Books

Georgia's Yfantidou first personal academic book in Greek, "Η ανάπτυξη του αθλητικού τουρισμού", soon to be published in digital format for e-readers by HEALLINK and Kallipos is co-funded by the European Union

The chapters' synopses in Greek can be found below:

Κεφάλαιο 1: Τουρισμός

Ο τουρισμός είναι μια σημαντική οικονομική δραστηριότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), η οποία δημιουργεί έσοδα και εργασιακές θέσεις. Μπορεί να θεωρηθεί και ως οικονομικός οδηγός των κρατών–μελών της Ένωσης. Ως «υποστηριζόμενη δράση» δημιουργεί ανταγωνισμό μεταξύ των κρατών–μελών. Η Ευρωπαϊκή νομοθεσία συνεχώς διευρύνεται επηρεάζοντας την τουριστική βιομηχανία σε σχέση με την προστασία του καταναλωτή, την προστασία του περιβάλλοντος και γενικά την πολιτική της ΕΕ. Στη σημερινή εποχή οιτουρίστες είναι πιο έμπειροι, απαιτητικοί και εκλεκτικοί. Η αληθινή πρόκληση για την τουριστική βιομηχανία είναι όχι μόνο να ανησυχεί σχετικά με τα τεχνικά θέματα, αλλά και να δημιουργήσει το κατάλληλο ψυχολογικό περιβάλλον, το οποίο είναι το αντικείμενο της προσωπικής αντίδρασης και των συναισθημάτων μέσω της εμπειρίας που αποκτούν οικαταναλωτές, όταν καταναλώνουν μια υπηρεσία. Την ίδια στιγμή, η τουριστική βιομηχανίαέχει γίνει περισσότερο πολύπλοκη όσον αφορά την ανάπτυξή της και το μάρκετινγκ νέωνμορφών τουρισμού. Όροι όπως «ιδιαίτερο κομμάτι τουρισμού» (Weiler & Hall, 1992),«τουρισμός επικεντρωμένος στις δραστηριότητες» (Wahab, 1975; Gartner, 1996) και ρόλος τουριστών (Cohen, 1972; Pearce, 1985; Yiannakis & Gibson,1992) έχουν χρησιμοποιηθεί για να περιγράψουν την όλο και περισσότερο διαφορετική παράταξη τύπων του τουρισμού.

Κεφάλαιο 2: Αθλητικός Τουρισμός

Τα τελευταία χρόνια αναπτύχθηκε το φαινόμενο των λεγόμενων εναλλακτικών ή ειδικών μορφών τουρισμού. Μια μορφή τουρισμού που κερδίζει συνεχώς έδαφος είναι ο αθλητικός τουρισμός, αποτελώντας ένα ταχέως αναπτυσσόμενο φαινόμενο με παγκόσμιες διαστάσεις και σημασία σε πολλά επίπεδα. Σήμερα ο αθλητισμός και ο τουρισμός αποτελούν δύο μεγάλους κοινωνικούς θεσμούς που γιγαντώθηκαν ειδικότερα μετά το 1960 και αποτελούν δύοκερδοφόρες βιομηχανίες που αποφέρουν τεράστια κέρδη. Οι έννοιες του τουρισμού και του αθλητισμού αλληλοσχετίζονται και έχουν κοινό έδαφος.

Κεφάλαιο 3: Κίνητρα και Κοινωνικο-ψυχολογικές Ανάγκες

Το κίνητρο είναι ο γενικός όρος για όλες τις διαδικασίες που περιλαμβάνονται στην έναρξη, την κατεύθυνση και τη διατήρηση των σωματικών και ψυχολογικών δραστηριοτήτων, οι οποίες πηγάζουν από τις ανάγκες του ατόμου. Για τους ανθρώπους των πόλεων ο τουρισμός σήμερα δεν είναι πολυτέλεια, αλλά ανάγκη. Τα τουριστικά κίνητρα πηγάζουν από τις βιολογικές, ψυχολογικές, κοινωνικές, αλλά και τις οικογενειακές ανάγκες. Ως κίνητρα για την επιλογή ενός προορισμού μπορούν να θεωρηθούν οι κλιματολογικές συνθήκες και το πολιτιστικό υπόβαθρο του προορισμού. Επίσης, υπάρχουν τα διαπροσωπικά κίνητρα, αφού κάποιοι τουρίστες ταξιδεύουν με σκοπό να συναντήσουν την οικογένεια, ή τους φίλους τους, ή ακόμη και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Κίνητρο, λοιπόν, είναι και η επιθυμία του ατόμου για καινοτομία. Οι άνθρωποι μπορούν να ταξιδέψουν κάπου επειδή αναζητούν μια καινούργια εμπειρία. Οι πιθανοί συνδυασμοί των κινήτρων, των αξιών και των καταστάσεων εξηγούν τη σειρά των διαφορετικών τουριστικών κινήτρων και αντιλήψεων (Gnoth, 1997). Οι Trauer και συν.(2005), αναφέρουν πως η εκπλήρωση των τουριστικών εμπειριών προκύπτει από τις «ανοιχτές» ιδέες των επισκεπτών, τα συναισθήματα και τις αισθήσεις τους για κάποιο μέρος, τους «οικοδεσπότες» και την ταξιδιωτική παρέα. Τα κίνητρα έχουν τις ρίζες τους στις βασικές ψυχολογικές και κοινωνικο-ψυχολογικές ανάγκες που ενισχύουν όλη τη συμπεριφορά. Εάν αυτή η ιδέα συσχετιστεί με την προτίμηση του τουρίστα, τότε γίνονται κατανοητές οι ανάγκες που σχετίζονται με βασικούς ρόλους και πιθανόν να παρέχουν μια καλύτερη γνώση σχετικά με τη συμπεριφορά και τις επιλογές στον αθλητικό τουρισμό (Gibson, 2006).

Κεφάλαιο 4: Τουριστική Τυπολογία

Ο προσδιορισμός των κοινών χαρακτηριστικών της καταναλωτικής συμπεριφοράς των τουριστών συνεισφέρει στον καθορισμό τουριστικών τυπολογιών, οι οποίες εκφράζουν την κοινή συνισταμένη διαφορετικών κοινωνικών χαρακτηριστικών και οικονομικών προτύπων κατανάλωσής τους (Τσάρτας, 1996). Ο Cohen (1972) ήταν ένας από τους πρώτους ερευνητές που πρότειναν ότι οι τουρίστες θα μπορούσαν να ταξινομηθούν με βάση παρόμοιες παρατηρήσιμες συμπεριφορές και περιέγραψε 4 κατηγορίες: τον ανεξάρτητο μαζικό τουρίστα, τον οργανωμένο μαζικό τουρίστα, τον ανερμάτιστο και τον εξερευνητή. Βασισμένοι στη μελέτη του Cohen, ακολούθησαν πολλοί ερευνητές οι οποίοι επέκτειναν τη θεωρία του και προχώρησαν στη δημιουργία οργάνων μέτρησης για τη διερεύνηση της τουριστικής συμπεριφοράς και τον καθορισμό τουριστικής τυπολογίας.

Κεφάλαιο 5: Τουριστική Εικόνα-Τουριστικό Μάρκετινγκ

Οι τουριστικοί μάρκετερ πιστεύουν πως οι επαναλαμβανόμενοι τουρίστες είναι σημαντικοίστην αύξηση του εισοδήματος των προορισμών και στην εξοικονόμηση πόρων για προώθηση. Εξαιτίας του μεγάλου αριθμού των τουριστικών προϊόντων και των υπηρεσιών, οι μάρκετερτων προορισμών αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην προσέλκυση των ταξιδιωτών σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον που διαρκώς αυξάνεται. Από την άλλη πλευρά, οι τουρίστες έχουν πολλές επιλογές που μπορούν να ικανοποιήσουν τις ταξιδιωτικές τους ανάγκες, γεγονός που επηρεάζει την επιλογή προορισμού. Οι επαναλαμβανόμενοι τουρίστες είναι πολύ ελκυστική παράμετρος για την προοπτική ενός προορισμού, διότι μειώνουν τα μακροχρόνια κόστη προώθησης (Jang & Feng, 2007). Γνωρίζοντας ποιοι τουρίστες προτιμούν να επισκέπτονταιποιο μέρος, οι προορισμοί όχι μόνο μπορούν να καθορίσουν καλύτερα τα υπάρχοντα αξιοθέατα, αλλά να σχεδιάσουν νέα και να τα προωθήσουν πιο αποτελεσματικά.

Κεφάλαιο 6: Πράσινος Τουρισμός

Ο όρος Πράσινος Τουρισμός συχνά χρησιμοποιείται σε συνάρτηση µε την επιθυµία για µία ισόρροπη προσέγγιση του τουριστικού σχεδιασµού. Ο Βramwell (1990), ορίζει τον «πράσινο τουρισµό», ως τον τουρισµό ο οποίος αναβαθμίζει τα τοπικά πολιτιστικά στοιχεία, λειτουργεί κάτω από τον έλεγχο των τοπικών κοινωνιών παρέχοντας απασχόληση, αλλά και διατηρώντας τα οικονοµικά οφέλη εντός των τοπικών κοινωνιών. Στην πραγματικότητα, πολλές φορές, ο παραπάνω ορισµός, ελάχιστα πιστοποιείται, δεδομένου ότι δεν είναι λίγες οι φορές όπου τα οικονοµικά οφέλη διαφεύγουν των τοπικών κοινωνιών προς το εξωτερικό. Από τη δική της πλευρά η τουριστική βιομηχανία χρησιμοποιεί τον όρο «πράσινος τουρισμός» σαν μήνυμα προς τους τουρίστες σε θέµατα εξοικονόμησης ενέργειας, αποφυγής ρύπανσης των ακτών κ.λ.π. Δεν είναι δε λίγες οι φορές, όπου οι ίδιες οι τουριστικές επιχειρήσεις, κατηγορούνται διότι χρησιμοποιούν τον όρο ή την ετικέτα «πράσινος» για καθαρά λόγους μάρκετινγκ. Χωρίς βέβαια να αμφισβητείται και το γεγονός ότι η τουριστική βιομηχανία άρχισε πλέον να ανταποκρίνεται στις μεταβαλλόμενες αξίες των τουριστών σχετικά µε τα θέµατα του περιβάλλοντος (Long,1991).

Κεφάλαιο 7: Αθλητικός Τουρισμός και Άτομα με Αναπηρία

Η σχέση μεταξύ αναπηρίας και τουρισμού άρχισε να λαμβάνει αυξανόμενο ακαδημαϊκό και κυβερνητικό ενδιαφέρον την τελευταία δεκαετία στην Ευρώπη, την Αμερική και την Αυστραλία. Ο τουρισμός είναι ένα κομμάτι της κοινωνίας το οποίο έχει τη δύναμη να βελτιώσει την ποιότητα ζωής των ατόμων με και χωρίς αναπηρία. Ο αριθμός των ατόμων που παρουσιάζουν κάποια μορφή αναπηρίας μόνο στην Ευρώπη ανέρχεται σε 80 εκατομμύρια. Όταν περιλαμβάνει και τους συνταξιδιώτες το εν δυνάμει μέγεθος του πληθυσμού εκτιμάται στους 133 εκατομμύρια τουρίστες με αναπηρία. Σε όλον τον κόσμο ο αριθμός κυμαίνεται μεταξύ 600 εκατομμυρίων και 900 εκατομμυρίων, γεγονός που σημαίνει ότι το 10% τουπληθυσμού έχει ανάγκη από ελεύθερο, χωρίς εμπόδια, προσβάσιμο ταξίδι. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Darcy (1998) στην Αυστραλία τα άτομα με αναπηρία και οι άνθρωποι που ταξιδεύουν μαζί τους συνεισφέρουν με το ποσό των 1,5 εκατομμυρίων δολαρίων επί των συνολικών δαπανών για τον τουρισμό. Όπως επισημάνθηκε από τους Shaw και Coles (2004)και τους Yauetal. (2004) τα άτομα με αναπηρία συνήθως ταξιδεύουν με οικογένεια ή φίλους, γεγονός που σημαίνει ότι ο αριθμός των ανθρώπων που εμπλέκονται στο χώρο του τουρισμού με τα άτομα με αναπηρία είναι στην πραγματικότητα μεγαλύτερος από τον αριθμό των ίδιων των ατόμων με αναπηρία. Ωστόσο παρά τον μεγάλο αριθμό των τουριστών με αναπηρία και τις μεγάλες επαγγελματικές ευκαιρίες που δημιουργούνται για την τουριστική βιομηχανία (Bietal., 2007; Danielsetal., 2005; Darcyetal., 2010), η αναπηρία αποτελεί ακόμη ένα παραμελημένο αντικείμενο στο χώρο της έρευνας στον τομέα του τουρισμού (Richards et al.,2010).