Αναπνευστικού 338- Πεπτικού 68- Ουροποιητικού 4- Νευρικού 18- Δέρματος 30- Λοιμώδη 41- Μυοσκελετικού 9- Διαταραχές συμπεριφοράς 3- Διάφορα 11). Υπήρχε συχνή επικοινωνία με το Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης και κρίθηκε απαραίτητη η διακομιδή για νοσηλεία 17 περιστατικών (7 λαρυγγοτραχειοβρογχίτιδες, 2 πνευμονίες, 3 γαστρεντερίτιδες, μια αφυδάτωση, 5 για διαγνωστικό έλεγχο).

Πρωτοεμβολιάστηκαν 42 μικρά βρέφη χωρίς να διακινηθούν στην Αλεξανδρούπολη. Επανεμβολιάστηκαν τα 77 παιδιά των 5 βρεφονηπιακών σταθμών ενώ στα 153 παιδιά των 5 δημοτικών σχολείων και στα 50 παιδιά του γυμνασίου έγιναν οι αναγκαίες επαναληπτικές δόσεις που είχαν αμεληθεί.

Συζητείται η ευθύνη και η δυνητική αποτελεσματικότητα παιδιάτρου που επέλεξε να υπηρετεί σε δυσπρόσιτο νησί.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ Β-ΕΝΔΟΡΦΙΝΩΝ ΣΕ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΑΤΟΠΙΚΗ ΔΕΡΜΑΤΙΤΙΔΑ

Κλεοπάτρα Σούλπη1, Σοφία Γεωργάλα2, Ε. Παπακωνσταντίνου1, Σταυρούλα Γαβρίλη1

1Ινστ. Υγείας του Παιδιού, Νοσοκ. Παίδων "Αγία Σοφία", Αθήνα

2Δερματολογική Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών "Α. Συγγρός", Αθήνα

ΣΚΟΠΟΣ: Η ατοπική δερματίτιδα (ΑΔ) είναι μια δερματική νόσος με κύριο κλινικό σύμπτωμα τον κνησμό. Σκοπός αυτής της εργασίας είναι να μελετήσουμε τα επίπεδα β-ενδορφινών (β-ε) σε παιδιά με ΑΔ και κνησμό.

ΥΛΙΚΟ: Επειδή ο κνησμός και ο πόνος είναι συναφή συμπτώματα και μοιράζονται τους ίδιους νευροϋποδοχείς, υπολογίσαμε τα επίπεδα των β-ενδορφινών στον ορό 14 ατοπικών παιδιών με κνησμό (Ομάδα Α), 12 παιδιών με ΑΔ σε αποδρομή χωρίς κνησμό (Ομάδα Β) και σε 15 υγιή παιδιά παρόμοιας ηλικίας (Μάρτυρες).

ΜΕΘΟΔΟΣ: Χρησιμοποιήθηκε η ανοσοενζυμική μέθοδος.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η μέση τιμή των β-ενδορφινών (13.59±4,75 μmolΙ/L) των ασθενών με κνησμό (Ομάδα Α) ήταν στατιστικά σημαντική (ρ < 0.003) συγκρινόμενη με εκείνη της ομάδας Β (9.4 ±2.46 μmolΙ/L) όπως και με εκείνη των μαρτύρων (8.85±2,39 μmolΙ/L).

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Τα αυξημένα επίπεδα β-ενδορφινών στους ασθενείς με ΑΔ και κνησμό, υποστηρίζουν την άποψη ότι υπάρχει αυξημένη δραστηριότητα του "οπιοειδούς" συστήματος τους και ότι ένας ανταγωνιστής οπιοειδών θα μπορούσε να βελτιώσει τον κνησμό που είναι και το ισχυρότερο και ενοχλητικότερο κλινικό τους σύμπτωμα.

ΠΟΝΟΣ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΚΑΡΔΙΑΚΗΣ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Γιαννόπουλος Ανδρέας, Τσαούσης Γεώργιος, Παϊλόπουλος Βασίλειος, Ελευθεράκης Νικόλαος, Παπαδόπουλος Γεώργιος, Θανόπουλος Βασίλειος

Παιδοκαρδιολογικό Τμήμα, Νοσοκομείο Παίδων "Αγία Σοφία" Αθήνα

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Ο πόνος στο στήθος κατά την παιδική ηλικία είναι συχνή αιτία προσέλευσης παιδιών για παιδιατρική εξέταση. Η πλειοψηφία των περιστατικών αυτών είναι καλοήθεις καταστάσεις. Ο παιδίατρος θα αξιολογήσει τις λίγες περιπτώσεις εκείνες που θα παραπέμψει στον ειδικό.

ΣΚΟΠΟΣ: Η παρούσα μελέτη σκοπό έχει να δώσει τις πληροφορίες εκείνες προς τον παιδίατρο, ώστε να αξιολογήσει τις ευτυχώς λίγες περιπτώσεις πόνου στο στήθος καρδιακής αιτιολογίας, που πολλές φορές είναι απειλητικές για τη ζωή του παιδιού.

ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Επί 2 χρόνια επιλέξαμε και καταγράψαμε τις κλινικές εκδηλώσεις 24 παιδιών που νοσηλεύθηκαν στην Κλινική μας με καρδιακό πρόβλημα και από το ιστορικό τους προέκυπτε σαν κύριο σύμπτωμα πόνος στο στήθος. Σε λήψη καλού ιστορικού, κλινική εξέταση, ΗΚΓ, Α/Α τηλεκαρδίας, και 20+Doppler ECHO υποβλήθησαν όλα τα παιδιά της μελέτης. Έγινε διαχωρισμός σε δύο ομάδες. Ομάδα Α' : οξεία έναρξη του πόνου στο στήθος. Ομάδα Β ': χρόνιος υποτροπιάζων πόνος στο στήθος. Η φύση και η ένταση του πόνου, ο τρόπος έναρξης και λήξης του πόνου, η ακριβής περιοχή και πιθανή επέκταση του πόνου, παράγοντες επιδείνωσης ή βελτίωσης του πόνου και συνοδό συμπτώματα κατεγράφησαν σε όλα τα περιστατικά μας.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Από το 24 συνολικά παιδιά, παρουσίαζαν 8 περικαρδίτιδα Ομάδα Α'=6, Ομάδα Β'=2), 3 περικαρδίτιδα μετά σύνδρομο περικαρδιοτομής Ομάδα Α'=1, Ομάδα Β'=2), 4 μυοκαρδιοπάθεια (Ομάδα Α=1, Ομάδα Β' = 3), 2 ανεπάρκεια μιτροειδούς βαλβίδας και πρόπτωση αυτής (Ομάδα Β') 3 πρώιμες κοιλιακές συστολές (Ομάδα Β'), 2 μέτριο βαλβιδική αορτική στένωση (Ομάδα Β') και 2 στένωση ισθμού αορτής (Ομάδα Β'). Η λοίμωξη ή ή εγχείρηση καρδιάς που προηγήθηκε, πυρετός, δύσπνοια, εύκολη κόπωση, φυσήματα καρδιάς και εκτα-κτοσυστολική αρρυθμία ήταν παράγοντες που βοήθησαν τον παιδίατρο να παραπέμψει τον καρδιακής αιτιολογίας πόνο στο στήθος στον ειδικό.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η λήψη καλού ιστορικού με συγκεκριμένες ερωτήσεις, τα συνοδό συμπτώματα και βεβαίως η κλινική εξέταση, είναι σχεδόν πάντα αρκετά για παραπομπή του πόνου στο στήθος καρδιακής αιτιολογίας στον ειδικό,ελαχιστοποιώντας συγχρόνως, με όλα τα ωφέλη, τις καλοήθεις καταστάσεις που είναι και η πλειοψηφία των παιδιών με πόνο στο στήθος.

ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΛΙΝΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΣΥΓΓΕΝΗ ΑΠΛΑΣΙΑ ΠΕΡΙΦΕΡΙΚΩΝ ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΩΝ ΑΡΤΗΡΙΩΝ.

Γ.Σ. Παπαδόπουλος, Ν.Γ. Ελευθεράκης, Α.Χ. Γιαννόπουλος, Ε.Σ. Καρανάσιος,

Β. Παϊλόπουλος, Γ.Σ. Τσαούσης, Β.Δ. Θανόπουλος.

Παιδοκαρδιολογικό Τμήμα, Γενικό Νοσοκομείο Παίδων Αθηνών Ή Αγία Σοφία'.

Σκοπός. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να περιγράψει τα συνήθη στοιχεία από το ιστορικό καθώς και τα συνήθη κλινικά ευρήματα με τα οποία εμφανίζονται παιδιά με συγγενή απλασία ή υποπλασία των περιφερικών πνευμονικών αρτηριών. Επίσης να περιγράψει τα συνήθη ευρήματα από τον παρακλινικό έλεγχο στον οποίο υποβάλλονται προκειμένου να τεθεί η διάγνωση και να εκτιμηθεί η σοβαρότητα της νόσου.

Ασθενείς και Μέθοδος. Μελετήθηκα ν 8 ασθενείς που νοσηλεύθηκαν στο τμήμα μας τα τελευταία δύο έτη, 4 αγόρια και 4 κορίτσια, ηλικίας 4,98±5,93 έτη (εύρος 3 μήνες-14 έτη).

Στη διάρκεια της νοσηλείας τους υποβλήθηκαν σε παρακλινικό έλεγχο με ακτινογραφία τηλεκαρδίας, ηλεκτροκαρδιογράφημα (ΗΚΓ), διαθωρακικό ηχοκαρδιογράφημα (δύο διαστάσεων και Doppler απλό και έγχρωμο) καθώς και πλήρη αριστερό και δεξιό καρδιακό καθετηριασμό,ο οποίος έθεσε την τελική διάγνωση.

Μελετήθηκαν και περιγράφεται η συχνότητα εμφάνισης τους,τα συμπτώματα και σημεία με τα οποία εμφανίσθηκαν τα παιδιά αυτά. Επίσης τα ευρήματα από τον παρακλινικό έλεγχο στον οποίο υποβλήθηκαν. Αποτελέσματα. Α Κλινική εικόνα: Συχνές λοιμώξεις αναπνευστικού εμφάνιζαν και τα 8 παιδιά (100%). Αναπνευστική δυσχέρεια είχαν 3 παιδιά (37,5%). Κυάνωση δεν είχε κανένα. Μείωση του αναπνευστικού ψιθυρίσματος στο σύστοιχο πνεύμονα είχαν 4 παιδιά(50%). Β. Ακτινογραφία Τηλεκαρδίας : Μείωση πνευμονικής αιμάτωσης στο σύστοιχο πνεύμονα εμφάνισαν 7 παιδιά (87,5%). Μετατόπιση της καρδιαγγειακής σκιάς είχαν 7 (87,5%).

Γ. ΗΚΓ : Ολα είχαν φυσιολογικό ΗΚΓ.

Δ. Ηχοκαρδιογράφημα : Ή συγγενής ανωμαλία ήταν εμφανής σε 5 παιδιά (62,5%). Ανοικτό ωοειδές τρήμα είχαν 2 (25%). Ε. Καρδιακός Καθετηριασμός. Απλασία δεξιάς πνευμονικής αρτηρίας βρέθηκε σε 2 παιδιά (25%).Απλασία του κλάδου που αιματώνει το δεξιό κάτω λοβό σε 2 (25%). Απλασία αριστερής πνευμονικής βρέθηκε σε ένα (12,5%). Απλασία του κλάδου που αιματώνει τον αριστερό άνω λοβό βρέθηκε σε ένα (12,5%). Απλασία των κλάδων που αιματώνουν τον αριστερό άνω λοβό και τη γλωττίδα σε ένα (12,5%). Αιμάτωση του σύστοιχου πνεύμονα από παράπλευρο αγγείο που εκφύεται από την κατιούσα θωρακική ή την κοιλιακή αορτή βρέθηκε σε 4 παιδιά (50%). Συμπέρασμα: Η απλασία των περφερικών πνευμονικών αρτηριών σχεδόν πάντα εκδηλώνεται με συχνές λοιμώξεις αναπνευστικού. Ο κλινικός και παρακλινικός έλεγχος κατευθύνει στη διάγνωση η οποία τίθεται με ακρίβεια με τον καρδιακό καθετηριασμό.

ΑΙΜΟΦΑΓΟΚΥΤΤΑΡΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΑΠΟ ΙΟ ΕΡΠΗΤΑ

Ανδρέας Ηλιάδης, Κατσάρα Μαρία, Κλεονίκη Παπάζογλου, Δημήτρης Γκιώνης, Ιωάννης Παπαδάτος

ΜΕΘ , Νοσοκομείο Παίδων Αθηνών Αγλαία Κυριακού

Η αιμοφαγοκυτταρική λεμφοιστιοκυττάρωση (ΑΦΛ) περιλαμβάνεται στην τάξη ΙΙ των Ιστιοκυτταρώσεων της παιδικής ηλικίας. Περιλαμβάνει κυρίως την οικογενή και σποραδική ΑΦΛ και το αιμοφαγοκυτταρικό σύνδρομο συνοδευόμενο από λοίμωξη. Η ΑΦΛ είναι μια σπάνια διαταραχή του μονοπυρηνικού φαγοκυτταρικού συστήματος. Σαν αποτέλεσμα υπάρχει δυσλειτουργία κυρίως στον μυελό των οστών, στο ήπαρ, σπλήνα και ΚΝΣ . Τα κύρια κλινικά χαρακτηριστικά είναι ο πυρετός, η σπληνομεγαλία, η κυτταροπενία, αυξημένη τιμή τριγλυκεριδίων και χαμηλό ινωδογόνο και ιστολογικά αιμοφαγοκυττάρωση. Η περίπτωση μας αφορά κορίτσι ηλικίας 5 χρόνων το οποίο παρουσίαζε πυρετό με ουδετεροπενία. Κατά την εισαγωγή της σε παιδιατρική κλινική παρουσίαζε αναπνευστική δυσχέρεια, υψηλό πυρετό με ρίγος, ηπατοσπληνική διόγκωση και λευκοπενία. Μεταφέρεται σε ΜΕΘ και διασωληνώνεται. Από τα εργαστηριακά ευρήματα είχε λευκοπενία, θρομβοπενία, ήπια αναιμία και αυξημένες τιμές LDH με πολύ χαμηλό ινωδογόνο και παρατεταμένους τους χρόνους πήξεως. Ο μυελός που έγινε έδειξε αιμοφαγοκυττάρωση. Λόγω της βαριάς κατάστασης διακομίζεται σε ΜΕΘ παιδιών. Κατά την εισαγωγή της στη Μονάδα μας ήταν σε βαριά γενική κατάσταση με αιμοδυναμική αστάθεια και διασωληνωμένη με υψηλές παραμέτρους στον αναπνευστήρα. Από την κλινική εξέταση παρουσίαζε ηπατοσπληνικό χωρίς διόγκωση λεμφαδένων Υποστηρίχθηκε με ινότροπα φάρμακα και χορηγήθηκαν αιμοπετάλια, ακτινοβολημένα ερυθρά, λευκωματίνη, ganciclovir, granulokine, ετοποσίδη και δεξαμεθαζόνη. Ο ιολογικός έλεγχος έδειξε θετικά αντισώματα για τον έρπητα ΙΙ. Κατέληξε μετά από μεγάλη αιμορραγία Η παρουσία αυτή γίνεται για να υπενθυμίσει το σύνδρομο αιμοφαγοκυτταρώσεως, και ότι η θεραπεία πρέπει να αρχίζει γρήγορα με χημειοθεραπεία.

ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΒΑΡΕΙΑ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΛΟΓΩ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΗΣ ΜΕ ΜΟΝΟΞΕΙΔΙΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΑΚΑ

Ηλιάδης Ανδρέας (1) , Κατσάρα Μαρία(1), Παπάζογλου Κλεονίκη(1), Ζαχαριάδης Βασίλειος(2), Παπαδάτος Ιωάννης(1)

(1) Νοσοκομείο Παίδων "Π&Α Κυριακού" Αθήνα

(2) Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών, Κλινική Υπερβαρικής και Καταδυτικής Ιατρικής

Εισαγωγή: Παρουσιάζεται περίπτωση άρρενος ασθενούς ηλικίας έξι χρόνων που προσκομίστηκε με βαρειά συμπτωματολογία οξείας δηλητηρίασης με μονοξείδιο του άνθρακα (ΜΟ).Επισημαίνεται η πολύ καλή έκβαση του μετά τη συνολική θεραπεία με υπερβαρικό οξυγόνο (ΗΒΟ) και την κατά συστήματα υποστήριξή του στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Νοσοκομείου μας.

Περιγραφή περίπτωσης: Το παιδί κοιμήθηκε επί δεκάωρο με τη μητέρα του σε μη αεριζόμενο δωμάτιο με αναμμένο μαγκάλι.Το αγόρι προσκομίστηκε το επόμενο πρωί στο Κέντρο Υγείας του τόπου διαμονής τους σε κωματώδη κατάσταση με δύσπνοια, κυάνωση και σπασμούς.Το ΗΚΓ που έγινε εκεί έδειξε ισχαιμία του μυοκαρδίου.Εγινε επείγουσα αερομεταφορά, με συνεχή χορήγηση οξυγόνου 100% με μάσκα, για την έναρξη θεραπείας με ΗΒΟ στο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών, που διαθέτει ειδικό θάλαμο.Η νευρολογική του συνδρομή πριν την έναρξη της συνεδρίας είχε επιδεινωθεί: ήταν σε κώμα ΙΙΙ, σε μυδρίαση χωρίς αντίδραση στο φως, ενώ παρουσίασε σημεία απεγκεφαλισμού.Στην Εντατική Μονάδα του Νοσοκομείου μας διασωληνώθηκε λόγω της βαρειάς νευρολογικής του εικόνας και τέθηκε σε μηχανικό υπεραερισμό για την αντιμετώπιση του εγκεφαλικού οιδήματος που απαντάται σε βαρειά δηλητηρίαση με ΜΟ. Λόγω ισχαιμίας και υποσυσταλτικότητας του μυοκαρδίου χορηγήθηκαν ινότροπα φάρμακα για 5 μέρες.Παρέμεινε σε μηχανικό αερισμό για 9 μέρες και υποβλήθηκε συνολικά σε 4 συνεδρίες ΗΒΟ.Η νευρολογική του εικόνα κατά την έξοδο από τη Μονάδα μας ήταν φυσιολογική.Η λειτουργικότητα του μυοκαρδίου και οι ΗΚΓ διαταραχές είχαν αποκατασταθεί ένα μήνα μετά την έξοδο του από το Νοσοκομείο.

Συμπεράσματα: Η συμπτωματολογία της δηλητηρίασης με ΜΟ οφείλεται στην υποξία των ιστών και σε διαταραχές σε κυτταρικό επίπεδο. Αναλύονται οι πέντε μηχανισμοί τοξικής δράσης του ΜΟ.Το ΗΒΟ αποτελεί σήμερα απόλυτη ένδειξη θεραπείας σε δηλητηρίαση με ΜΟ καθώς αναστέλλει την ανοξία των ιστών με μηχανισμούς που παραθέτονται. Η περίπτωση κρίνεται πολύ ενδιαφέρουσα λόγω της σπανιότητας της οντότητας, της βαρύτητας της συμπτωματολογίας από το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα αλλά και το Καρδαγγειακό Σύστημα και της πολύ καλής του έκβασης.

ΑΤΥΧΗΜΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ ΣΤΑ ΔΩΔ/ΣΑ

Κεφαλάκης Ελευθέριος , Καλαντζής Αναστάσιος, Καραντανά Ελένη , Χατζηχριστοδούλου Παρασκευή , Βαλαβέρη Σταυρούλα ,Τσούλλου Κλεοπάτρα , Παπανικήτα Ειρήνη , Παχύλη-Μαχαιρίδη Κωνσταντίνα.

Γενικό Νομαρχιακό Νοσοκομείο Ρόδο Παιδιατρική Κλινική

Εισαγωγή:Τα ατυχήματα είναι μια από της μεγαλύτερες και σπουδαιότερες απειλές για την υγεία των παιδιών στην Ελλάδα και κατέχει μια από της πρώτες θέσεις σε παγκόσμια κλίμακα. Αφήνοντας όμως όλους τους καθ'ολα αρμόδιους (οικογένεια, σχολείο, πολιτεία) παγερά αδιάφορους.

Σκοπός: 0 σκοπός της μελέτης αυτής είναι η καταγραφή και η ανάλυση των ατυχημάτων στην Ρόδο, όπου ενεπλάκησαν παιδία ηλικίας "Ο" έως "14" ετών ελληνόπουλα , αλλά και αλλοδαποί την θερινή περίοδο, λόγο του τουριστικού χαρακτήρα της περιοχής.

Υλικό και μέθοδος: Αξιολογήθηκαν "694" ατυχήματα { αγόρια [ 469 ] και κορίτσια [225] } την χρονική περίοδο 1/1/1997 έως 31/12/1999 ανάλογα με την εποχή ,την ώρα , την ηλικία , το φύλο , τον τρόπο διεξαγωγής του ατυχήματος , το είδος του ατυχήματος , και την πορεία του ασθενούς {νοσοκ. Παραμονής [498], διακομιδής σε μεγαλύτερο κέντρο [56] ,έφυγαν στο σπίτι με οδηγίες [140]).

Αποτελέσματα:Τα αποτελέσματα ήταν αποθαρρυντικά και αυτό γιατί [319] Πτώσεις εξ Ύψους και Πτώσεις επί Εδάφους, [230] Τροχαία ατυχήματα είτε με μοτοποδήλατο [126]εκ των οποίων [88] οδηγοί ήταν τα ίδια τα παιδία, είτε με αυτοκίνητο είτε ακόμα με ποδήλατο , [17]Εγκαύματα , [6] Πνιγμοί , [4] Πυροβολισμοί , [27] Ξυλοδαρμοί, επέφεραν με[111] βαριές κ.ε-κ [43] ρήξεις σπλάχνων όπου και χειρουργήθηκαν, [190 ] πολυκαταγματίες,

Συμπεράσματα : Όλα αυτά τα στοιχεία μας καθιστούν συνυπεύθυνους και συνένοχους σε ένα καθεξακολούθησην έγκλημα κατά όλων αυτών των ανυπεράσπιστων μικρών αγγέλων που περιμένουν από εμάς βοήθεια προλαμβάνοντας το επόμενο ατύχημα.. Προτείνουμε μια γενικότερη εγρήγορση εντείνοντας την προσοχή μας πάνω στα μέτρα πρόληψης και στην αγωγή υγείας που πρέπει να έχουν είτε από την οικογένεια είτε από το σχολείο πιστεύοντας ότι τα ατυχήματα δεν αντιμετωπίζονται με (στείρα) γνώση , θεωρίες και διαπιστώσεις από τις τόσες στατιστικές μελέτες που ήδη υπάρχουν , αλλά προλαμβάνονται με την υλοποίηση της γνώσης και των θεωριών, με την μετατροπή τους σε εφαρμοσμένα προγράμματα εξαλείψεως των ατυχημάτων.-.-

ΕΠΙΠΟΛΑΣΜΟΣ ΑΛΛΕΡΓΙΚΩΝ ΝΟΣΗΜΑΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΘΗΝΩΝ

Βαΐνδηρλής Ηρακλής, Φρισήρας Σπύρος, Πρίφτης Κώστας

Αλλεργιολογικό Τμήμα Γ.Ν. Παίδων Πεντέλης, Αθήνα

Υπάρχουν ισχυρά δεδομένα που συνηγορούν υπέρ της αύξησης του επιπολασμού των αλλεργικών νοσημάτων της παιδικής ηλικίας ανά τον κόσμο. Σε μελέτη που εκπονήθηκε κατά το 1988 στην Αθήνα καταγράφηκε ολικός επιπολασμός άσθματος 8.8%. Η παρούσα μελέτη σχεδιάστηκε για να καταγραφεί ο επιπολασμός των αλλεργικών νοσημάτων στα παιδιά στην Αθήνα.

Υλικό-Μέθοδος: Τυποποιημένο ερωτηματολόγιο μοιράστηκε σε 2579 μαθητές/-τριες Γ'-ΣΤ' τάξης 29 Δημόσιων Δημοτικών Σχολείων της ευρύτερης περιοχής των Αθηνών ηλικίας 8-12 ετών για να συμπληρωθεί από ους γονείς τους.

Αποτελέσματα: Διαγνωσμένο από το γιατρό άσθμα βρέθηκε σε 194 (8.5%) παιδιά. Επιπλέον 134 (5.9%) παιδιά εμφάνιζαν κατά καιρούς συμπτωματολογία άσθματος (συριγμό με ή χωρίς δύσπνοια), χωρίς να έχουν χαρακτηρισθεί ως ασθματικά. Από το σύνολο των μαθητών με ασθματική συμπτωματολογία (194+134=328), 97(29.5%) παιδιά ανέφεραν επεισόδια δύσπνοιας τουλάχιστον 1-2 φορές/χρόνο, 274(83.5%) παρουσίαζαν κατά καιρούς νυχτερινό βήχα και 246(75%) εμφάνιζαν επεισόδια συριγμού κατά τη τελευταία τριετία.

Έκζεμα ανέφεραν 164(7.2%) παιδιά, ενώ ρινίτιδα χαρακτηριζόμενη ως αλλεργική δηλώθηκε από 351 (15.5%) μαθητές/-τριες.

Συμπέρασμα : Η μελέτη αυτή επιβεβαιώνει ότι η διεθνώς παρατηρούμενη αύξηση του επιπολασμού του παιδικού άσθματος διαπιστώνεται και στη περιοχή των Αθηνών.

Οξεία κεφαλαλγία στην προεφηβική και εφηβική ηλικία και ψυχοσωματικοί παράγοντες.

Μαρία Κουραντζή, Γεώργιος Γεωργιάδης, Άγγελος Τσαλκίδης, Βάαγκν Τοροσιάν, Νίκος Τζαβάρας, Ιωάννης Ανδρουλάκης

Ψυχοσωματικό Ιατρείο της Παν/κής Ψυχιατρικής Κλινικής, Αλεξανδρούπολη

Πανεπιστημιακή Παιδιατρική Κλινική, Αλεξανδρούπολη

Στόχος της παρούσας ανασκόπησης είναι η παρουσίαση πιθανών παραγόντων, οι οποίοι θα μπορούσαν να επιδράσουν στην εκδήλωση της κεφαλαλγίας στην προεφηβική και εφηβική ηλικία καθώς και η πιθανή αιτιοπαθογενετική συσχέτισή τους. Η ανασκόπηση περιλαμβάνει επιδημιολογικά δεδομένα, την κλινική συμπτωματολογία καθώς και παθογενετικά μοντέλα, τα οποία εμπλέκουν οργανικές, ψυχολογικές και ψυχοκοινωνικές παραμέτρους στην εκδήλωση των κεφαλαλγιών. Ειδικά στην ημικρανία, η οποία εμφανίζεται σε ποσοστό 18%, υποστηρίζεται ένα γενικό παθογενετικό μοντέλο, το οποίο αποτελείται από μία δεδομένη κληρονομική προδιάθεση, διάφορους παράγοντες, οι οποίοι ενισχύουν την ένταση του συμπτώματος και κάποιους μηχανισμούς πυροδότησης που εκκινούν το επεισόδιο. Υπάρχει επίσης ο προβληματισμός για τον ορισμό της ημικρανίας στις ηλικίες αυτές. Δεν διαφαίνεται, ωστόσο, κάποια τυπική 'ημικρανιακή προσωπικότητα'. Για την κεφαλαλγία τάσεως δεν υπάρχει ακόμη ένα κοινά αποδεκτό μοντέλο. Αν και η κατάθλιψη και το άγχος συσχετίζονται στις ηλικίες αυτές γενικά με τον πόνο , εντούτοις δεν μπορούν να συνδεθούν ειδικά με την κεφαλαλγία. Παρόλα αυτά, τα προβλήματα στο σχολείο, οι μαθησιακές δυσκολίες, το χαμηλό οικονομικό επίπεδο και κάποιοι μηχανισμοί αντιμετώπισης του στρες φαίνεται να επιφέρουν επαναλαμβανόμενα επεισόδια κεφαλαλγίας. Ευνοϊκό 'υπόστρωμα' αποτελεί η οικογενειακή και η σχολική επιφόρτιση καθώς και η ανάλωση του ελεύθερου χρόνου σε πολλές ενασχολήσεις. Σήμερα εκτός των άλλων οι ασκήσεις χαλάρωσης, η οικογενειακή θεραπεία και η υποστηρικτική ψυχοθεραπεία διαλόγου παρουσιάζονται σαν αποτελεσματικές, εναλλακτικές μέθοδοι θεραπείας .

ΕΠΙΠΟΛΑΣΜΟΣ ΑΛΛΕΡΓΙΚΩΝ ΝΟΣΗΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΣΤΗ ΝΗΣΟ ΤΗΣ ΣΑΜΟΥ

Β. Κασματζή1, Ε. Γραμματικός2, Ε. Πούλος1, Κ. Πρίφτης3

1. Παιδιατρική Κλινική ΓΝΝ Σάμου, 2. Κέντρο Υγείας Καρλοβάσου Σάμου,
3. Αλλεργιολογικό Τμήμα ΓΝ Παίδων Πεντέλης

Η εκτίμηση του επιπολασμού των αλλεργικών νοσημάτων διευκολύνεται στις περιπτώσεις που ο υπό μελέτη πληθυσμός είναι σταθερός, συγκεκριμένος και γενετικά ομοιογενής. Κατάλληλος για την εκπόνηση τέτοιας μελέτης μπορεί να θεωρηθεί ο παιδικός πληθυσμός της νήσου Σάμου. Με σκοπό την εκτίμηση του επιπολασμού των αλλεργικών νοσημάτων στα παιδιά που διαμένουν στη Σάμο διανεμήθηκε το τυποποιημένο και μεταφρασμένο στα Ελληνικά Ερωτηματολόγιο της διεθνούς μελέτης ISAAC για να συμπληρωθεί από γονείς των παιδιών που φοιτούν στην 1η κι 2η τάξη των δημόσιων Δημοτικών Σχολείων και των Γυμνασίων της νήσου κατά τη σχολική περίοδο 1999-2000. Τα Ερωτηματολόγια επιστράφηκαν στα σχολεία και συλλέχτηκαν από την ερευνητική ομάδα. Διανεμήθηκαν 1373 Ερωτηματολόγια, τα 753 σε μαθητές/τριες του Δημοτικού και 620 Γυμνασίου. Επιστράφηκαν τα 1164 (απαντητικότητα 84,8%), 645 (85,6%) και 519 (83,7%) αντίστοιχα. Βρέθηκαν για τα παιδιά του Δημοτικού 120 (18,6%) θετικές απαντήσεις στη διαγνωστική ερώτηση του ολικού άσθματος, 76(11,8%) στη διαγνωστική ερώτηση της αλλεργικής ρινίτιδας και 38 (5,9%) στην διαγνωστική ερώτηση της ατοπικής δερματίτιδας. Για τα παιδιά του Γυμνασίου βρέθηκαν αντίστοιχα 89 (17,1%) θετικές απαντήσεις στη διαγνωστική ερώτηση του ολικού άσθματος, 66 (12,8%) ση διαγνωστική ερώτηση της αλλεργικής ρινίτιδας και 39 (7,5%) σε εκείνη της ατοπικής δερματίτιδας. Συμπερασματικά, από τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης προκύπτει ότι ο επιπολασμός των αλλεργικών νοσημάτων στα παιδιά της νήσου Σάμου βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα σε σχέση με άλλες περιοχές της χώρας μας.